Ռոբերտ Վիրեն

Ռոբերտ Վիրեն;
Ծնվել է	դեկտեմբերի 25, 1856
Ծննդավայր	Մեծ Նովգորոդ, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	մարտի 14, 1917 (60 տարեկան)
Մահվան վայր	Կրոնշտադտ, Պետերգոֆյան գավառ, Սանկտ Պետերբուրգի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն
Կրթություն	Ն. Գ. Կուզնեցովի անվան ռազմածովային ակադեմիա
Մասնագիտություն	ռազմական գործիչ
Պարգևներ և ; մրցանակներ	և
	Robert Nikolayevich Viren Վիքիպահեստում

Ռոբերտ Վիրեն (դեկտեմբերի 25, 1856(1856-12-25)^[1], Մեծ Նովգորոդ, Ռուսական կայսրություն - մարտի 14, 1917(1917-03-14)^[1], Կրոնշտադտ, Պետերգոֆյան գավառ, Սանկտ Պետերբուրգի նահանգ, Ռուսական կայսրություն), ռուս ծովակալ (1915), ռուս-ճապոնական պատերազմի և Առաջին համաշխարհային պատերազմի մասնակից, 1907 թվականի ապրիլի 8-ից մինչև 1908 թվականի հուլիսի 24-ը եղել է Սևծովյան նավատորմի գլխավոր հրամանատար։

Կենսագրություն

Ռոբերտ Վիրենը ծնվել է ազնվական ընտանիքում, ուներ հինգ եղբայր և չորս քույր։ Հայրը՝ Նիկոլայ Իվանովիչ Վիրենը, 1851 թվականին ավարտել է Պսկովի մանկավարժական ինստիտուտը^[2]։ Պատմություն է դասավանդել Նովգորոդի գիմնազիայում, իսկ ավելի ուշ եղել է Օմսկի ուսուցչական սեմինարիայի տնօրենը։

Վիրենն ավարտել է ռազմածովային կադետական կորպուսը (1877), ականի սպայական դասընթացը (1884), Նիկոլաևի ռազմածովային ակադեմիան (1899):

1880-1883 թվականներին նա «Ստրելոկ» կլիպերով արտասահմանյան նավարկություններ է կատարել, ապա ծառայել Բալթյան նավատորմում։ 1883 թվականին Ռոբերտ Նիկոլաևիչ Վիրենը ստացել է լեյտենանտի կոչում և պարգևատրվել Սուրբ Ստանիսլավի 3-րդ աստիճանի շքանշանով։ 1886 թվականին ընդունվել է 1-ին կարգի սպա։ 1888 թվականին պարգեւատրվել է Սուրբ Աննայի 3-րդ աստիճանի շքանշանով։ 1889-1891 թվականներին, որպես «Պետրոս Մեծ» ռազմանավի ականի սպա, նա նավարկություն է կատարել արտասահման։ 1891 թվականին նրան շնորհվել է կապիտան-լեյտենանտի կոչում։ 1891 - 1894 թվականներին նա ականային գործ է դասավանդել մեծ դուքս Գեորգի Ալեքսանդրովիչին։ 1894 թվականից 2-րդ աստիճանի նավապետը ղեկավարել է ծովային Պոսադնիկ (1896-1897) նավը, «Վերնի» ուսումնական նավը (1898-1899 և առափնյա պաշտպանության «Ստրելես» մարտանավը (1900): 1901 թվականից՝ 1-ին աստիճանի կապիտան և 1-ին աստիճանի «Բայան» հածանավի հրամանատար։ 1904 թվականի հուլիսի 28-ին Դեղին ծովում տեղի ունեցած ճակատամարտից հետո Խաղաղօվկիանոսյան 1-ին ջոկատի վերադարձով նա դարձավ թիկունքի ծովակալ արքայազն Պ.Պ. Ուխտոմսկու դրոշի կապիտանը։

1904 թվականի օգոստոսի 23-ին նա ստացել է կոնտրադմիրալի կոչում և նշանակվել Պորտ Արթուրում տեղակայված նավերի առանձին ջոկատի հրամանատար։ 1904 թվականի նոյեմբերի վերջին վիրավորվել է: Բերդը հանձնելուց հետո նա գտնվում էր ճապոնական գերության մեջ։ Պորտ Արթուրի մոտ տեղի ունեցած մարտերին մասնակցելու համար նրան շնորհվել է ոսկե թուր՝ «Արիության համար» մակագրությամբ (1904 թվականի մարտի 14 - հունվարի 27-ի ճակատամարտի համար), Սուրբ Գեորգի 4-րդ աստիճանի (7 հունիսի, 1904) և Սուրբ Ստանիսլավ 1-ին աստիճանի սրերով (1907 թվականի մարտի 19)։

Գերությունից վերադառնալուց հետո Ռոբերտ Նիկոլաևիչ Վիրենը 1906 թվականի ապրիլի 10-ին նշանակվել է Սևծովյան նավատորմի դիվիզիայի կրտսեր դրոշակակիր, այնուհետև Բալթյան նավատորմի հրետանային ուսումնական ջոկատի ղեկավար (1906-1907)։

1908 թվականի հուլիսի 24-ին նշանակվել է Ծովակալության խորհրդի անդամ։ 1909 թվականի սեպտեմբերի 28-ին «Սևաստոպոլի հարավային ծովածոցից ծովափնյա նավահանգիստը տեղափոխելու միջգերատեսչական հանձնաժողովի անդամի հատուկ աշխատանքի համար» նա արժանացել է բարձրագույն պարգևի։

1909 թվականի դեկտեմբերի 6-ին ստացել է փոխծովակալի կոչում և նշանակվել Կրոնշտադտի նավահանգստի գլխավոր հրամանատար և Կրոնշտադտի ռազմական կառավարիչ։ Նա ձգտում էր պահպանել խիստ կարգուկանոն և կարգապահություն և աչքի էր ընկնում իր ճշտապահությամբ և խստապահանջությամբ. կատարելագործել է ռազմածովային ուժերի մասնագետների պատրաստումը։ 1913 թվականի հուլիսի 10-ին «Կրոնշտադտում ռազմածովային տաճարի կառուցման ընթացքում կատարված աշխատանքի համար» նրան շնորհվել է բարձրագույն երախտագիտություն։ 1913 թվականի ապրիլի 14-ին պարգեւատրվել է Սուրբ Վլադիմիրի 2-րդ աստիճանի շքանշանով։ 1914 թվականի հուլիսի 21-ին «Կրոնշտադտում նավամատույցի կառուցման ժամանակ կատարված աշխատանքի համար» արժանացել է բարձրագույն երախտագիտության: 1914 թվականի օգոստոսի 11-ին «Անդրեյ Պերվոզվաննի մարտանավի արագ և հաջող ուղղման համար» նրան շնորհվել է բարձրագույն երախտագիտություն։

1915 թվականի փետրվարի 16-ին Վիրենը դարձել է ծովակալ։ 1916-1917 թվականներին նա եղել է Ժամանակավոր խորհրդի նավատորմի նախարարության պատվիրակ, որը հիմնականում վերահսկում էր Ռուսական կայսրության բնակչության ֆիզիկական զարգացումը: 1916 թվականին Կրոնշտադտի Պետրովսկի ամրոցի վառոդի պահեստների հրդեհն ու պայթյունը կանխելու համար անձնական խիզախության համար նրան շնորհվել է Սուրբ Գեորգի 3-րդ աստիճանի շքանշան։

Ռոբերտ Նիկոլաևիչ Վիրենը սպանվել է հեղափոխական նավաստիների կողմից 1917 թվականի մարտի 1-ին Փետրվարյան հեղափոխության ժամանակ (սվինահարվել է Կրոնշտադտի հրապարակում)^[3]։

Ծովակալ Վիրենը թաղված է Կրոնշտադտի լյութերական (գերմանական) գերեզմանատանը։

Ընտանիք

Վիրենն ամուսնացած էր Նադեժդա Ֆրանցևնա Ալեքսանդրովայի հետ (28 օգոստոսի, 1860 - հունվարի 23, 1950), փաստացի պետական խորհրդականի դուստր, ռեալական ուսումնարանի տնօրեն։

Նրանց երեխաներն են՝Նադեժդա (1885 - 1971), ամուսնացած էր Ռեմանովի հետ; Նիկոլայ (1886—1943); Գեորգի (1895 - 1974-ից հետո); Ալեքսեյ (1897 - 1975). Ընտանիքի բոլոր անդամները արտագաղթել են արտերկիր։ Որդիներն ապրել և մահացել են ԱՄՆ-ում։ Մայր ու դուստր ապրում էին Պրահայում և թաղված էին Օլշանիի Սուրբ Մարիամ Աստվածածնի Վերափոխման եկեղեցու դամբարանում^[4]։

Պարգևներ

Սուրբ Ստանիսլավի 3-րդ աստիճանի շքանշան (05/15/1883)
Սուրբ Աննայի 3-րդ աստիճանի շքանշան (01/01/1888)
Սուրբ Ստանիսլավի 2-րդ աստիճանի շքանշան (01/01/1892)
Սուրբ Աննայի 2-րդ աստիճանի շքանշան (05/14/1896)
Վլադիմիրի 4-րդ աստիճանի շքանշան՝ աղեղով (12/22/1896)
Սուրբ Վլադիմիրի 3-րդ աստիճանի շքանշան (1902 թ.)
Ոսկե զենք՝ «Քաջության համար» մակագրությամբ (03/14/1904)
Գեորգի 4-րդ աստիճանի շքանշան (06/07/1904)
Սուրբ Ստանիսլավի շքանշան, 1-ին աստիճանի սրերով (1907/03/19)
Սուրբ Աննայի 1-ին աստիճանի շքանշան (1911)
Վլադիմիրի 2-րդ աստիճանի շքանշան (14.04.1913 թ.)
Սպիտակ արծվի շքանշան (04/10/1916)

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 http://rjw.narod.ru/people/Kr/officers/viren.htm
↑ Краткое историческое обозрение действий Главного педагогического института…
↑ В фильме М. Швейцера «Мичман Панин» Вирен показан в резко отрицательном образе.
↑ Чичерюкин-Мейнгард В. Г. Русский воинский некрополь в Праге // Русское прошлое. — Кн. 8. — СПб., 1998.

Արտաքին հղումներ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ռոբերտ Վիրեն» հոդվածին։

[_d8c3d00b550b138b-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 http://rjw.narod.ru/people/Kr/officers/viren.htm

[2] Краткое историческое обозрение действий Главного педагогического института…

[3] В фильме М. Швейцера «Мичман Панин» Вирен показан в резко отрицательном образе.

[4] Чичерюкин-Мейнгард В. Г. Русский воинский некрополь в Праге // Русское прошлое. — Кн. 8. — СПб., 1998.

[1]

[2]

[3]

[4]