Alexandre Millerand
Alexandre Millerand | |
---|---|
Forseti Frakklands | |
Í embætti 23. september 1920 – 11. júní 1924 | |
Forsætisráðherra | Georges Leygues Aristide Briand Raymond Poincaré Frédéric François-Marsal |
Forveri | Paul Deschanel |
Eftirmaður | Gaston Doumergue |
Forsætisráðherra Frakklands | |
Í embætti 20. janúar 1920 – 23. september 1920 | |
Forseti | Raymond Poincaré Paul Deschanel |
Forveri | Georges Clemenceau |
Eftirmaður | Georges Leygues |
Persónulegar upplýsingar | |
Fæddur | 10. febrúar 1859 París, Frakklandi |
Látinn | 7. apríl 1943 (84 ára) Versölum, Frakklandi |
Stjórnmálaflokkur | Franski sósíalistaflokkurinn (1902-1904) Sjálfstæði sósíalistaflokkurinn (1907-1911) Lýðveldissósíalistaflokkurinn (1911-1912) Þjóðernisbandalag lýðveldissinna (1924-1927) |
Maki | Jeanne Levayer |
Trúarbrögð | Efahyggja |
Börn | 4 |
Háskóli | Parísarháskóli |
Starf | Lögfræðingur, blaðamaður stjórnmálamaður |
Alexandre Millerand (10. febrúar 1859 – 7. apríl 1943) var franskur stjórnmálamaður sem var forseti Frakklands frá 1920 til 1924 og þar áður forsætisráðherra árið 1920. Hann er þekktur fyrir að vera fyrsti sósíalistinn sem tók þátt í ríkisstjórn Frakklands en Millerand færði sig talsvert til hægri á ráðherraferli sínum.
Þegar Paul Deschanel forseti sagði af sér af heilsufarsástæðum tók Millerand, sem var þá forsætisráðherra, við af honum og náði 695 atkvæðum af 892 í forsetakjöri á franska þinginu. Sem forseti átti Millerand í stormasömu sambandi við forsætisráðherra sína þar sem hann vildi túlka frönsku stjórnarskrána bókstaflega og fara með veruleg völd sem þjóðhöfðingi Frakklands. Millerand átti sér í lagi í deilum við Aristide Briand forsætisráðherra þar sem Briand vildi bæta samskipti Frakka við Þjóðverja í kjölfar fyrri heimsstyrjaldarinnar en Millerand vildi taka hart á þeim, sérstaklega þegar kom að greiðslu stríðsskaðabóta.
Millerand blandaði sér í innanríkisstjórnmál Frakklands og braut í bága við hefðbundið stjórnmálahlutleysi forsetans, sérstaklega með ræðu sem hann flutti í Évreux árið 1923 þar sem hann lýsti yfir stuðningi við fráfarandi þingmeirihluta. Vinstribandalagið sem vann þingkosningarnar árið 1924 heimtaði í kjölfarið afsögn hans en Millerand neitaði og storkaði þinginu með því að fela fjármálaráðherra fráfarandi hægristjórnar, Frédéric François-Marsal, að mynda ríkisstjórn. Þingið lýsti umsvifalaust yfir vantrausti á fyrirhugaða ríkisstjórn François-Marsal.
Þjóðernissinnaðir hægrimenn hvöttu Millerand til að fremja „valdarán“ en hann neitaði og sendi þinginu loks uppsagnarbréf sitt þann 11. júní 1924.
Tíu mánuðum síðar, í apríl 1925, var Millerand kjörinn á efri deild franska þingsins fyrir Signukjördæmi. Hann sat á þinginu til ársins 1927 en þá tapaði hann endurkjöri á þing fyrir Pierre Laval.[1] Hann settist aftur á þing sem fulltrúi Orne-kjördæmis eftir andlát fyrri fulltrúans[2] og sat þar til dauðadags. Sökum aldurs og veikinda tók Millerand ekki þátt í atkvæðagreiðslunni þann 10. júlí 1940 þar sem ákveðið var að veita Philippe Pétain neyðarvöld.
Heimild
[breyta | breyta frumkóða]- Fyrirmynd greinarinnar var „Alexandre Millerand“ á frönsku útgáfu Wikipedia. Sótt 21. janúar 2018.
Tilvísanir
[breyta | breyta frumkóða]- ↑ Le Petit Parisien, 10. janúar 1927.
- ↑ Le Petit Parisien, 31. október 1927, bls. 1.
Fyrirrennari: Georges Clemenceau |
|
Eftirmaður: Georges Leygues | |||
Fyrirrennari: Paul Deschanel |
|
Eftirmaður: Gaston Doumergue |