ცენტრალურ ადგილთა სისტემა
XX საუკუნის 30–იან წლებში გერმანელმა გეოგრაფმა ვალტერ კრისტალერმა ცენტრალურ ადგილთა სისტემის თეორია შეიმუშავა. ამ სისტემის მოდელის რეალიზაცია შესაძლებელია იდეალური ტიპის ჰომოგენურ სივრცეებში ცენტრალურ ადგილთა იერარქიული სტრუქტურის საფეხურების შექმნით.
მაღალი (იერარქიული) საფეხურის ცენტრალური ადგილები (მაგ.; ქალაქები) თავიანთი ფუნქციური დატვირთვის თვალსაზრისით ავლენენ ისეთ თვისებებს, რომლებიც დაბალი (იერარქიული) საფეხურის ცენტრალურ ადგილებს (როგორიცაა მაგ.; გარკვეული ადმინისტრაციული და კომუნალური მომსახურების ფუნქციები პატარა ქალაქებში) არა აქვთ.