ჰიმალაიური დათვი
| ჰიმალაიური დათვი | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.JPG) | |||||||||||||||
| მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| ლათინური სახელი | |||||||||||||||
| Ursus thibetanus (G. Cuvier, 1823) | |||||||||||||||
| დაცვის სტატუსი | |||||||||||||||
 IUCN 3.1 Vulnerable : 22824 | |||||||||||||||
| გავრცელების არეალი | |||||||||||||||
 | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
ჰიმალაიური დათვი (ლათ. Ursus thibetanus) — მტაცებელი ძუძუმწოვარი ცხოველი დათვისებრთა ოჯახისა. ჰიმალაიური დათვის სხეულის სიგრძე 1.3-1.7 მ, მამრების წონა 50-180 კგ, ხოლო მდედრებისა 42-70 კგ აღწევს. სიცოცხლის ხანგრძლივობა 20-24 წელია.
ჰიმალაიური დათვი, ანუ აზიური დათვი ოდნავ პატარაა, ვიდრე მისი ამერიკელი ორეული და ბინადრობს აზიის ტყისა და მთიან რეგიონებში, მოყოლებული ირანიდან კორეასა და იაპონიის ჩათვლით. მისი ლათინური სახელწოდება „Selenarctos“ ნიშნავს „მთვარის დათვს“. ეს სახელი მან მიიღო იმის გათვალისწინებით, რომ მკერდზე ნახევარმთვარის ფორმის თეთრი ნიშანი აქვს. ჩვეულებრივ მისი ბეწვი მუქი შავი ფერისაა, თუმცა გვხვდება მურა ან მოწითალო-მოყავისფრო შეფერილობის ჰიმალაიური დათვიც.
დათვის ეს სახეობა საუკეთესო მცოცავია, ამიტომ დროის უმეტეს ნაწილს ხეზე ატარებს. აქ იგი ტოტებისგან ბუდეს მსგავს ადგილს აწყობს და ხილითა და ფოთლებით იკვებება.
მხოლოდ ჩრდილოეთ რეგიონებში მობინადრე ჰიმალაიური დათვი იკეთებს ბუნაგს, სადაც ზამთრობენ და შობენ ბელებს. სამხრეთის რაიონების აზიური დათვები ზამთრის ძილს ხანმოკლე პერიოდს უთმობენ, ან სრულიადაც არ სძინავთ, ჩამოდიან რა მეტად თბილ ადგილებში და მთელი ზამთრის განმავლობაში აქტიურ ცხოვრებას აგრძელებენ.
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- TheBearTruth.org დაარქივებული 2012-03-23 საიტზე Wayback Machine.
| ||||||||||||||