Illici

The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.

Illici, olim plenius Colonia Iulia Illici Augusta (Hispanice Elche; Valentiane: Elx), est urbs in Communitate Valentiana Hispaniae, in provincia Lucento apud ripas fluminis Alabi constituta.

Caput regionis Inferioris Vinalopis, 230 882 incolarum habet (2010), et secunda Lucenti, tertia communitatis et vicesima Hispaniae quod ad incolas pertinet. Populus Illicis, qui Hispanice aut Valentiane loquuntur, "Illicitani" appellantur.

Area metropolitana Lucenti-Illicis, quae Illicem cum Lucenti conurbatione civitatibusque Portus Illicitani et Crevillentis, octava maxima totius Hispaniae, cum 735 000 incolarum.

Saeculo quinto a.C.n., civitas Ibera Illici condita est. Cum Romanis coloniam militum veteranum formabatur, et civitas "Coloniam Iuliam Illicem Augustam" appellatur. Infra dominio Mauro in Medium Aevum, civitas praesente situ constituit. Post Christiana expugnatione, circa annum 1250, civitas Regni Castellae est.

Post rebellione 1256 anni, Mauri ex civitate expulsi sunt, atque anno 1305 Illicem Regno Valentiae cessa est. Amadeus I Illici urbis titulum consentit, post salutatione in hac villa. Inter decennia 197 et 198, civitas industriae gratia crescebat, quae Illicem in numerum principium productorum calcei Europae facit.

Palmetum Illicis, apud sacrum scaenicum ludum Illicis Mysterii, ab Societate Educativa, Scientifica, et Culturalis Consocietate Nationum (UNESCO) Humanitatis Patrimonium et Opera Magistra Orale Intangibileque Humanitatis Patrimonii declarati sunt. Hic Illicitani symboli identitatis^? principales inlecebrae periegesis huius civitatis sunt.

Illici unicum mundi locum quo artifex elaboratio albae palmae pergit. Concilium Civitatis quotannis Hebdomade Sancta albas palmas ecclesiasticis politicisque auctoritates mittit, ut Hispaniae Reges, Pontifex Maximus, vel Gubernationis praesidentis.

Geographia

Situs

Illici cum alteris municipiis quae pars Inferioris Alabi sunt finit, Crevillente et Portu Illicitano. Ad septentrionale municipale terminum cum Aspe et Monforte Cidis Medii Vinalopis finit, atque cum Lucenti civitas (in Lucentini regione).Ad meridionem Dolores, Sanctus Fulgentius Guardamareque Inferioris Horti Segurae sunt.

Territorium

Illici in planitie transita per Molaris, Tabaiae et Castellaris continui montes, qui multiformes prospectus municipii configurant, ubi palmira constantis communisque elementa est. Civitas per fluvius Alabus transitatur, cuius fluxus magnum non est, sed cum alto sino 100 metrorum, qui urbs ex septentrione usque ad meridione dividit.

Ex omni prospectu Illicitano palmirae horti celeberrimi sunt, qui "Palmetii" nomen accipit atque magna ex parte civitatem campumque tegunt. Viridarium Botanicum Sacerdotis Horti clarissimum est, cum "Imperiale Palmira" in media civitate. In municipale termino gravissimis prospectibus oecologicis gaudere possumus, sicut Naturalis Parx Fondi, qui cum Crevillente distribuit, et Municipalis Naturalis Prospectus Galvaniis Clotis, qui graves flora faunaque habent.

Etiam Illicis Palus, quae molem aquae est. Haec aquas fluminis Alabi colligit, et anno 1632 ea aedificata est.

Ora

Illicitana ora spatium 12 kilometrorum habet, quorum 9 km litora ab arenae montibus et pinis formatae sunt. In septentrione zona lati arenae montes Altetis litorum et Fondetis Senietae sunt, quae usque ad Solis Arenales, oblectamentum turisticum,^? prorogant. Deinde arenae montium litora Carabasim et L'Escullem aperiuntur, sub continuos montes Portus Illicitani. Ad meridionem terminii El Pinetis, La Marina, et Les Pesqueres-El Rebollo litora cum translucidis aquis tenera arenaque pinis circumdatis sunt. Tria vexillum caeruleum habent.

Clima

Illicis clima mediterraneum aridum habet, cum mediis temperaturis quae inter 6º Ianuarii 26º Iuliique variant, omnes aestates 35º in diebus magis calidis adsequuntur propter ventos occidentales. Pluviae rarae sunt, circa 250 mm quotannis. Torrentiales^? pluvias provocate per caloris cumulationem in nubibus et adventis massarum polaris aeris evenere potestur,^? praesertim in autumno.

Toponimia

Primum nomen documentatum, Illici, Latina classica est, in inscriptione inventa in Italia, ubi nomen Illicitani personae scriptum est. Hoc verbum in lingua Ibera deducere potuisset. Antiquum nomen Iberum, Heliké, Graecum est, ut Diodorus atque Ptolomaeus dixerunt. Sub dominatione Visigothica fuit cum Illici nomen diversas formas adoptavit:^? Elici, Elice, Elece, et cetera. In Andalusiae divisione ab Yusufis al-Fihris facta, nomen Arabicum ﺍﻟﺶ (Elsh) Illicem accepit, et saeculo tertio decimo, in Regno Murciae, Elche civitatem appellatur.

Anno 1305, civitas Valentiane antiquo Elch erat, tamen saeculo quinto decimo habitualis^? graphia Elig est. Post 1707 et Novas Plantas Conventi^? Elche verbum publicum est, et saeculo vicensimo Castellonis Normae 1932 anni controversia apparet, sed concilium civitatis per primam graphiam optat.

Symboli

Rege Alphonso X, die 27 Ianuarii 1270 anni sigilli vexillique usum concedit. Usque ad saeculo septimo decimo scutum per portam civitatis cum duabus turribus formabatur. Deinde scudum mutat, id in duas partes dividitur, et circum hoc legenda Colonia Inmunis Illice Augusta scripsit, cum Romana matrona supra summam totius.

Publicus hymnus Illicis, nomine Hinmno a Elche, ab Illicitano Alfredo Javaloyes López compositus est, verbis ab Ioanne Ferrer scriptis. Canticorum incliti clarissimum canticum Aromas Ilicitanos est, qui nocte diei 13 Augusti ("Albae Nox") sonat.

Historia

Praehistoria et Protohistoria

Illicis origenes ad annum 5000 a.C.n., in Neolithico Aetatis assurgintur, ut primi homines septentrionalem clivum Alcudiae, in meridionem praesentis situs civitatis, incolaverunt. In Alcudia fictiles impressas inventae sunt. Cives in Aeris Aetate sparsi fuerunt in turmis vel tribubus statutis in pagis iuxta flumen Vinalopinem. Reliqua glomeratarum cabannarum in priscis viis circum Alcudiae iacimenti aperti sunt.

Antiquum Aevum

Urbs ab Iberis condita est saeculo V a.C.n., et Heliké in lingua Graeca, aut Ibera, nominatur. Haec urbs maxima in illa aetate erat, atque circa 5000 incolis habebat. Fictiles atque sculpturae clarissimae in Mediterraneo Mari erant, maxime in Graecia. Inter omnes eas pulcherrima Domina Illicis a multis habetur.

Hispania a Carthagine occupata, Illicitani dominationem suam denegaverunt, et Hamilcar Barca, dux Carthaginiensis, Illicem obsedit, sed Iberi in stratagemate meditati erant. Ea Carthaginienses terrendum fecit, et ad eo tauros ardentibus plautris ligaverunt. Carhaginiensem exercitum fugit et Hamilcar in flumine Vinalopine suffocatus est. His rebus ita actis, Hannibal, Hamilcaris filius, civitatem destruxit; deinde Illici, Saguntum, civitas Romae amica.

Anno 203 a.C.n., Gaius Flaminius, dux Romani exercitus in Hispania, oppidum Iberum expugnavit. Ab Carthaginiensis copiis illo destructo, cum veteranis Romanis militibus Belli Cantabrici et Asturici civitatem formatur, quae Coloniam Iuliam Illicem Augustam nominata est.

Probabiliter ab imperatore Augusto hanc denominationem anno 26 a.C.n. accipit. Hac aetate, eam multo crevit, atque in regionale Portus Illicitani commercio gratia participat. Per hunc portum mercimonia ingreditur. Visigothica aetate, basilicam Christiana aedificata est, enim civitas episcopale sede erat, cuius episcopus in Toleti Concilios ibat.

Medium Aevum

Ruderico rege, Tariqus Hispaniam cum Mauris copiis invasit et expugnavit. Tota Hispania expugnata est, sed Christiani in Cantabricis Montibus resistunt, atque Rex Pelagius, Gothorum princeps, in Covae Dominicae pugna Mauras copias vicit. Theodomirus, Gothicus comes, cum Mauro duce Muza pacem fecit. Theodomiri pactum aliquae civitates Mauros dedit, inter eas Illici.

Mauris locum antiquae civitatis non placet, quapropter situm suae per praesentem mutant, apud flumen Vinalopinem. Novum oppidum Villam Muratam appellabatur, cuius nomen accepit quia altos muros et altas torres habebat. Istum fecit quod ex omnibus civitatibus regionis inexpugnabilissimem considerata est. Agricultura in Illice prospera erat, itaque Mauri novos cultus velut aureae mala, citri, et granatae introduxerunt; atque antiqui amplificaverunt, ut palmirarum horti, qui nunc in media civitate videre possumus. Praeterea aquaeductuum rete in campo aedificati est, in praesenti ab agricolis utatur.^? Maior Meschita in terreno Sanctae Mariae Basilicae fuit, apud Calaforrae turrim, aditi portam, et Arabicas thermas. Saeculo tertio decimo urbem ad Murciae Taifam pertinuit.

Almizrae pactum ab Castella et Aragonia facto, Illici in 1244 intra castellanam dominationem introduxit. Christiana expugnatio circa annum 1250 ab Alphonso, Hispaniae Infante (futuro Alphonso X Sapiens), facta est. Illicis dominium constituit,et ad Ioannem Emmanuelem Infantem, frater Alphonsi X et magnus scriptor lingua Castellana conmissum. Post Maura rebellatione in 1265, Alphonsus X Iacobi I adiuvam petivit; hic Castellanis urbem recuperare iuvit, apud vicinos territorios. Cum civitatis sapientes pactum fecit, et obsidionem, terrarum expropiationes mortique non fuerunt, sed Mauri ex civitate expulsati sunt. Ei vicum prope Villae Muratae aedificaverunt, nunc appellata velut Sancti Ioannis Vicum.

Iacobo II Aragoniae regnante, Castellanos territorios in meridione Lucenti provinciae agressi sunt atque expugnavit, inter aliquas civitates, Illici. Anno 1305, Illicis pactum in urbe signatur. Hoc pactum inter regna Castellae Aragoniaeque est, ubi novi limites horum regnorum definiveruntur, et Illici, ut Lucentum Orcelisque, ad Regnum Valentiae cessitur. Tamen Ioannem Emmanuelem Infantem est dominium. Die 4 Maii 1334, in Barcinonense Cathedrale, rex Aragonensis Iacobus II Infantem Raimundum Berenguerem, Prades Comes, Illicem dedit, cum Portu Illicitano. Anno 1337 Infantem Raimundum Concilium civitatis turrim aedificare permisit in Portus Illicitani Insula aut Insula Plana, quae suum municipium pertinebam portum ac nautas protegendum. Postea Illicem et Crevillentem Infantem Ioannem (Alphonsi IV "Benigni" et Leonoris Castellae Lusitaniaeque filius) atque ab die 8 Augusti 1358 anni Infantem Martinem cessi sunt. Medii Aevii finale Christiani qui religionem islamicam convertebantur, "elches" appellantur.

Praeclari cives

Petrus Ioannes Perpinianus, Iesuita et rhetor (1530-1566)

Bibliographia

Ramos Fernández, Rafael, Alejandro Ramos Folqués, et Justo Muñoz Fernández. 1989. Historia de Elche. Editorial: Alicante: Diario Información D.L. A.629-1989. ISBN 84-404-4777-9.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Illicos spectant (Elche, Elx).