Wt/lij/Italia

Quésta pàgina a l'é in zenéize.

ZE	Quésta pàgina a l'é scrîta in léngoa zenéize A Grafîa adeuviâ a l'é quélla de l'Académia Ligùstica do Brénno

Lìgure

Poxiçión de l'Itàlia 'nte l'Eoröpa.

Etimologîa

Da-o latìn Ītalia, atravèrso o grêgo antîgo Ῑ̓ταλίᾱ (Ītalíā), da l'òsco 𐌅𐌝𐌕𐌄𐌋𐌉𐌞 (Víteliú “tæra di töi”), nómme da pùnta sùd-òcindentâle do "stivâ" da penîzoa italiànn-a.

Pronónçia

• IPA: /iˈtalja/
• X-SAMPA: [i"talja]

Nómme pròpio

Itàlia f

1. In stâto de l'Eoröpa meridionâle, con capitâle Rómma, ch'o confìn-a con Sàn Marìn, a Çittæ do Vaticàn, a Svìsera, a Frànsa, l'Òustria e a Slovènia. Nómme ofiçiâ: Repùbrica Italiànn-a.
2. Scinònimo de penîzoa italiànn-a

Tèrmini corelæ

• italiàn

---

Italiàn

Etimologîa

Da-o latìn Ītalia, atravèrso o grêgo antîgo Ῑ̓ταλίᾱ (Ītalíā), da l'òsco 𐌅𐌝𐌕𐌄𐌋𐌉𐌞 (Víteliú “tæra di töi”).

Pronónçia

• IPA: /iˈtalja/, [iˈt̪äːl̺jä]
• X-SAMPA: [i"ta:lja]

Nómme pròpio

Italia f

1. Itàlia (pàize)

Tèrmini corelæ

• italiano

---

Latin

Etimologîa

Atravèrso o grêgo antîgo Ῑ̓ταλίᾱ (Ītalíā), da l'òsco 𐌅𐌝𐌕𐌄𐌋𐌉𐌞 (Víteliú “tæra di töi”).

Pronóncia

• (clàscica) IPA: /iːˈtalia/
• (eclesiàstica) IPA: /iˈtalja/, [iˈtaːlja]

Nómme pròpio

Ītalia f (zenitîvo Ītaliae); prìmma declinaçión

1. Itàlia

Tèrmini derivæ

• ītaliānus
• ītalicus
• ītalus