Гијом де Машо: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
| Ред 31: | Ред 31: | ||
== Биографија== |
== Биографија== |
||
| ⚫ | Гијом де Машо е роден во околу [[1300]] година во околината на [[Ремс]], во скромно буржоаско семејство, а неговото име доаѓа од името на еден мал град во [[Шампањ]], каде бил роден. Тој бил доста образовен човек и ја имал титулата „''магистар на уметноста''“. Освен тоа што пишувал, де Машо бил исто така и поет и компизитор, кој зависел од заштитата на благородниците. Тој работел како секретар на [[Јован Слепиот]], царот на Бохемија, и во таа функција често го придружувал во неговите патувања и воени кампањи. Во тоа време станал и свештеник. |
||
По смртта на кралот во битката кај Креси во [[1346]] година, Машо бил доста популарен и баран. Тој бил ангажиран од различни аристократи, меѓу кои и ќерката на покојниот крал, од [[Шарл II Наварски]], [[Жан де Бери]], војводата од Нормандија и од идниот француски крал [[Шарл V Мудриот]]. |
|||
| ⚫ | Тој е еден од најраните композитори за кои се достапни значајни биографски информации. Според Даниел Вилкинсон, Машо е „''последниот голем поет кој исто така бил и композитор''“. Дури во [[15 век]], од неговата поезија во голема мера се восхитувале и истата ја имитирале други поети, вклучувајќи го и [[Џефри Чосер]]. |
||
Гијом де Машо преживеал по поголемата епидемија во 14 век („[[Црната смрт]]“) и својот живот го завршил во [[Ремс]]. |
|||
| ⚫ | Гијом де Машо е роден во околу [[1300]] година во скромно буржоаско семејство, а неговото име доаѓа од името на еден мал град во [[Шампањ]], каде бил роден. Тој бил доста образовен човек и ја имал титулата |
||
== Значење == |
|||
Својот поглед кон поезијата де Машо ја изложил во делото „Пролог“, која била напишана пред крајот на својот живот. Зборувајќи за себе, смета дека природата го предодредила да пишува за љубовта, боженствената и човечката. Освен љубовта која ја третира како единствен предмет, за него како извор на пишувањето претставувала и радоста. Тој бил против оние поети чија инспирација ја барале во тагата, и доколку темата која треба да се раскаже сепак е тажна, според него, начинот на кој треба да се произнесе, треба да биде весел. |
Својот поглед кон поезијата де Машо ја изложил во делото „Пролог“, која била напишана пред крајот на својот живот. Зборувајќи за себе, смета дека природата го предодредила да пишува за љубовта, боженствената и човечката. Освен љубовта која ја третира како единствен предмет, за него како извор на пишувањето претставувала и радоста. Тој бил против оние поети чија инспирација ја барале во тагата, и доколку темата која треба да се раскаже сепак е тажна, според него, начинот на кој треба да се произнесе, треба да биде весел. |
||
| ⚫ | Тој е еден од најраните композитори за кои се достапни значајни биографски информации. Според Даниел Вилкинсон, Машо е „''последниот голем поет кој исто така бил и композитор''“. Дури во [[15 век]], од неговата поезија во голема мера се восхитувале и истата ја имитирале други поети, вклучувајќи го и [[Џефри Чосер]]. |
||
== Дела == |
== Дела == |
||
Преработка од 23:26, 21 јануари 2017
| Гијом де Машо | |
|---|---|
 Гијом де Машо (десно) | |
| Роден/а | 1300 Ремс, Франција |
| Починат/а | 1377 Ремс, Франција |
| Занимање | писател, поет |
| Државјанство | Французин |
Гијом де Машо (француски: Guillaume de Machault, роден околу 1300 во Ремс - починал околу 1377 во Ремс) — француски средновековен писател, теоретичар и поет.
Биографија
Гијом де Машо е роден во околу 1300 година во околината на Ремс, во скромно буржоаско семејство, а неговото име доаѓа од името на еден мал град во Шампањ, каде бил роден. Тој бил доста образовен човек и ја имал титулата „магистар на уметноста“. Освен тоа што пишувал, де Машо бил исто така и поет и компизитор, кој зависел од заштитата на благородниците. Тој работел како секретар на Јован Слепиот, царот на Бохемија, и во таа функција често го придружувал во неговите патувања и воени кампањи. Во тоа време станал и свештеник.
По смртта на кралот во битката кај Креси во 1346 година, Машо бил доста популарен и баран. Тој бил ангажиран од различни аристократи, меѓу кои и ќерката на покојниот крал, од Шарл II Наварски, Жан де Бери, војводата од Нормандија и од идниот француски крал Шарл V Мудриот.
Гијом де Машо преживеал по поголемата епидемија во 14 век („Црната смрт“) и својот живот го завршил во Ремс.
Значење
Својот поглед кон поезијата де Машо ја изложил во делото „Пролог“, која била напишана пред крајот на својот живот. Зборувајќи за себе, смета дека природата го предодредила да пишува за љубовта, боженствената и човечката. Освен љубовта која ја третира како единствен предмет, за него како извор на пишувањето претставувала и радоста. Тој бил против оние поети чија инспирација ја барале во тагата, и доколку темата која треба да се раскаже сепак е тажна, според него, начинот на кој треба да се произнесе, треба да биде весел.
Тој е еден од најраните композитори за кои се достапни значајни биографски информации. Според Даниел Вилкинсон, Машо е „последниот голем поет кој исто така бил и композитор“. Дури во 15 век, од неговата поезија во голема мера се восхитувале и истата ја имитирале други поети, вклучувајќи го и Џефри Чосер.
Дела
Надворешни врски
 |
„Гијом де Машо“ на Ризницата ? |
 |
Енциклопедијата Британика 1911 на Викиизворот има текст поврзан со „Machaut, Guillaume de“. |