Кореница
Кореница | |
Поглед на селото | |
Координати 41°21′22″N 21°19′31″E / 41.35611° СГШ; 21.32528° ИГД | |
Регион | Предлошка:Грбови |
Општина | Кривогаштани |
Област | Прилепско Поле |
Население | 40 жит. (поп. 2021)[1]
|
Пошт. бр. | 7524 |
Повик. бр. | 048 |
Шифра на КО | 20050 |
Надм. вис. | 623 м |
Кореница на општинската карта Атарот на Кореница во рамките на општината | |
Кореница на Ризницата |
Кореница — село во Општина Кривогаштани, во околината на градот Прилеп.
Географија и местоположба
Селото се наоѓа на крајниот западен дел на Прилепското Поле, а на северозападната страна на територијата на Општина Кривогаштани, чиј атар се допира со подрачјето на Општина Крушево.[2] Селото е ридско, на надморска височина од 623 метри. Од градот Прилеп е оддалечено 24 километри.[2]
Кореница е мало село сместено помеѓу планинскиот гребен Корија на запад и низината на исток. Ова му дава погодни стопански услови на селото. Околни села се Кривогаштани, Годивле, Врбоец и Алданци. Во минатото, водата за пиење се добивала од една чешма и неколку бунари.[3]
Месностите во атарот ги носат следниве имиња: Долгачка, Црна Земја, Висои, Лозановец, Орлов Даб, Пајкарница, Врталка, Чука, Решетарица, Петровка, Цуцулка, Чаир, Кале или Градиште, Годивска Корија, Грозданоа Мртвица, Голосабијица, Чавков Даб, Црква, Петков Камен и Горна Чешма.[3]
Селото има збиен тип. Групите на роднинските куќи не се остро издвоени.[3]
Историја
Мештаните говорат дека некогаш имало населба на месноста Долгачка, кое се наоѓа во котлинската рамнина источно од селото. На длабочина од половина метар, во ливадите, се наоѓаат темели на куќи и парчиња на садови. Некои селани наведуваат дека селото било напуштено поради поплави. Траги на старини има и на месноста Кале или Градиште, западно од селото. Тоа е возвишение (600 метри), каде се наоѓаат остатоци на ѕидови, ќерамиди и грнчиња. Постарите мештани наведуваат дека тврдината на Градиште може да е од римско време или од времето на Крале Марко.[3]
Кореница се смета за старо село, што се огледува во зачуваните малобројни староседелци. Народната традиција наведува дека во XIX век, селото се зголемило на 60 христијански куќи. Во втората половина на тој век, неговите мештани задолжиле некои „јазаџии“ (даночници). Селаните не можеле да го платат долгот и државата им ја продала земјата на Турчинот наречен Драскало, кој живеел во Прилеп. Поради ова, многу селани се иселиле од селото. Потоа, селото било чифчијско и како такво останало до 1920 година. Последните сопственици се викале Селија, Оломан и Шаќир. Првите двајца биле зетови на Драскало. Селаните ја добиле земјата со купување, но и со аграрната реформа.[3]
Во минатото, Кореница имало своја земја и во долината на Алданска Река на запад. Но, таму бил убиен човек, по што за тоа платиле селани од Кривогаштани, поради што земјата тие ја присвоиле. Истото се случило и со месноста Годивљанска Корија, која ја присвоиле селаните од соседното Годивле.[3]
Стопанство
Атарот е мал и зафаќа простор од 3,4 км2. На него преовладуваат обработливите површини на површина од 254 хектари, на пасиштата отпаѓаат 61 хектар, а на шумите отпаѓаат само 9 хектари.[2]
Селото, во основа, има полјоделска функција.[2]
Население
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Кореница живееле 105 жители, сите Македонци.[4] Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Кореница имало 104 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.[5]
Кореница е мало село, коешто во 1961 година броело 212 жители, а во 1994 година 87 жители, од кои 85 биле Македонци.[2]
Според пописот од 2002 година, во селото Кореница живееле 62 жители, сите Македонци.[6]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 40 жители, сите Македонци.
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 | 2021 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Население | 105 | 104 | 187 | 204 | 212 | 181 | 142 | 95 | 87 | 62 | 40 |
- Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[7]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[8]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[9]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[10]
Родови
Кореница е македонско православно село.[3]
Според истражувањата на Јован Трифуноски во 1955 година родови во селото се:
- Староседелци: Костадиновци (6 к.), Зуламовци (1 к.) и Шамаковци (1 к.).
- Доселеници: Бурневци (11 к.), доселени се во турско време од селото Локвени, таму живееле 70 години, право потекло им е од селото Велмевци во Железник; Звездаковци (4 к.), доселени се од селото Загорани, таму имаат истоимени роднини; Колевци (4 к.), доселени се од селото Годивле, таму им се род Филиповци.
Иселеништво
Се знае за следните постари иселени родови и семејства од ова село. Родот Наумовци иселени се во селото Турско. Од родот Шамаковци има иселеници во Средорек, Крушево и во Белград.[3]
За првичното иселување на големиот број македонски родови нема податоци.[3]
Општествени установи
- Поранешно основно училиште
Самоуправа и политика
Во XIX век, Кореница било село во Прилепската каза на Отоманското Царство.
Селото влегува во рамките на Општина Кривогаштани, која била една од ретките општини во Македонија која не била изменета при територијалната поделба во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото припаѓало на тогашната Општина Кривогаштани.
Во периодот од 1955 до 1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата општина Прилеп.
Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната Општина Кривогаштани, во која покрај селото Кореница, се наоѓале и селата Врбоец, Годивле, Кривогаштани, Крушеани, Локвени, Милошево, Свето Митрани и Подвис. Во периодот 1950-1952, селото било дел од некогашната Општина Годивје, кога во нејзе се наоѓале селата Годивје, Кореница, Локвени и Подвис.
Избирачко место
Во селото постои избирачкото место бр. 1509 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на основното училиште.[11]
На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 42 гласачи.[12] На локалните избори во 2021 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 40 гласачи.[13]
Културни и природни знаменитости
- Археолошки наоѓалишта[3]
- Долгачка — неопределено наоѓалиште од непознат период; и
- Кале — неопределено наоѓалиште од непознат период.
- Цркви[14]
- Црква „Св. Никола“ — главната селска црква, изградена во 1859 година, врз темели на постара црква.
Редовни настани
- Слави[3]
- Свети Никола Летен — главна селска слава
Култура и спорт
Во минатото во селото работел фудбалскиот клуб „Изгрев“.
Наводи
- ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 157. Посетено на 6 јануари 2022.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 Трифуноски; Јован Ф. (1998). Bitoljsko-Prilepska kotlina: antropogeografska proučavanja. Белград: Српска академија на науките и уметностите. ISBN 8670252678. OCLC 41961345.
- ↑ Васил К’нчов. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр.237.
- ↑ D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р.166-167.
- ↑ „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 6 јануари 2022.
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Описи на ИМ“. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ „Локални избори 2021“. Посетено на 6 јануари 2022.
- ↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
Поврзано
Надворешни врски
|