Жерминал
 | |
| Автор | Емил Зола |
|---|---|
| Изворен наслов | Germinal |
| Земја | Франција |
| Јазик | француски |
| Жанр | роман |
Издадена | 1885 |
Жерминал — 13. роман од францускиот писател Емил Зола, негово најпознато дело и класик на француската литература. Романот, кој раскажува за штрајкот на копачите на јаглен од северна Франција во 1860-тите, е преведен на повеќе од 100 светски јазици, и пет пати бил поставен на филмското платно. Зола го пишувал Жерминал од април 1884 до јануари 1885, а романот излегувал во продолженија во француското списание Жил Блас помеѓу ноември 1884 и февруари 1885. Конечната верзија на романот била отпечатена во март 1885 г. Насловот на книгата означува пролетен месец според францускиот републички календар, а зборот жермен на латински значи семе, метафора за подобра иднина на рударите.[1]
Историски контекст
[уреди | уреди извор]Насловот Жерминал е пролет и седмиот месец од францускиот календар и потсетува на слики од ртење, нов раст и плодност. Соодветно на тоа, Зола го завршува романот со забелешка за надеж од оној што му дал инспирација:
"Под врелото Сонце, во тоа утро на нов раст, селата заѕвонија со песна, луѓето растат во подготвеноста за жетви да се дојде до еден ден наскоро нивното созревање и разбивање на самата земја. "
До моментот на неговата смрт, романот е признат како негово ремек-дело. На неговиот погреб се собраале работници, и навивале со извици: "Жерминал! Жерминал!". Од тогаш книгата ја симболизира работничката класа причини и до ден денес го задржува посебното место во францускиот рударски фолклор. По оригиналното објавување, сега е најпродаваниот роман на Зола, како во Франција така и на меѓународно ниво. Голем број на современи преводи во моментов се во печат и широко достапни.
Зола секогаш бил многу горд на Жерминал и секогаш бил подготвен да се брани против обвинувањата за хиперболизирање и претерување (од конзервативците) или за клевета против работничката класа (од социјалистите). Неговото истражување било необично темелно, особено деловите кои вклучуваат долги набљудувања и посети во северниот дел на француските рударски градови во 1884 година, каде што бил сведок на обиди за штрајк и од прва рака ги видел рударите во Анзин и што всушност се случува долу во јамата за јаглен. Сцените на рудникот се особено живи и прогонувачки, како резултат на тоа.