Telekomunikasi di Filipina

Filipina mempunyai sebuah industri telefon bimbit yang canggih dengan tumpuan pengguna yang tinggi. SMS merupakan kaedah komunikasi yang popular di mana tinjauan 2016 mendapati kira-kira 400 juta pesanan SMS dikirim di Filipina setiap hari.^[1] Lebih 5 juta pengguna telefon bimbit juga menggunakan telefon sebagai "dompet maya", menjadikan Filipina antara negara yang membangun dalam menawarkan transaksi kewangan melalui rangkaian selular.^[2]^[3]^[4] Philippine Long Distance Telephone Company (PLDT) merupakan penyedia telekomunikasi terulung dan juga syarikat terbesar di negara.^[2]^[5]

Suruhanjaya Telekomunikasi Negara (National Telecommunications Commission) ialah agensi yang bertanggungjawab menyelia, mengawal dan membuat keputusan ke atas segala perkhidmatan telekomunikasi di negara.^[6] Terdapat kira-kira 383 buah stesen radio AM, 659 stesen, dan 297 stesen televisyen udara dan 873 stesen televisyen kabel.^[7] Pada 29 Mac 1994, Filipina menaiki Internet melalui sambungan 64 kbit/s daripada router layanan PLDT kepada router Sprint di California.^[8] Anggaran bagi penembusan Internet di Filipina berbeza-beza dari serendah 2.5 juta hingga setinggi 24 juta orang.^[9]^[10] Rangkaian sosial dan menonton video adalah antara aktiviti Internet utama warga Filipina.^[11]

Perangkaan

Telefon

Telefon - talian tetap digunakan

6.782 juta (2011)

9 gerbang antarabangsa; stesen bumi satelit - 3 Intelsat (1 Lautan Hindi dan 2 Lautan Pasifik); kabel dasar laut ke Hong Kong, Guam, Singapura, Taiwan, dan Jepun

Mudah alih

SIM digunakan: 103 juta (2012)^[12]

Radio dan televisyen

Stesen penyiaran radio: AM 369, FM 583, gelombang radio 5 (2003)

Set radio: 11.5 juta (1997)

Stesen penyiaran televisyen: 233 + 1373 rangkaian CATV

Televisyen: 3.7 juta (1997)

Internet

Pembekal khidmat Internet (ISP): 320 (2011)

Pengguna Internet: 30 juta (2011)

Kod negara (Domain tahap teratas)

.ph

Rujukan

^ "The Philippines: Texting Capital of the World". Text Engine. 16 Januari 2017. Diarkibkan daripada yang asal pada 2018-05-30. Dicapai pada 2018-06-04.
^ ^a ^b "Asia's Fab 50 Companies: PLDT-Philippine Long Distance Telephone". Forbes. September 3, 2008. Retrieved 2009-13-14.
^ Francisco, Rosemarie. (March 4, 2008). Filipinos sent 1 billion text messages daily in 2007. The Philippine Daily Inquirer. Reuters. Retrieved December 18, 2009.
^ Teves, Oliver. (October 29, 2007). Cell phones double as electronic wallets in Philippines. USA Today. Associated Press. Retrieved December 11, 2009.
^ Special Report: The Global 2000. (April 2, 2008). Forbes. p.10. Retrieved December 14, 2009.
^ "Laws, Rules & Regulations". National Telecommunications Commission. Diarkibkan daripada yang asal pada 2015-04-25. Dicapai pada October 5, 2014.
^ Republic of the Philippines. National Telecommunications Commission. [c. 2010]. "Broadcast (AM, FM, TV, CATV) – Number of Broadcast and CATV Stations by Region". Diarkibkan daripada yang asal pada June 28, 2010. Dicapai pada January 16, 2010.
^ Guerrero, Alora Uy (March 20, 2014). "#20PHnet: A timeline of Philippine Internet". Yahoo. Dicapai pada October 5, 2014.
^ Republic of the Philippines. National Telecommunications Commission. [c. 2010]. "Internet Service Providers – Internet Service". Diarkibkan daripada yang asal pada January 25, 2009. Dicapai pada January 16, 2010.
^ Internet World Stats. (2009). Philippines: Internet Usage Stats and Marketing Report Diarkibkan Julai 27, 2011, di Wayback Machine. Miniwatts Marketing Group. Retrieved January 22, 2009.
^ Liao, Jerry (May 9, 2008). "The Philippines – Social Networking Capital of the World". Cnet Asia. Diarkibkan daripada yang asal pada May 16, 2008. Dicapai pada November 8, 2009.
^ Telcos report record number of customers

[1] "The Philippines: Texting Capital of the World". Text Engine. 16 Januari 2017. Diarkibkan daripada yang asal pada 2018-05-30. Dicapai pada 2018-06-04.

[pldt-2] "Asia's Fab 50 Companies: PLDT-Philippine Long Distance Telephone". Forbes. September 3, 2008. Retrieved 2009-13-14.

[3] Francisco, Rosemarie. (March 4, 2008). Filipinos sent 1 billion text messages daily in 2007. The Philippine Daily Inquirer. Reuters. Retrieved December 18, 2009.

[txt-4] Teves, Oliver. (October 29, 2007). Cell phones double as electronic wallets in Philippines. USA Today. Associated Press. Retrieved December 11, 2009.

[5] Special Report: The Global 2000. (April 2, 2008). Forbes. p.10. Retrieved December 14, 2009.

[6] "Laws, Rules & Regulations". National Telecommunications Commission. Diarkibkan daripada yang asal pada 2015-04-25. Dicapai pada October 5, 2014.

[ntc-7] Republic of the Philippines. National Telecommunications Commission. [c. 2010]. "Broadcast (AM, FM, TV, CATV) – Number of Broadcast and CATV Stations by Region". Diarkibkan daripada yang asal pada June 28, 2010. Dicapai pada January 16, 2010.

[8] Guerrero, Alora Uy (March 20, 2014). "#20PHnet: A timeline of Philippine Internet". Yahoo. Dicapai pada October 5, 2014.

[ntc2-9] Republic of the Philippines. National Telecommunications Commission. [c. 2010]. "Internet Service Providers – Internet Service". Diarkibkan daripada yang asal pada January 25, 2009. Dicapai pada January 16, 2010.

[10] Internet World Stats. (2009). Philippines: Internet Usage Stats and Marketing Report Diarkibkan Julai 27, 2011, di Wayback Machine. Miniwatts Marketing Group. Retrieved January 22, 2009.

[Capital-11] Liao, Jerry (May 9, 2008). "The Philippines – Social Networking Capital of the World". Cnet Asia. Diarkibkan daripada yang asal pada May 16, 2008. Dicapai pada November 8, 2009.

[12] Telcos report record number of customers

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]