Soylent Green
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Soylent Green |
| Düütsch Titel: | …Jahr 2022… die überleben wollen |
| Produkschoonsland: | Düütschland |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1973 |
| Läng: | 97 Minuten |
| Originalspraak: | Hoochdüütsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 16 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Richard Fleischer |
| Dreihbook: | Stanley R. Greenberg |
| Produkschoon: | Walter Seltzer Russell Thacher |
| Musik: | Fred Myrow |
| Kamera: | Richard H. Kline |
| Snitt: | Samuel E. Beetley |
| Kledaasch: | Pat Barto |
| Dorstellers | |
| |
Soylent Green (op plattdüütsch so veel as „Soylent Gröön“; dt. Titel: …Jahr 2022… die überleben wollen) is de Titel vun en US-amerikaanschen Science-Fiction-Film ut dat Johr 1973, de vun en Tokunft hannelt, in de de Eer mit de Lasten vun’t Ümweltversmudden, Överbevölkern un den övermatigen Verbruuk vun de Ressourcen plaagt warrt. De Vörlaag to den Film weer dat Book Make Room! Make Room! vun Harry Harrison ut dat Johr 1966. De Film weer een vun de eersten Öko-Dystopien.
Inholt
[ännern | Bornkood ännern]De Film speelt in dat Johr 2022: De Stadt New York ist mit 40 Millionen Inwahners afsluut överbevölkert. Dat fehlt an all Saken, sogors an Water, Nehrmiddels un eerst recht an Wahnruum. Blots en poor Politikers un rieke Börgers künnt siek sauber’t Water un natürliche Levensmiddel leisten. Se leevt in’n Vergliek to de annern in Luxus. To de rieken Wahnungen höört normalerwies ok en Konkubinen, de as „Inventar“ betekent warrt un för den Meder so en Oort Slaven dorstellt. In disse düsse Welt leevt ok de Polizist Robert Thorn un sien ölleren Kolleeg Sol Roth, de noch de Welt mit richtige Derten un Planten kennt un noch echte Levensmiddel eten hett ansteed vun de künstlichen Nehrmniddels Soylent Root un Soylent Geel.
Thorn schall den Dood an en rieken Mann ünnersöken, de William R. Simonson heet. Gau finnt Thorn rut, dat he nich tofallig vun en Inbreker in sien Huus överrascht worrn is, man dat Opper vun en plaanten Moord worrn is. Över Sol kann he rutfinnen, dat Simonson för dat Ünnernehmen Soylent arbeit hett. Dat Ünnernehmen kontrolleert de Versorgung mit Nehrmiddel vun de halven Welt un produzeert in dissen Sinn de künstlichen Nehrmiddels Soylent Red un Soylent Yellow. De Naam Soylent is en Kombinatschoon ut Soy (Soja) un Lent(il) (Lins). De Firma hett nu en nee Produkt rutbröcht, dat veel mehr Smack hett un beter nehren deit, un ünnern den Naam Soylent Green verdreven warrt – dat schall vörgeevlich ut Planktonkunzentrat herstellt warrn. Dat Produkt kummt so goot an, dat dat an’n so nöömten „Soylent-Green-Dag“ mehrmols to Striet un Schandaal kummt, vunwegen dat nicht noog dorvun dor is.
Thorn fangt wat mit Simonson sien Konkubien an un kriggt vun ehr Informatschonen, de op en Preester föhrt, bi den Simonson kort vör sien Dood noch bicht hett. Man de schient sülvst katantoonsch to wesen un düüdt blots wat an över en „gresige Wohrheit“. Kort warrt ok de Preester ümbröcht. Op Anwiesen vun’n Gouverneur schall Thorn nu de Ünnersöken instellen. Man, de denkt nich doran optohören un fforscht wieter na. An een Soylent-Green-Dag geiht een op em daal, man de Anslag geiht in de Böx un de Killer kummt dorbi sülvst üm.
Intwüschen studeert Sol in de Bökeree mit de Hülp vun annere Lüüd ozeanograafsche Berichten, de Thorn ut Simonson sien Wahnung mitnahmen hett. De Berichten wiest ok op en gresige Wohrheit, de in’n Film aver noch nich apenleggt warrt. Na dat, wat Sol opdeckt hett, will he sülvst nich mehr wieterleven un wiest sik sülbvst in en Euthanasieklinik in.
AS Thorn da mitkriggt, neiht he em achteran un kann so noch vun Sol, kort vördem he doodblifft, hören, dat de Ozeanen (und dormit ok dat Plankton) dood sünd. He folgt Sol sien Liek, de in’n Liekensack aftransporteert un na de Müllverweertungsanlaag bröcht warrt. He verfolgt den Weg vun de Lieken dör de Anlaag un mutt dorbi opletzt opdecken, dat an’t annere Enn vun de Maschien Soylent Green rutkummt. Dorbi warrt he beobacht un denn verfolgt, kummt aver swoor besehrt dorvun af. He hett nu blots noch een Anliggen: de gresige Wohrheit („Soylent Green is people!“) an de Minschen wieter to vertellen.
Kritik
[ännern | Bornkood ännern]Dat Lexikon vun’n internatschonalen Film betekent den Film as en Science-Fiction-Film, de sien Geschicht in de Oort vun en spannenden Krimi vertellt. He weer een vun de fröhesten ökoloogschen Thrillers.[1]
Utteken
[ännern | Bornkood ännern]De Film weer vör tosamen veer Filmpriesen vörslahn un hett dree dorvun wunnen:
- 1974: den Nebula Award in de Kategorie Best Drama-Vörföhren för Stanley R. Greenberg un Harry Harrison
- 1974: den Grand Prize för Richard Fleischer
- 1974: den Golden Scroll in de Kategorie Best Science-Fiction-Film
Literaturvörlaag
[ännern | Bornkood ännern]In den Roman Make Room! Make Room! (dt.: Titel: New York 1999) warrt en sünnerlichen Rieken eher tofallig bi en Roov doodmaakt. En Polizist lehrt dorophen bi sien Ünnersöken de Welt vun de superrieken Lüüd kennen, de sik nich blots en Fro tohuus hollen künnt, man sogor echt Fleesch hebbt. Dat Komplott to’t massenhafte Verarbeiten vun Minschen to Nehrmiddels, üm de hele Stadt to versorgen, kummt in dat Book nich vör. De Beschrieven vun de katastrophalen un ungerechten Levensümstännen is aver jüst so.
De Schriever vun’t Book, Harry Harrison, weer mit den Film nich tofreden. He meen, dat Inföhren vun den allgemenen Kannibalismus in de Geschicht sett dat Niveau rünner un föhr to en boulevardiseren. Sien Hööftteel weer dorgegen wesen, to wiesen wo pervers de Welt vun de Superrieken in de tokamen Tiet wesen warrt.
Anners wat
[ännern | Bornkood ännern]De Film hett Indruck maakt un weer in tallrieke Filmen, Reeknerspelen un in de Popmusik opgrepen.
Soilent Grün weer en Berliner Punk-Grupp, de sik 1979 grünnt hett, un de as Vörgänger vun Die Ärzte gellt. Dat Leed „Soylent Green“ vun dat Musikprojekt Wumpscut is 1993 en Hit in de Swarten Szeen worrn, dat ok eenige Samples ut de düütschen Synchroonfaten bargt („Soylent grün ist Menschenfleisch!“) Ok de Sludge-Grupp Soilent Green speelt op den Film an. Dat eerste Album vun de Metalgrupp Pandea vun Mario Le Mole un annere sett sik mit den Film ut’nanner.[2]
Op den Film warrt ok in mehrere Episoden vun Feernsehregen as Futurama, The Simpsons, Millenium oder Unhappily Ever After anspeelt, jüst so as in eenige Reeknerspelen. Een vun de söss Episoden vun den Film Cloud Atlas hett ok sien Hööchpunkt in den Utroop „Soilent Green ist Menschenfleisch“.
Edward G. Robinson weer bi de Dreiharbeiten wegen sien Krebskrankheit al so goot as doof. Dat is sien letzten Film worrn. He is an’n 26. Januar 1973 doodbleven, twee Weken na dat Enn vun de Dreiharbeiten.
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Maren Jacobson: Soylent Green. In: Filmstellen VSETH & VSU (Rgv.): Science Fiction. - Andrzej Wajda. Dokumentation. Verband Studierender an der Universität VSU, Zürich 1990, S. 142-146. (mit Filmografie)
- Moritz Emmelmann: Religion in Soylent Green. In: Sonja Georgi, Kathleen Loock (Rgv.): Of Body Snatchers and Cyberpunks. Universitätsverlag Göttingen, 2011, ISBN 978-3-941875-91-3.
- Jörn Piontek: “There was a world once, you punk”: Visual Subversion in Fleischer’s Soylent Green. In: Sonja Georgi, Kathleen Loock (Rgv.): Of Body Snatchers and Cyberpunks. Universitätsverlag Chöttingen, 2011, ISBN 978-3-941875-91-3.
Borns
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Kritik in’t Lexikon vun’n internatschonalen Film afropen an’n 20. Dezember 2012
- ↑ rocktimes.de: ROCKTIMES - CD-Review / Pandea - Soylent Green, afropen an’n 27. November 2011
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]- Soylent Green in de Internet Movie Database (engelsch)