Naar inhoud springen

Alain Poher: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Xqbot (overleg | bijdragen)
k r2.7.3) (Robot: interwiki gewijzigd van el:Αλαίν Ποέ naar el:Αλαίν Ποέρ
BlankSpace020 (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
 
(11 tussenliggende versies door 10 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
[[File:Alain_Poher_en_1968.JPG|thumb|Alain Poher, 1968.]]
[[File:Alain Poher 1969.jpg|thumb|Alain Poher in 1969]]
'''Alain Poher''' ([[Ablon-sur-Seine]] ([[Val-de-Marne]]), [[17 april]] [[1909]] – [[Parijs]], [[9 december]] [[1996]]) was een Frans politicus van de [[Mouvement Républicain Populaire]], een christendemocratisch georiënteerde partij, die tot 1967 heeft bestaan. Hij was tweemaal [[president van de Franse Republiek|president]] ad interim van de Franse Republiek. In de buitenlandse politiek was hij uitgesproken pro-Europees.
'''Alain Émile Louis Marie Poher''' ([[Ablon-sur-Seine]], [[17 april]] [[1909]] – [[Parijs]], [[9 december]] [[1996]]) was een Frans politicus van de [[Mouvement Républicain Populaire]] (MRP), een christendemocratisch georiënteerde partij, die tot 1967 heeft bestaan. Hij was tweemaal [[President van Frankrijk|president]] ad interim van de [[Frankrijk|Franse Republiek]] (1969, 1974). In de buitenlandse politiek was hij uitgesproken pro-Europees.
Poher was op 3 oktober 1968 voorzitter van de [[Franse senaat]] toen president [[Charles de Gaulle|De Gaulle]] besloot om dit lichaam op te heffen.


Poher werd in 1946 verkozen in de [[Franse Senaat]] voor de partij MRP. Hij bekleedde hoge functies binnen het ministerie van Financiën en was een medestander van [[Robert Schuman]] bij de Europese eenmaking. Hij was voorzitter van de commissie voor de Euromarkt tussen 1955 en 1957 en voorzitter van het [[Europees Parlement]] vanaf 1966.
Hervorming van de senaat was onderdeel van een pakket voorstellen waarmee het staatshoofd het vertrouwen van de Fransen wilde herwinnen na de woelingen van mei 1968. Hij had echter buiten Poher gerekend. Onvermoeibaar reisde deze door heel Frankrijk om het 'non' tegen de voorstellen aan te prijzen. De voorstellen van De Gaulle werden inderdaad afgewezen, waarop die onmiddellijk aftrad.


Poher werd op 3 oktober 1968 voorzitter van de Senaat kort voordat president [[Charles de Gaulle]] een [[referendum]] organiseerde om dit lichaam sterk te wijzigen en van zijn macht te beroven. Hervorming van de Senaat was onderdeel van een pakket voorstellen waarmee het staatshoofd het vertrouwen van de Fransen wilde herwinnen na de [[Parijse studentenrevolte]] van mei 1968. Hij had echter buiten Poher gerekend. Onvermoeibaar reisde deze door heel Frankrijk om het 'non' tegen de voorstellen aan te prijzen. De voorstellen van de Gaulle werden inderdaad door een meerderheid van de kiezers afgewezen, waarop die onmiddellijk aftrad.
Op [[29 april]] [[1969]] rond het middaguur verliet het echtpaar De Gaulle het [[Élysée]], waarin Poher nog dezelfde dag zijn intrek nam. Het werd er een komen en gaan van politici uit de [[Vierde Franse Republiek|vierde republiek]].


Zij haalden de populaire Poher over, zich kandidaat te stellen voor het presidentschap. Aan een campagne kwam deze echter niet toe. Er dreigde een lacune in het landsbestuur, dat niet was voorbereid op het post-De Gaulletijdperk; en premier [[Maurice Couve de Murville]] weigerde iedere samenwerking met de interim-president.
Op [[29 april]] [[1969]] werd Poher interim-president door het aftreden van de Gaulle. Politici uit de [[Vierde Franse Republiek|Vierde Republiek]] haalden de populair geworden Poher over zich kandidaat te stellen voor het presidentschap. Aan een campagne kwam deze echter niet toe. Er dreigde een lacune in het landsbestuur dat niet was voorbereid op het post-de Gaulletijdperk; en premier [[Maurice Couve de Murville]] weigerde iedere samenwerking met de interim-president.


Achter Poher vormde zich een coalitie van alle antigaullisten, links, rechts en centrum. Bij een deel van het electoraat groeide de angst voor terugkeer van de vierde republiek. Poher haalde nog wel de tweede ronde, maar moest het afleggen tegen het vertrouwde gezicht van [[Georges Pompidou]].
Achter Poher vormde zich een coalitie van alle antigaullisten, links, rechts en centrum. De communisten wilden echter Poher niet steunen in de tweede ronde, nadat hun eigen kandidaat was afgevallen. Poher moest het afleggen tegen de gaullistische kandidaat, oud-premier [[Georges Pompidou]] (42,1% van de stemmen tegen 57,6%).


Poher keerde terug naar de senaat, waarvan hij nog tot [[1992]] voorzitter zou blijven. Na de dood van Pompidou in [[1974]] was hij opnieuw waarnemend president, maar ditmaal beperkte hij zich tot het afhandelen van lopende zaken.
Poher keerde terug naar de Senaat, waarvan hij nog tot [[1992]] voorzitter zou blijven. Na de dood van Pompidou in [[1974]] was hij opnieuw waarnemend president, maar ditmaal beperkte hij zich tot het afhandelen van lopende zaken.


{{StartOpvolging}}
{{StartOpvolging}}
Regel 30: Regel 29:
}}
}}
{{EindOpvolging}}
{{EindOpvolging}}

{{Appendix|2=
*Winkler Prins jaarboek 1970, p. 286
{{References}}
}}
{{Bibliografische informatie}}


{{DEFAULTSORT:Poher, Alain}}
{{DEFAULTSORT:Poher, Alain}}
[[Categorie:President van Frankrijk]]
[[Categorie:President van Frankrijk]]
[[Categorie:MRP-politicus]]
[[Categorie:MRP-politicus]]
[[Categorie:Voorzitter van het Europees Parlement]]

[[ca:Alain Poher]]
[[Categorie:Frans senator]]
[[cs:Alain Poher]]
[[cy:Alain Poher]]
[[de:Alain Poher]]
[[el:Αλαίν Ποέρ]]
[[en:Alain Poher]]
[[es:Alain Poher]]
[[fr:Alain Poher]]
[[gl:Alain Poher]]
[[io:Alain Poher]]
[[it:Alain Poher]]
[[ja:アラン・ポエール]]
[[ko:알랭 포에르]]
[[lb:Alain Poher]]
[[no:Alain Poher]]
[[oc:Alain Poher]]
[[pl:Alain Poher]]
[[pt:Alain Poher]]
[[ru:Поэр, Ален]]
[[sv:Alain Poher]]
[[th:อาแล็ง ปอแอร์]]
[[tr:Alain Poher]]
[[yo:Alain Poher]]

Huidige versie van 12 dec 2022 om 16:13

Alain Poher in 1969

Alain Émile Louis Marie Poher (Ablon-sur-Seine, 17 april 1909Parijs, 9 december 1996) was een Frans politicus van de Mouvement Républicain Populaire (MRP), een christendemocratisch georiënteerde partij, die tot 1967 heeft bestaan. Hij was tweemaal president ad interim van de Franse Republiek (1969, 1974). In de buitenlandse politiek was hij uitgesproken pro-Europees.

Poher werd in 1946 verkozen in de Franse Senaat voor de partij MRP. Hij bekleedde hoge functies binnen het ministerie van Financiën en was een medestander van Robert Schuman bij de Europese eenmaking. Hij was voorzitter van de commissie voor de Euromarkt tussen 1955 en 1957 en voorzitter van het Europees Parlement vanaf 1966.

Poher werd op 3 oktober 1968 voorzitter van de Senaat kort voordat president Charles de Gaulle een referendum organiseerde om dit lichaam sterk te wijzigen en van zijn macht te beroven. Hervorming van de Senaat was onderdeel van een pakket voorstellen waarmee het staatshoofd het vertrouwen van de Fransen wilde herwinnen na de Parijse studentenrevolte van mei 1968. Hij had echter buiten Poher gerekend. Onvermoeibaar reisde deze door heel Frankrijk om het 'non' tegen de voorstellen aan te prijzen. De voorstellen van de Gaulle werden inderdaad door een meerderheid van de kiezers afgewezen, waarop die onmiddellijk aftrad.

Op 29 april 1969 werd Poher interim-president door het aftreden van de Gaulle. Politici uit de Vierde Republiek haalden de populair geworden Poher over zich kandidaat te stellen voor het presidentschap. Aan een campagne kwam deze echter niet toe. Er dreigde een lacune in het landsbestuur dat niet was voorbereid op het post-de Gaulletijdperk; en premier Maurice Couve de Murville weigerde iedere samenwerking met de interim-president.

Achter Poher vormde zich een coalitie van alle antigaullisten, links, rechts en centrum. De communisten wilden echter Poher niet steunen in de tweede ronde, nadat hun eigen kandidaat was afgevallen. Poher moest het afleggen tegen de gaullistische kandidaat, oud-premier Georges Pompidou (42,1% van de stemmen tegen 57,6%).

Poher keerde terug naar de Senaat, waarvan hij nog tot 1992 voorzitter zou blijven. Na de dood van Pompidou in 1974 was hij opnieuw waarnemend president, maar ditmaal beperkte hij zich tot het afhandelen van lopende zaken.

Voorganger:
Charles de Gaulle
President van Frankrijk
april-juni 1969
Opvolger:
Georges Pompidou
Voorganger:
Georges Pompidou
President van Frankrijk
april-mei 1974
Opvolger:
Valéry Giscard d'Estaing
Voorganger:
Victor Leemans
Voorzitter van het Europees Parlement
1966-1969
Opvolger:
Mario Scelba