Sergej Prokofjev: verschil tussen versies
k #add_Authority_control |
|||
Regel 28: | Regel 28: | ||
Prokofjev wordt gerekend tot de grote Russische componisten van de twintigste eeuw, hoewel hij geen groot vernieuwer was. In de vorm van zijn werken hield hij zich doorgaans streng aan de klassieke voorbeelden; zijn [[Harmonieleer|harmoniek]] is – expressieve [[dissonantie (muziek)|dissonanten]] en incidentele [[bitonaliteit]] daargelaten – gericht op de klassieke [[tonaliteit]]. Uitgesproken [[neoclassicisme|neoclassicistisch]] is hij alleen in zijn populaire ''[[Symfonie nr. 1 (Prokofjev)|Klassieke symfonie]]'', zijn eerste, die uit 1917 dateert. Sommige van zijn werken doen hem kennen als een humorist, ofschoon hij ook ernstige paden bewandelde. |
Prokofjev wordt gerekend tot de grote Russische componisten van de twintigste eeuw, hoewel hij geen groot vernieuwer was. In de vorm van zijn werken hield hij zich doorgaans streng aan de klassieke voorbeelden; zijn [[Harmonieleer|harmoniek]] is – expressieve [[dissonantie (muziek)|dissonanten]] en incidentele [[bitonaliteit]] daargelaten – gericht op de klassieke [[tonaliteit]]. Uitgesproken [[neoclassicisme|neoclassicistisch]] is hij alleen in zijn populaire ''[[Symfonie nr. 1 (Prokofjev)|Klassieke symfonie]]'', zijn eerste, die uit 1917 dateert. Sommige van zijn werken doen hem kennen als een humorist, ofschoon hij ook ernstige paden bewandelde. |
||
HEIL HIDRA |
|||
== Werken == |
|||
Een bij kinderen zeer populair stuk van Prokofjev is het muzikale [[sprookje]] ''[[Peter en de wolf]]''. Tot zijn vele bekende werken behoren ook het [[Pianoconcert nr. 2 (Prokofjev)|Tweede]] en [[Pianoconcert nr. 3 (Prokofjev)|Derde pianoconcert]], de beide [[Vioolconcert nr. 1 (Prokofjev)|vioolconcerten]], de zeven [[symfonie]]ën, de [[opera (muziek)|opera]]'s ''De liefde voor de drie sinaasappels'' en ''[[Oorlog en vrede (Prokofjev)|Oorlog en vrede]]'' (naar de [[Oorlog en vrede (boek)|roman]] van [[Leo Tolstoj|Tolstoj]]), de [[ballet]]muziek (vooral ''[[Romeo and Juliet (Prokofjev)|Romeo and Juliet]]'' naar het [[Romeo and Juliet (toneelstuk)|theaterstuk]] van [[William Shakespeare|Shakespeare]]), de [[cantate]] ''Alexander Nevski'' ([[filmmuziek]] van de gelijknamige [[Alexander Nevski (film)|film]] door [[Sergej Eisenstein]]) en de ''[[Sinfonia concertante (Prokofjev)|Sinfonia concertante]]'' voor cello en orkest. Onder druk van de [[Sovjet-Unie|Sovjet-partijleiding]] tijdens de Stalin-periode componeerde hij ook [[Socialistisch realisme|socialistisch-realistische]] werken, zoals de ''Cantate voor de 20e verjaardag van de Oktoberrevolutie''. |
|||
Prokofjev heeft veel [[piano (instrument)|piano]]composities op zijn naam staan, waaronder negen [[pianosonate]]s. Hoewel hij ontkende geïnspireerd te zijn door [[Sergej Rachmaninov|Rachmaninov]], is in zijn pianomuziek toch een groot aantal verwijzingen naar diens werk te horen. Uit zijn dagboeken blijkt Prokofjev's bewondering voor Rachmaninovs composities en hij was gevoelig voor diens kritiek op zijn werk. |
|||
Ter ere van zijn 100ste geboortedag is in 1991 in de Sovjet-Unie een herinneringsmunt van 1 roebel met zijn beeltenis erop uitgebracht. |
|||
{{Zie ook|Zie het [[oeuvre van Sergej Prokofjev]] voor een lijst met composities van Prokofjev.}} |
|||
{{Zie ook|Zie de [[:Categorie:Compositie van Sergej Prokofjev|categorie:compositie van Prokofjev]] voor composities van Prokofjev met een eigen artikel.}} |
|||
== Publicaties == |
== Publicaties == |
Versie van 3 jun 2021 17:07
Sergej Prokofjev | ||||
---|---|---|---|---|
Sergej Prokofjev
| ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Sergej Sergejevitsj Prokofjev (Серге́й Серге́евич Проко́фьев) | |||
Geboren | 23 april 1891 | |||
Geboorteplaats | Krasne | |||
Overleden | 5 maart 1953 | |||
Overlijdensplaats | Moskou | |||
Land | Keizerrijk Rusland | |||
Werk | ||||
Genre(s) | Klassiek | |||
Beroep | Componist, muziekpedagoog, pianist | |||
Instrument(en) | piano | |||
Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
Handtekening | ||||
|
Sergej Sergejevitsj Prokofjev (ook Prokofiev gespeld; Russisch: Серге́й Серге́евич Проко́фьев) (Sontsovka, gouvernement Jekaterinoslav, 23 april 1891 – Moskou, 5 maart 1953) was een Russisch componist en pianist.
Biografie
Prokofjev werd geboren op een landgoed in het huidige Oekraïne en kwam tijdens zijn jeugd veelvuldig in contact met muziek onder meer onder invloed van zijn moeder die hem niet zelden meenam naar de opera. Prokofjev studeerde vanaf 1903 aan het Conservatorium van Sint-Petersburg bij onder anderen Nikolaj Rimski-Korsakov en Anatoli Ljadov. Hij werd er opgeleid als componist, pianist en dirigent. Aanvankelijk maakte Prokofjev vooral naam als pianist. In 1918 week hij uit naar de Verenigde Staten, maar hij redde het daar niet wegens de grote concurrentie met een ander Russisch componist Sergej Rachmaninov en vertrok in 1920 naar Parijs. Ook in Parijs had hij moeite om te wedijveren met een andere Russische componist Igor Stravinsky en zijn concertreizen brachten hem in 1927 voor het eerst terug naar de Sovjet-Unie, die hem in 1936 definitief teruglokte en waar hij in maart 1953 overleed, overigens op dezelfde dag als Stalin. Door de grote volkstoeloop na het nieuws van Stalins dood kon het lichaam van Prokofjev pas dagen later uit zijn huis worden gehaald.
Prokofjev wordt gerekend tot de grote Russische componisten van de twintigste eeuw, hoewel hij geen groot vernieuwer was. In de vorm van zijn werken hield hij zich doorgaans streng aan de klassieke voorbeelden; zijn harmoniek is – expressieve dissonanten en incidentele bitonaliteit daargelaten – gericht op de klassieke tonaliteit. Uitgesproken neoclassicistisch is hij alleen in zijn populaire Klassieke symfonie, zijn eerste, die uit 1917 dateert. Sommige van zijn werken doen hem kennen als een humorist, ofschoon hij ook ernstige paden bewandelde.
HEIL HIDRA
Publicaties
- Aus meinem Leben (Uit mijn leven). Die Arche, 1962. 128 p., Duitse vert. Willi Reich.
- Dagboek 1907 - 1933. Een keuze. Privé-domein 264, Arbeiderspers, 2007, 432 p., vert. Arie van der Ent. ISBN 978-90-2956430-4