Overleg:Textus Receptus

Diverse

Onderaan het artikel was de regel: "Ook voor andere werken uit de wereldliteratuur hanteert men regelmatig deze uitdrukking." toegevoegd, is hier enig bewijs voor? indien, ja, graag voorbeelden.

Griello 5 mrt 2006 00:44 (CET) Griello

De volgende zin heb ik weggehaald: Vreemd genoeg besloot men dat de 5% betrouwbaarder is dan de 95%, waarschijnlijk omdat de 5% oudere manuscripten zijn. De vraag is echter of "ouder" ook direct "betrouwbaarder" betekent.

De reden hiervoor is: Het moet juist andersom zijn. de 5% heeft men weggelaten omdat ze teveel verschilden met de rest. en de textus receptus is helemaal niet gebaseerd op oudere manuscripten zoals het Engelse wikipedia terecht vermeld: The Textus Receptus is classified by scholars as a late Byzantine text. --Broeloe 15 jan 2007 00:35 (CET)

Ten onrechte werd in het artikel geschreven dat de Herziene Statenvertaling het Comma Johanneum zonder voetnoot vermeld. Er is wel sprake van een voetnoot: Deze woorden komen niet in alle Griekse manuscripten voor. (https://herzienestatenvertaling.nl/teksten/1johannes/5/) – De voorgaande bijdrage werd geplaatst door 213.233.202.217 (overleg · bijdragen)

Schrijfwijze

Ik zie dat de naam Textus Receptus, wisselend wordt neergezet. als Textus Receptus grote R of als Textus receptus. met kleine r dat vind ik slordig. Zelf schrijf ik het als Textus Receptus. is het een idee? om in het hele artikel de schrijfwijze Textus Receptus te laten staan inclusief in de titel bovenaan. omdat dat toch het meest gebruikelijk is.(Drumingman (overleg) 23 aug 2021 23:00 (CEST))

Over welke (liefst Nederlandstalige) bronnen heb je het dan bijvoorbeeld? De Dikke Van Dale spelt het als 'textus receptus', en dat legt volgens de Spellinggids wel wat gewicht in de schaal. Encycloon (overleg) 24 aug 2021 17:04 (CEST)

Ik heb meerdere Nederlandse sites en boeken doorgebladerd. Ik ben verast en vind het zeer interessant dat het wisselend word gebruikt. Dan staat er textus receptus of Textus receptus en Textus Receptus ook zelf door elkaar heen! wat duidelijk opvalt is dat Textus receptus vaak staat bij het begin van een zin en textus receptus in de zin zelf. Wat je ook zou verwachten volgens de Nederlandse spelling. Maar de schrijfwijze Textus Receptus komt ook heel veel voor. Ik vermoed om dat er vanuit word gegaan dat het een eigennaam is van deze Griekse Nieuwe Testament. Daar zou ik graag helderheid over zien of dat klopt. Als iemand dat weet? hoor ik dat graag. Wat ik vooral graag ziet; is dat er een lijn wordt getrokken zo dat het niet slordig oogt.

zie google: https://www.google.com/search?q=textus+receptus 

Drumingman (overleg) 24 aug 2021 17:44 (CEST)

Ook de 41 teksten in de DBNL die de term gebruiken, schrijven textus receptus, net als mijnheer Van Dale, met een kleine letter, op een enkele vooroorlogse tekst na. Misschien kun je de term nog het best vergelijken met een woord als oerversie, dat ook geen hoofdletter krijgt als je het hebt over de oerversie van de Bijbel. De term dient overigens wel gecursiveerd te worden in de lopende tekst, omdat het geen Nederlands is. — Matroos Vos (overleg) 25 aug 2021 05:43 (CEST)

textus receptus is een technische term voor de overgeleverde tekst of standaardtekst. In dit artikel gaat het echter om een eigennaam, een bepaalde tekstvorm van het Griekse Nieuwe Testament. Daarvoor worden meestal hoofdletters gebruikt: Textus Receptus.Corhoogerwerf1 (overleg) 26 aug 2021 01:55 (CEST)

Eerlijk gezegd had ook ik verwacht dat dat onderscheid gemaakt zou worden, net zoals er bijvoorbeeld een verschil is tussen psalmen en Psalmen. Maar ook wanneer er sprake is van die specifieke textus receptus van het Nieuwe Testament gebruiken de teksten in de DBNL geen hoofdletters. — Matroos Vos (overleg) 26 aug 2021 02:55 (CEST)

Die voorbeelden vind ik niet overtuigend, omdat daar steeds in zeer vage zin sprake is van de overgeleverde tekst en de term dus double duty doet als terminus technicus. Als je kijkt naar recente publicaties waar bijv. Jan Krans (expert op dit vakgebied) over de TR schrijft, dan gebruikt hij steeds 'Textus Receptus' (bijv. in 'De Bijbel vertaald'). Henk Jan de Jonge (ook expert) schrijft in Met Andere woorden 2016/3-4 TR zelfs cursief, als titel Textus Receptus. Dat lijkt mij ook het meest logisch: de TR is hier een eigennaam geworden voor een specifieke editie. – De voorgaande bijdrage werd geplaatst door Corhoogerwerf1 (overleg · bijdragen) 27 aug 2021 11:15 (CEST)

Zelf ben ik een slechts een eenvoudig letterkundige, en dus geen Bijbelwetenschapper, en ik ben dus ook niet vertrouwd met de vakliteratuur op dit gebied. Ik heb daarom zojuist een oproep gedaan in het Religie- en filosofiecafé, in de hoop dat er nog wat deskundigen zijn die hun licht hierover willen laten schijnen. Als die kunnen bevestigen dat de vakliteratuur inderdaad een onderscheid maakt tussen textus receptus als soortnaam en Textus Receptus als eigennaam, ga ik uiteraard volledig akkoord met de bijbehorende titelwijziging. — Matroos Vos (overleg) 28 aug 2021 00:53 (CEST)

Het doet me denken aan deze discussie. Het lijkt me, na een korte zoektocht op Google Scholar, wel hard te maken dat het gebruik van hoofdletters ook in dit geval niet ongebruikelijk is. Maar echt consistent is de literatuur niet als het gaat om dit soort taalkwesties. De Engelstalige Wikipedia maakt wel onderscheid tussen eigennaam met hoofdletters en soortnaam zonder hoofdletters. Misschien goed om de vraag terug te leggen bij onze letterkundige: aangenomen dat Bijbelwetenschappers niet altijd goede letterkundigen zijn, en met inachtneming van de opmerking van Corhoogerwerf dat het in dit artikel om de eigennaam van één bepaalde tekstvorm gaat, wat zou je adviseren? Josq (overleg) 28 aug 2021 10:38 (CEST)