Chloor-37: verschil tussen versies
+ afbeelding |
k chem |
||
| Regel 34: | Regel 34: | ||
| issue=3 |
| issue=3 |
||
}}</ref> Door absorptie van een elektron-neutrino ontstaat namelijk [[argon-37]] en een [[elektron]]:<ref>{{en}} {{aut|C. Sutton}} (1992) - [http://books.google.com/?id=JBOdejRrmaMC&pg=PA151&lpg=PA151&dq=chlorine-37+neutrino ''Spaceship Neutrino''], Cambridge University Press, pp. 151–152 - {{ISBN|978-0-521-36703-5}}</ref> |
}}</ref> Door absorptie van een elektron-neutrino ontstaat namelijk [[argon-37]] en een [[elektron]]:<ref>{{en}} {{aut|C. Sutton}} (1992) - [http://books.google.com/?id=JBOdejRrmaMC&pg=PA151&lpg=PA151&dq=chlorine-37+neutrino ''Spaceship Neutrino''], Cambridge University Press, pp. 151–152 - {{ISBN|978-0-521-36703-5}}</ref> |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
De isotoop argon-37 is radioactief en vervalt door [[elektronenvangst]] opnieuw tot chloor-37: |
De isotoop argon-37 is radioactief en vervalt door [[elektronenvangst]] opnieuw tot chloor-37: |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
De [[halveringstijd]] van dit verval bedraagt iets meer dan 35 dagen. Het [[elektron]] dat gecapteerd wordt is een [[Auger-elektron]], dat middels [[Spectroscopie|spectroscopische technieken]] kan worden gedetecteerd.<ref>{{en}}{{Cite journal |
De [[halveringstijd]] van dit verval bedraagt iets meer dan 35 dagen. Het [[elektron]] dat gecapteerd wordt is een [[Auger-elektron]], dat middels [[Spectroscopie|spectroscopische technieken]] kan worden gedetecteerd.<ref>{{en}}{{Cite journal |
||
Versie van 1 nov 2021 14:35
| Chloor-37 | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Chloor-37 op de isotopenkaart
| ||||
| Algemeen | ||||
| Element | chloor (Cl) | |||
| Nuclide | 37Cl | |||
| Aantal protonen | 17 | |||
| Aantal neutronen | 20 | |||
| Nuclidische gegevens | ||||
| Nuclidenmassa | 36,965902591 u | |||
| Spin | 3/2+ | |||
| Bindingsenergie | 8,57028 MeV | |||
| Massaoverschot | −31,761532 MeV | |||
| Isotopen van chloor | ||||
| ||||
Chloor-37 of 37Cl is een stabiele isotoop van chloor, een halogeen. Het is een van de twee op Aarde voorkomende isotopen van het element, naast chloor-35 (eveneens stabiel). Van de radio-isotoop chloor-36 komen op Aarde sporen voor. De abundantie van chloor-37 op Aarde bedraagt 24,22%.
Chloor-37 ontstaat onder meer bij het radioactief verval van zwavel-37 en argon-37.
Toepassingen
Een van de belangrijke historische toepassingen van chloor-37 is de radiochemische detectie van neutrino's (afkomstig van de zon), zoals in het Homestake-experiment van Raymond Davis Jr. en John Bahcall.[1] Door absorptie van een elektron-neutrino ontstaat namelijk argon-37 en een elektron:[2]
De isotoop argon-37 is radioactief en vervalt door elektronenvangst opnieuw tot chloor-37:
De halveringstijd van dit verval bedraagt iets meer dan 35 dagen. Het elektron dat gecapteerd wordt is een Auger-elektron, dat middels spectroscopische technieken kan worden gedetecteerd.[3]
- (en) Wolfram Alpha
- (en) Periodic table
- ↑ (en) Raymond Davis, Jr. (1953). Attempt to detect the Antineutrinos from a Nuclear Reactor by the 37Cl (, e−) 37Ar Reaction. Physical Review 97 (3): 766. DOI: 10.1103/PhysRev.97.766.
- ↑ (en) C. Sutton (1992) - Spaceship Neutrino, Cambridge University Press, pp. 151–152 - ISBN 978-0-521-36703-5
- ↑ (en) A.H. Snell & F. Pleasonton (1955). Spectrometry of the Neutrino Recoils of Argon-37. Physical Review 100 (5): 1396-1430. DOI: 10.1103/PhysRev.100.1396.
· 
· 