Franco Nero
Franco Nero (San Prospero Parmense, 23 november 1941) is een Italiaans acteur die vooral actiehelden in Italiaanse exploitatiefilms speelde. In het dagelijke leven heet hij Francesco Sparanero. Zo speelde hij in een aanzienlijk aantal spaghettiwesterns. Met name in de jaren zeventig was hij populair in Italië. Daar werd de toen nog onbekende Terence Hill eens aangenomen, omdat deze op Nero leek [1].
Biografie
Nero studeerde economie aan de universiteit van Milaan. Tijdens zijn studie werkte hij als freelancefotograaf. In die periode begon John Huston aan de opnames van een film over de Bijbel, die hij vanwege de lagere productiekosten opnam in Italië. Nero moest foto's maken op de set van deze film en kwam in contact met Huston. Die was onder de indruk van het uiterlijk van Nero en vroeg hem Abel te spelen in The Bible: In the Beginning (1964).
Toevallig in het acteervak beland, kreeg Nero de smaak te pakken en hij ging audities doen. Zo kreeg hij de hoofdrol in de cult-spaghettiwestern Django (1966). In deze film speelde Nero het soort rol dat hem zou typeren tijdens de rest van zijn acteercarrière, die als koele, stoere en mysterieuze held. Hij speelde later in onder meer de spaghettiwesterns Texas Adios (1967), Massacre Time (1968), A Professional Gun (1968) Companeros (1969), The Mercenary (1970) en Keoma (1976). Hiermee verkreeg Nero de bijnaam 'de Italiaanse John Wayne'.
Met zijn zachte stem, lichtblauwe ogen en lange slanke postuur werd Nero met name voor actierollen gevraagd en daarom bleef hij ook na het doodbloeden van de spaghettiwestern in actiefilms spelen. Hij wilde zelf niettemin graag in meer serieuze rollen verschijnen. Daarom begon Nero te spelen in arthousefilms van regisseurs als Rainer Werner Fassbinder (Querelle) en Luis Buñuel (Tristana). Hij probeerde daarnaast tevergeefs door te breken in Hollywood. In Amerika bleven zijn optredens beperkt tot een hoofdrol in Enter the Ninja en marginale slechterikenrollen in films als Force 10 from Navarone en Die Hard 2. Nero speelde nog in 2010 de rol van Lorenzo Bartolini in Letters to Juliet.
Nero is biseksueel en had verscheidene relaties met zowel mannen als vrouwen. Hij trouwde in 2006 met actrice Vanessa Redgrave die van hem in 1969 zoon Carlo Gabriel Nero kreeg. Hij leerde haar kennen tijdens de opnames van Camelot (1969).