Naar inhoud springen

Ajam bekisar

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Opzwartbeek (overleg | bijdragen) op 21 nov 2015 om 03:10. (Nieuwe pagina aangemaakt met 'thumb|Bekisar (haan) thumb|Vorkstaarthoen (haan) De '''Ajam Bekis...')
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Bekisar (haan)
Vorkstaarthoen (haan)

De Ajam Bekisar, Ayam Bekisar of kortweg Bekisar, is een kruising van het vorkstaarthoen en de gedomesticeerde kip in eerste generatie. De hanen staan bekend om hun buitengewoon lange en doordringende roep alsmede um hun briljante kleurtekening.

Hybridisatie

Volgens velen werd het kruisen van vorkstaarthoenders met lokale landhoenders ("Ajam kampoeng") het eerst uitgevoerd op eilanden in de Javazee. Het resultaat van deze kruising is meestal een onvruchtbaar dier. Aangezien de eiëren van de hennen volledig onvruchtbaar zijn, werden enkel in uitzonderlijke gevallen succesvolle terugkruisingen met huishoenderen over de hanen bereikt. Door de prakische problemen bij het kruisen van de verschillende soorten, wordt heden ten dage ook kunstmatige inseminatie toegepast.[1]

Gebruik

Bekisars werden traditioneel gebruikt als „levende misthoorn“ op de prauwen van de Indonesische bevolking. Door de typische kraai, die over meerdere kilometers hoorbaar is, konden schepen elkaar ook bij mist of donkerheid lokaliseren. Onafhankelijk van het oorsponkelijke gebruik worden bekisars ook gefokt met zuiver sportieve motieven om de hanen bij hanenkraaiwedstrijden in te zetten.[2] Een merkwaardigheid van deze wedstrijden is dat de hanen in kooien aan hoge palen opgehezen worden.

Verspreiding

Door de migratie van volkeren van de Soenda-eilanden naar de Stille Zuidzee, zijn meegenomen Bekisars verwilderd en hebben door terugkruisingen met landhoenderen de vorming van unieke hoenderrassen mogelijk gemaakt. [3] De populaire theorie dat de Araucarias uit Zuid-Amerika, die eveneens zoals de Bekisars en vorkstaarthoenders groenblauwe eiëren leggen, van Bekisars afstammen, is door molekulair-genetische onderzoekingen gelogenstraft [4]