Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door SemBroek(overleg | bijdragen) op 4 jul 2020 om 18:15. (Alleen competitie) Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Rashford debuteerde op 25 februari 2016 in het betaald voetbal. Hij begon die dag in de basiself van Manchester United in een wedstrijd in de Europa League thuis tegen FC Midtjylland. Hij droeg met twee doelpunten bij aan een 5–1 zege, waardoor de ploeg van Louis van Gaal door ging naar de volgende ronde.[1] Zijn competitiedebuut maakte hij drie dagen later, tegen Arsenal. Ook in deze wedstrijd vond hij het doel. Na 29 minuten opende hij de score en tweeënhalve minuut later maakte hij ook de 2–0. Verder zorgde hij ook nog voor de assist die het derde doelpunt inleidde dat Herrera maakte. Een maand later scoorde Rashford in de derby tegen Manchester City. In het seizoen 2015/16 kwam Rashford tot elf competitiewedstrijden, waarin hij vijfmaal scoorde.[2] Manchester United won dat seizoen de FA Cup.
In het seizoen 2016/17 kwam trainer José Mourinho naar de club. De Community Shield tegen Leicester City werd gewonnen, en later in het seizoen ook de EFL Cup en de Europa League door in de finales Southampton en Ajax te verslaan. Rashford scoorde over alle competities dat seizoen elf doelpunten in 53 wedstrijden. In het seizoen daarop maakte Rashford zijn debuut in de Champions League, waarin hij scoorde.[3] In de competitie was Rashford betrokken bij dertien doelpunten in 35 wedstrijden, waaronder zijn twee goals tegen rivaal Liverpool.
Het seizoen 2018/19 begon niet goed voor Manchester United, met als gevolg het ontslag voor Mourinho. Zijn opvolger was Ole Gunnar Solskjær, onder wie het de eerste maanden goed verliep met zowel de club als Rashford. Ondanks een 2-0 thuisnederlaag tegen Paris Saint-Germain in de achtste finale van de Champions League, schakelde Manchester United de Franse club uit met een 3-1 zege in Parijs. De beslissende goal werd gemaakt door Rashford.[4] Het seizoen daarna blonk Rashford met name in topwedstrijden uit bij Manchester United. Maar een rugblessure hield Rashford in de eerste maanden van 2020 tegen meer doelpunten te maken.
Rashford werd op 16 mei 2016 opgenomen in de voorselectie van het Engels voetbalelftal voor het EK 2016.[5] Hij maakte op 27 mei 2016 vervolgens zijn interlanddebuut, in een oefeninterland tegen Australië (2-1 winst). Rashford maakte in de derde minuut het openingsdoelpunt en werd daarmee de jongste scorende debutant in de geschiedenis van het Engelse nationale elftal. Vier dagen later werd hij door bondscoach Roy Hodgson opgenomen in zijn definitieve selectie voor het EK.[6] Engeland werd in de achtste finale uitgeschakeld door IJsland (1–2) na doelpunten van Ragnar Sigurðsson en Kolbeinn Sigþórsson. Rashford mocht tijdens het toernooi twee keer invallen. Hij maakte tevens deel uit van de Engelse selectie op het WK 2018.[7] Hierop kwam hij zes keer in actie.
.jpg)
Manchester United
FA Cup
League Cup
FA Community Shield.png){kind=link}
· 
· 
·
9 Højlund ·
10 Rashford ·
11 Zirkzee ·
12 Malacia ·
14 Eriksen ·
15 Yoro ·
16 Diallo ·
17 Garnacho ·
18 Casemiro ·
20 Dalot ·
21 Antony ·
22 Heaton ·
23 Shaw ·
24 Onana ·
25 Ugarte ·
35 Evans ·
36 Wheatley ·
37 Mainoo ·
41 Amass ·
43 Collyer ·
44 Gore ·
Coach: Van Nistelrooij (interim)
· Assistent-coach: Hake
· Keeperstrainer: Ten Rouwelaar