Syntactiek

De syntactiek is een deelgebied van de taalkunde dat zich bezighoudt met alles wat met de formele verbinding van bij een natuurlijke taal horende symbolen te maken heeft. De regels van de syntactiek komen tot uiting in de fonologie, morfologie, syntaxis en tekstlinguïstiek

De syntactiek vormt hiermee samen met de pragmatiek en de semantiek een deelgebied binnen de semiotiek. Deze laatste discipline is veel breder en houdt zich bezig met de betekenis van tekens in het algemeen. Het begrip syntactiek wordt wel gezien als equivalent van "syntaxis", maar dan specifiek toegepast op de semiotiek. Bij uitbreiding wordt het begrip syntactiek net als het begrip semiotiek ook wel in niet-linguïstische zin gebruikt.

De kleinste eenheid is de zin.

Syntactische kennis maakt het ons mogelijk om grammaticaal correcte en incorrecte combinaties van woorden te ontdekken, om woorden in de juiste volgorde te zetten en om te zien hoe het wijzigen van de volgorde kan leiden tot het wijzigen van de betekenis, om zinnen te produceren die we voordien nog nooit gehoord hebben, en om ambigue zinnen te herkennen.