Naar inhoud springen

Marjolein Faber

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Marjolein Faber-van de Klashorst
Marjolein Faber (2024)
Marjolein Faber (2024)
Algemeen
Volledige naam Marjolein Hillegonda Monica van de Klashorst
Geboren 16 juni 1960
Geboorteplaats Amersfoort
Functie Minister van Asiel en Migratie
Sinds 2 juli 2024
Partij Partij voor de Vrijheid
Functies
2011–2023 Lid Provinciale Staten Gelderland (tevens fractievoorzitter)
2011–2023 Lid Eerste Kamer (vanaf 2014 fractievoorzitter)
2023–2024 Lid Tweede Kamer
2024–heden Minister van Asiel en Migratie
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Marjolein Hillegonda Monica Faber-van de Klashorst (Amersfoort, 16 juni 1960) is een Nederlandse politica voor de Partij voor de Vrijheid (PVV). Sinds 2 juli 2024 is zij minister van Asiel en Migratie. Eerder was Faber van 2011 tot 2023 lid van de Provinciale Staten van Gelderland, waar ze fractievoorzitter van de PVV was. Ook was zij van 2011 tot 2023 lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal, vanaf 2014 als fractievoorzitter. Van 2023 tot 2024 was zij lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal.

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Jonge jaren, loopbaan en gezin

[bewerken | brontekst bewerken]

Faber-van de Klashorst is geboren in Amersfoort en groeide op in een slagersfamilie in de tweede generatie. Ze interesseerde zich naar eigen zeggen als tiener al voor politiek. Ze volgde de inserviceopleidingen radiodiagnostiek en nucleaire geneeskunde-in-vivo in Utrecht waarna ze vanaf 1981 als radiodiagnostisch en nucleair laborante ging werken bij het Amersfoortse ziekenhuis De Lichtenberg. Vanaf 1988 vervulde ze verschillende functies in de ICT-branche. Met deze expertise verwierf ze in 2000 een functie bij het bedrijf Stater, een financieel dienstverlener die banken ondersteunt bij het technisch en financieel beheer van hun hypotheekportefeuilles. Ze werkte er op het snijvlak van commercie en ICT.[1] Faber ging de politiek in na de opvoeding van haar kinderen.[2]

Volksvertegenwoordiging

[bewerken | brontekst bewerken]

Op ongeveer 50-jarige leeftijd zag ze een spotje op tv met Geert Wilders en Fleur Agema en solliciteerde bij Wilders naar een functie als volksvertegenwoordiger voor zijn partij.[bron?] Bij de Provinciale Statenverkiezingen 2011 werd ze gekozen in de Provinciale Staten van Gelderland. Ze werd hier tevens fractievoorzitter. Op 7 juni van dat jaar werd ze gekozen als lid van de Eerste Kamer, een dubbelfunctie die bij de PVV is toegestaan. Faber werd op 10 juni 2014 gekozen als voorzitter van de PVV-fractie in de Eerste Kamer. Zij was de opvolger van Marcel de Graaff. Faber was voorzitter van de Eerste Kamercommissie voor Immigratie & Asiel / JBZ-Raad.[3]

Hoewel ze bij de Eerste Kamerverkiezingen 2015 de PVV-lijst aanvoerde, kreeg ze slechts enkele stemmen van de PVV-Statenleden. Dat had te maken met de gunning van een IT-opdracht voor de PVV-website aan het bedrijf van haar zoon, wat ze niet had gemeld, en haar weigering af te treden nadat dit door journalisten aan het licht was gebracht (zie verder).[4][5] Ook bij de Eerste Kamerverkiezingen 2019 en Eerste Kamerverkiezingen 2023 was ze de lijsttrekker van de PVV.

In Gelderland deed Faber onderzoek naar het declaratiegedrag van gedeputeerde Co Verdaas dat bij Provinciale Staten geen gevolgen had, maar er uiteindelijk toe voerde dat hij later als staatssecretaris in het kabinet-Rutte II aftrad.[6] Ook zorgde Faber er voor dat in de kantine van het Provinciehuis de gehaktbal op de menukaart bleef staan.[7]

In 2015 presenteerde Faber het rapport "De Islamiseringskaart van Gelderland", waarin de provinciale PVV-fractie bijhield hoeveel islamitische instanties er zijn. Ze liet onderzoek doen naar de islam in de samenleving, de rol van moskeeën en de vraag waar jihadisten vandaan komen.[8] Ter begeleiding maakte ze de video Stop de islamitische invasie in Gelderland met een oproep tot verzet.[9]

Bij de Tweede Kamerverkiezingen 2023 stond ze op de verkiesbare zevende plek op de kandidatenlijst van de PVV. Op 6 december 2023 werd ze geïnstalleerd als lid van de Tweede Kamer, waarmee haar lidmaatschap van de Eerste Kamer ten einde kwam. Ze kwam daar op een anciënniteit van 4565 dagen.[3] Op 20 december 2023 nam ze afscheid van de Gelderse Staten.[10]

Ministerschap

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 2 juli 2024 werd Faber benoemd tot minister van Asiel en Migratie in het nieuwe kabinet-Schoof. Dit ministerie werd bij het aantreden van dat kabinet opgericht, daarvoor viel dit beleidsgebied onder het ministerie van Justitie en Veiligheid.

Een van de doelstellingen van het kabinet-Schoof, zoals beschreven in het hoofdlijnenakkoord, is het invoeren van een tijdelijke asielcrisiswet. Hierdoor zou Faber hardere maatregelen kunnen inzetten om de asielinstroom te kunnen beperken, door bijvoorbeeld de grenscontroles te verscherpen.[11]

Op 21 augustus 2024 verklaarde Faber aan de pers "Nederland heeft een asielcrisis, alles zit bomvol".[12] Dezelfde dag nog nam ze haar woorden terug en zei dat er wettelijk gezien nog geen sprake was van een 'asielcrisis', maar dat de maatschappij dat wel zo ervaart.[13]

Controverses

[bewerken | brontekst bewerken]

Faber staat bekend om haar uitgesproken taalgebruik. Ze noemde de Nijmeegse burgemeester Bruls, toentertijd tevens voorzitter van het landelijke Veiligheidsberaad, in coronatijd ‘een ongekend virusreservoir’, een 12-jarige die bij de provincie insprak over het klimaat een ‘klimaatsoldaatje’ en collega's in de Provinciale Staten ‘nep-Statenleden’.[7][14] Voor Faber is de islam een verwerpelijke ideologie. "Als we dat geen halt toeroepen, gaan we alles kwijtraken; onze vrijheid en onze democratie. Het is een nachtmerrie voor vrouwen, voor homo’s, in feite voor iedereen, voor alle ongelovigen.”[15] Ze snapte de ophef niet die werd gemaakt rondom Wilders' toezegging te zullen gaan regelen dat er minder Marokkanen in Nederland zullen komen want er is niets mis met de slogan 'minder Marokkanen'.[8] Volgens Wilders in 2015 was ze een droomkandidaat die knokt voor de mensen, voor minder islam, lagere belastingen en meer zorg.[8]

In februari 2015 raakte Faber voor het eerst publiekelijk in opspraak door een onderzoek van NRC Handelsblad, waaruit bleek dat zij het onderhoud van de PVV-partijwebsite had uitbesteed aan het IT-bedrijf waarvan haar zoon mede-eigenaar was. Daar bleek een bedrag van ruim 8000 euro aan fractiegeld (bedoeld om de fractie mee te ondersteunen) mee te zijn gemoeid.[16] Tijdens het NPO Radio 1-lijsttrekkersdebat op 1 maart 2015 liet Faber weten dat zij ondanks druk van andere partijen niet overwoog om af te treden, maar de rekening zelf te zullen voldoen.[17]

Een geplande kookavond in een woonzorgcentrum voor Nijmegenaren met enkele asielzoekers die op dat moment in de opvang op Heumensoord verbleven, moest in 2015 worden afgelast nadat een online campagne van Faber aanleiding gaf tot dreigementen en beledigingen. Vanwege deze en soortgelijke uitingen deed een Hoevelakenaar aangifte wegens haatzaaien en discriminatie. Faber werd niet vervolgd.[18]

Faber protesteerde in 2017 met Wilders, Markuszower en enkele anderen voor het stadhuis van Arnhem tegen de benoeming van de in Marokko geboren Ahmed Marcouch als burgemeester onder het motto: "Geen Arnhemmistan! We raken ons land kwijt!".[19][20] In het narratief van Wilders betekende dit dat Marcouch van Arnhem een islamitische stad zou willen maken en deze terugveroverd moest worden.[21] In de oproep tot de demonstratie noemde Wilders Marcouch "een fan van de islamofascistische moslimbroeder al-Quaradawi".[22]

In september 2019 kwam Faber opnieuw in opspraak, nadat ze in een bericht op de sociale media schreef dat de dader van een steekpartij 'volgens betrouwbare bron' een Noord-Afrikaans uiterlijk en kennelijk een hekel aan bier had, maar de media dat bewust niet zouden willen melden. Twee van de drie slachtoffers zeiden echter dat de dader een blanke man was geweest en betichtten Faber van stemmingmakerij. De senator werd naar aanleiding van haar tweet in commentaren en de media onder meer beschuldigd van haatzaaien en het verspreiden van nepnieuws.[23] Ze hield echter vast aan haar tekst: "Mijn tweet klopt". Het Openbaar Ministerie trad naar buiten om de uitspraken van Faber te corrigeren, wat zeer uitzonderlijk is.[24] Vervolgens liet Faber weten dat het onhandig was geweest de kwaliteit van haar bron niet te hebben meegewogen bij publicatie van haar bericht.[25] Pas vijf jaar later, bij de hoorzitting met Tweede Kamerleden in verband met haar kandidatuur voor minister van Asiel en Migratie, nam ze haar woorden terug, maar bood ze geen excuses aan: "Mijn tweet klopt niet".[26]

Tijdens de algemene beschouwingen van 2020 verklaarde Faber dat er "een agenda uitgerold" wordt van "omvolking". Premier Mark Rutte wees haar er vervolgens op dat de term voortkomt uit de nazi-ideologie, waarna zij stelde dat het een vertaling is van "replacement migration", dat door de Verenigde Naties wordt gebruikt.[27] In haar hoorzitting in 2024 nam ze "volledig afstand" van de nazistische connotatie van de term, en stelde ze dat de term "onjuist en ongewenst" was. Faber bleef echter spreken over "zorgelijke demografische ontwikkelingen", waardoor oppositieleden meenden dat ze enkel afstand nam van de term 'omvolking', maar niet het gedachtegoed.[28]

In 2022 werd Faber in de Eerste Kamer door de voorzitter het woord ontnomen en voor de rest van het debat geschorst, nadat ze tijdens de algemene beschouwingen interpelleerde en Rutte vroeg: "zit de vijfde colonne dan niet eigenlijk achter de regeringstafel?".[29]

Persoonlijk

[bewerken | brontekst bewerken]

Faber is getrouwd en heeft twee zoons.[30]

[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marjolein_Faber&oldid=68436054"