André du Bus de Warnaffe
| André du Bus de Warnaffe | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemeen | ||||
| Volledige naam | André Marie François Cécile du Bus de Warnaffe | |||
| Geboren | Namen, 18 juni 1955 | |||
| Kieskring |  Brussel-Halle-Vilvoorde (tot 2012) Brussel-Hoofdstad
| |||
| Regio | .svg){kind=small} België Franse Gemeenschap
| |||
| Land | België
| |||
| Functie | Politicus Kinesitherapeut | |||
| Partij | PSC / cdH / Les Engagés | |||
| Functies | ||||
| 1989 - heden | Gemeenteraadslid Etterbeek | |||
| 1998 - 1999 | Volksvertegenwoordiger[1] | |||
| 2004 - 2006 | Lid Raad van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest | |||
| 2004 - 2019 | Lid Franse Gemeenschapscommissie[2] | |||
| 2006 - 2019 | Brussels Parlementslid[3] | |||
| 2007 - 2009 | Lid Parlement van de Franse Gemeenschap | |||
| 2009 - 2010 | Fractievoorzitter Brussels Parlement | |||
| 2010 - 2019 | Lid Parlement van de Franse Gemeenschap[4] | |||
| 2010 - 2014 | Gemeenschapssenator[5] | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
André Marie François Cécile du Bus de Warnaffe (Namen, 18 juni 1955) is een Belgisch politicus voor de PSC en diens opvolgers cdH en Les Engagés.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Du Bus behoort tot een Doornikse familie, die in 1873 opname verkreeg in de Belgische erfelijke adel en in 1896 de vergunning kreeg om aan de naam du Bus de toevoeging de Warnaffe te doen. Hij is een zoon van architect Pierre du Bus de Warnaffe en Annette Englebert. Hij is in 1986 getrouwd met Véronique Douxchamps (1958) en ze hebben vier zoons.
Van opleiding was André du Bus oorspronkelijk schrijnwerker-meubelmaker. Nadien studeerde hij af als licentiaat in de volksgezondheid aan de UCL en behaalde hij in 1986 een graduaat in kinesitherapie aan de hogeschool ISCAM.[6] Du Bus ging aan de slag als kinesitherapeut en werd eveneens consultant in de volksgezondheid. In die hoedanigheid ontwikkelde hij programma's rond opleiding en bevordering van de volksgezondheid in het onderwijs, grote bedrijven en publieke en private organisaties, waaronder het Rode Kruis, en werd hij secretaris generaal van een organisatie met een veertigtal medewerkers en ging als docent aan het ISCAM tevens cursussen geven over onderwerpen rond volksgezondheid.
Sinds de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 1988 zetelt du Bus in de gemeenteraad van Etterbeek, waar hij fractievoorzitter werd voor zijn partij. Daarnaast was hij van 1989 tot 1995 bestuurder van de Brusselse Intercommunale voor Waterdistributie (BIWD) en van 1995 tot 2001 bestuurder van de Gewestelijke Maatschappij voor Huiskrediet.[7]
In oktober 1998 volgde du Bus Nathalie de T'Serclaes op als lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde, waar hij bleef zetelen tot aan de federale verkiezingen van juni 1999, waarbij hij niet werd herkozen. In juni 2004 werd du Bus verkozen in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement, waar hij vijftien jaar lang bleef zetelen, tot hij bij de Brusselse gewestverkiezingen van mei 2019 niet langer kandidaat was. Van 2009 tot 2010 was hij er fractievoorzitter voor zijn partij.
Daarnaast zetelde du Bus van 2007 tot 2009 en van 2010 tot 2019 in het Parlement van de Franse Gemeenschap. Hij was er van 2008 tot 2009 vicevoorzitter van de commissie Gezondheid, Sociale Aangelegenheden en Jeugdhulp, van 2011 tot 2014 lid van de commissie Cultuur, Media, Bioscopen, Gezondheid en Gelijke Kansen en van 2014 tot 2019 vicevoorzitter van de commissie Jeugdhulp, Justitiehuizen en Promotie van Brussel, die vanaf 2016 eveneens bevoegd was voor Sport.[8] Daarenboven maakte hij van 2010 tot 2014 deel uit van de Senaat, waar hij zitting had als gemeenschapssenator. Hij was er lid van de commissies Justitie en Sociale Aangelegenheden.
Publicaties
[bewerken | brontekst bewerken]- L’estime de soi (1999, uitg. Belgisch Rood Kruis),
- (samen met Caroline Hoedemakers en Guy Notelaers), La lutte contre le stress au travail: Contribution de l’analyse des équations structurelles au débat dans l’entreprise, (in: Actes du 12ème Congrès de Psychologie du Travail et des Organisations, 2003, UCL – Presses Universitaires de Louvain).
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1985, Brussel, 1985.
- Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 2004, Brussel, 2004.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Fiche André du Bus de Warnaffe; Kamer van volksvertegenwoordigers
- ↑ Fiche André du Bus de Warnaffe; Parlement francophone bruxellois. Gearchiveerd op 21 juni 2017.
- ↑ Fiche André du Bus de Warnaffe; Brussels Hoofdstedelijk Parlement
- ↑ Fiche André du Bus de Warnaffe; Parlement de la Communauté française de Belgique. Gearchiveerd op 8 september 2019.
- ↑ Fiche André du Bus de Warnaffe; Senaat.be. Gearchiveerd op 31 december 2021.
- ↑ Fiche André du Bus in de archieven van het CPCP.
- ↑ Fiche André du Bus de Warnaffe op de website van de Senaat.
- ↑ Fiche André du Bus op de website van het Parlement van de Franse Gemeenschap.