Naar inhoud springen

Isle of Man TT 1924

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Man TT van Man 1924
Snaefell Mountain Course
Officiële naam 1924 Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Organisator ACU
Senior TT
Eerste Vlag van Canada 1921-1957 Alec Bennett
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Langman
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Dixon
Junior TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmie Simpson
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Twemlow
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk S. Ollerhead
Derde Vlag van Zuid-Afrika 1910–1912 I. Scott
Lightweight TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Edwin Twemlow
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk H. Brocklebank
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk J. Cooke
Ultra-Lightweight TT
Eerste Vlag van Schotland Jock Porter
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bert le Vack
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk D. Hall
Sidecar TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk George Tucker / Vlag van Wales Walter Moore
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Reed / Onbekend
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk A. Tinkler / Onbekend

De Isle of Man TT 1924 was de dertiende uitvoering van de Isle of Man TT. Ze werd verreden op de Snaefell Mountain Course, een stratencircuit op het eiland Man.

Mijlpalen
1924

Opnieuw werd er een klasse aan de TT van Man toegevoegd, de 175cc-Ultra-Lightweight TT. Men wilde daarmee weer meer "normale" motorfietsen in de baan krijgen, de "Tourist Trophy" indachtig. Deze nieuwe klasse werd als een normale race verreden, zonder de gebruikelijke interval-start. Alle deelnemers waren dus tegelijk in de baan, wat als voordeel voor de toeschouwers had dat ze in één oogopslag konden zien wie de leiding had, maar als nadeel dat ze na elke doorkomst drie kwartier moesten wachten tot ze weer voorbij kwamen. De Lightweight TT reed tegelijk met de Senior TT, maar startte vijf minuten eerder. Dat veroorzaakte problemen voor de 500cc-rijders omdat inhalen op de (grotendeels onverharde) wegen op sommige plaatsen nauwelijks mogelijk was. De familie Twemlow had een goede week: Kenneth Twemlow won de Junior TT en broer Eddie won de Lightweight TT.

Zes ronden (364 km), motorfietsen tot 500 cc.

Freddie Dixon ging vier ronden lang aan de leiding en hij nam zelfs twee minuten voorsprong op Alec Bennett. Dixon's Douglas RA 24 begon echter te vertragen waardoor Bennett de race kon winnen. Harry Langman werd tweede en Dixon derde. Alle drie haalden ze een racegemiddelde van meer dan 60 mijl per uur.

Uitslag Senior TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Canada 1921-1957 Alec Bennett Norton 3:40"24'6 61,64 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Langman Scott 3:41"54'2 61,23 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Dixon Douglas 3:45"46'4 60,17 mph
4 C. Young Triumph 3:50"42'4 58,89 mph
5 H. Hassall Norton 3:51"39'2 58,65 mph
6 Charlie Hough AJS 350 3:53"58'0 58,07 mph
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alfred Alexander Douglas 3:57"23'8
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Longman AJS 350 3:58"30'2
9 Vlag van Schotland J. Stuart Norton 3:59"05'0
10 H. Loader Norton 4:00"17'8
11 Vlag van Frankrijk R. Gillard Peugeot 4:00"35'0
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Craig Norton 4:07"19'8
13 C. Wood Scott 4:10"34'0
14 Vlag van Frankrijk P. Pean Peugeot 4:14"06'6
15 M. Mylchreest Sunbeam 4:20"35'0

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Howard R. Davies OEC-Blackburne
Jim Whalley Douglas
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmie Simpson AJS 350
Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Parker Douglas
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Simister Norton
Vlag van Ierland Stanley Woods Cotton
Vlag van Man Tom Sheard New Hudson

Zes ronden (364 km), motorfietsen tot 350 cc.

Jimmie Simpson reed de eerste ronde boven 60 mijl per uur in de Junior TT, maar hij viel uit, net als zijn aanvankelijke achtervolgers Wal Handley en Len Horton. Kenneth Twemlow won de race met een New Imperial.

Uitslag Junior TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Twemlow New Imperial 4:04"49'0 55,679 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk S. Ollerhead DOT-JAP 4:07"26'2 54,908 mph
3 Vlag van Zuid-Afrika 1910–1912 H.R. Scott AJS 4:09"01'6 54,550 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Ashby Montgomery-JAP 4:14"27'4 53,394 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Willis Montgomery-JAP 4:17"18'8 52,802 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk J. Emerson DOT-JAP 4:29"38'9
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk F. Simpson jr. Excelsior 4:28"55'2
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk L. Nicholson OEC-Blackburne 4:31"38'0
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk F. Marston AJS 4:31"49'0
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmy Shaw Zenith-JAP 4:43"48'4
11 E. Jacobs Beardmore-Precision 4:51"50'0
12 G. Cowley sr. Sunbeam 5:13"29'6
13 S. Cleare OK Supreme 5:05"49'0
14 George Kelly AJS 5:14"35'0
15 Peter Bell DOT-JAP 5:16"23'0

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Longman AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Howard R. Davies DOT-JAP
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmie Simpson AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Horton New Imperial
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley Rex-ACME
Vlag van Ierland Stanley Woods Cotton
Vlag van Italië Achille Varzi DOT-JAP
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Watson-Bourne Montgomery-JAP

Lightweight TT

[bewerken | brontekst bewerken]

Zes ronden (364 km), motorfietsen tot 250 cc.

Voor het derde jaar op rij ging Wal Handley aan de leiding om daarna uit te vallen. Daardoor nam Jock Porter de leiding over, maar hij viel in de laatste ronde. Nu won Edwin Twemlow met de New Imperial.

Uitslag Lightweight TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Edwin Twemlow New Imperial 4:05"03'0 55,44 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk H. Brockbank Cotton 4:17"05'0 52,85 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk J. Cooke DOT-JAP 4:18"33'0 52,54 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk L. Cridland JES 4:22"03'0 51,84 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk P. Pike Levis 4:25"31'0 51,16 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk H. Harris New Imperial 4:29"01'0 50,50 mph
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk F. Simpson jr. Excelsior 4:32"50'0
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk C. Cleare OK Supreme 4:38"50'0
9 Vlag van Ierland Paddy Johnston Cotton 4:40"23'0
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Davison Levis 4:52"40'0
11 G. Werts OK Supreme 5:12"30'0

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley Rex-ACME
Vlag van Schotland Jock Porter New Gerrard-Blackburne Val

Ultra-Lightweight TT

[bewerken | brontekst bewerken]

Drie ronden (182 km), motorfietsen tot 175 cc.

Men was bezorgd over de veiligheid van de massastart van de nieuwe 175cc-klasse, maar toen de coureurs zonder al te veel problemen de bodem van Bray Hill bereikten waren de grootste problemen over. Opnieuw viel Wal Handley uit nadat hij aan de leiding had gereden. Jock Porter won de race met zijn eigen merk New Gerrard. Wee McGregor en McKenzie traden aan met 170cc-motortjes, overgebleven uit de failliete boedel van Hobart uit Coventry.

Uitslag Ultra-Lightweight TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Schotland Jock Porter New Gerrard-Blackburne 2:12"40'4 51,21 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk F. Morgan Cotton 2:17"11'6 49,51 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk C. Stead Cotton 2:17"39'8 49,34 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Davison Levis 2:23"00'8 47,49 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk H. Brockbank Cotton 2:26"59'0 46,21 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Meeten Francis-Barnett-Blackburne 2:44"43'0 41,24 mph
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk B. Smith Wee McGregor-Hobart 2:51"59'0
8 George Oates Powell-Blackburne 2:54"32'0
9 Vlag van Canada 1921-1957 Alec Bennett Diamond-Villiers 2:57"09'0
10 D. Young Wee McGregor-Hobart 3:07"07'0
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Doug Prentice McKenzie-Hobart 3:10"10'0

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gus Kuhn Omega
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley Rex-ACME
Vlag van Ierland Paddy Johnston Cotton

Drie ronden (182 km), zijspancombinaties tot 600 cc.

Slechts tien combinaties kwamen aan de start van de Sidecar TT. Veel merken hadden niet eens blokken van 600 cc. De Matador van Tinkler die derde werd had waarschijnlijk een 350cc-Blackburne-motor, de New Scale had een 350cc-Bradshaw-motor en Harry Reed beschikte over een 350cc-JAP-motor. Freddie Dixon leek de race opnieuw te gaan winnen met zijn Douglas, maar viel uit. Daardoor won George Tucker (Norton) met een half uur voorsprong op Reed. Zijn bakkenist had het 588cc-Norton Model 25 daar ook speciaal voor gebouwd.

Uitslag Sidecar TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Tucker Vlag van Wales Walter Moore Norton Model 25 2:56"34'2 51,31 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Reed Onbekend DOT-JAP 3:26"44'0 43,80 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk A. Tinkler Onbekend Matador 3:33"08'0 42,49 mph
4 J. Taylor Onbekend New Scale-Bradshaw 3:35"40'0 41,99 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Grinton Onbekend Norton Model 25 3:36"33'0 41,84 mph

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alfred Alexander Douglas RA 24
E. Taylor OEC-Blackburne
Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Dixon Douglas RA 24
Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Walker Sunbeam
S. Longman Coventry Victor