Naar inhoud springen

Karl Prantl

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Karl Prantl
Portret Karl Prantl (2007)
Portret Karl Prantl (2007)
Persoonsgegevens
Geboren 5 november 1923
Overleden 8 oktober 2010
Geboorteland Oostenrijk
Beroep(en) Beeldhouwer
Oriënterende gegevens
Stijl(en) Abstract
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Karl Prantl (Pöttsching, 5 november 1923 – aldaar, 8 oktober 2010[1]) was een Oostenrijkse beeldhouwer.

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Prantl is afkomstig uit een Oostenrijks-Hongaarse beambtenfamilie en groeide op in Pöttsching (Burgenland). Van 1946 tot 1952 studeerde hij schilderkunst aan de Akademie der bildenden Künste Wien onder Albert Paris Gütersloh. In 1953 verhuisde hij naar Wenen, waar hij zich aansloot bij de kunstenaarsgroep Der Kreis. In 1956 ging Prantl, in het kader van een Oostenrijks stipendium, voor een half jaar naar Rome. Aansluitend knoopte hij hier een meerdere maanden durende reis naar Griekenland aan vast.

Prantl is op beeldhouwgebied een autodidact; na zijn schilderopleiding schakelde hij in de vijftiger jaren op steen over als zijn werkmateriaal.

Werk

[bewerken | brontekst bewerken]

Prantl betrok in 1958 zijn eerste atelier in de nabijheid van het Donaukanaal. Gedurende een jaar werkte hij aan een opdracht (een grote Grenzstein) in een steengroeve. Daar en dan ontdekte hij de eigenzinnigheid en de esthetiek van het beeldhouwen in de vrije natuur in tegenstelling tot het werken in een atelier. Voor zijn verdere carrière is deze, met ascese verbonden werkwijze, van grote betekenis gebleken. Zijn latere creaties tonen dit overduidelijk in vorm en uitdrukkingskracht. Door deze nieuwe ervaring groeide het idee, gemeenschappelijk met andere beeldhouwers een beeldhouwersymposium te houden. Nog in hetzelfde jaar organiseerde hij in de Römersteinbruch bij Sankt Margarethen im Burgenland het eerste "Symposion Europäischer Bildhauer". Gedurende 3 maanden schiepen elf steenbeeldhouwers, uit acht landen afkomstig, beeldhouwwerken, die ook ter plekke werden tentoongesteld. Dit symposium geldt als het startpunt voor de talrijke beeldhouwersymposia die in Europa, Amerika en Azië nog zouden volgen.

In 1965 verhuisde Prantl naar een nieuw atelier, de vleugel van een gebouw van de Wereldtentoonstelling van 1873 in Wenen. Vijf jaar later verbrak hij zijn banden met het St. Margarethener Symposium, daar hij zijn levenswerk niet voldoende gedragen en gesteund zag door de openbare mening. In 1979 trad hij ook definitief uit de organisatie. Na verloop van jaren, in 1989, toen de storm was bedaard, trad Prantl weer toe.

Prantl werd in 1986 uitgenodigd voor deelname aan de Biënnale van Venetië. In 2008 werd hij met de Grote Oostenrijkse Staatsprijs onderscheiden.

De kunstenaar overleed op 8 oktober 2010 aan de gevolgens van een beroerte. Hij leefde en werkte tot zijn dood in Pöttsching, waar de architect Ernst Hiesmayr een woonhuis/atelier voor hem bouwde.

Römersteinbruch in St. Margarethen/Burgenland

Deelname aan beeldhouwersymposia

[bewerken | brontekst bewerken]

Werken in de openbare ruimte

[bewerken | brontekst bewerken]
Kunstwegen, Klooster Frenswegen in Nordhorn

Fotogalerij

[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Karl Prantl - Plastiken 1950 - 1981, Frankfurter Kunstverein. Frankfurt: Selbstverlag (1981)
  • Das Bildhauersymposion: Entstehung und Entwicklung einer neuen Form kollektiver und künstlerischer Arbeit, Wolfgang Hartmann . Stuttgart (1988) ISBN 3-7757-0263-6
  • Dittmann, Marlen u. Lorenz: Karl Prantl. Große Steine und Bildhauer-Symposien, Saarbrücken: Verl. St. Johann, (2007) ISBN 3-938070-12-9
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Karl Prantl van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karl_Prantl&oldid=67505292"