Naar inhoud springen

Pianosonate nr. 7 (Beethoven)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Pianosonate nr. 7
Componist Ludwig van Beethoven
Soort compositie pianosonate
Gecomponeerd voor pianoforte
Toonsoort D-majeur
Opusnummer 10 nr. 3
Compositiedatum 1796-1798
Opgedragen aan Anne Margarete von Browne
Duur ca. 21'
Vorige werk Pianosonate nr. 6 op. 10/2
Volgende werk Pianotrio nr. 4 op. 11
Oeuvre Oeuvre van Ludwig van beethoven
Portaal  Portaalicoon   Klassieke muziek

Pianosonate nr. 7 in D majeur, op. 10 nr. 3, is een sonate van Ludwig van Beethoven. Het stuk is van 1796 tot en met 1798 geschreven voor Anne Margarete von Browne. De duur van het stuk is circa 21 minuten.

Het stuk bestaat uit vier delen.

  1. Presto
  2. Largo e mesto.
  3. Menuetto: Allegro
  4. Rondo: Allegro

Dit is het eerste deel van de sonate. Het stuk heeft een 2/2 maat en staat in D-majeur.

Largo e mesto

[bewerken | brontekst bewerken]

Dit is het tweede deel van de sonate. Het stuk heeft een 6/8 maat en staat in d-mineur.

[bewerken | brontekst bewerken]

Dit is het derde deel van de sonate. Het stuk heeft een 3/4 maat en begint in D-majeur. Daarna gaat het stuk over in G-majeur, waarna het weer terug bij D-majeur komt.

Rondo: Allegro

[bewerken | brontekst bewerken]

Dit is het vierde en laatste deel van de sonate. Het stuk heeft een 4/4 maat en is geschreven in D-majeur.

[bewerken | brontekst bewerken]