Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap voetbal 1990 (kwalificatie UEFA)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
WK voetbal kwalificatie 1990
Kwalificatie UEFA
landen van de UEFA
landen van de UEFA
Toernooi-informatie
Datum 21 mei 1988 – 18 november 1989
Teams 32 (van 1 confederatie)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 116
Doelpunten 289  (2,49 per wedstrijd)
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

32 teams werden over 7 groepen verdeeld, 13 teams zouden zich kwalificeren voor het wereldkampioenschap voetbal 1990.

  • Groep 1, 2 en 4: 4 teams, de groepswinnaar kwalificeert zich en de 2 beste tweedes.
  • Groep 3, 5, 6 en 7: 5 teams, de groepswinnaar en de nummer 2 kwalificeren zich.

Gekwalificeerde landen

[bewerken | brontekst bewerken]
FIFA-lid Confederatie Kwalificatie Aantal dln.
(inclusief 1990)
Dln.
op rij
Eerste
dln.
Laatste
dln.
Titels
(exclusief 1990)
Beste
prestatie
Vlag van Italië Italië UEFA Gastland 12e 8 1934 1986 3 Winnaar
Vlag van Roemenië Roemenië UEFA Winnaar groep 1 5e 1 1930 1970 0 Groepsfase
Vlag van Zweden Zweden UEFA Winnaar groep 2 8e 1 1934 1978 0 Tweede
Vlag van Engeland Engeland UEFA Tweede groep 2 9e 3 1950 1986 1 Winnaar
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie UEFA Winnaar groep 3 7e 3 1958 1986 0 Vierde
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk UEFA Tweede groep 3 6e 1 1934 1982 0 Derde
Vlag van Nederland Nederland UEFA Winnaar groep 4 4e 1 1934 1986 0 Tweede
Vlag van Duitsland Duitsland UEFA Tweede groep 4 12e 10 1934 1986 2 Winnaar
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië UEFA Winnaar groep 5 8e 1 1930 1982 0 Vierde
Vlag van Schotland Schotland UEFA Tweede groep 5 7e 5 1954 1986 0 Groepsfase
Vlag van Spanje Spanje UEFA Winnaar groep 6 8e 4 1934 1986 0 Vierde
Vlag van Ierland Ierland UEFA Tweede groep 6 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van België België UEFA Winnaar groep 7 8e 3 1930 1986 0 Vierde
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije UEFA Tweede groep 7 8e 1 1934 1982 0 Tweede

Potten en loting

[bewerken | brontekst bewerken]

De loting vond plaats in Zürich, Zwitserland, op 12 december 1987. De deelnemende landen werden verdeeld over 5 potten. De landen die zich uiteindelijk zouden kwalificeren zijn vetgedrukt in deze tabel.

Pot A Pot B Pot C Pot D Pot E

Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland
Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie
Vlag van Denemarken Denemarken
Vlag van België België
Vlag van Frankrijk Frankrijk

Vlag van Bulgarije (1971-1990) Bulgarije
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Polen Polen
Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek
Vlag van Portugal Portugal
Vlag van Schotland Schotland
Vlag van Hongarije Hongarije

Vlag van Roemenië (1965-1989) Roemenië
Vlag van Zweden Zweden
Vlag van Wales Wales
Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië

Vlag van Ierland Ierland
Vlag van Griekenland Griekenland
Vlag van Zwitserland Zwitserland
Vlag van Finland Finland
Vlag van IJsland IJsland
Vlag van Noorwegen Noorwegen
Vlag van Albanië (1946-1992) Albanië

Vlag van Turkije Turkije
Vlag van Malta Malta
Vlag van Luxemburg Luxemburg
Vlag van Cyprus Cyprus

Groepen en wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
 Geplaatst voor het hoofdtoernooi.

Groep 1 werd vooraf gezien als een vrij open strijd, waarbij alle vier landen vooraf kansen leken te hebben zich te plaatsen. Belangrijkste kanshebbers op de ticket waren Denemarken, een land met een vrij oude selectie, dat een slecht EK achter de rug had en het land in opkomst Roemenië. De Denen begonnen teleurstellend met gelijke spelen tegen Griekenland en Bulgarije, maar herstelde zich met een 2-0 overwinning in Sofia en een ouderwetse voetbalshow in de thuiswedstrijd tegen de Grieken: 7-1. Inmiddels had Michael Laudrup gezelschap gekregen van zijn eveneens getalenteerde broer Brian Laudrup. Opvallend in deze groep was de laatste plaats van Bulgarije, ondanks de aanwezigheid van het aanstormende talent Hristo Stoitsjkov. Voor de confrontaties tegen Roemenië had Denemarken één punt achterstand, er kon maar één ploeg zich plaatsen voor het WK, omdat de nummers twee van de andere groepen met vier deelnemers meer punten hadden. Denemarken overklaste Roemenië in Kopenhagen met onder andere twee doelpunten van Brain Laudrup en de bij PSV Eindhoven spelende Flemming Povlsen. Roemenië maakte een stroeve indruk, maar wist dat het alles nog in eigen hand had in de thuiswedstrijd. Routinier Søren Lerby werd bij de Denen weer opgeroepen na een prima Europa Cup wedstrijd tegen Steaua Boekarest voor PSV, de hofleverancier van de Roemeense ploeg. Denemarken nam de leiding via opnieuw Povlsen, maar Roemenië trok de wedstrijd naar zich toe en won met 3-1 dankzij twee doelpunten van Balint en de latere speler van Feyenoord Ioan Sabău. Smet op de wedstrijd was de rode kaart van sterspeler Gheorghe Hagi, die daardoor voor de eerste wedstrijd in Italië geschorst was. De Roemenen plaatste zich voor de eerste keer sinds 1970 voor het WK en werden na afloop uitbundig toegejuicht door Valentin Ceaușescu, de zoon van dictator Nicolae Ceaușescu. Valentin zorgde er altijd voor, dat Steaua Boekarest bevoordeeld was in de competitie. Een maand later brak de Revolutie uit in Roemenië en werd Valentin gearresteerd en zijn vader en moeder geëxecuteerd. Alle spelers hoopten na het WK naar een buitenlandse club te verhuizen.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van Roemenië (1965-1989) Roemenië 6 4 1 1 10 5 +5 9
2. Vlag van Denemarken Denemarken 6 3 2 1 15 6 +9 8
3. Vlag van Griekenland Griekenland 6 1 2 3 3 15 –12 4
4. Vlag van Bulgarije (1971-1990) Bulgarije 6 1 1 4 6 8 –2 3

19 oktober 1988
Griekenland Vlag van Griekenland 1 – 1 Vlag van Denemarken Denemarken Olympisch Stadion, Athene
Toeschouwers: 19.349
Scheidsrechter: Dušan Krchňák (CZE)
Mitropoulos Goal 41' Povlsen Goal 56'

19 oktober 1988
Bulgarije Vlag van Bulgarije 1 – 3 Vlag van Roemenië (1965-1989) Roemenië Vasil Levski Nationaal Stadion, Sofia
Toeschouwers: 60.000
Scheidsrechter: Michał Listkiewicz (POL)
Kolev Goal 31' Mateuț Goal 25'
Cămătaru Goal 79'Goal 89'

2 november 1988
Roemenië Vlag van Roemenië (1965-1989) 3 – 0 Vlag van Griekenland Griekenland Stadionul Steaua, Boekarest
Toeschouwers: 15.000
Scheidsrechter: Hubert Forstinger (AUT)
Mateuț Goal 26'
Hagi Goal 40' (pen.)
Sabău Goal 84'

2 november 1988
Denemarken Vlag van Denemarken 1 – 1 Vlag van Bulgarije Bulgarije Idrætsparken, Kopenhagen
Toeschouwers: 34.600
Scheidsrechter: George Smith (SCO)
Elstrup Goal 8' Sadkov Goal 38'

26 april 1989
Griekenland Vlag van Griekenland 0 – 0 Vlag van Roemenië (1965-1989) Roemenië Olympisch Stadion, Athene
Toeschouwers: 15.000
Scheidsrechter: Aron Schmidhuber (FRG)

26 april 1989
Bulgarije Vlag van Bulgarije 0 – 2 Vlag van Denemarken Denemarken Vasil Levski Nationaal Stadion, Sofia
Toeschouwers: 37.000
Scheidsrechter: Alain Delmer (FRA)
Povlsen Goal 41'
B. Laudrup Goal 89'

17 mei 1989
Roemenië Vlag van Roemenië (1965-1989) 1 – 0 Vlag van Bulgarije Bulgarije Stadionul Steaua, Boekarest
Toeschouwers: 30.000
Scheidsrechter: Sergei Khusainov (USSR)
Popescu Goal 35'

17 mei 1989
Denemarken Vlag van Denemarken 7 – 1 Vlag van Griekenland Griekenland Idrætsparken, Kopenhagen
Toeschouwers: 40.000
Scheidsrechter: Keith Hackett (ENG)
B. Laudrup Goal 24'
Bartram Goal 47'
K. Nielsen Goal 55'
Povlsen Goal 56'
Vilfort Goal 79'
Andersen Goal 85'
M. Laudrup Goal 89' (pen.)
Mavridis Goal 39'

11 oktober 1989
Bulgarije Vlag van Bulgarije 4 – 0 Vlag van Griekenland Griekenland Yuri Gagarinstadion, Varna
Toeschouwers: 15.000
Scheidsrechter: Rolf Blattmann (SUI)
Ivanov Goal 72'
Bankov Goal 76'
Iskrenov Goal 79'
Stoichkov Goal 88'

11 oktober 1989
Denemarken Vlag van Denemarken 3 – 0 Vlag van Roemenië (1965-1989) Roemenië Parken, Kopenhagen
Toeschouwers: 45.400
Scheidsrechter: Claude Bouillet (FRA)
K. Nielsen Goal 4'
B. Laudrup Goal 26'
Povlsen Goal 85'

15 november 1989
Griekenland Vlag van Griekenland 1 – 0 Vlag van Bulgarije Bulgarije Olympisch Stadion, Athene
Toeschouwers: 1.500
Scheidsrechter: Zoran Petrović (YUG)
Nioplias Goal 49'

15 november 1989
Roemenië Vlag van Roemenië (1965-1989) 3 – 1 Vlag van Denemarken Denemarken Stadionul Steaua, Boekarest
Toeschouwers: 30.000
Scheidsrechter: Tulio Lanese (ITA)
Balint Goal 25'Goal 61'
Sabău Goal 38'
Povlsen Goal 6'

Engeland had een uiterst beroerd EK achter de rug, het verloor alle wedstrijden, de Britse pers eiste het ontslag van Bobby Robson, maar de Britse voetbalbond had nog vertrouwen in hem. Uiteindelijk hadden ze aan een punt genoeg tegen het sterk weggevallen Polen om zich te kwalificeren. De Polen vochten voor hun laatste kans en dankzij een uitblinkende doelman Peter Shilton bereikte Engeland het gelijke spel. Engeland incasseerde zelfs geen enkel doelpunt in deze cyclus. Na een 0-2 zege in hetzelfde Polen plaatste ook Zweden zich voor het WK en plaatste zich voor de eerste keer sinds 1978 voor een international toernooi. Er speelden twee spelers van Ajax in de basis: verdediger Peter Larson en aanvaller Stefan Petterson.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van Zweden Zweden 6 4 2 0 9 3 +6 10
2. Vlag van Engeland Engeland 6 3 3 0 10 0 +10 9
3. Vlag van Polen Polen 6 2 1 3 4 8 –4 5
4. Vlag van Albanië (1946-1992) Albanië 6 0 0 6 3 15 –12 0

19 oktober 1988
Engeland Vlag van Engeland 0 – 0 Vlag van Zweden Zweden Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 65.628
Scheidsrechter: Gérard Biguet (FRA)

19 oktober 1988
Polen Vlag van Polen 1 – 0 Vlag van Albanië (1946-1992) Albanië Śląskistadion, Chorzów
Toeschouwers: 35.000
Scheidsrechter: Mircea Salomir (ROM)
K. Warzycha Goal 78'

5 november 1988
Albanië Vlag van Albanië (1946-1992) 1 – 2 Vlag van Zweden Zweden Qemal Stafastadion, Tirana
Toeschouwers: 20.000
Scheidsrechter: Yusuf Namoglou (TUR)
Shehu Goal 33' Holmqvist Goal 68'
Ekström Goal 71'

8 maart 1989
Albanië Vlag van Albanië (1946-1992) 0 – 2 Vlag van Engeland Engeland Qemal Stafastadion, Tirana
Toeschouwers: 30.000
Scheidsrechter: John Blankenstein (NED)
Barnes Goal 16'
Robson Goal 63'

26 april 1989
Engeland Vlag van Engeland 5 – 0 Vlag van Albanië (1946-1992) Albanië Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 60.602
Scheidsrechter: Einar Halle (NOR)
Lineker Goal 5'
Beardsley Goal 12'Goal 64'
Waddle Goal 72'
Gascoigne Goal 88'

7 mei 1989
Zweden Vlag van Zweden 2 – 1 Vlag van Polen Polen Råsundastadion, Stockholm
Toeschouwers: 35.032
Scheidsrechter: Kurt Röthlisberger (SUI)
Ljung Goal 76'
N. Larsson Goal 90'
Tarasiewicz Goal 87'

3 juni 1989
Engeland Vlag van Engeland 3 – 0 Vlag van Polen Polen Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 69.203
Scheidsrechter: Luigi Agnolin (ITA)
Lineker Goal 23'
Barnes Goal 72'
Webb Goal 83'

6 september 1989
Zweden Vlag van Zweden 0 – 0 Vlag van Engeland Engeland Råsundastadion, Stockholm
Toeschouwers: 38.588
Scheidsrechter: Hubert Forstinger (AUT)

8 oktober 1989
Zweden Vlag van Zweden 3 – 1 Vlag van Albanië (1946-1992) Albanië Råsundastadion, Stockholm
Toeschouwers: 32.423
Scheidsrechter: José Rosa dos Santos (POR)
Magnusson Goal 20'
Ingesson Goal 55'
Engqvist Goal 89'
Kushta Goal 8' (pen.)

11 oktober 1989
Polen Vlag van Polen 0 – 0 Vlag van Engeland Engeland Śląskistadion, Chorzów
Toeschouwers: 32.423
Scheidsrechter: Emilio Soriano Aladrén (ESP)

25 oktober 1989
Polen Vlag van Polen 0 – 2 Vlag van Zweden Zweden Śląskistadion, Chorzów
Toeschouwers: 12.000
Scheidsrechter: Wieland Ziller (GDR)
P. Larsson Goal 34' (pen.)
Ekström Goal 60'

15 november 1989
Albanië Vlag van Albanië (1946-1992) 1 – 2 Vlag van Polen Polen Qemal Stafastadion, Tirana
Toeschouwers: 10.000
Scheidsrechter: George Smith (SCO)
Kushta Goal 63' Tarasiewicz Goal 45'
Ziober Goal 85'

De Sovjet-Unie plaatste zich zonder veel problemen voor het WK in een vrij zwakke groep, toch ontstonden scheuren in de homogene Oekraïense ploeg. Na het EK in 1988 en dankzij de perestrojka-politiek van Michael Gorbatsjov vertrokken veel spelers naar het westen, maar de meeste spelers konden niet aarden. Middenvelder-strateeg Aleksandr Zavarov en doelman Rinat Dasajev stelden teleur bij hun clubs respectievelijk FC Juventus en Sevilla FC. Het schrijnendste voorbeeld was aanvaller Igor Belanov, die zo ongelukkig was bij Borussia Mönchengladbach dat zijn vrouw werd gearresteerd vanwege winkeldiefstal. De andere vier landen hadden alle kans op de tweede ticket, omdat alle ploegen niet sterk genoeg waren. Oost-Duitsland verloor twee keer met 2-0 van het al jaren niets presterende Turkije, terwijl Turkije drie punten verloor aan IJsland. Opvallendste speler bij Turkije was Tanju Çolak, die vijf keer scoorde in deze cyclus en zijn team Galatasaray leidde naar de halve finales van de Europa Cup der Landskampioenen. Het wisselvallige Turkije was kansloos na een nederlaag tegen de Sovjet-Unie op de laatste speeldag. Op de voorlaatste speeldag verloor Oostenrijk met 3-0 van Turkije en omdat Oost-Duitsland met 2-1 won van de Sovjet-Unie had Oost-Duitsland genoeg aan een gelijkspel in Wenen om zich te kwalificeren. Een week voor de wedstrijd viel de Berlijnse Muur en dat verstoorde de voorbereiding op het duel. De talentrijke selectie werd gek gemaakt door makelaars, die allemaal vette contracten aanboden aan de spelers. Oost-Duitsland was totaal niet bezig met voetbal en een niet bepaald sterk Oostenrijk profiteerde: 3-0 door drie treffers van Toni Polster. Een jaar later hief Oost-Duitsland zichzelf op als land, Duitsland werd weer één land en spelers als Thomas Doll, Matthias Sammer en Ulf Kirsten haalden ook het Duitse elftal.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie 8 4 3 1 11 4 +7 11
2. Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 8 3 3 2 9 9 0 9
3. Vlag van Turkije Turkije 8 3 1 4 12 10 +2 7
4. Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek 8 3 1 4 9 13 –4 7
5. Vlag van IJsland IJsland 8 1 4 3 6 11 –5 6

31 augustus 1988
IJsland Vlag van IJsland 1 – 1 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie Laugardalsvöllur, Reykjavik
Toeschouwers: 7.982
Scheidsrechter: Alan Snoddy (NIR)
Grétarsson Goal 10' Lytovchenko Goal 75'

12 oktober 1988
Turkije Vlag van Turkije 1 – 1 Vlag van IJsland IJsland Ali Sami Yenstadion, Istanboel
Toeschouwers: 25.680
Scheidsrechter: Ovadia Ben Itzhak (ISR)
Ünal Karaman Goal 73' Torfason Goal 62'

19 oktober 1988
Sovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie 2 – 0 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Republicanstadion, Kiev
Toeschouwers: 95.000
Scheidsrechter: Rune Larsson (SWE)
Mykhaylychenko Goal 46'
Zavarov Goal 68'

19 oktober 1988
Duitse Democratische Republiek Vlag van Duitse Democratische Republiek 2 – 0 Vlag van IJsland IJsland Friedrich-Ludwig-Jahn-Sportpark, Berlijn
Toeschouwers: 12.300
Scheidsrechter: Einar Halle (NOR)
Thom Goal 34'Goal 88'

2 november 1988
Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 3 – 2 Vlag van Turkije Turkije Praterstadion, Wenen
Toeschouwers: 27.000
Scheidsrechter: Tullio Lanese (ITA)
Polster Goal 38'
Herzog Goal 42'Goal 54'
Uçar Goal 61'
Çolak Goal 81'

30 november 1988
Turkije Vlag van Turkije 3 – 1 Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek Ali Sami Yenstadion, Istanboel
Toeschouwers: 42.000
Scheidsrechter: Lajos Németh (HUN)
Çolak Goal 23'Goal 63'
Çetin Goal 69'
Thom Goal 76'

12 april 1989
Duitse Democratische Republiek Vlag van Duitse Democratische Republiek 0 – 2 Vlag van Turkije Turkije Ernst Grubestadion, Magdeburg
Toeschouwers: 23.000
Scheidsrechter: Jan Damgaard (DEN)
Çolak Goal 21'
Dilmen Goal 88'

26 april 1989
Sovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie 3 – 0 Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek Republicanstadion, Kiev
Toeschouwers: 100.000
Scheidsrechter: Douglas Hope (SCO)
Dobrovolski Goal 3'
Lytovchenko Goal 20'
Protasov Goal 40'

10 mei 1989
Turkije Vlag van Turkije 0 – 1 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie Ali Sami Yenstadion, Istanboel
Toeschouwers: 45.000
Scheidsrechter: Michel Vautrot (FRA)
Mykhaylychenko Goal 41'

20 mei 1989
Duitse Democratische Republiek Vlag van Duitse Democratische Republiek 1 – 1 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Zentralstadion, Leipzig
Toeschouwers: 22.000
Scheidsrechter: Alphonse Constantin (BEL)
Kirsten Goal 86' Polster Goal 3'

31 mei 1989
Sovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie 1 – 1 Vlag van IJsland IJsland Leninstadion, Moskou
Toeschouwers: 60.654
Scheidsrechter: Timo Keltonen (FIN)
Dobrovolski Goal 65' Eðvaldsson Goal 86'

14 juni 1989
IJsland Vlag van IJsland 0 – 0 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Laugardalsvöllur, Reykjavik
Toeschouwers: 10.535
Scheidsrechter: Howard King (WAL)

23 augustus 1989
Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 2 – 1 Vlag van IJsland IJsland Lehenstadion, Salzburg
Toeschouwers: 16.000
Scheidsrechter: Peter Mikkelsen (DEN)
Pfeifenberger Goal 47'
Zsak Goal 62'
Margeirsson Goal 48'

6 september 1989
Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 0 – 0 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie Praterstadion, Wenen
Toeschouwers: 62.500
Scheidsrechter: Keith Hackett (ENG)

6 september 1989
IJsland Vlag van IJsland 0 – 3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek Laugardalsvöllur, Reykjavik
Toeschouwers: 7.124
Scheidsrechter: Keith Cooper (WAL)
Sammer Goal 55'
Ernst Goal 63'
Doll Goal 65'

20 september 1989
IJsland Vlag van IJsland 2 – 1 Vlag van Turkije Turkije Laugardalsvöllur, Reykjavik
Toeschouwers: 3.451
Scheidsrechter: José Pérez Sánchez (ESP)
Pétursson Goal 56'Goal 72' Uçar Goal 85'

8 oktober 1989
Duitse Democratische Republiek Vlag van Duitse Democratische Republiek 2 – 1 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie Ernst-Thälmannstadion, Karl-Marx-Stadt
Toeschouwers: 15.900
Scheidsrechter: Bo Helén (SWE)
Thom Goal 81'
Sammer Goal 83'
Lytovchenko Goal 74'

25 oktober 1989
Turkije Vlag van Turkije 3 – 0 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Ali Sami Yenstadion, Istanboel
Toeschouwers: 33.465
Scheidsrechter: Josef Marko (CZE)
Dilmen Goal 12'Goal 52'
Uçar Goal 60'

15 november 1989
Sovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie 2 – 0 Vlag van Turkije Turkije RSC Lokomotivstadion, Simferopol
Toeschouwers: 28.000
Scheidsrechter: Dieter Pauly (FRG)
Protasov Goal 68'Goal 79'

15 november 1989
Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 3 – 0 Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek Praterstadion, Wenen
Toeschouwers: 55.000
Scheidsrechter: Piotr Werner (POL)
Polster Goal 2'Goal 23' (pen.)Goal 61'

Nederland was de kersverse Europese kampioen, coach Rinus Michels vertrok naar Bayer Leverkusen en werd opgevolgd door Thijs Libregts. Voor het EK sprak aanvoerder Ruud Gullit al zijn ongenoegen uit over de benoeming, omdat Libregts in zijn tijd als coach van Feyenoord in een interview refereerde aan de huidskleur van zijn toenmalige speler. Libregts bezat niet het charisma van Michels en had als coach alleen een landstitel bij Feyenoord veroverd, hetgeen vooral als een verdienste van Johan Cruijff en dezelfde Gullit werd beschouwd. Nederland won de eerste wedstrijd van Wales met 1-0 door een laat doelpunt van Gullit. Zonder de geblesseerde Gullit trad men in de tweede wedstrijd tegen uitgerekend West-Duitsland aan. West-Duitsland werd op het eigen EK verslagen door Nederland, hetgeen tot veel leedvermaak in Nederland leidde. Heel Duitsland zon op wraak, speelde beter dan Nederland, maar kwam niet verder dan een bal op de lat van Olaf Thon. In de return was Gullit opnieuw geblesseerd evenals Jan Wouters en Hans van Breukelen. Nederland speelde opnieuw een moeizame wedstrijd. West-Duitsland kwam op een 1-0 voorsprong door een doelpunt van Karl-Heinz Riedle en kreeg volop kansen op meer doelpunten. Vlak voor tijd benutte Marco van Basten de enige kans voor Nederland na sterk werk van invaller René Eijkelkamp. na afloop van de wedstrijd leverde Gullit felle kritiek op de tactiek van Libregts. In een rellerige sfeer vertrok Nederland naar Finland, waar het team weer moeizaam opereerde. Libregts werd gered door uitgerekend de half geblesseerde Ruud Gullit, die inviel en via een uitstekende individuele actie Wim Kieft bediende: 1-0. Na deze wedstrijd vond overleg plaats tussen Libregts, Gullit, van Basten en het bondsbestuur (waar inmiddels ook Rinus Michels was toegetreden) om de gelederen gesloten te houden. Nederland won de resterende wedstrijden en was geplaatst voor het WK. Na de kwalificatie barstte het tumult weer los, de spelers gaven hun vertrouwen in Libregts op en in een rechtszaak werd Libregts contract ontbonden. Michels gaf de spelers drie alternatieven aan om de nieuwe coach te worden: Johan Cruijff, Leo Beenhakker en Aad de Mos, de meerderheid van de spelers koos voor Cruijff. Michels zag daar zelf vanaf vanwege (zeer waarschijnlijk) persoonlijke redenen en benoemde Beenhakker als interim-coach op het WK. Met name van Basten was furieus over deze actie en het gekrakeel ging tot het WK verder. West-Duitsland plaatste zich als tweede voor het WK, in de beslissende wedstrijd werd Wales met 2-1 verslagen. Na het teleurstellende EK kregen meer technische spelers als Thomas Häßler en Andy Möller een kans, vooral op het middenveld maakte Duitsland een sterke indruk. Lothar Matthäus en Andreas Brehme vertrokken na het EK naar Inter Milan en werden daar kampioen. Het seizoen daarna vertrok Jürgen Klinsmann ook naar Inter, waardoor bij Inter Milan drie Duitsers onder contract had en aartsrivaal AC Milan drie Nederlanders (van Basten, Gullit en Rijkaard.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van Nederland Nederland 6 4 2 0 8 2 +6 10
2. Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland 6 3 3 0 13 3 +10 9
3. Vlag van Finland Finland 6 1 1 4 4 16 –12 3
4. Vlag van Wales Wales 6 0 2 4 4 8 –4 2

31 augustus 1988
Finland Vlag van Finland 0 – 4 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland Olympisch Stadion, Helsinki
Toeschouwers: 31.693
Scheidsrechter: Vadim Zhuk (USSR)
Völler Goal 7'Goal 15'
Matthäus Goal 52'
Riedle Goal 87'

14 september 1988
Nederland Vlag van Nederland 1 – 0 Vlag van Wales Wales Olympisch Stadion, Amsterdam
Toeschouwers: 55.000
Scheidsrechter: Jan Damgaard (DEN)
Gullit Goal 82'

19 oktober 1988
Wales Vlag van Wales 2 – 2 Vlag van Finland Finland Vetch Field, Swansea
Toeschouwers: 9.603
Scheidsrechter: Gudmundor Haraldsson (ICE)
Saunders Goal 16' (pen.)
Lahtinen Goal 40' (e.d.)
Ukkonen Goal 9'
Paatelainen Goal 44'

19 oktober 1988
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 0 – 0 Vlag van Nederland Nederland Olympisch Stadion, München
Toeschouwers: 73.000
Scheidsrechter: Pietro D'Elia (ITA)

26 april 1989
Nederland Vlag van Nederland 1 – 1 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland De Kuip, Rotterdam
Toeschouwers: 50.500
Scheidsrechter: Erik Fredriksson (SWE)
van Basten Goal 87' Riedle Goal 68'

31 mei 1989
Wales Vlag van Wales 0 – 0 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland Cardiff Arms Park, Cardiff
Toeschouwers: 30.000
Scheidsrechter: Carlos Silva Valente (POR)

31 mei 1989
Finland Vlag van Finland 0 – 1 Vlag van Nederland Nederland Olympisch Stadion, Helsinki
Toeschouwers: 46.217
Scheidsrechter: Piotr Werner (POL)
Kieft Goal 87'

6 september 1989
Finland Vlag van Finland 1 – 0 Vlag van Wales Wales Olympisch Stadion, Helsinki
Toeschouwers: 7.480
Scheidsrechter: Siegfried Kirschen (GDR)
Lipponen Goal 50'

4 oktober 1989
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 6 – 1 Vlag van Finland Finland Westfalenstadion, Dortmund
Toeschouwers: 40.000
Scheidsrechter: Alan Snoddy (NIR)
Möller Goal 12'Goal 80'
Littbarski Goal 47'
Klinsmann Goal 53'
Völler Goal 62'
Matthäus Goal 84' (pen.)
Lipponen Goal 72'

11 oktober 1989
Wales Vlag van Wales 1 – 2 Vlag van Nederland Nederland Racecourse Ground, Wrexham
Toeschouwers: 9.025
Scheidsrechter: Helmut Kohl (AUT)
Bowen Goal 89' Rutjes Goal 13'
Bosman Goal 79'

15 november 1989
Nederland Vlag van Nederland 3 – 0 Vlag van Finland Finland De Kuip, Rotterdam
Toeschouwers: 49.500
Scheidsrechter: Egil Nervik (NOR)
Bosman Goal 57'
E. Koeman Goal 62'
R. Koeman Goal 69' (pen.)

15 november 1989
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 2 – 1 Vlag van Wales Wales Müngersdorfer Stadion, Keulen
Toeschouwers: 60.300
Scheidsrechter: Michel Vautrot (FRA)
Völler Goal 25'
Häßler Goal 48'
Allen Goal 11'

Het Franse voetbal zat in een zware crisis na de succesvolle periode rond Michel Platini. "Les bleus" begonnen met een gelukkige overwinning tegen Noorwegen dankzij een omstreden strafschop, benut door Jean-Pierre Papin. Na een blamerend gelijkspel op Cyprus werd coach Henri Michel ontslagen en vervangen door Platini himself. Het hielp niet echt, want na nederlagen tegen Joegoslavië (3-2), Schotland (2-0) en gelijke spelen tegen Joegoslavië en Noorwegen was de situatie rond het Franse elftal hopeloos. Schotland had geen groots elftal, maar had met negen punten uit vijf wedstrijden een ruime voorsprong op Frankrijk, Mo Johstone maakte zes doelpunten in deze wedstrijden. Schotland had nog één punt nodig zich te kwalificeren voor het WK, maar na een 0-1 voorsprong in de eerste helft tegen Joegoslavië werd Schotland in de tweede helft weggespeeld: 3-1. Na een 3-0 nederlaag tegen Frankrijk, hadden de Schotten nog steeds genoeg aan een gelijkspel in de thuiswedstrijd tegen Noorwegen. Schotland kwam op voorsprong door Ally McCoist, maar na een late gelijkmaker van de Noren kregen de Schotten het nog benauwd. Uiteindelijk had Schotland maar één punt meer dan Frankrijk. Joegoslavië had voor de eerste keer in jaren een goed presterend elftal met veel technisch jonge spelers. Het land was al in 1987 jeugdwereldkampioen geworden in Chili met de Kroaat Robert Prosinecki als beste speler. Grote man in dit elftal was de Serviër Dragan Stojkovic, die dankzij spectaculaire acties en doelpunten gevolgd werd door diverse westerse topclubs. Zowel Servië als Kroatië hadden een uitstekende lichting, aangevuld met de geroutineerde Bosniër Safet Sušić en de Sloveen Srečko Katanec, het zou de laatste keer zijn dat Joegoslavië aantrad als een verenigd land en het land werd gezien als een outsider voor de titel.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië 8 6 2 0 16 6 +10 14
2. Vlag van Schotland Schotland 8 4 2 2 12 12 0 10
3. Vlag van Frankrijk Frankrijk 8 3 3 2 10 7 +3 9
4. Vlag van Noorwegen Noorwegen 8 2 2 4 10 9 +1 6
5. Vlag van Cyprus Cyprus 8 0 1 7 6 20 –14 1

14 september 1988
Noorwegen Vlag van Noorwegen 1 – 2 Vlag van Schotland Schotland Ullevaalstadion, Oslo
Toeschouwers: 22.769
Scheidsrechter: Luigi Agnolin (ITA)
Fjørtoft Goal 44' McStay Goal 14'
Johnston Goal 62'

28 september 1988
Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 0 Vlag van Noorwegen Noorwegen Parc des Princes, Parijs
Toeschouwers: 22.000
Scheidsrechter: Gunther Habermann (GDR)
Papin Goal 84' (pen.)

19 oktober 1988
Schotland Vlag van Schotland 1 – 1 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Hampden Park, Glasgow
Toeschouwers: 42.771
Scheidsrechter: Karl-Heinz Tritschler (FRG)
Johnston Goal 19' Katanec Goal 37'

22 oktober 1988
Cyprus Vlag van Cyprus 1 – 1 Vlag van Frankrijk Frankrijk Makariostadion, Nicosia
Toeschouwers: 2.700
Scheidsrechter: Emilio Soriano Aladrén (ESP)
Pittas Goal 78' (pen.) Xuereb Goal 44'

2 november 1988
Cyprus Vlag van Cyprus 0 – 3 Vlag van Noorwegen Noorwegen Tsirionstadion, Limasol
Toeschouwers: 7.767
Scheidsrechter: Edgar Azzopardi (MLT)
Sørloth Goal 57'Goal 78'
Osvold Goal 90'

19 november 1988
Joegoslavië Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 3 – 2 Vlag van Frankrijk Frankrijk JNA Stadion, Belgrado
Toeschouwers: 7.489
Scheidsrechter: Erik Fredriksson (SWE)
Spasić Goal 11'
Sušić Goal 76'
Stojković Goal 82'
Perez Goal 3'
Sauzée Goal 68'

11 december 1988
Joegoslavië Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 4 – 0 Vlag van Cyprus Cyprus Stadion Crvena Zvezda, Belgrado
Toeschouwers: 15.246
Scheidsrechter: Todor Kolev (BUL)
Savićević Goal 13'Goal 33'Goal 82'
Hadžibegić Goal 44' (pen.)

8 februari 1989
Cyprus Vlag van Cyprus 2 – 3 Vlag van Schotland Schotland Tsirionstadion, Limasol
Toeschouwers: 25.000
Scheidsrechter: Siegfried Kirschen (GDR)
Kolliandris Goal 13'
Ioannou Goal 47'
Johnston Goal 9'
Gough Goal 54'Goal 90'

8 maart 1989
Schotland Vlag van Schotland 2 – 0 Vlag van Frankrijk Frankrijk Hampden Park, Glasgow
Toeschouwers: 65.204
Scheidsrechter: Jiri Stiegler (CZE)
Johnston Goal 28'Goal 52'

26 april 1989
Schotland Vlag van Schotland 2 – 1 Vlag van Cyprus Cyprus Hampden Park, Glasgow
Toeschouwers: 50.081
Scheidsrechter: Gudmundur Haraldsson (ICE)
Johnston Goal 26'
McCoist Goal 63'
Nicolaou Goal 62'

29 april 1989
Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 0 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Parc des Princes, Parijs
Toeschouwers: 34.287
Scheidsrechter: Tulio Lanese (ITA)

21 mei 1989
Noorwegen Vlag van Noorwegen 3 – 1 Vlag van Cyprus Cyprus Ullevaalstadion, Oslo
Toeschouwers: 10.271
Scheidsrechter: Peter Mikkelsen (DEN)
Osvold Goal 16'
Sørloth Goal 34'
Bratseth Goal 35'
Kolliandris Goal 44'

14 juni 1989
Noorwegen Vlag van Noorwegen 1 – 2 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Ullevaalstadion, Oslo
Toeschouwers: 22.740
Scheidsrechter: Vadim Zhuk (USSR)
Fjørtoft Goal 89' Stojković Goal 21'
Vujović Goal 86'

5 september 1989
Noorwegen Vlag van Noorwegen 1 – 1 Vlag van Frankrijk Frankrijk Ullevaalstadion, Oslo
Toeschouwers: 8.564
Scheidsrechter: Todor Kolev (BUL)
Bratseth Goal 84' Papin Goal 40' (pen.)

6 september 1989
Joegoslavië Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 3 – 1 Vlag van Schotland Schotland Maksimirstadion, Zagreb
Toeschouwers: 42.500
Scheidsrechter: Marcel van Langenhove (BEL)
Katanec Goal 52'
Gillespie Goal 58' (e.d.)
Vujović Goal 59'
Durie Goal 37'

11 oktober 1989
Joegoslavië Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 1 – 0 Vlag van Noorwegen Noorwegen Olympisch Stadion, Sarajevo
Toeschouwers: 32.000
Scheidsrechter: Yusuf Namoğlu (TUR)
Hadžibegić Goal 44' (pen.)

11 oktober 1989
Frankrijk Vlag van Frankrijk 3 – 0 Vlag van Schotland Schotland Parc des Princes, Parijs
Toeschouwers: 25.000
Scheidsrechter: Kurt Röthlisberger (SUI)
Deschamps Goal 26'
Cantona Goal 63'
Durand Goal 89'

28 oktober 1989
Cyprus Vlag van Cyprus 1 – 2 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Olympisch Stadion, Athene[1]
Toeschouwers: 1.046
Scheidsrechter: Ioan Igna (ROM)
Pittas Goal 38' (pen.) Stanojković Goal 5'
Pančev Goal 49'

15 november 1989
Schotland Vlag van Schotland 1 – 1 Vlag van Noorwegen Noorwegen Hampden Park, Glasgow
Toeschouwers: 63.987
Scheidsrechter: Michał Listkiewicz (POL)
McCoist Goal 44' Johnsen Goal 89'

18 november 1989
Frankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 0 Vlag van Cyprus Cyprus Stadium Municipal, Toulouse
Toeschouwers: 34.687
Scheidsrechter: Valeri Butenko (USSR)
Deschamps Goal 25'
Blanc Goal 75'

Ierland plaatste zich na een prima EK voor de eerste keer voor een WK. Het begon met drie uitwedstrijden, waarin niet werd gescoord, maar won daarna alle thuiswedstrijden. Het profiteerde ook van de terugval van Hongarije, dat zich voor de eerste keer sinds 1978 niet kwalificeerde. Groepswinnaar werd Spanje, dat zich kon revancheren voor een matig EK met de lichting Míchel / Butragueño.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van Spanje Spanje 8 6 1 1 20 3 +17 13
2. Vlag van Ierland Ierland 8 5 2 1 10 2 +8 12
3. Vlag van Hongarije Hongarije 8 2 4 2 8 12 –4 8
4. Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland 8 2 1 5 6 12 –6 5
5. Vlag van Malta Malta 8 0 2 6 3 18 –15 2

21 mei 1988
Noord-Ierland Vlag van Noord-Ierland 3 – 0 Vlag van Malta Malta Windsor Park, Belfast
Toeschouwers: 9.000
Scheidsrechter: Carlos da Silva Valente (POR)
Quinn Goal 14'
Penney Goal 23'
ClarkeGoal 25'

14 september 1988
Noord-Ierland Vlag van Noord-Ierland 0 – 0 Vlag van Ierland Ierland Windsor Park, Belfast
Toeschouwers: 19.873
Scheidsrechter: Michel Vautrot (FRA)

19 oktober 1988
Hongarije Vlag van Hongarije 1 – 0 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland Népstadion, Boedapest
Toeschouwers: 18.000
Scheidsrechter: Kurt Röthlisberger (SUI)
Vincze Goal 84'

16 november 1988
Spanje Vlag van Spanje 2 – 0 Vlag van Ierland Ierland Estadio Benito Villamarín, Sevilla
Toeschouwers: 50.000
Scheidsrechter: Yuri Savchenko (USSR)
Manolo Goal 52'
Butragueño Goal 66'

11 december 1988
Malta Vlag van Malta 2 – 2 Vlag van Hongarije Hongarije Ta' Qalistadion, Attard
Toeschouwers: 9.964
Scheidsrechter: Georgios Koukoulakis (GRE)
Busuttil Goal 46'Goal 90' Vincze Goal 5'
Kiprich Goal 56'

21 december 1988
Spanje Vlag van Spanje 4 – 0 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Seville
Toeschouwers: 70.000
Scheidsrechter: Marcel van Langenhove (BEL)
Rogan Goal 30' (e.d.)
Butragueño Goal 55'
Míchel Goal 60' (pen.)
McDonald Goal 64' (e.d.)

22 januari 1989
Malta Vlag van Malta 0 – 2 Vlag van Spanje Spanje Ta' Qalistadion, Attard
Toeschouwers: 15.797
Scheidsrechter: David Syme (SCO)
Míchel Goal 15' (pen.)
Beguiristain Goal 49'

8 februari 1989
Noord-Ierland Vlag van Noord-Ierland 0 – 2 Vlag van Spanje Spanje Windsor Park, Belfast
Toeschouwers: 15.000
Scheidsrechter: Dieter Pauly (FRG)
Andrinúa Goal 3'
Manolo Goal 84'

8 maart 1989
Hongarije Vlag van Hongarije 0 – 0 Vlag van Ierland Ierland Népstadion, Boedapest
Toeschouwers: 33.966
Scheidsrechter: Zoran Petrović (YUG)

23 maart 1989
Spanje Vlag van Spanje 4 – 0 Vlag van Malta Malta Estadio Benito Villamarín, Sevilla
Toeschouwers: 41.500
Scheidsrechter: Georges Sandoz (SUI)
Míchel Goal 38'Goal 68' (pen.)
Manolo Goal 71'Goal 80'

12 april 1989
Hongarije Vlag van Hongarije 1 – 1 Vlag van Malta Malta Népstadion, Boedapest
Toeschouwers: 25.000
Scheidsrechter: Arie Frost (ISR)
Boda Goal 49' (pen.) Busuttil Goal 7'

26 april 1989
Malta Vlag van Malta 0 – 2 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland Ta' Qalistadion, Attard
Toeschouwers: 15.150
Scheidsrechter: Silviu Petrescu (ROM)
Clarke Goal 55'
O'Neill Goal 73'

26 april 1989
Ierland Vlag van Ierland 1 – 0 Vlag van Spanje Spanje Lansdowne Road, Dublin
Toeschouwers: 49.600
Scheidsrechter: Horst Brummeier (AUT)
Míchel Goal 15' (e.d.)

28 mei 1989
Ierland Vlag van Ierland 2 – 0 Vlag van Malta Malta Lansdowne Road, Dublin
Toeschouwers: 48.928
Scheidsrechter: José Rosa dos Santos (POR)
Houghton Goal 32'
Moran Goal 55'

4 juni 1989
Ierland Vlag van Ierland 2 – 0 Vlag van Hongarije Hongarije Lansdowne Road, Dublin
Toeschouwers: 48.600
Scheidsrechter: Egil Nervik (NOR)
McGrath Goal 33'
Cascarino Goal 80'

6 september 1989
Noord-Ierland Vlag van Noord-Ierland 1 – 2 Vlag van Hongarije Hongarije Windsor Park, Belfast
Toeschouwers: 8.000
Scheidsrechter: Erik Fredriksson (SWE)
Whiteside Goal 89' Kovács Goal 13'
Bognár Goal 44'

11 oktober 1989
Ierland Vlag van Ierland 3 – 0 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland Lansdowne Road, Dublin
Toeschouwers: 46.800
Scheidsrechter: Pietro D'Elia (ITA)
Whelan Goal 42'
Cascarino Goal 48'
Houghton Goal 57'

11 oktober 1989
Hongarije Vlag van Hongarije 2 – 2 Vlag van Spanje Spanje Népstadion, Boedapest
Toeschouwers: 30.000
Scheidsrechter: George Courtney (ENG)
Pintér Goal 38'Goal 82' Salinas Goal 30'
Míchel Goal 35'

15 november 1989
Spanje Vlag van Spanje 4 – 0 Vlag van Hongarije Hongarije Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Seville
Toeschouwers: 20.000
Scheidsrechter: Gérard Biguet (FRA)
Manolo Goal 7'
Butragueño Goal 24'
Juanito Goal 40'
Fernando Goal 63'

15 november 1989
Malta Vlag van Malta 0 – 2 Vlag van Ierland Ierland Ta' Qalistadion, Attard
Toeschouwers: 21.942
Scheidsrechter: Jaap Uilenberg (NED)
Aldridge Goal 31'Goal 68' (pen.)

Halverwege de competitie ging België afscheid nemen van hun coach Guy Thys, die op een degelijke manier de basis legde voor kwalificatie. De "Rode Duivels" speelden gelijk in de uitwedstrijden tegen Portugal en Tsjecho-Slowakije en won met 2-1 van Tsjecho-Slowakije dankzij twee doelpunten van Marc Degryse. Oud-speler Walter Meeuws nam het van Thys over, begon uitstekend met een 3-0 overwinning op Portugal, maar blameerde zich met een 1-1 gelijkspel tegen Luxemburg. Er ontstond een hetze tegen Meeuws, voor het WK werd hij ontslagen en Guy Thys nam het coachschap weer over. De tweede plaats ging tussen Tsjecho-Slowakije en Portugal, de laatste wedstrijden gingen tussen beide landen. De Tsjechen wonnen met 2-1 dankzij twee doelpunten van Michal Bílek en zouden in de return genoeg hebben aan een 3-0 nederlaag om zich te kwalificeren. De Tsjechen bleven met een defensieve instelling moeiteloos op de been in een doelpuntloos duel.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van België België 8 4 4 0 15 5 +10 12
2. Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije 8 5 2 1 13 3 +10 12
3. Vlag van Portugal Portugal 8 4 2 2 11 8 +3 10
4. Vlag van Zwitserland Zwitserland 8 2 1 5 10 14 –4 5
5. Vlag van Luxemburg Luxemburg 8 0 1 7 3 22 –19 1

21 september 1988
Luxemburg Vlag van Luxemburg 1 – 4 Vlag van Zwitserland Zwitserland Stade Municipal, Luxemburg
Toeschouwers: 2.092
Scheidsrechter: Ignace van Swieten (NED)
Langers Goal 80' A. Sutter Goal 1'
Turkyilmaz Goal 21' (pen.)Goal 53'
B. Sutter Goal 28'

18 oktober 1988
Luxemburg Vlag van Luxemburg 0 – 2 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije Stade de la Frontière, Esch-sur-Alzette
Toeschouwers: 1.826
Scheidsrechter: Dusan Čolić (YUG)
Hašek Goal 25'
Chovanec Goal 35'

19 oktober 1988
België Vlag van België 1 – 0 Vlag van Zwitserland Zwitserland Heizelstadion, Brussel
Toeschouwers: 14.450
Scheidsrechter: David Syme (SCO)
Vervoort Goal 30'

16 november 1988
Tsjecho-Slowakije Vlag van Tsjecho-Slowakije 0 – 0 Vlag van België België Tehelné pole, Bratislava
Toeschouwers: 47.182
Scheidsrechter: Neil Midgley (ENG)

16 november 1988
Portugal Vlag van Portugal 1 – 0 Vlag van Luxemburg Luxemburg Estádio do Bessa, Porto
Toeschouwers: 5.925
Scheidsrechter: Michael Caulfield (IRL)
Gomes Goal 31'

15 februari 1989
Portugal Vlag van Portugal 1 – 1 Vlag van België België Estádio da Luz, Lissabon
Toeschouwers: 43.501
Scheidsrechter: Gérard Biguet (FRA)
Paneira Goal 53' van der Linden Goal 84'

26 april 1989
Portugal Vlag van Portugal 3 – 1 Vlag van Zwitserland Zwitserland Estádio da Luz, Lissabon
Toeschouwers: 18.460
Scheidsrechter: Alan Gunn (ENG)
João Pinto Goal 48'
Rosa Goal 56'
Paneira Goal 69'
Zuffi Goal 64'

29 april 1989
België Vlag van België 2 – 1 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije Heizelstadion, Brussel
Toeschouwers: 34.612
Scheidsrechter: Emilio Soriano Aladrén (ESP)
Degryse Goal 29'Goal 77' Luhový Goal 41'

9 mei 1989
Tsjecho-Slowakije Vlag van Tsjecho-Slowakije 4 – 0 Vlag van Luxemburg Luxemburg Stadion Letná, Praag
Toeschouwers: 16.350
Scheidsrechter: Thomas Donnelly (NIR)
Griga Goal 6'
Skuhravý Goal 76'Goal 84'
Bílek Goal 81'

1 juni 1989
Luxemburg Vlag van Luxemburg 0 – 5 Vlag van België België Stade Grimonprez-Jooris, Lille[2]
Toeschouwers: 9.100
Scheidsrechter: Borislav Alexandrov (BUL)
van der Linden Goal 13'Goal 52'Goal 62'Goal 89'
Vervoort Goal 64'

7 juni 1989
Zwitserland Vlag van Zwitserland 0 – 1 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije Wankdorf, Bern
Toeschouwers: 33.000
Scheidsrechter: Helmut Kohl (AUT)
Skuhravý Goal 22'

6 september 1989
België Vlag van België 3 – 0 Vlag van Portugal Portugal Heizelstadion, Brussel
Toeschouwers: 28.250
Scheidsrechter: Alexey Spirin (USSR)
Ceulemans Goal 34'
van der Linden Goal 59'Goal 69'

20 september 1989
Zwitserland Vlag van Zwitserland 1 – 2 Vlag van Portugal Portugal Stade de la Maladière, Neuchâtel
Toeschouwers: 18.400
Scheidsrechter: Georgios Koukoulakis (GRE)
Turkyilmaz Goal 28' (pen.) Futre Goal 74' (pen.)
Águas Goal 77'

6 oktober 1989
Tsjecho-Slowakije Vlag van Tsjecho-Slowakije 2 – 1 Vlag van Portugal Portugal Stadion Letná, Praag
Toeschouwers: 29.809
Scheidsrechter: Aron Schmidhuber (FRG)
Bilek Goal 11' (pen.)Goal 82' Águas Goal 74'

11 oktober 1989
Luxemburg Vlag van Luxemburg 0 – 3 Vlag van Portugal Portugal Ludwigsparkstadion, Saarbrücken[3]
Toeschouwers: 1.800
Scheidsrechter: John Purcell (IRL)
Águas Goal 43'Goal 53'
Barros Goal 72'

11 oktober 1989
Zwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 2 Vlag van België België St. Jakobstadion, Basel
Toeschouwers: 5.000
Scheidsrechter: Lajos Hartmann (HUN)
Knup Goal 50'
Turkyilmaz Goal 68'
Degryse Goal 58'
Geiger Goal 73' (e.d.)

25 oktober 1989
Tsjecho-Slowakije Vlag van Tsjecho-Slowakije 3 – 0 Vlag van Zwitserland Zwitserland Stadion Letná, Praag
Toeschouwers: 33.759
Scheidsrechter: Eeko Aho (FIN)
Skuhravý Goal 17'
Bílek Goal 86'
Moravčik Goal 88'

25 oktober 1989
België Vlag van België 1 – 1 Vlag van Luxemburg Luxemburg Heizelstadion, Brussel
Toeschouwers: 11.600
Scheidsrechter: Guðmundur Haraldsson (ICE)
Versavel Goal 7' Hellers Goal 88'

15 november 1989
Portugal Vlag van Portugal 0 – 0 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije Estádio da Luz, Lissabon
Toeschouwers: 40.000
Scheidsrechter: David Syme (SCO)

15 november 1989
Zwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 1 Vlag van Luxemburg Luxemburg Espenmoos, St. Gallen
Toeschouwers: 2.500
Scheidsrechter: Ovadia Ben Itzhak (ISR)
Bonvin Goal 54'
Turkyilmaz Goal 62'
Malget Goal 14'
[bewerken | brontekst bewerken]