Batalha de Tolosa (721)
|
Batalha de Tolosa (721)
| |
|---|---|
| Informacions generalas | |
| Data | 9 de junh de 721 |
| Luòc | Tolosa |
| Eissida | Victòria aquitània |
| Belligerants | |
| ducat d'Aquitània | Califat Omeia |
| Comandants | |
| Eudes d'Aquitània | As-Samḥ ibn Mālik Al-Ḫawlāniyy † |
La batalha de Tolosa se debanèt lo 9 de junh de 721 e l'eissida foguèt la victòria del Ducat d'Aquitània sul Califat Omeia. Aquela victòria permetèt de brisar lo sètge de Tolosa e d'arrestar un temps las campanhas omeiadas en Euròpa de l'Oèst pendent un pauc ma d'un decenni.
Contèxte
[modificar | Modificar lo còdi]Aprèp aver conquerit lo Reialme visigòt de Tolosa, las Omeiadas, menadas pel governaire d'Al Andalús Al-Samh ibn Malik al-Khawlani, amassava una armada per passar los Pirenèus e conquerir Septimània e Aquitània. Començada en 719, la campanha foguèt d'e primièr un succès amb la presa de Narbona. Tolosa foguèt assètjada en 721, e Eudes, lo duc d'Aquitània, se n'anèt quèrre l'ajuda del Reialme franc. Los Austrasians èran engatjats amb Carles Martèl dins una guèrra contra los Saxons, e èra en Neustria e en Borgonha qu'Eudes trapèt de renfòrts per la seuna armada. Tres mes mai tard, tornèt brisar lo sètge de Tolosa, sul punt de se rendre.
Debanament
[modificar | Modificar lo còdi]Las Omeiadas, seguras aprèp la fugida iniciala d'Eudes, defendavan sonque flacament lor camp e utilisavan pas d'avantcorreires. L'efècte de surprisa foguèt total e las Omeiadas foguèron encercladas per l'armada d'Eudes, que los ataquèt pels flancs e lor infligiguèt de pèrdas pesugas. Lo sètge de Tolosa foguèt levat e As-Samḥ capitèt a fugir amb qualques subrevivents, mas foguèt ratrapat e tuat.
Consequéncias
[modificar | Modificar lo còdi]Las pèrdas omeiadas, que seriá estat comptada amb exactitud, serián de 3 750 mòrts. En 730, lo governaire Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Rhafiqi tornèt amassar una granda armada e se lancèt a la conquèsta del Reialme franc. Aprèp qualques primièrs succès, foguèt arrestat par Carles Martèl a la batalha de Peitieus.
Fòrça cronicaires arabis considèran la desfacha de Tolosa mai importanta qu'aquela de Peitieus, e la majoritat dels istorians considèra que sul plan macroistoric, aquela batalha es capitala, perque dona a Carles Martèl del temps per consolidar son poder e bastir l'armada de veterans que battrá las Omeiadas a Peitieus. En efècte, dins lo decenni degent la batalha de Tolosa, Carles Martèl esitava pas a sasir las proprietats de la Glèisa per pagar de partesans e, aprèp aver securisat lo seu poder e pacificat la frontièra nòrd per totes los mejans necessàris (amb tanben la corrupcion dins qualques cases), podèt financiar la seuna armada e se preparèt a la campanha omeiada seguenta. Çò que li valguèt une granda enemistiat de la part de la Glèisa, mas, aprèp la batalha de Peitieus, Roma vejèt rapidament la necessitat de l'armada franca.