Przejdź do zawartości

Daniel Cohn-Bendit: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 83.19.228.50) i przywrócono wersję 36274135 autorstwa Staszek99 - po co usuwać źródło?
uporządkowanie i uźródłowienie sekcji poświęconej zarzutom pedofilii
Linia 26: Linia 26:
Jako lider francuskich Zielonych, w reakcji na katastrofę [[Katastrofa elektrowni jądrowej Fukushima I|japońskiej elektrowni jądrowej Fukushima]] Cohn-Bendit postulował narodowe referendum w sprawie odejścia od energetyki jądrowej<ref>[http://www.wprost.pl/ar/235761/Francuscy-zieloni-chca-atomowego-referendum/ Francuscy zieloni chcą atomowego referendum]</ref>. Francja czerpie 80% energii z atomu, a średni czas pracy 58 siłowni to 25 lat. Polityk domagał się także zamknięcia istniejących elektrowni i wspierania sektora energii odnawialnych.
Jako lider francuskich Zielonych, w reakcji na katastrofę [[Katastrofa elektrowni jądrowej Fukushima I|japońskiej elektrowni jądrowej Fukushima]] Cohn-Bendit postulował narodowe referendum w sprawie odejścia od energetyki jądrowej<ref>[http://www.wprost.pl/ar/235761/Francuscy-zieloni-chca-atomowego-referendum/ Francuscy zieloni chcą atomowego referendum]</ref>. Francja czerpie 80% energii z atomu, a średni czas pracy 58 siłowni to 25 lat. Polityk domagał się także zamknięcia istniejących elektrowni i wspierania sektora energii odnawialnych.


W 2001 roku niemiecka dziennikarka [[Bettina Röhl]] oskarżyła go o [[Pedofilia|pedofilię]] na podstawie autocytatów z autobiograficznej książki pt. ''Wielki Bazar'' (1975). Cohn-Bendit napisał między innymi ''W 1972 roku złożyłem podanie o pracę w alternatywnym przedszkolu we Frankfurcie nad Menem. Pracowałem tam ponad 2 lata. Mój ciągły flirt z dziećmi szybko przyjął charakter erotyczny. Te małe pięcioletnie dziewczynki już wiedziały jak mnie podrywać. Kilka razy zdarzyło się, że dzieci rozpięły mi rozporek i zaczęły mnie głaskać. Ich życzenie było dla mnie problematyczne. Jednak często mimo wszystko i ja je głaskałem...''<ref name="CzerwonyDany"/>.
W 2001 roku niemiecka dziennikarka [[Bettina Röhl]] oskarżyła go o [[Pedofilia|pedofilię]] na podstawie autocytatów z autobiograficznej książki pt. ''Wielki Bazar'' (1975)<ref>''W 1972 roku złożyłem podanie o pracę w alternatywnym przedszkolu we Frankfurcie nad Menem. Pracowałem tam ponad 2 lata. Mój ciągły flirt z dziećmi szybko przyjął charakter erotyczny. Te małe pięcioletnie dziewczynki już wiedziały jak mnie podrywać. Kilka razy zdarzyło się, że dzieci rozpięły mi rozporek i zaczęły mnie głaskać. Ich żądania były dla mnie kłopotliwe. Jednak często mimo wszystko i ja je głaskałem'', za: {{cytuj książkę |tytuł=Le grand bazar. Entretiens avec Michel Levy, Jean-Marc Salmon, Maren Sell |isbn=978-2714430106 |rok=1975 |miejsce=Denoel}}</ref><ref name="CzerwonyDany"/>. Podobne obserwacje zawarł w opublikowanym rok później artykule w pismie kulturalnym ''das da''<ref name="guardian">{{cytuj stronę |url=http://www.guardian.co.uk/world/2001/jan/28/kateconnolly.theobserver |tytuł=Sixties hero revealed as kindergarten sex author |data=2001 |opublikowany=Guardian}}</ref>. W wywiadzie telewizyjnym w 1982 roku Cohn-Bendit opisywał dalsze szczegóły, podkreślając, że ''"seksualność dziecka jest czymś wspaniałym"'' i ''"uczucie rozbierania przez 5-cio letnią dziewczynkę jest fantastyczne bo jest to gra o absolutnie erotycznym charakterze"''<ref>{{cytuj stronę |url=http://blip.tv/fdesouche/daniel-cohn-bendit-2237075 |tytuł=Apostrophes |data=23 kwietnia 1982 |opublikowany=Antenne2 |autor=Bernard Pivot}}</ref>. Wypowiedzi te były później wielokrotnie krytykowane przez przeciwników politycznych Cohn-Bendita, m.in. przez [[Declan Ganley|Declana Ganley'a]] oraz [[Jean-Marie Le Pen|Le Pena]]<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.lemonde.fr/politique/article/2011/09/15/le-pen-traite-cohn-bendit-de-pedophile_1572488_823448.html |tytuł=Jean-Marie Le Pen traite Daniel Cohn-Bendit de "pédophile" |data=2011 |opublikowany=Le Monde}}</ref>. W 2001 roku Cohn-Bendit przyznał, że jego opowieści "dzisiaj byłyby nieakceptowalne"<ref name="guardian"/>. W 2009 roku podczas debaty z [[Declan Ganley|Ganley'em]] Cohn-Bendit wyjaśnił, że wypowiedzi te były wynikiem szerszego społecznego trendu eksperymentów społecznych, w tym badań nad "dziecięcą seksualnością", na fali [[rewolucja seksualna|rewolucji seksualnej]]<ref>''"Napisałem to w innym kontekście, w latach 70., kiedy wiele się mówiło o „dziecięcej seksualności”. Napisano wtedy wiele bzdur, część z nich mojego autorstwa."'', za: {{cytuj stronę |url=http://www.dcbn.eu/live/od.html |tytuł=Daniel Cohn-Bendit vs Declan Ganley |data=1 kwietnia 2009 |opublikowany=Daniel Cohn-Bendit}}</ref><ref name="guardian"/>.


Cohn-Bendit dnia 16 grudnia 2008<ref>[http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+CRE+20081216+ITEM-006+DOC+XML+V0//EN Debates - Tuesday, 16 December 2008 - Outcome of the European Council on 11-12 December 2008 - French Presidency’s term of office (debate)]</ref> publicznie znieważył<ref>[http://www.christiantelegraph.com/issue4279.html British MEP: Europe is a “thug and a bully” that “despises democracy”]</ref> przeciwników Traktatu Lizbońskiego, wg jego kontestatora, [[Nigel Farage|Nigela Farage'a]] przesłaniem wypowiedzi Cohn-Bendita było określenie przeciwników politycznych "umysłowo chorymi".
Cohn-Bendit dnia 16 grudnia 2008<ref>[http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+CRE+20081216+ITEM-006+DOC+XML+V0//EN Debates - Tuesday, 16 December 2008 - Outcome of the European Council on 11-12 December 2008 - French Presidency’s term of office (debate)]</ref> publicznie znieważył<ref>[http://www.christiantelegraph.com/issue4279.html British MEP: Europe is a “thug and a bully” that “despises democracy”]</ref> przeciwników Traktatu Lizbońskiego, wg jego kontestatora, [[Nigel Farage|Nigela Farage'a]] przesłaniem wypowiedzi Cohn-Bendita było określenie przeciwników politycznych "umysłowo chorymi".

Wersja z 09:43, 26 kwi 2013

Daniel Cohn-Bendit
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1945
Montauban

Poseł do PE VII kadencji
Okres

od 14 lipca 2009

Przynależność polityczna

Les Verts

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Daniel Cohn-Bendit (ur. 4 kwietnia 1945, Montauban, Francja) – publicysta, polityk europejski.

Życiorys

Cohn-Bendit urodził się we Francji w niemiecko-żydowskiej rodzinie, która uciekła przed narodowym socjalizmem w 1933 roku. Dzieciństwo spędził w Montauban. Przeniósł się do Niemiec w 1958, gdzie jego ojciec był prawnikiem, od końca wojny. Uczęszczał do Odenwaldschule w Heppenheim koło Frankfurtu. Był oficjalnie bezpaństwowcem po urodzeniu, gdy osiągnął wiek 18 lat, miał prawo do otrzymania obywatelstwa niemieckiego i francuskiego, lecz zrzekł się drugiego, by uniknąć ewentualnego poboru do wojska.

Był jednym z przywódców ruchu studenckiego we Francji i paryskiego Maja 68. Zyskał wówczas przydomek "czerwony Dany". Po wydaleniu z Francji zamieszkał we Frankfurcie nad Menem, gdzie przyjaźnił się z Joschką Fischerem.

W 1972 roku zatrudniony został we frankfurckim alternatywnym przedszkolu. Pracował w nim ponad 2 lata[1].

W latach 1978–1990 był redaktorem naczelnym lewicowego pisma "Pflasterstrand". W latach 80. zaangażował się w działalność w niemieckiej partii Zielonych. W latach 1989–1994 kierował nowo powołanym miejskim Urzędem ds. Wielokulturowości we Frankfurcie.

Poseł do Parlamentu Europejskiego od 1994, należący do Grupy Zielonych - Wolny Sojusz Europejski. W wyborach w 1999 wszedł do Parlamentu Europejskiego z listy francuskich Zielonych, w 2004 – z listy Zielonych niemieckich, zaś w 2009 ponownie we Francji, z listy skupionej wokół Zielonych koalicji Europe Écologie. W kadencjach 1999-2004 i 2004-2009 oraz obecnej (2009-2014) współprzewodniczący Grupy. Członek Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Spraw Konstytucyjnych Parlamentu Europejskiego. Popiera ideę federalistyczną w Unii Europejskiej[2].

Jako lider francuskich Zielonych, w reakcji na katastrofę japońskiej elektrowni jądrowej Fukushima Cohn-Bendit postulował narodowe referendum w sprawie odejścia od energetyki jądrowej[3]. Francja czerpie 80% energii z atomu, a średni czas pracy 58 siłowni to 25 lat. Polityk domagał się także zamknięcia istniejących elektrowni i wspierania sektora energii odnawialnych.

W 2001 roku niemiecka dziennikarka Bettina Röhl oskarżyła go o pedofilię na podstawie autocytatów z autobiograficznej książki pt. Wielki Bazar (1975)[4][1]. Podobne obserwacje zawarł w opublikowanym rok później artykule w pismie kulturalnym das da[5]. W wywiadzie telewizyjnym w 1982 roku Cohn-Bendit opisywał dalsze szczegóły, podkreślając, że "seksualność dziecka jest czymś wspaniałym" i "uczucie rozbierania przez 5-cio letnią dziewczynkę jest fantastyczne bo jest to gra o absolutnie erotycznym charakterze"[6]. Wypowiedzi te były później wielokrotnie krytykowane przez przeciwników politycznych Cohn-Bendita, m.in. przez Declana Ganley'a oraz Le Pena[7]. W 2001 roku Cohn-Bendit przyznał, że jego opowieści "dzisiaj byłyby nieakceptowalne"[5]. W 2009 roku podczas debaty z Ganley'em Cohn-Bendit wyjaśnił, że wypowiedzi te były wynikiem szerszego społecznego trendu eksperymentów społecznych, w tym badań nad "dziecięcą seksualnością", na fali rewolucji seksualnej[8][5].

Cohn-Bendit dnia 16 grudnia 2008[9] publicznie znieważył[10] przeciwników Traktatu Lizbońskiego, wg jego kontestatora, Nigela Farage'a przesłaniem wypowiedzi Cohn-Bendita było określenie przeciwników politycznych "umysłowo chorymi".

Publikacje

Po polsku ukazały się dwie jego książki, obie w Wydawnictwie Krytyki Politycznej:

  • Maj '68. Rewolta, pod red. Daniela Cohn-Bendita i Rüdigera Dammanna, tłum. Sława Lisiecka, Zdzisław Jaskuła, przedmowa Adam Ostolski, Warszawa 2008 (ISBN 978-83-61006-28-2)
  • Co robić? Mały traktat o wyobraźni politycznej na użytek Europejczyków, przeł. Agnieszka Adamczak, wstęp Jakub Bożek, Warszawa 2010 (ISBN 978-83-61006-82-4)
  1. ↑ a b "Czerwony Dany" Anna Zechenter, "Czerwone Szwadrony postępu" Ośrodek Myśli Politycznej, IPN, Kraków 2008, ISBN 978-83-60125-54-0
  2. ↑ "Mamy problem, Traktat Lizboński zagrożony", wiadomosci.wp.pl, 2009-03-24
  3. ↑ Francuscy zieloni chcą atomowego referendum
  4. ↑ W 1972 roku złożyłem podanie o pracę w alternatywnym przedszkolu we Frankfurcie nad Menem. Pracowałem tam ponad 2 lata. Mój ciągły flirt z dziećmi szybko przyjął charakter erotyczny. Te małe pięcioletnie dziewczynki już wiedziały jak mnie podrywać. Kilka razy zdarzyło się, że dzieci rozpięły mi rozporek i zaczęły mnie głaskać. Ich żądania były dla mnie kłopotliwe. Jednak często mimo wszystko i ja je głaskałem, za: Le grand bazar. Entretiens avec Michel Levy, Jean-Marc Salmon, Maren Sell. Denoel: 1975. ISBN 978-2714430106.
  5. ↑ a b c Sixties hero revealed as kindergarten sex author. Guardian, 2001.
  6. ↑ Bernard Pivot: Apostrophes. Antenne2, 23 kwietnia 1982.
  7. ↑ Jean-Marie Le Pen traite Daniel Cohn-Bendit de "pédophile". Le Monde, 2011.
  8. ↑ "Napisałem to w innym kontekście, w latach 70., kiedy wiele się mówiło o „dziecięcej seksualności”. Napisano wtedy wiele bzdur, część z nich mojego autorstwa.", za: Daniel Cohn-Bendit vs Declan Ganley. Daniel Cohn-Bendit, 1 kwietnia 2009.
  9. ↑ Debates - Tuesday, 16 December 2008 - Outcome of the European Council on 11-12 December 2008 - French Presidency’s term of office (debate)
  10. ↑ British MEP: Europe is a “thug and a bully” that “despises democracy”

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Daniel_Cohn-Bendit&oldid=36278668”