Stara romantyczka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Wprowadzono hasło |
Dodaję kategorię "Twórczość Stanisława Bogusławskiego" |
||
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Stara romantyczka''' – [[komedia]] [[Stanisław Bogusławski (komediopisarz)|Stanisława Bogusławskiego]] w dwóch aktach |
'''Stara romantyczka''' – [[komedia]] [[Stanisław Bogusławski (komediopisarz)|Stanisława Bogusławskiego]] w dwóch aktach. Prapremiera odbyła się w [[Warszawskie Teatry Rządowe|Teatrze Rozmaitości w Warszawie]] [[30 sierpnia]] [[1837]] r.<ref>{{EncyklopediaTeatru |a |id = 1317 |nazwa = Stanisław Bogusławski |data dostępu = 2024-02-19}}</ref><ref name=":0">{{Cytuj |autor = Halina Waszkiel |rozdział = Stara romantyczka |tytuł = Stanisław Bogusławski |data = 2010 |isbn = 978-83-927763-1-4 |miejsce = Warszawa |wydawca = Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza |s = s. 233-248}}</ref> |
||
== Treść == |
== Treść == |
||
Utwór stanowi satyrę na [[romantyzm]]. Tytułową bohaterką jest Aldona, zamożna wdowa, która pragnie pragnie przeżyć romantyczną miłość. Aldona kreuje się na bohaterkę romantyczną: chodzi nocami po ogrodach, każe się nazywać Aldoną (na wzór ukochanej [[Konrad Wallenrod (powieść poetycka)|Konrada Wallenroda]]), choć w rzeczywistości nosi prozaiczne imię – Barbara i posługuje się przesadnie poetycznym językiem. Konkurentami do jej ręki są: piękny młodzieniec Wacław i podstarzały Baron. Baron jest zainteresowany głównie majątkiem Aldony, Wacław natomiast ma w zalotach inny interes: chce skłonić Aldonę do zgody na małżeństwo jej siostrzenicy Zofii z jego przyjacielem – Alfredem. Aldona chętnie wierzy w ich piękne słowa, gdyż pasują one do jej romantycznej wizji świata.<ref name=":1">{{Cytuj |tytuł = „Stara romantyczka”. Romantyzm. Od-czytywanie |data = 2022-02-17 |data dostępu = 2024-02-19 |opublikowany = Instytut Teatralny |url = https://www.instytut-teatralny.pl/2022/02/17/stara-romantyczka-romantyzm-od-czytywanie/}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Antoni Leszmowski |tytuł = Literatura i sztuki piękne |czasopismo = Gazeta Warszawska |data = 1841-12-24 |data dostępu = 2024-02-19 |s = s. 3-4 |opublikowany = Crispa : biblioteka cyfrowa Uniwersytetu Warszawskiego |url = https://crispa.uw.edu.pl/object/files/347016/display/PDF}}</ref>. |
|||
== Dzieje sceniczne. == |
|||
W rok po warszawskiej premierze ''Starą romantyczkę'' wystawił teatr w [[Wilno|Wilnie]] (1838). W XIX w. grano ją także wielokrotnie we [[Lwów|Lwowie]], [[Kraków|Krakowie]], [[Lublin|Lublinie]], [[Lida|Lidzie]], [[Druskieniki|Druskiennikach]] i [[Mohylów Podolski|Mohylowie]]<ref name=":0" />. W 2022 r. czytanie sceniczne ''Starej romantyczki'' w [[Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego|Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego]] zainaugurowało cykl wydarzeń artystycznych z okazji obchodów Roku Polskiego Romantyzmu<ref name=":1" />. |
|||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
|||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
| Linia 13: | Linia 19: | ||
[[Kategoria:Utwory literackie napisane trzynastozgłoskowcem]] |
[[Kategoria:Utwory literackie napisane trzynastozgłoskowcem]] |
||
[[Kategoria:Polskie utwory komediowe]] |
|||
[[Kategoria:Utwory literackie z 1837]] |
|||
[[Kategoria:Twórczość Stanisława Bogusławskiego]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 10:07, 20 lut 2024
Stara romantyczka – komedia Stanisława Bogusławskiego w dwóch aktach. Prapremiera odbyła się w Teatrze Rozmaitości w Warszawie 30 sierpnia 1837 r.[1][2]
Treść
[edytuj | edytuj kod]Utwór stanowi satyrę na romantyzm. Tytułową bohaterką jest Aldona, zamożna wdowa, która pragnie pragnie przeżyć romantyczną miłość. Aldona kreuje się na bohaterkę romantyczną: chodzi nocami po ogrodach, każe się nazywać Aldoną (na wzór ukochanej Konrada Wallenroda), choć w rzeczywistości nosi prozaiczne imię – Barbara i posługuje się przesadnie poetycznym językiem. Konkurentami do jej ręki są: piękny młodzieniec Wacław i podstarzały Baron. Baron jest zainteresowany głównie majątkiem Aldony, Wacław natomiast ma w zalotach inny interes: chce skłonić Aldonę do zgody na małżeństwo jej siostrzenicy Zofii z jego przyjacielem – Alfredem. Aldona chętnie wierzy w ich piękne słowa, gdyż pasują one do jej romantycznej wizji świata.[3][4].
Dzieje sceniczne.
[edytuj | edytuj kod]W rok po warszawskiej premierze Starą romantyczkę wystawił teatr w Wilnie (1838). W XIX w. grano ją także wielokrotnie we Lwowie, Krakowie, Lublinie, Lidzie, Druskiennikach i Mohylowie[2]. W 2022 r. czytanie sceniczne Starej romantyczki w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego zainaugurowało cykl wydarzeń artystycznych z okazji obchodów Roku Polskiego Romantyzmu[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stanisław Bogusławski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2024-02-19].
- ↑ a b Stara romantyczka, [w:] Halina Waszkiel, Stanisław Bogusławski, Warszawa: Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza, 2010, s. 233-248, ISBN 978-83-927763-1-4.
- ↑ a b „Stara romantyczka”. Romantyzm. Od-czytywanie [online], Instytut Teatralny, 17 lutego 2022 [dostęp 2024-02-19].
- ↑ Antoni Leszmowski, Literatura i sztuki piękne, „Gazeta Warszawska”, Crispa : biblioteka cyfrowa Uniwersytetu Warszawskiego, 24 grudnia 1841, s. 3-4 [dostęp 2024-02-19].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Stara romantyczka (1838) [w:] Bibliotece Cyfrowej Polona [online] [dostęp 2024-02-19]
- Stara romantyczka (egzemplarz teatralny, ok. 1858) [w:] Śląskiej Bibliotece Cyfrowej [online] [dostęp 2024-02-19]
- Stara romantyczka (afisz teatralny, 1865) [w:] Jagiellońskiej Bibliotece Cyfrowej [online] [dostęp 2024-02-19]
- Stara romantyczka (afisz teatralny, 1873) [w:] Jagiellońskiej Bibliotece Cyfrowej [online] [dostęp 2024-02-19]
- Stara romantyczka (fotorelacja, 2022) [w:] Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego [online] [dostęp 2024-02-19]