Andrzej Glass: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
dodałem plik audio |
m kat. |
||
(Nie pokazano 40 wersji utworzonych przez 20 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Biogram infobox |
|||
⚫ | |||
|imię i nazwisko = Andrzej Glass |
|||
[[File:Haslo-Andrzej Glass-20111029-Dominik Jabs.ogg|thumb|Haslo-Andrzej Glass-20111029-Dominik Jabs]] |
|||
|grafika = Andrzej Glass.png |
|||
⚫ | |||
|opis grafiki = |
|||
Pracował w [[PZL]] Okęcie jako konstruktor przy projekcie samolotu [[PZL-104 Wilga]] w zespole kierowanym przez mgr inż. [[Bronisław Żurakowski|Bronisława Żurakowskiego]]. W późniejszym okresie pracował naukowo w [[Instytut Lotnictwa|Instytucie Lotnictwa]] oraz w [[Instytut Historii Nauki i Techniki|Instytucie Historii Nauki i Techniki]] [[Polska Akademia Nauk|PAN]]. Były redaktor naczelny miesięcznika "[[Technika lotnicza i astronautyka]]". Jest autorem ponad 40 książek z historii techniki lotniczej. |
|||
|alt grafiki = |
|||
|data urodzenia = [[9 października]] [[1930]] |
|||
|miejsce urodzenia = [[Warszawa]] |
|||
|data śmierci = |
|||
|miejsce śmierci = |
|||
|zawód = historyk lotnictwa, inżynier |
|||
|odznaczenia = {{order|OOP|KK}} {{order|KZ|S}} {{order|MKEN}} {{order|MPP}} {{order|KZZHP|B}} {{order|KZZHP|Z}} {{order|MOMPN|Z}} {{order|PL-OHZKP}} |
|||
|commons = Category:Andrzej Glass |
|||
}} |
|||
⚫ | |||
{{Dźwiękowa Wikipedia|Haslo-Andrzej Glass-20111029-Dominik Jabs.ogg}} |
|||
== Życiorys == |
|||
⚫ | |||
Syn [[Henryk Glass|Henryka Glassa]] i Feliksy Grabskiej. Do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] mieszkał w [[Warszawa|Warszawie]]. Po jej wybuchu wyjechał z matką na południe Polski, mieszkał w majątku Niwki koło [[Dąbrowa Tarnowska|Dąbrowy Tarnowskiej]], w [[Poronin]]ie oraz w [[Nowy Sącz|Nowym Sącz]]u<ref name="glass">{{Cytuj książkę |autor = Andrzej Glass |tytuł = Całe życie pod wiatr |strony = |wydawca = Niezależne Wydawnictwo Harcerskie |miejsce = Warszawa |data = 2017 |isbn = 978-83-940568-9-6 |oclc = }}</ref>. |
|||
W 1946 roku powrócił do Warszawy, zamieszkał u swego dziadka prof. [[Stanisław Grabski|Stanisława Grabskiego]] przy ul. Belwederskiej. W 1948 roku przeprowadził się do domu dziadka w [[Sulejówek|Sulejówku]]{{r|glass}}. |
|||
W latach 1947–1949 kierował działalnością koła [[Liga Lotnicza|Ligi Lotniczej]] w [[II Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Stefana Batorego w Warszawie|Liceum im. Stefana Batorego]] w Warszawie, gdzie w 1949 roku zdał egzamin maturalny{{r|glass}} i rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]]. |
|||
W 1954 roku uzyskał dyplom inżyniera, następnie przeniósł się na [[Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej|Wydział Lotniczy]] Politechniki Warszawskiej i w 1959 roku uzyskał dyplom magistra<ref name="stratus">{{cytuj stronę | url = http://www.wydawnictwostratus.pl/author/7 | tytuł = Andrzej Glass | opublikowany = wydawnictwostratus.pl | język = pl | data dostępu = 2019-05-12}}</ref>. |
|||
W latach 1955–1958 pracował jako instruktor w [[Modelarstwo lotnicze|modelarni lotniczej]] w [[Pałac Kultury i Nauki|Pałacu Kultury i Nauki]]{{r|glass}}. |
|||
Od 1960 do 1965 roku był zatrudniony w [[Państwowe Zakłady Lotnicze|PZL Okęcie]] jako konstruktor przy projekcie samolotu [[PZL-104 Wilga]] w zespole kierowanym przez mgr inż. [[Bronisław Żurakowski|Bronisława Żurakowskiego]]. Pracował również w zespołach konstrukcyjnych projektujących samolot [[PZL MD-12|MD-12F]] oraz [[VTOL|samolot pionowego startu]] PS-3{{r|glass}}. |
|||
W okresie 1965–1972 pracował jako [[adiunkt]] w [[Instytut Lotnictwa|Instytucie Lotnictwa]] w Warszawie, w 1972 roku został kierownikiem Branżowego Ośrodka Informacji Technicznej i Ekonomicznej{{r|glass}}. W latach 1979–1992 kierował Zespołem Historii Polskiej Techniki Lotniczej w Instytucie Historii Nauki i Techniki [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]]. W latach 1975–1986 zajmował stanowisko Przewodniczącego Lotniczej Komisji Historycznej [[Warszawski Klub Seniorów Lotnictwa|Klubu Seniorów Lotnictwa]], był też jednym z współzałożycieli [[Polskie Towarzystwo Historii Techniki|Polskiego Towarzystwa Historii Techniki]]{{r|stratus}}. Od 1980 do 1981 roku był przewodniczącym koła [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|NSZZ „Solidarność”]] w Instytucie Historii Nauki i Techniki PAN{{r|glass}}. |
|||
Od 1968 do 1990 roku był członkiem władz [[Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich|Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich]]{{r|glass}}. W 1981 roku został prezesem Klubu Miłośników Historii Polskiej Techniki Lotniczej przy [[Narodowe Muzeum Techniki w Warszawie|Narodowym Muzeum Techniki w Warszawie]]. W 1983 roku był jednym z współzałożycieli [[Polskie Towarzystwo Historii Techniki|Polskiego Towarzystwa Historii Techniki]]. W latach 1978–2008 był członkiem Rady [[Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie]], od 1981 r. prezesem Klubu Miłośników Historii Polskiej Techniki Lotniczej przy [[Narodowe Muzeum Techniki w Warszawie|Muzeum Techniki w Warszawie]], od 1994 do 2004 zasiadał w Krajowej Radzie Lotnictwa{{r|stratus}}. W 2012 roku obronił pracę doktorską pt. ''„Rozwój techniczny szybowców na świecie”'' w Instytucie Historii Nauki PAN<ref>{{cytuj stronę | url = https://www.zhr.pl/2012/01/30/obrona-pracy-doktorskiej-hm-andrzeja-glassa/ | tytuł = Obrona pracy doktorskiej hm. Andrzeja Glassa! | opublikowany = zhr.pl | język = pl | data dostępu = 2019-05-23}}</ref>. |
|||
Od 1948 roku publikował artykuły w czasopismach o tematyce lotniczej i harcerskiej, łącznie opublikował ok. 1500 artykułów{{r|glass}}. Ponadto jest autorem ok. 50. książek dotyczących tematyki historii polskiego lotnictwa, 25. z zakresu techniki lotniczej, szkolenia lotniczego i popularyzacji lotnictwa, oraz ok. 20. o wychowaniu harcerskim{{r|stratus}}. Od 1972 do 1989 roku był redaktorem naczelnym miesięcznika „Technika lotnicza i astronautyka”<ref>{{cytuj stronę | url = http://pkl.org.pl/dr-inz-andrzej-glass-o-historii-lotnictwa-polskiego/ | tytuł = Dr inż. Andrzej Glass o historii lotnictwa polskiego | opublikowany = pkl.org.pl | język = pl | data dostępu = 2019-05-12}}</ref>. |
|||
W 1992 roku przeszedł na emeryturę. |
|||
Jest autorem autobiografii pt. ''„Całe życie pod wiatr”'' wydanej w 2017 roku. |
|||
=== Harcerstwo === |
=== Harcerstwo === |
||
Do harcerstwa wstąpił w 1943 roku, zostając członkiem [[Konspiracja|konspiracyjnej]] 1 Drużyny Harcerstwa Polskiego w Nowym Sączu{{r|glass}}. Po wyzwoleniu należał do 2 Drużyny Harcerzy również w Nowym Sączu. Po przeprowadzce w 1946 roku do Warszawy wstąpił do [[Szczep 23 Warszawskich Drużyn Harcerskich i Zuchowych „Pomarańczarnia”|23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej]]{{r|glass}}. |
|||
⚫ | |||
W latach 1947–1949 był referentem lotniczym Komendy Warszawskiej Chorągwi Harcerzy oraz założył [[Lotnictwo harcerskie|Harcerski Klub Lotniczy]]{{r|glass}}. |
|||
⚫ | W 1957 roku otrzymał stopień [[podharcmistrz]]a. W latach 1957–1959 prowadził Referat Lotniczy [[Chorągiew Stołeczna ZHP|Stołecznej Komendy Chorągwi ZHP]]{{r|stratus}} oraz harcerskie kursy lotnicze: drużynowych, instruktorów modelarstwa oraz szybowcowe. Następnie, w latach 1959–1961 był szefem Kierownictwa Drużyn Lotniczych [[Główna Kwatera ZHP|GK ZHP]]. W 1960 roku otrzymał stopień [[harcmistrz]]a{{r|glass}}. Powrócił do czynnej pracy harcerskiej w 1980 roku. Twórca systemu harcerskiego wychowania lotniczego. Był przewodniczącym Rady Wychowania Lotniczego ZHP w latach 1981–1995{{r|glass}}. |
||
W 1996 roku przeszedł do [[Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej|ZHR]]. Od 2005 do 2014 roku prowadził Kuźnicę Myśli Harcerskiej{{r|glass}}. W latach 2006–2008 był członkiem Naczelnictwa Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej oraz był przewodniczącym Kapituły Stopnia [[Harcerz Rzeczypospolitej|Harcerza Rzeczypospolitej]] w [[Mazowiecka Chorągiew Harcerzy ZHR|Mazowieckiej Chorągwi Harcerzy ZHR]]<ref>{{Cytuj książkę|autor = Ewa Borkowska-Pastwa, Renata Adrian-Cieślak, Urszula Kret |tytuł = Starszyzna Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej 1989–2022 |data = 2023 |isbn = 978-83-87899-32-5 |wydawca = Wydawnictwo ZHR |strony = 64|miejsce=Warszawa}}</ref>. |
|||
=== Sport lotniczy === |
|||
Był wyszkolonym pilotem szybowcowym, latał w latach 1946–1947 dostępnymi wówczas [[Szybowiec|szybowcami]] – m.in. [[IS-A Salamandra]], [[IS-B Komar]], [[IS-2 Mucha]]. W 1947 r. uzyskał kategorię C pilota szybowcowego{{r|stratus}} po odbyciu przeszkolenia w [[Jeżów Sudecki|Jeżowie]], [[Lotnisko Poznań-Kobylnica|Kobylnicy]] i [[Szkoła Szybowcowa w Tęgoborzu|Tęgoborzu]]{{r|glass}}. |
|||
=== Życie prywatne === |
|||
W 1962 roku ożenił się z Marią Różycką-Kołodziejczyk (zm. 1976), z którą ma syna Wojciecha (ur. 1963). W 1976 roku ożenił się z Teresą Różycką{{r|glass}}. |
|||
== Odznaczenia i wyróżnienia == |
|||
* [[Krzyż Kawalerski]] [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]] – 2008 |
|||
* Srebrny [[Krzyż Zasługi]] – 1977 |
|||
* [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]] – 1979 |
|||
* [[Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”]] – 1985 |
|||
* Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” – 1993 |
|||
* [[Krzyż Honorowy ZHR]] ''Semper Fidelis'' – 2011 |
|||
* Złoty [[Medal „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”]] – 1994 |
|||
* Medal Skrzydła Puławskiego SIMP – 2008 |
|||
* Złoty Medal Aeroklubu Polskiego – 2015 |
|||
* [[Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”]] – 2013 |
|||
* Ozdznaka Zasłużony dla Lotnictwa Sportowego – 1984 |
|||
* Odznaka honorowa z diamentami Zasłużony dla [[Polskie Linie Lotnicze LOT|PLL LOT]] – 1984 |
|||
* Złota Odznaka Honorowa [[Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich|SIMP]] – 1975 |
|||
* Złota Odznaka Honorowa [[Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej|SITK]] – 1979 |
|||
* Złota Odznaka Honorowa [[Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT|NOT]] – 1987 |
|||
* [[Medal „Pro Patria”]] – 2018<ref>{{cytuj stronę | url = https://www.facebook.com/LotniczaWarszawa/posts/2147449305288578 | tytuł = Lotnicza Warszawa | opublikowany = facebook.com | język = pl | data dostępu = 2019-05-12}}</ref> |
|||
* ''Magnum Trophaeum'' – 1977 |
|||
* wyróżnienie [[Skrzydlata Polska#Błękitne Skrzydła|Błękitne Skrzydła]] (1976) za książkę pt. ''Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939''<ref>{{cytuj pismo |tytuł = Błękitne Skrzydła 1976 |czasopismo = Skrzydlata Polska |wolumin = 13/1977 |strony = 6-8 |data = 27 marca 1977 |wydawca = Wydawnictwa Komunikacji i Łączności |miejsce = Warszawa |issn = 0137-866X}}</ref> |
|||
* wyróżnienie Błękitne Skrzydła (1984) za całokształt działalności<ref>{{cytuj pismo |tytuł = Błękitne Skrzydła '84 |czasopismo = Skrzydlata Polska |wolumin = 34/1984 |strony = 11 |data = 19 sierpnia 1984|wydawca = Wydawnictwa Komunikacji i Łączności |miejsce = Warszawa |issn = 0137-866X}}</ref> |
|||
* wyróżnienie Błękitne Skrzydła (2018)<ref>Grzegorz Sobczak: ''Błękitne Skrzydła 2018'', "Skrzydlata Polska" nr 8(2466)/2018, s.13</ref> |
|||
* Złota Lotka – 2009 |
|||
== Przypisy == |
|||
W [[1995]] roku przeszedł do [[Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej|ZHR]]. Autor kilkunastu książek harcerskich i wielu artykułów. Obecnie pełni funkcje członka Naczelnictwa [[Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej|ZHR]] oraz przewodniczącego Kapituły Stopnia [[Harcerz Rzeczypospolitej|Harcerza Rzeczypospolitej]] w [[Mazowiecka Chorągiew Harcerzy ZHR|Mazowieckiej Chorągwi Harcerzy ZHR]]. |
|||
{{Przypisy}} |
|||
== Bibliografia == |
|||
[[13 kwietnia]] [[2008]] roku został odznaczony przez [[Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej|Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej]] [[Krzyż Kawalerski|Krzyżem Kawalerskim]] [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]]. |
|||
⚫ | |||
* [http://worldcat.org/identities/lccn-n82117723/ Andrzej Glass w bazie WorldCat] |
|||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
=== Źródła === |
|||
⚫ | |||
{{ |
{{SORTUJ:Glass, Andrzej}} |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Harcmistrzowie]] |
||
[[Kategoria:Polscy lotnicy cywilni]] |
|||
[[Kategoria:Polscy piloci sportowi]] |
|||
[[Kategoria:Polscy konstruktorzy lotniczy]] |
[[Kategoria:Polscy konstruktorzy lotniczy]] |
||
[[Kategoria:Polscy historycy lotnictwa]] |
|||
[[Kategoria:Polscy przedstawiciele nauk technicznych]] |
[[Kategoria:Polscy przedstawiciele nauk technicznych]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Honorowym ZHR]] |
|||
[[Kategoria:Urodzeni w 1930]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1930]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Medalem „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”]] |
|||
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Warszawie]] |
Aktualna wersja na dzień 09:00, 20 mar 2024
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie |
historyk lotnictwa, inżynier |
Odznaczenia | |
Andrzej Glass (ur. 9 października 1930) – polski historyk lotnictwa, konstruktor lotniczy, dr inżynier, pilot szybowcowy, harcmistrz. Członek Naczelnictwa ZHR w kadencji 2006–2008.
Plik audio został utworzony na podstawie wersji z {{{2}}} i nie obejmuje późniejszych edycji. | |
Artykuły audio |
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Syn Henryka Glassa i Feliksy Grabskiej. Do wybuchu II wojny światowej mieszkał w Warszawie. Po jej wybuchu wyjechał z matką na południe Polski, mieszkał w majątku Niwki koło Dąbrowy Tarnowskiej, w Poroninie oraz w Nowym Sączu[1].
W 1946 roku powrócił do Warszawy, zamieszkał u swego dziadka prof. Stanisława Grabskiego przy ul. Belwederskiej. W 1948 roku przeprowadził się do domu dziadka w Sulejówku[1].
W latach 1947–1949 kierował działalnością koła Ligi Lotniczej w Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1949 roku zdał egzamin maturalny[1] i rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej.
W 1954 roku uzyskał dyplom inżyniera, następnie przeniósł się na Wydział Lotniczy Politechniki Warszawskiej i w 1959 roku uzyskał dyplom magistra[2].
W latach 1955–1958 pracował jako instruktor w modelarni lotniczej w Pałacu Kultury i Nauki[1].
Od 1960 do 1965 roku był zatrudniony w PZL Okęcie jako konstruktor przy projekcie samolotu PZL-104 Wilga w zespole kierowanym przez mgr inż. Bronisława Żurakowskiego. Pracował również w zespołach konstrukcyjnych projektujących samolot MD-12F oraz samolot pionowego startu PS-3[1].
W okresie 1965–1972 pracował jako adiunkt w Instytucie Lotnictwa w Warszawie, w 1972 roku został kierownikiem Branżowego Ośrodka Informacji Technicznej i Ekonomicznej[1]. W latach 1979–1992 kierował Zespołem Historii Polskiej Techniki Lotniczej w Instytucie Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk. W latach 1975–1986 zajmował stanowisko Przewodniczącego Lotniczej Komisji Historycznej Klubu Seniorów Lotnictwa, był też jednym z współzałożycieli Polskiego Towarzystwa Historii Techniki[2]. Od 1980 do 1981 roku był przewodniczącym koła NSZZ „Solidarność” w Instytucie Historii Nauki i Techniki PAN[1].
Od 1968 do 1990 roku był członkiem władz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich[1]. W 1981 roku został prezesem Klubu Miłośników Historii Polskiej Techniki Lotniczej przy Narodowym Muzeum Techniki w Warszawie. W 1983 roku był jednym z współzałożycieli Polskiego Towarzystwa Historii Techniki. W latach 1978–2008 był członkiem Rady Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie, od 1981 r. prezesem Klubu Miłośników Historii Polskiej Techniki Lotniczej przy Muzeum Techniki w Warszawie, od 1994 do 2004 zasiadał w Krajowej Radzie Lotnictwa[2]. W 2012 roku obronił pracę doktorską pt. „Rozwój techniczny szybowców na świecie” w Instytucie Historii Nauki PAN[3].
Od 1948 roku publikował artykuły w czasopismach o tematyce lotniczej i harcerskiej, łącznie opublikował ok. 1500 artykułów[1]. Ponadto jest autorem ok. 50. książek dotyczących tematyki historii polskiego lotnictwa, 25. z zakresu techniki lotniczej, szkolenia lotniczego i popularyzacji lotnictwa, oraz ok. 20. o wychowaniu harcerskim[2]. Od 1972 do 1989 roku był redaktorem naczelnym miesięcznika „Technika lotnicza i astronautyka”[4].
W 1992 roku przeszedł na emeryturę.
Jest autorem autobiografii pt. „Całe życie pod wiatr” wydanej w 2017 roku.
Harcerstwo
[edytuj | edytuj kod]Do harcerstwa wstąpił w 1943 roku, zostając członkiem konspiracyjnej 1 Drużyny Harcerstwa Polskiego w Nowym Sączu[1]. Po wyzwoleniu należał do 2 Drużyny Harcerzy również w Nowym Sączu. Po przeprowadzce w 1946 roku do Warszawy wstąpił do 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej[1].
W latach 1947–1949 był referentem lotniczym Komendy Warszawskiej Chorągwi Harcerzy oraz założył Harcerski Klub Lotniczy[1].
W 1957 roku otrzymał stopień podharcmistrza. W latach 1957–1959 prowadził Referat Lotniczy Stołecznej Komendy Chorągwi ZHP[2] oraz harcerskie kursy lotnicze: drużynowych, instruktorów modelarstwa oraz szybowcowe. Następnie, w latach 1959–1961 był szefem Kierownictwa Drużyn Lotniczych GK ZHP. W 1960 roku otrzymał stopień harcmistrza[1]. Powrócił do czynnej pracy harcerskiej w 1980 roku. Twórca systemu harcerskiego wychowania lotniczego. Był przewodniczącym Rady Wychowania Lotniczego ZHP w latach 1981–1995[1].
W 1996 roku przeszedł do ZHR. Od 2005 do 2014 roku prowadził Kuźnicę Myśli Harcerskiej[1]. W latach 2006–2008 był członkiem Naczelnictwa Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej oraz był przewodniczącym Kapituły Stopnia Harcerza Rzeczypospolitej w Mazowieckiej Chorągwi Harcerzy ZHR[5].
Sport lotniczy
[edytuj | edytuj kod]Był wyszkolonym pilotem szybowcowym, latał w latach 1946–1947 dostępnymi wówczas szybowcami – m.in. IS-A Salamandra, IS-B Komar, IS-2 Mucha. W 1947 r. uzyskał kategorię C pilota szybowcowego[2] po odbyciu przeszkolenia w Jeżowie, Kobylnicy i Tęgoborzu[1].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W 1962 roku ożenił się z Marią Różycką-Kołodziejczyk (zm. 1976), z którą ma syna Wojciecha (ur. 1963). W 1976 roku ożenił się z Teresą Różycką[1].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2008
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1977
- Medal Komisji Edukacji Narodowej – 1979
- Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” – 1985
- Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” – 1993
- Krzyż Honorowy ZHR Semper Fidelis – 2011
- Złoty Medal „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej” – 1994
- Medal Skrzydła Puławskiego SIMP – 2008
- Złoty Medal Aeroklubu Polskiego – 2015
- Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” – 2013
- Ozdznaka Zasłużony dla Lotnictwa Sportowego – 1984
- Odznaka honorowa z diamentami Zasłużony dla PLL LOT – 1984
- Złota Odznaka Honorowa SIMP – 1975
- Złota Odznaka Honorowa SITK – 1979
- Złota Odznaka Honorowa NOT – 1987
- Medal „Pro Patria” – 2018[6]
- Magnum Trophaeum – 1977
- wyróżnienie Błękitne Skrzydła (1976) za książkę pt. Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939[7]
- wyróżnienie Błękitne Skrzydła (1984) za całokształt działalności[8]
- wyróżnienie Błękitne Skrzydła (2018)[9]
- Złota Lotka – 2009
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Andrzej Glass: Całe życie pod wiatr. Warszawa: Niezależne Wydawnictwo Harcerskie, 2017. ISBN 978-83-940568-9-6.
- ↑ a b c d e f Andrzej Glass. wydawnictwostratus.pl. [dostęp 2019-05-12]. (pol.).
- ↑ Obrona pracy doktorskiej hm. Andrzeja Glassa!. zhr.pl. [dostęp 2019-05-23]. (pol.).
- ↑ Dr inż. Andrzej Glass o historii lotnictwa polskiego. pkl.org.pl. [dostęp 2019-05-12]. (pol.).
- ↑ Ewa Borkowska-Pastwa, Renata Adrian-Cieślak, Urszula Kret: Starszyzna Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej 1989–2022. Warszawa: Wydawnictwo ZHR, 2023, s. 64. ISBN 978-83-87899-32-5.
- ↑ Lotnicza Warszawa. facebook.com. [dostęp 2019-05-12]. (pol.).
- ↑ Błękitne Skrzydła 1976. „Skrzydlata Polska”. 13/1977, s. 6-8, 27 marca 1977. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X.
- ↑ Błękitne Skrzydła '84. „Skrzydlata Polska”. 34/1984, s. 11, 19 sierpnia 1984. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X.
- ↑ Grzegorz Sobczak: Błękitne Skrzydła 2018, "Skrzydlata Polska" nr 8(2466)/2018, s.13
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Spis instruktorów ZHP
- Andrzej Glass w bazie WorldCat
- Harcmistrzowie
- Polscy lotnicy cywilni
- Polscy piloci sportowi
- Polscy konstruktorzy lotniczy
- Polscy historycy lotnictwa
- Polscy przedstawiciele nauk technicznych
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Honorowym ZHR
- Urodzeni w 1930
- Odznaczeni Medalem „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”
- Ludzie urodzeni w Warszawie