Zamek w Międzyrzeczu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
uzupełnienie informacji z podaniem m.in. źródeł ikonograficznych i wniosków płynących z lektury lustracji zamku z 1564 i 1626 roku. |
drobne redakcyjne |
||
(Nie pokazano 48 wersji utworzonych przez 31 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Budynek infobox |
{{Budynek infobox |
||
|nazwa = Zamek w Międzyrzeczu |
|nazwa = Piastowski Zamek Królewski<br />w Międzyrzeczu |
||
|nazwa oryginalna = |
|nazwa oryginalna = |
||
|zabytek = 2136 z 8.05.1971<br />oraz 256 z 4.06.1979 |
|zabytek = 2136 z 8.05.1971<br />oraz 256 z 4.06.1979 |
||
|zdjęcie = |
|zdjęcie = Miedzyrzecz-01.jpg |
||
|opis zdjęcia = |
|opis zdjęcia = Kładka przez [[Fosa|fosę]] zamkową. |
||
|alt zdjęcia = |
|||
|państwo = POL |
|państwo = POL |
||
|miejscowość = [[Międzyrzecz]] |
|miejscowość = [[Międzyrzecz]] |
||
Linia 15: | Linia 16: | ||
|wysokość do dachu = |
|wysokość do dachu = |
||
|kondygnacje = |
|kondygnacje = |
||
|powierzchnia użytkowa = 1200 |
|powierzchnia użytkowa = 1200 m² |
||
|rozpoczęcie budowy = ok. 1350 r. |
|rozpoczęcie budowy = ok. 1350 r. |
||
|ukończenie budowy = |
|ukończenie budowy = 1380 r. |
||
|przebudowy = [[XV wiek|XV w.]] i [[XVI wiek|XVI w.]]{{odn|Guerquin|1974|s=197}} |
|przebudowy = [[XV wiek|XV w.]] i [[XVI wiek|XVI w.]]{{odn|Guerquin|1974|s=197}} |
||
|zniszczono = |
|zniszczono = |
||
|odbudowano = |
|odbudowano = |
||
|pierwszy właściciel = [[Kazimierz Wielki]] |
|pierwszy właściciel = [[Kazimierz III Wielki]] |
||
|kolejni właściciele = |
|kolejni właściciele = |
||
|właściciel = [[ |
|właściciel = [[Powiat międzyrzecki]] |
||
|plan budynku = |
|plan budynku = |
||
|kod mapy = Międzyrzecz |
|kod mapy = Międzyrzecz |
||
Linia 29: | Linia 30: | ||
|znak na mapie = Legenda zamek.svg |
|znak na mapie = Legenda zamek.svg |
||
|commons = Category:Międzyrzecz Castle |
|commons = Category:Międzyrzecz Castle |
||
|www = |
|www = https://muzeum.miedzyrzecz.pl/ |
||
}} |
}} |
||
'''Zamek w Międzyrzeczu''' – otoczona [[Fosa|fosą]] [[Średniowiecze|średniowieczna]] [[Twierdza|twierdza obronna]] wzniesiona ok. 1350 w [[Międzyrzecz]]u przez [[Kazimierz III Wielki|Kazimierza Wielkiego]] w miejscu [[Gród|grodu warownego]] z drugiej połowy [[IX wiek]]u, zlokalizowana na [[pagór]]ze o wysokości 55 m [[n.p.m.]], w widłach dwóch rzek – [[Obra (rzeka)|Obry]] i [[Paklica|Paklicy]]. |
'''Piastowski Zamek Królewski w Międzyrzeczu''' – otoczona [[Fosa|fosą]] [[Średniowiecze|średniowieczna]] [[Twierdza|twierdza obronna]] wzniesiona ok. 1350 r. w [[Międzyrzecz]]u przez [[Kazimierz III Wielki|Kazimierza Wielkiego]] w miejscu [[Gród|grodu warownego]] z drugiej połowy [[IX wiek]]u, zlokalizowana na [[pagór]]ze o wysokości 55 m [[n.p.m.]], w widłach dwóch rzek – [[Obra (rzeka)|Obry]] i [[Paklica|Paklicy]]. Zachowana w formie trwałej ruiny, obecnie wchodzi w skład ''Międzyrzeckiego Kompleksu Muzealnego'', administrowanego przez dyrektora ''Muzeum Ziemi Międzyrzeckiej im. Alfa Kowalskiego w Międzyrzeczu''. |
||
W okresie [[Monarchia wczesnopiastowska|piastowskiej Polski]], [[Królestwo Polskie|Królestwa Polskiego]] oraz [[Rzeczpospolita Obojga Narodów| |
W okresie [[Monarchia wczesnopiastowska|piastowskiej Polski]], [[Zjednoczone Królestwo Polskie|Królestwa Polskiego]] oraz [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]] zamek pełnił funkcję strażnicy polskiej granicy zachodniej. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
Międzyrzecz, położony jest w granicach historycznej [[Wielkopolska|Wielkopolski]]. Miejscowość oraz zamek wielokrotnie wymieniają średniowieczne dokumenty zebrane w [[Kodeks dyplomatyczny Wielkopolski|Kodeksie dyplomatycznym]]<ref name=SgKP />. |
|||
[[Plik:WielkoPolska epoki Piastowskiej.jpg|thumb|left|250px|Międzyrzecz na historycznej mapie [[Wielkopolska|Wielkopolski]] sporządzonej w 1888 roku według danych zaczerpniętych z [[Kodeks dyplomatyczny Wielkopolski|Kodeksu dyplomatycznego]].]] |
|||
{{wikiźródła|Kronika Marcina Galla/Księga II/Bolesław na Pomorzan uderza}} |
{{wikiźródła|Kronika Marcina Galla/Księga II/Bolesław na Pomorzan uderza}} |
||
W tym samym miejscu gdzie stoi budowla znajdował się drewniany słowiański [[gród]]ek wzniesiony w IX wieku w miejscu wcześniejszej, pochodzącej z VIII wieku osady obronnej. Po włączeniu do państwa polskiego w I poł. X wieku (zapewne przez ojca Mieszka I, Siemomysła), na przestrzeni X i XI wieku był wielokrotnie przebudowany. Niewielki początkowo gród, w czasach Chrobrego posiadał już konstrukcję hakową, szerokość wałów dochodziła do 20 m, a ich wysokość zapewne przekraczała 10 m. Od strony wschodniej znajdowało się obszerne, ale słabiej ufortyfikowane podgrodzie. Badania archeologiczne wykazały, że gród międzyrzecki niewątpliwie spełniał rolę bazy wypadowej dla wypraw Piastów na Pomorze Zachodnie: znaleziono liczne szczątki prażnic do suszenia ziarna, a pojemność zlokalizowanych wewnątrz grodu jam zasobowych (ok. 250 ton) znacznie przekraczała możliwości uzyskiwania nadwyżek zboża w całej ziemi międzyrzeckiej<ref>{{Cytuj |autor = S. Kurnatowski, J. Nalepa |tytuł = Z przeszłości Międzyrzecza |data = 1961 |opis = s.94}}</ref>. |
|||
Międzyrzecz, położony jest w granicach historycznej [[Wielkopolska|Wielkopolski]]. Miejscowość oraz zamek wielokrotnie wymieniają średniowieczne dokumenty zebrane w [[Kodeks dyplomatyczny Wielkopolski|Kodeksie dyplomatycznym]].<ref name=SgKP />. |
|||
W |
W XIII wieku stanowił centrum kasztelanii międzyrzeckiej i miał funkcje administracyjno-militarne, a także strzegł przeprawy przez rzekę Wartę. Miał także duże znaczenie [[Strategia wojskowa|strategiczne]]: leżał na przecięciu szlaków handlowych, na pograniczu Wielkopolski oraz bezpośrednio ochraniał ważne połączenie komunikacyjne przez rzekę Obrę{{odn|Guerquin|1974|s=197}}{{odn|Kurnatowski|1959}}, osłaniając Wielkopolskę od zachodu. Badania archeologiczne wykazały obecność w grodzie pracowni rzemieślniczych, przede wszystkim kowalskich i szklarskich, domów mieszkalnych, łaźni a w XIII wieku także dużej stajni. |
||
Ze względu na położenie gród, a później zamek wielokrotnie był celem działań militarnych. W połowie XI w. zajęty został przez [[Pomorzanie|Pomorzan]]. W 1094 r. odbił go [[Bolesław III Krzywousty|Bolesław Krzywousty]], co odnotował [[Gall Anonim]] w II księdze [[Kronika Galla Anonima|Kroniki polskiej]]: ''Pewnego razu wyruszył na Pomorze, gdzie już wcześniej objawił sławę swego imienia, albowiem takimi siłami obległ gród Międzyrzecz i z taką gwałtownością doń szturmował, że po kilku dniach zmusił załogę do poddania się'' |
Ze względu na położenie gród, a później zamek wielokrotnie był celem działań militarnych. Podczas wojny cesarza Henryka II Świętego z Bolesławem Chrobrym, został zdobyty i spalony przez wojska niemieckie. W połowie XI w. zajęty został przez [[Pomorzanie|Pomorzan]]. W 1094 r. odbił go [[Bolesław III Krzywousty|Bolesław Krzywousty]], co odnotował [[Gall Anonim]] w II księdze [[Kronika Galla Anonima|Kroniki polskiej]]: ''Pewnego razu wyruszył na Pomorze, gdzie już wcześniej objawił sławę swego imienia, albowiem takimi siłami obległ gród Międzyrzecz i z taką gwałtownością doń szturmował, że po kilku dniach zmusił załogę do poddania się''{{odn|Anonim|2010}}. W 1157 r., podczas interwencji [[Fryderyk I Barbarossa|Fryderyka Barbarossy]] na rzecz wygnanego przez przyrodnich braci Władysława II, został opuszczony i spalony przez własną załogę, podobnie jak inne grody na obronnej linii Odry. W 1269 r. margrabia brandenburski Otton VI Mały niespodziewanie napadł na Międzyrzecz, zdobywając, łupiąc i paląc podgrodzie wraz z miastem. Napastnikom udało się także podpalić gród, który jednak oparł się oblężeniu. |
||
Rozpoczęcie budowy założenia zamkowego w |
Rozpoczęcie budowy założenia zamkowego miało miejsce w końcu XIII lub początku XIV wieku, kiedy gród uzyskał – w miejsce drewnianej – murowaną bramę i prawdopodobnie stołp. Prace nad budową murów obwodowych rozpoczęto około roku 1350 z polecenia króla polskiego [[Kazimierz III Wielki|Kazimierza Wielkiego]]. Budowę zamku odnotowują polscy kronikarze [[Janko z Czarnkowa]] oraz [[Jan Długosz]]. Według powojennych badań archeologicznych ustalono, że ceglane mury obwodowe budowano jeszcze po 1350 r.{{odn|Guerquin|1974|s=197}}, do około 1380 r. Podczas [[Wojna Grzymalitów z Nałęczami|wojny domowej w Wielkopolsce]] (1382–1385), wg kronikarza Jana z Czarnkowa, międzyrzecki zamek stanowił jedną z baz wypadowych stronnictwa [[Domarat z Pierzchna|Domarata z Iwna]], z których wychodziły wyprawy łupieskie na dobra buntowników. W 1474 r., dzięki zdradzie burgrabiego, Sędziwoja Żydowskiego, przejściowo zajęty przez wojska [[Jan II Szalony|Jana II Szalonego]] i [[Maciej Korwin|Macieja Korwina]]<ref>{{Cytuj |autor = Jan Długosz |rozdział = ks.XII |tytuł = Roczniki, czyli kroniki... |data = 1890 |wolumin = t. V |opis = s.581 |miejsce = Kraków |wydawca = Czas}}</ref>. [[Bitwa o Międzyrzecz (1520)|14 października 1520]] po wcześniejszym ostrzale artyleryjskim zdobyty szturmem przez najemników krzyżackich pod dowództwem [[Wolf von Schönburg|Wolfa von Schönburga]] wspomagających [[zakon krzyżacki]] w [[Wojna polsko-krzyżacka (1519–1521)|wojnie polsko-krzyżackiej]]. Po zniszczeniach rozpoczęto jego odbudowę, którą prowadzono do 1574 r., budując dwie okrągłe [[Basteja|basteje]]. |
||
⚫ | W okresie [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]] miejscowość położona była w dawnym [[Województwo poznańskie (I Rzeczpospolita)|województwie poznańskim]]. Przed XVI wiekiem była tenutą [[Andrzej Nieszkowski|Andrzeja Nieszkowskiego]], który w 1505 r. zbył ją na rzecz [[Tomasz Krzyżanowski|Tomasza Krzyżanowskiego]]. W połowie wieku XVI miasto należało do rezydującego na zamku kasztelana międzyrzeckiego [[Stanisław Ostroróg (kasztelan międzyrzecki)|Stanisława Ostroroga]], który strzegł mostu na rzece [[Warta|Warcie]] pobierając [[mostowe]]<ref name="SgKP" />. |
||
W 1474 przejściowo zajęty przez [[Maciej Korwin|Macieja Korwina]]. W październiku 1520 po wcześniejszym ostrzale artyleryjskim zdobyty szturmem przez najemników krzyżackich pod dowództwem [[Wolf von Schönburg|Wolfa von Schönburga]] wspomagających [[zakon krzyżacki]] w [[Wojna polsko-krzyżacka (1519–1521)|wojnie polsko-krzyżackiej]]. Po zniszczeniach rozpoczęto jego odbudowę, którą prowadzono do 1574 roku, budując dwie okrągłe [[Basteja|basteje]]. |
|||
⚫ | |||
⚫ | W okresie [[Rzeczpospolita Obojga Narodów| |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
W roku 1655 w czasie [[Potop szwedzki|potopu]] uszkodzony przez wojska szwedzkie. |
W roku 1655 w czasie [[Potop szwedzki|potopu]] uszkodzony i zdewastowany przez wojska szwedzkie. Podczas [[Rokosz Lubomirskiego|rokoszu Lubomirskiego]] został przejściowo zajęty przez buntowników. W początkach XVIII wieku zamek był zniszczony na tyle, że pomimo podejmowanych prób odbudowy w 1691 r. nie nadawał się na rezydencję starostów. Dlatego w 1719 r. wznieśli oni dla siebie dworek w sąsiedztwie ruin zamku. Do połowy XVIII wieku, mimo kolejnych spustoszeń, jakie dotknęły zamek w [[III wojna północna|III wojnie północnej]], odbudowano jednak część pomieszczeń, z przeznaczeniem na mieszkania dla czeladzi starosty oraz część zabudowań podzamcza. Po II rozbiorze Polski, zamek wraz z zabudowaniami dworskimi, folwarkiem oraz parkiem zakupił pruski minister i były ambasador w Rzeczypospolitej, [[Girolamo Lucchesini]], a następnie miejscowe rodziny ziemiańskie i patrycjuszowskie z Międzyrzecza. Wnętrza zamku wykorzystywano jako pomieszczenia gospodarcze, a południowe stoki wzgórza jako winnice. |
||
[[Plik:Zamek w Międzyrzeczu, mal. Karol Alberti.jpg|mały|Widok zamku w Międzyrzeczu u schyłku XVIII wieku, wg gwaszu Karola Albertiego]] |
|||
===Po II wojnie światowej=== |
=== Po II wojnie światowej === |
||
Po 1945 |
Po 1945 r. cały kompleks przekazano na potrzeby muzeum. W latach 1954–1958 na zamku przeprowadzono badania archeologiczne. W latach 50. i 60. przeprowadzono prace konserwatorskie i zabezpieczono zamek w formie trwałej ruiny. Zrekonstruowano jedynie budynek bramny oraz przyziemie renesansowego domu mieszkalnego. |
||
Na wyspę zamkową najłatwiej dostać się od strony międzyrzeckiego rynku, ulicą Podzamcze przez [[Brama|dom bramny]], odbudowany w 1975 na wzór [[XVIII wiek|XVIII-wiecznego]]. Z lewej strony dziedzińca stoją [[barok]]owe budynki dawnego [[Starostwo|starostwa]] i [[Oficyna|oficyny]] dworskiej, a na wprost – ruiny średniowiecznego zamku, do którego można wejść przez bramę i obejrzeć je od środka |
Na wyspę zamkową najłatwiej dostać się od strony międzyrzeckiego rynku, ulicą Podzamcze przez [[Brama|dom bramny]], odbudowany w 1975 r. na wzór [[XVIII wiek|XVIII-wiecznego]], zniszczonego przez Armię Czerwoną w 1945 r. Z lewej strony dziedzińca stoją [[barok]]owe budynki dawnego [[Starostwo|starostwa]] i [[Oficyna|oficyny]] dworskiej, a na wprost – ruiny średniowiecznego zamku, do którego można wejść przez bramę i obejrzeć je od środka. W muzeum prezentowana jest makieta zamku, przedstawiająca jego pierwotny wygląd. Od 2005 r. wejście na dziedziniec zamku było niemożliwe. Początkowo, przyczyną takiego stanu rzeczy był remont drewnianego mostu prowadzącego do bramy głównej (roboty zostały zakończone w 2006 r.), a od 2006 r. – stan techniczny murów obronnych. Aktualnie zamek udostępniony jest zwiedzającym, w południowej bastei urządzono izbę tortur. |
||
== Architektura == |
== Architektura == |
||
Zamek posadowiony jest na sztucznym wzniesieniu w widłach rzek [[Obra|Obry]] oraz [[Paklica|Paklicy]]. Zajmuje powierzchnię około 1200 |
Zamek posadowiony jest na sztucznym wzniesieniu w widłach rzek [[Obra (rzeka)|Obry]] oraz [[Paklica|Paklicy]]. Zajmuje powierzchnię około 1200 m² na planie nieregularnego wieloboku. Przez lata w warowni stacjonowały polskie wojska, strzegące pobliskiej, zachodniej granicy Rzeczypospolitej. Dziś jest zamkiem zrujnowanym i z dawnej potęgi umocnień niewiele pozostało{{odn|Guerquin|1974|s=197}}. |
||
[[Plik:Międzyrzecz ruiny zamku 19. 08. 2013 p2.jpg|thumb|700px|center|Widok zamku od strony południowo-zachodniej]] |
|||
Pierwotny słowiański gródek był niedużych rozmiarów i miał kształt kolisty lub nieregularnego owalu. Miał on [[Konstrukcja wieńcowa|konstrukcję przekładankową]] rozpowszechnioną w tym okresie na terenie Polski{{odn|Guerquin|1974|s=197}}. Badania archeologiczne udowodniły, że XIII w. gródek ten posiadał już budowle murowane takie jak wieża oraz prawdopodobnie murowaną bramę. Mur okalający teren zamku powstał dopiero po modernizacji i budowie nowych założeń w czasach Kazimierza Wielkiego{{odn|Kurnatowski|1959|s=109}}. |
Pierwotny słowiański gródek był niedużych rozmiarów i miał kształt kolisty lub nieregularnego owalu. Miał on [[Konstrukcja wieńcowa|konstrukcję przekładankową]] rozpowszechnioną w tym okresie na terenie Polski{{odn|Guerquin|1974|s=197}}. Badania archeologiczne udowodniły, że XIII w. gródek ten posiadał już budowle murowane takie jak wieża oraz prawdopodobnie murowaną bramę. Mur okalający teren zamku powstał dopiero po modernizacji i budowie nowych założeń w czasach Kazimierza Wielkiego{{odn|Kurnatowski|1959|s=109}}. |
||
[[Plik:Międzyrzecz ruiny zamku 19. 08. 2013 p5.jpg|thumb|250px|left|Basteja północna, z prawej widoczne relikty średniowiecznej wieży głównej]] |
|||
⚫ | Międzyrzecki zamek posiada specyficzną formę, choć zaliczany jest do zamków nizinnych. Wynika to z postawienia murów obronnych na grzbiecie dawnych obwałowań [[Gród|grodowych]] o nieregularnym kształcie, dostosowanych do warunków topograficznych. Mury mają kształt ''podkowy'' o łącznej długości 145 metrów i 2,6 metrów szerokości (u podstawy więcej). Zachowany jest do wysokości około 9 metrów (na żadnym odcinku nie jest to wymiar pełny. Według zachowanego dokumentu z 1564 r., mury zwieńczone były [[Blanki|krenelażem]], zadaszonym gontami. Przestrzeń wewnętrzna wynosi około 1200 metrów kwadratowych. Wjazd do zamku, w postaci bramy zaopatrzonej w most zwodzony, znajdował się w północnej części wschodniego muru. Była ona broniona była przez sąsiadującą z nią od północy, dużą, cylindryczną [[Wieża|wieżę]], spełniającą rolę stołpu. Do dziś zachowała się wewnętrzna część jej cylindra i kamienny fundament. Obronę muru wspomagały mniejsze wieżyczki. Zachowały się relikty dwóch. Lepiej zachowana północno-zachodnia reprezentuje typ półokrągłej baszty łupinowej. Dodatkowym zabezpieczeniem była fosa zasilana wodami z rzeki Obry, o szerokości około 12 metrów oraz bagna otaczające zamek od zachodu i południa. W II połowie XIII wieku podczas fortyfikowania miasta, wykonano dodatkowo sztuczne ujście rzeczki Paklicy do Obry, które oddzieliło miasto od podgrodzia. |
||
⚫ | Taki stan przetrwał bez większych zmian do 1520 r., kiedy to zamek został częściowo zniszczony przez najemne wojska niemieckie podczas [[Bitwa o Międzyrzecz (1520)|bitwy o Międzyrzecz]] w czasie [[Wojna polsko-krzyżacka (1519–1521)|wojny polsko-krzyżackiej]]. Z racji strategicznego znaczenia zamku, jego odbudowa i modernizacja była koniecznością. |
||
⚫ | Międzyrzecki zamek posiada specyficzną formę, choć zaliczany jest do zamków nizinnych. Wynika to z postawienia murów obronnych |
||
[[Plik:18582 Miedyrzecz ruiny zamku 3.JPG|thumb|250px|Brama główna i furta dla pieszych]] |
|||
Bramę wjazdową przesunięto na środek wschodniego muru, obok wzniesiono wczesnorenesansową wieżę przybramną. Za nią, od południa ku południowemu zachodowi ciągnął się przylegający do muru obwodowego główny dom zamkowy (nieukończony jeszcze w 1564 r.), o 4 kondygnacjach murowanych i poddaszu, na którym znajdowało się 8 izb mieszkalnych dla żołnierzy. Zamek został powiększony w kierunku wschodnim, gdy wzniesione zostały dwie cylindryczne [[basteja|basteje]] artyleryjskie, które połączono krótkim murem z bramą i furtą dla pieszych. Do zewnętrznej bramy i furty prowadziły mosty zwodzone. Basteje posiadały mury grube na 3,5 m z pięcioma strzelnicami dla dział każda. Dodatkowe dwie strzelnice artyleryjskie znajdują się w kurtynie pomiędzy bastejami, a jedna- w krótkim przedsionku rondeli północnej. Basteje zostały zaopatrzone w solidne sklepienia tworzące na szczycie taras dla strzelców, na który dodatkowo można było wciągnąć działa. Jeszcze w 1690 r. w zamku przechowywano broń wałową: 4 wielkie hakownice, tzw. podwójne. Według lustracji z 1770 r. z tarasów obu bastei mogło strzelać jednocześnie do stu żołnierzy<ref>{{Cytuj |autor = Edward Raczyński |tytuł = Wspomnienia Wielkopolski |data = 1842 |wydawca = Orędownik |s = 202}}</ref>. W II poł. XVI wieku wieżę przybramną przebudowano na wartownię i połączono ze zbudowanymi za basteją północno-wschodnią pomieszczeniami w jeden duży gmach. Średniowieczne baszty i wieże, jako nienowoczesne i nieprzydatne w epoce broni palnej i artylerii- prawdopodobnie rozebrano do wysokości muru obwodowego tuż po 1520 roku: nowożytne lustracje stanu fortyfikacji milczą na ich temat. Cały mur obwodowy znacznie pogrubiono. Aż do schyłku XVIII wieku przetrwały fragmenty krenelażu nad zewnętrzną bramą, ujęte na jednym ze sztychów Karola Albertiego. Po modernizacji w XVI wieku zamek stał się bardzo trudną do zdobycia twierdzą. |
|||
⚫ | Taki stan przetrwał bez większych zmian do 1520 |
||
⚫ | |||
⚫ | Zabudowa wnętrza zamku ulegała często przebudowie. Obok właściwego domu zamkowego znajdowały się tu inne budynki mieszkalne, magazynowe i gospodarcze. Lokalizowano je najczęściej wzdłuż murów obwodowych. Prowadzone w poł. XX wieku [[wykopaliska]] oraz odnalezione przedmioty ukazują bogate wyposażenie zamku w jego rezydencjonalnej postaci oraz liczne militaria. Teren podzamcza mieścił liczne budynki gospodarcze, w znacznej części murowane; w II połowie XVI w. były to m.in. 3 stajnie, łaźnia, browar, młyn prochowy, wozownia, 2 magazyny a cały teren podzamcza otoczony był drewnianym parkanem z belek, zaopatrzonym w strzelnice i zadaszonym, z dwoma budynkami bramnymi. Budynek bramny (czyli samborze) od strony rzeki Obry posiadał most zwodzony. |
||
Bramę wjazdową przesunięto na środek wschodniego muru, obok dawnej wieży bramnej. Zamek został powiększony w kierunku wschodnim, gdy wzniesione zostały dwie cylindryczne [[basteja|basteje]] artyleryjskie, które połączono krótkim murem z bramą i furtą dla pieszych. Brama i furta zaopatrzone były w mosty zwodzone. Średniowieczne baszty i wieże, jako nienowoczesne i nieprzydatne w epoce broni palnej i artylerii- prawdopodobnie rozebrano do wysokości muru obwodowego: nowożytne lustracje stanu fortyfikacji milczą na ich temat. Przetrwał natomiast krenelaż, którego fragmenty podziwiać można |
|||
na jednym ze sztychów K.Albertiego. |
|||
⚫ | |||
⚫ | Zabudowa wnętrza zamku ulegała często przebudowie. Obok właściwego domu zamkowego znajdowały się tu inne budynki mieszkalne, magazynowe i gospodarcze. Lokalizowano je najczęściej wzdłuż murów obwodowych. Prowadzone w poł. XX wieku [[wykopaliska]] oraz odnalezione przedmioty ukazują bogate wyposażenie zamku w jego rezydencjonalnej postaci oraz liczne militaria. Teren podzamcza mieścił liczne budynki gospodarcze |
||
⚫ | |||
== Rezydencja starostów międzyrzeckich == |
== Rezydencja starostów międzyrzeckich == |
||
⚫ | |||
W dawnej rezydencji starostów międzyrzeckich wzniesionej w 1719 i w oficynie dworskiej z początku [[XVIII wiek]]u mieści się Muzeum Regionalne z ekspozycjami: archeologiczną, historyczną, artystyczną i etnograficzną. W muzeum prezentowana jest m.in. ciekawa, jedna z najbogatszych w Polsce kolekcja portretów trumiennych, tablic herbowych i inskrypcyjnych z [[XVII wiek|XVII]] i [[XVIII wiek|XVIII]] w. Obok portretów trumiennych w dziele sztuki w muzeum można obejrzeć polskie malarstwo portretowe z XVII, XVIII i [[XIX wiek|XIX]] w. oraz nieznanego pochodzenia rzeźby sakralne z XV- XVIII wieku. Niewykluczone, że muzeum przechowuje elementy ołtarzy z okolicy, np. z [[Kaplica|kaplicy]] [[Zabytki Łagowa#Zamek Joannitów|łagowskiego zamku]], która znajdowała się pierwotnie w tej samej sali, w której teraz mieści się kawiarnia. |
W dawnej rezydencji starostów międzyrzeckich wzniesionej w 1719 r. i w oficynie dworskiej z początku [[XVIII wiek]]u mieści się Muzeum Regionalne z ekspozycjami: archeologiczną, historyczną, artystyczną i etnograficzną. W muzeum prezentowana jest m.in. ciekawa, jedna z najbogatszych w Polsce kolekcja portretów trumiennych, tablic herbowych i inskrypcyjnych z [[XVII wiek|XVII]] i [[XVIII wiek|XVIII]] w. Obok portretów trumiennych w dziele sztuki w muzeum można obejrzeć polskie malarstwo portretowe z XVII, XVIII i [[XIX wiek|XIX]] w. oraz nieznanego pochodzenia rzeźby sakralne z XV- XVIII wieku, przedmioty codziennego użytku, militaria, starodruki, numizmaty, dawne pieczęcie i inne zabytki. Niewykluczone, że muzeum przechowuje elementy ołtarzy z okolicy, np. z [[Kaplica|kaplicy]] [[Zabytki Łagowa#Zamek Joannitów|łagowskiego zamku]], która znajdowała się pierwotnie w tej samej sali, w której teraz mieści się kawiarnia. Szczególne znaczenie posiada ekspozycja etnograficzna, poświęcona niemal w całości kulturze autochtonicznej ludności polskiej, która przetrwała i zachowała swój niepowtarzalny charakter. Zawiera m.in. kilka egzemplarzy miejscowego stroju ludowego (strój międzyrzecko-babimojski), instrumenty muzyczne, sztukę ludową, przedmioty codziennego użytku, narzędzia i dewocjonalia oraz zrekonstruowaną "białą izbę" miejscowej chaty polskiej z przełomu XIX i XX wieku. |
||
Budynek wybudowano z cegły, na rzucie prostokąta. Z racji nierówności terenu od północy parterowy, a od południa piętrowy. Całość pokrywa dach [[Mansarda|mansardowy]]. Piwnice budynku mają sklepienia [[barok]]owe. Elewacja otynkowana z wejściem od frontu. Wnętrze rezydencji jest dwutraktowe. |
Budynek wybudowano z cegły, na rzucie prostokąta. Z racji nierówności terenu od północy parterowy, a od południa piętrowy. Całość pokrywa dach [[Mansarda|mansardowy]]. Piwnice budynku mają sklepienia [[barok]]owe. Elewacja otynkowana z wejściem od frontu. Wnętrze rezydencji jest dwutraktowe. |
||
[[Plik:18584 Miedzyrzecz oficyna 1.JPG|thumb| |
[[Plik:18584 Miedzyrzecz oficyna 1.JPG|thumb|250px|Oficyna]] |
||
Oficynę wzniesiono prostopadle do rezydencji. Wykonana w konstrukcji szkieletowej na planie prostokąta. Dach dwuspadowy, nakryty dachówką. Wnętrze oficyny jest także dwutraktowe. |
Oficynę wzniesiono prostopadle do rezydencji. Wykonana w konstrukcji szkieletowej na planie prostokąta. Dach dwuspadowy, nakryty dachówką. Wnętrze oficyny jest także dwutraktowe. |
||
== Pozostałe obiekty == |
== Pozostałe obiekty == |
||
[[Plik:Dom bramny na zamek.jpg|thumb|Dom bramny |
[[Plik:Dom bramny na zamek.jpg|thumb|250px|Dom bramny i most przez Paklicę]] |
||
Na terenie wyspy |
Na terenie większej wyspy, mieszczącej podzamcze, znajduje się zrekonstruowany [[dom bramny]], zniszczony przez wojska radzieckie w 1945 roku. Do zespołu zamkowo-muzealnego należy także karczma, wzniesiona poza wyspą, przy obecnej [[Droga wojewódzka nr 137|drodze wojewódzkiej nr 137]] (ul. Zachodniej). Budynek wzniesiono w XVIII wieku. Wnętrze zostało niemal całkowicie przebudowane w XIX i zwłaszcza w XX wieku. Wzniesiona na rzucie prostokąta, z [[Dach dwuspadowy|dachem dwuspadowym]]. Środkowa część podwyższona została o jedną kondygnację. Po drugiej stronie rzeki Obry (przy ulicy Winnica), naprzeciw zamku, znajduje się dawny [[folwark]] zamkowy z pierwszej połowy XIX wieku. W skład zespołu wchodzą budynki mieszkalne oraz gospodarcze. Całość połączona była z zamkiem drewnianym mostem, obecnie nieistniejącym. |
||
== Park zamkowy == |
== Park zamkowy == |
||
Otaczający zabudowania zamkowe park pochodzi z XIX wieku. Szczególnie cenna jest aleja [[platan]]ów, która biegnie dawnym zewnętrznym wałem |
Otaczający zabudowania zamkowe park pochodzi z XIX wieku. Szczególnie cenna jest aleja [[platan]]ów, która biegnie dawnym zewnętrznym wałem przeciwartyleryjskim zamku. Całość założenia uzupełniają wody Obry i [[Paklica|Paklicy]] (wraz z jej starorzeczem) oraz fosa zamkowa. |
||
==Badania archeologiczne== |
== Badania archeologiczne == |
||
Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] w latach |
Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] w latach 1954–1958 [[Muzeum Archeologiczne w Poznaniu]] przeprowadziło badania archeologiczne obiektu, które umożliwiły jego częściową rekonstrukcję w okresie [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]]. Inicjatorami byli [[Alf Kowalski]] kierownik Muzeum w Międzyrzeczu oraz K. Felchnerowski Wojewódzki Konserwator Zabytków z Zielonej Góry. Badania te finansowane były z funduszu zielonogórskiego konserwatora zabytków. Opiekę naukową nad badaniami objął prof. [[Józef Kostrzewski]]. W czasie prac inżynier Z. Zientkiewicz przeprowadził również badania architektoniczne, a T. Bartkowski badania geomorfologiczne{{odn|Kurnatowski|1959}}{{odn|Guerquin|1974|s=197}}. |
||
Pierwsze badania sondażowe przeprowadzone zostały w 1954, a ich celem było rozpoznanie wcześniejszych warstw osadniczych. Prace te potwierdziły istnienie budowli murowanych z XIII wieku, a więc przed okresem panowania Kazimierza Wielkiego. W kolejnym 1955 roku odkryto na terenie zamku pozostałości wału grodu wczesnośredniowiecznego datowanego na koniec X lub początek XI wieku. Badania archeologiczne doprowadziły do przesunięcia daty historycznego osadnictwa w tym miejscu ponieważ pierwsze pisane dokumenty podają wiadomości o istnieniu kasztelanii międzyrzeckiej dopiero w 1230{{odn|Kurnatowski|1959}}. |
Pierwsze badania sondażowe przeprowadzone zostały w 1954 r., a ich celem było rozpoznanie wcześniejszych warstw osadniczych. Prace te potwierdziły istnienie budowli murowanych z XIII wieku, a więc przed okresem panowania Kazimierza III Wielkiego. W kolejnym 1955 roku odkryto na terenie zamku pozostałości wału grodu wczesnośredniowiecznego datowanego na koniec X lub początek XI wieku oraz wcześniejsze jeszcze pozostałości gródka plemiennego. Badania archeologiczne doprowadziły do przesunięcia daty historycznego osadnictwa w tym miejscu ponieważ pierwsze pisane dokumenty podają wiadomości o istnieniu kasztelanii międzyrzeckiej dopiero w 1230{{odn|Kurnatowski|1959}}. |
||
Na terenie objętych pracami znaleziono wiele obiektów i [[ |
Na terenie objętych pracami znaleziono wiele obiektów i [[Artefakt (archeologia)|artefaktów]]. Bardzo bogate w zabytki okazały się warstwy pochodzące z okresu średniowiecza. Wg sprawozdania, w ciągu tylko jednego roku badań: ''Na przestrzeni 115 m², w ziemi o objętości 230 m³, znaleziono: 1542 przedmioty metalowe, 129 rogowych i kościanych, 756 szklanych (części naczyń szklanych i ozdoby), 498 drewnianych, 1450 skórzanych (w tym 33 całe buty), 48 większych kawałków tkanin, 84 000 ułamków ceramiki i ok. 120 000 kości''{{odn|Kurnatowski|1959|s=103}}. Najliczniejszą grupą znalezionych przedmiotów metalowych były militaria, przede wszystkim groty [[bełt]]ów do [[kusza|kusz]] (140 szt.), które wielokrotnie ilościowo przeważają nad grotami strzał, których wykopano 17 sztuk. Liczną grupę stanowiły też przedmioty związane z jazdą konną, takie jak [[Podkowa|podkowy]], [[hufnal]]e, [[zgrzebło|zgrzebła]], [[wędzidło|wędzidła]], [[Strzemię (jeździectwo)|strzemiona]], [[Ostroga (jeździectwo)|ostrogi]] itp.{{odn|Kurnatowski|1959|s=106}} Niecodziennym znaleziskiem okazał się niemal kompletny szkielet woja, poległego w walkach o gród w 1094 r., z zachowanym pomiędzy żebrami grotem strzały<ref>{{Cytuj |autor = Judyta Gładykowska- Rzeczycka |tytuł = Szkielet wojownika z Międzyrzecza |czasopismo = Zielonogórskie zeszyty muzealne |data = 1971 |numer = 2 |s = 275- 282}}</ref>. |
||
Dużą grupę wśród wykopanych zabytków stanowiły przedmioty będące w owych czasach przedmiotami zbytku. Obok licznych naczyń szklanych znaleziono pokaźną grupę przedmiotów srebrnych oraz posrebrzanych. Do |
Dużą grupę wśród wykopanych zabytków stanowiły przedmioty będące w owych czasach przedmiotami zbytku. Obok licznych naczyń szklanych znaleziono pokaźną grupę przedmiotów srebrnych oraz posrebrzanych. Do unikatowych znalezisk należy wykonana w pierwszej połowie III wieku [[Gemma (kamień)|gemma]] z [[karneol]]u z wizerunkiem cesarza [[Gordian III|Gordiana III]] (238–244) na [[Awers i rewers|awersie]] oraz sceną mitologiczną na [[Awers i rewers|rewersie]], która datowana jest na schyłkowy okres istnienia [[Cesarstwo Rzymskie|Cesarstwa Rzymskiego]]. Gemmy takie bardzo chętnie noszono jako ozdoby także w średniowieczu{{odn|Kurnatowski|1959|s=106–108}}. |
||
== Galeria == |
== Galeria == |
||
<gallery> |
<gallery> |
||
Plik: |
Plik:Poland Miedzyrzecz - castle.jpg|Widok od strony Obry |
||
⚫ | |||
Plik:Miedzyrzecz-02.jpg|Wewnątrz zamkowych murów |
|||
Plik:Miedzyrzecz-02.jpg|Zachodnia część głównego dziedzińca |
|||
⚫ | |||
Plik:Castle in Miedzyrzecze.JPG|Łuki arkadowe ze strzelnicami i relikt baszty |
|||
Plik:Castle_in_Miedzyrzecze.JPG|Zamek wewnątrz |
|||
Plik:Armaty.JPG| |
Plik:Armaty.JPG|Działo na zamku |
||
Plik:Miedzyrzecz castle (84001040).jpg|Widok sprzed 1917 |
|||
</gallery> |
</gallery> |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
<references> |
|||
{{Przypisy| |
|||
* <ref name=SgKP>{{SgKP|VI|382| Międzyrzecz}}</ref> |
* <ref name=SgKP>{{SgKP|VI|382| Międzyrzecz}}</ref> |
||
</references> |
|||
}} |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* {{cytuj książkę|nazwisko=Guerquin|imię=Bohdan|tytuł=Zamki w Polsce, hasło |
* {{cytuj książkę |nazwisko = Guerquin |imię = Bohdan |tytuł = Zamki w Polsce, hasło „Międzyrzecz” |wydawca = Wydawnictwo „Arkady” |miejsce = Warszawa |data = 1974 |strony = 197 |isbn =|odn=tak}} |
||
* {{cytuj książkę|nazwisko=Anonim|imię=Gall|tytuł=Kronika polska|wydawca=Ossolineum|miejsce=Wrocław|data=2010|strony=76|isbn=9783939991649}} |
* {{cytuj książkę |nazwisko = Anonim |imię = Gall |tytuł = Kronika polska |wydawca = Ossolineum |miejsce = Wrocław |data = 2010 |strony = 76 |isbn = 9783939991649 |odn=tak}} |
||
* ''Międzyrzecz i okolice'', pod. red. Tomasz Łuczak, Dorota Matyaszczyk, Międzyrzecz 1998, {{ISBN|8390690187}}. |
* ''Międzyrzecz i okolice'', pod. red. Tomasz Łuczak, Dorota Matyaszczyk, Międzyrzecz 1998, {{ISBN | 8390690187}}. |
||
* ''Międzyrzecz |
* ''Międzyrzecz – dzieje miasta'', red. nauk. [[Wojciech Strzyżewski]], [[Marceli Tureczek]], Międzyrzecz 2009, {{ISBN | 978-83-928267-4-3}}. |
||
* {{cytuj książkę|nazwisko=Kurnatowski|imię=Stanisław|tytuł= |
* {{cytuj książkę |nazwisko = Kurnatowski |imię = Stanisław |tytuł = „Sprawozdanie z prac wykopaliskowych przeprowadzonych w Międzyrzeczu Wielkopolskim w latach 1954 i 1955” w „Sprawozdania Archeologiczne T.6" |url = http://rcin.org.pl/Content/10757/WA308_26514_P243_TYMCZASOWE_I.pdf?handler=pdf |wydawca = Zakład im. Ossolińskich |miejsce = Wrocław, Warszawa, Kraków, Poznań, Łódź |data = 1959 |odn=tak}} |
||
* Edward Raczyński „Wspomnienia Wielkopolski” t.1, wyd. „Orędownik” 1842 r. |
|||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* {{SgKP|VI|382| Międzyrzecz}} |
* {{SgKP|VI|382| Międzyrzecz}} |
||
* [ |
* [https://muzeum.miedzyrzecz.pl/ Oficjalna strona Muzeum Ziemi Międzyrzeckiej im. Alfa Kowalskiego w Międzyrzeczu] |
||
* [http://bip.wrota.lubuskie.pl/muzeum_miedzyrzecz/system/obj/54_Oferta_wynajmu_Muzeum_Miedzyrzecz.pdf.pdf Folder Muzeum w Międzyrzeczu (Plik PDF).] |
* [http://bip.wrota.lubuskie.pl/muzeum_miedzyrzecz/system/obj/54_Oferta_wynajmu_Muzeum_Miedzyrzecz.pdf.pdf Folder Muzeum w Międzyrzeczu (Plik PDF).] |
||
Linia 131: | Linia 133: | ||
[[Kategoria:Zamki Wielkopolski]] |
[[Kategoria:Zamki Wielkopolski]] |
||
[[Kategoria:Muzea powiatowe]] |
[[Kategoria:Muzea powiatowe]] |
||
[[Kategoria:Zabytki w Międzyrzeczu]] |
[[Kategoria:Zabytki nieruchome w Międzyrzeczu]] |
||
[[Kategoria:Zamki i pałace starościńskie I Rzeczypospolitej]] |
[[Kategoria:Zamki i pałace starościńskie I Rzeczypospolitej]] |
||
[[Kategoria:Fortece I Rzeczypospolitej]] |
|||
[[Kategoria:Fundacje świeckie Kazimierza III Wielkiego]] |
Aktualna wersja na dzień 17:17, 2 wrz 2024
nr rej. 2136 z 8.05.1971 oraz 256 z 4.06.1979 | |
Kładka przez fosę zamkową. | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Podzamcze 2 |
Powierzchnia użytkowa |
1200 m² |
Rozpoczęcie budowy |
ok. 1350 r. |
Ukończenie budowy |
1380 r. |
Ważniejsze przebudowy | |
Pierwszy właściciel | |
Obecny właściciel | |
Położenie na mapie Międzyrzecza | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego | |
Położenie na mapie powiatu międzyrzeckiego | |
Położenie na mapie gminy Międzyrzecz | |
52°26′42″N 15°34′20″E/52,445000 15,572222 | |
Strona internetowa |
Piastowski Zamek Królewski w Międzyrzeczu – otoczona fosą średniowieczna twierdza obronna wzniesiona ok. 1350 r. w Międzyrzeczu przez Kazimierza Wielkiego w miejscu grodu warownego z drugiej połowy IX wieku, zlokalizowana na pagórze o wysokości 55 m n.p.m., w widłach dwóch rzek – Obry i Paklicy. Zachowana w formie trwałej ruiny, obecnie wchodzi w skład Międzyrzeckiego Kompleksu Muzealnego, administrowanego przez dyrektora Muzeum Ziemi Międzyrzeckiej im. Alfa Kowalskiego w Międzyrzeczu.
W okresie piastowskiej Polski, Królestwa Polskiego oraz Rzeczypospolitej Obojga Narodów zamek pełnił funkcję strażnicy polskiej granicy zachodniej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Międzyrzecz, położony jest w granicach historycznej Wielkopolski. Miejscowość oraz zamek wielokrotnie wymieniają średniowieczne dokumenty zebrane w Kodeksie dyplomatycznym[2].
W tym samym miejscu gdzie stoi budowla znajdował się drewniany słowiański gródek wzniesiony w IX wieku w miejscu wcześniejszej, pochodzącej z VIII wieku osady obronnej. Po włączeniu do państwa polskiego w I poł. X wieku (zapewne przez ojca Mieszka I, Siemomysła), na przestrzeni X i XI wieku był wielokrotnie przebudowany. Niewielki początkowo gród, w czasach Chrobrego posiadał już konstrukcję hakową, szerokość wałów dochodziła do 20 m, a ich wysokość zapewne przekraczała 10 m. Od strony wschodniej znajdowało się obszerne, ale słabiej ufortyfikowane podgrodzie. Badania archeologiczne wykazały, że gród międzyrzecki niewątpliwie spełniał rolę bazy wypadowej dla wypraw Piastów na Pomorze Zachodnie: znaleziono liczne szczątki prażnic do suszenia ziarna, a pojemność zlokalizowanych wewnątrz grodu jam zasobowych (ok. 250 ton) znacznie przekraczała możliwości uzyskiwania nadwyżek zboża w całej ziemi międzyrzeckiej[3].
W XIII wieku stanowił centrum kasztelanii międzyrzeckiej i miał funkcje administracyjno-militarne, a także strzegł przeprawy przez rzekę Wartę. Miał także duże znaczenie strategiczne: leżał na przecięciu szlaków handlowych, na pograniczu Wielkopolski oraz bezpośrednio ochraniał ważne połączenie komunikacyjne przez rzekę Obrę[1][4] , osłaniając Wielkopolskę od zachodu. Badania archeologiczne wykazały obecność w grodzie pracowni rzemieślniczych, przede wszystkim kowalskich i szklarskich, domów mieszkalnych, łaźni a w XIII wieku także dużej stajni.
Ze względu na położenie gród, a później zamek wielokrotnie był celem działań militarnych. Podczas wojny cesarza Henryka II Świętego z Bolesławem Chrobrym, został zdobyty i spalony przez wojska niemieckie. W połowie XI w. zajęty został przez Pomorzan. W 1094 r. odbił go Bolesław Krzywousty, co odnotował Gall Anonim w II księdze Kroniki polskiej: Pewnego razu wyruszył na Pomorze, gdzie już wcześniej objawił sławę swego imienia, albowiem takimi siłami obległ gród Międzyrzecz i z taką gwałtownością doń szturmował, że po kilku dniach zmusił załogę do poddania się[5] . W 1157 r., podczas interwencji Fryderyka Barbarossy na rzecz wygnanego przez przyrodnich braci Władysława II, został opuszczony i spalony przez własną załogę, podobnie jak inne grody na obronnej linii Odry. W 1269 r. margrabia brandenburski Otton VI Mały niespodziewanie napadł na Międzyrzecz, zdobywając, łupiąc i paląc podgrodzie wraz z miastem. Napastnikom udało się także podpalić gród, który jednak oparł się oblężeniu.
Rozpoczęcie budowy założenia zamkowego miało miejsce w końcu XIII lub początku XIV wieku, kiedy gród uzyskał – w miejsce drewnianej – murowaną bramę i prawdopodobnie stołp. Prace nad budową murów obwodowych rozpoczęto około roku 1350 z polecenia króla polskiego Kazimierza Wielkiego. Budowę zamku odnotowują polscy kronikarze Janko z Czarnkowa oraz Jan Długosz. Według powojennych badań archeologicznych ustalono, że ceglane mury obwodowe budowano jeszcze po 1350 r.[1], do około 1380 r. Podczas wojny domowej w Wielkopolsce (1382–1385), wg kronikarza Jana z Czarnkowa, międzyrzecki zamek stanowił jedną z baz wypadowych stronnictwa Domarata z Iwna, z których wychodziły wyprawy łupieskie na dobra buntowników. W 1474 r., dzięki zdradzie burgrabiego, Sędziwoja Żydowskiego, przejściowo zajęty przez wojska Jana II Szalonego i Macieja Korwina[6]. 14 października 1520 po wcześniejszym ostrzale artyleryjskim zdobyty szturmem przez najemników krzyżackich pod dowództwem Wolfa von Schönburga wspomagających zakon krzyżacki w wojnie polsko-krzyżackiej. Po zniszczeniach rozpoczęto jego odbudowę, którą prowadzono do 1574 r., budując dwie okrągłe basteje.
W okresie Rzeczypospolitej Obojga Narodów miejscowość położona była w dawnym województwie poznańskim. Przed XVI wiekiem była tenutą Andrzeja Nieszkowskiego, który w 1505 r. zbył ją na rzecz Tomasza Krzyżanowskiego. W połowie wieku XVI miasto należało do rezydującego na zamku kasztelana międzyrzeckiego Stanisława Ostroroga, który strzegł mostu na rzece Warcie pobierając mostowe[2].
W 1574 r. w międzyrzeckim zamku zatrzymał się pierwszy elekcyjny król polski Henryk III Walezy, który zmierzał z Francji do Krakowa, aby objąć tron Polski[2].
W roku 1655 w czasie potopu uszkodzony i zdewastowany przez wojska szwedzkie. Podczas rokoszu Lubomirskiego został przejściowo zajęty przez buntowników. W początkach XVIII wieku zamek był zniszczony na tyle, że pomimo podejmowanych prób odbudowy w 1691 r. nie nadawał się na rezydencję starostów. Dlatego w 1719 r. wznieśli oni dla siebie dworek w sąsiedztwie ruin zamku. Do połowy XVIII wieku, mimo kolejnych spustoszeń, jakie dotknęły zamek w III wojnie północnej, odbudowano jednak część pomieszczeń, z przeznaczeniem na mieszkania dla czeladzi starosty oraz część zabudowań podzamcza. Po II rozbiorze Polski, zamek wraz z zabudowaniami dworskimi, folwarkiem oraz parkiem zakupił pruski minister i były ambasador w Rzeczypospolitej, Girolamo Lucchesini, a następnie miejscowe rodziny ziemiańskie i patrycjuszowskie z Międzyrzecza. Wnętrza zamku wykorzystywano jako pomieszczenia gospodarcze, a południowe stoki wzgórza jako winnice.
Po II wojnie światowej
[edytuj | edytuj kod]Po 1945 r. cały kompleks przekazano na potrzeby muzeum. W latach 1954–1958 na zamku przeprowadzono badania archeologiczne. W latach 50. i 60. przeprowadzono prace konserwatorskie i zabezpieczono zamek w formie trwałej ruiny. Zrekonstruowano jedynie budynek bramny oraz przyziemie renesansowego domu mieszkalnego.
Na wyspę zamkową najłatwiej dostać się od strony międzyrzeckiego rynku, ulicą Podzamcze przez dom bramny, odbudowany w 1975 r. na wzór XVIII-wiecznego, zniszczonego przez Armię Czerwoną w 1945 r. Z lewej strony dziedzińca stoją barokowe budynki dawnego starostwa i oficyny dworskiej, a na wprost – ruiny średniowiecznego zamku, do którego można wejść przez bramę i obejrzeć je od środka. W muzeum prezentowana jest makieta zamku, przedstawiająca jego pierwotny wygląd. Od 2005 r. wejście na dziedziniec zamku było niemożliwe. Początkowo, przyczyną takiego stanu rzeczy był remont drewnianego mostu prowadzącego do bramy głównej (roboty zostały zakończone w 2006 r.), a od 2006 r. – stan techniczny murów obronnych. Aktualnie zamek udostępniony jest zwiedzającym, w południowej bastei urządzono izbę tortur.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Zamek posadowiony jest na sztucznym wzniesieniu w widłach rzek Obry oraz Paklicy. Zajmuje powierzchnię około 1200 m² na planie nieregularnego wieloboku. Przez lata w warowni stacjonowały polskie wojska, strzegące pobliskiej, zachodniej granicy Rzeczypospolitej. Dziś jest zamkiem zrujnowanym i z dawnej potęgi umocnień niewiele pozostało[1].
Pierwotny słowiański gródek był niedużych rozmiarów i miał kształt kolisty lub nieregularnego owalu. Miał on konstrukcję przekładankową rozpowszechnioną w tym okresie na terenie Polski[1]. Badania archeologiczne udowodniły, że XIII w. gródek ten posiadał już budowle murowane takie jak wieża oraz prawdopodobnie murowaną bramę. Mur okalający teren zamku powstał dopiero po modernizacji i budowie nowych założeń w czasach Kazimierza Wielkiego[7].
Międzyrzecki zamek posiada specyficzną formę, choć zaliczany jest do zamków nizinnych. Wynika to z postawienia murów obronnych na grzbiecie dawnych obwałowań grodowych o nieregularnym kształcie, dostosowanych do warunków topograficznych. Mury mają kształt podkowy o łącznej długości 145 metrów i 2,6 metrów szerokości (u podstawy więcej). Zachowany jest do wysokości około 9 metrów (na żadnym odcinku nie jest to wymiar pełny. Według zachowanego dokumentu z 1564 r., mury zwieńczone były krenelażem, zadaszonym gontami. Przestrzeń wewnętrzna wynosi około 1200 metrów kwadratowych. Wjazd do zamku, w postaci bramy zaopatrzonej w most zwodzony, znajdował się w północnej części wschodniego muru. Była ona broniona była przez sąsiadującą z nią od północy, dużą, cylindryczną wieżę, spełniającą rolę stołpu. Do dziś zachowała się wewnętrzna część jej cylindra i kamienny fundament. Obronę muru wspomagały mniejsze wieżyczki. Zachowały się relikty dwóch. Lepiej zachowana północno-zachodnia reprezentuje typ półokrągłej baszty łupinowej. Dodatkowym zabezpieczeniem była fosa zasilana wodami z rzeki Obry, o szerokości około 12 metrów oraz bagna otaczające zamek od zachodu i południa. W II połowie XIII wieku podczas fortyfikowania miasta, wykonano dodatkowo sztuczne ujście rzeczki Paklicy do Obry, które oddzieliło miasto od podgrodzia.
Taki stan przetrwał bez większych zmian do 1520 r., kiedy to zamek został częściowo zniszczony przez najemne wojska niemieckie podczas bitwy o Międzyrzecz w czasie wojny polsko-krzyżackiej. Z racji strategicznego znaczenia zamku, jego odbudowa i modernizacja była koniecznością.
Bramę wjazdową przesunięto na środek wschodniego muru, obok wzniesiono wczesnorenesansową wieżę przybramną. Za nią, od południa ku południowemu zachodowi ciągnął się przylegający do muru obwodowego główny dom zamkowy (nieukończony jeszcze w 1564 r.), o 4 kondygnacjach murowanych i poddaszu, na którym znajdowało się 8 izb mieszkalnych dla żołnierzy. Zamek został powiększony w kierunku wschodnim, gdy wzniesione zostały dwie cylindryczne basteje artyleryjskie, które połączono krótkim murem z bramą i furtą dla pieszych. Do zewnętrznej bramy i furty prowadziły mosty zwodzone. Basteje posiadały mury grube na 3,5 m z pięcioma strzelnicami dla dział każda. Dodatkowe dwie strzelnice artyleryjskie znajdują się w kurtynie pomiędzy bastejami, a jedna- w krótkim przedsionku rondeli północnej. Basteje zostały zaopatrzone w solidne sklepienia tworzące na szczycie taras dla strzelców, na który dodatkowo można było wciągnąć działa. Jeszcze w 1690 r. w zamku przechowywano broń wałową: 4 wielkie hakownice, tzw. podwójne. Według lustracji z 1770 r. z tarasów obu bastei mogło strzelać jednocześnie do stu żołnierzy[8]. W II poł. XVI wieku wieżę przybramną przebudowano na wartownię i połączono ze zbudowanymi za basteją północno-wschodnią pomieszczeniami w jeden duży gmach. Średniowieczne baszty i wieże, jako nienowoczesne i nieprzydatne w epoce broni palnej i artylerii- prawdopodobnie rozebrano do wysokości muru obwodowego tuż po 1520 roku: nowożytne lustracje stanu fortyfikacji milczą na ich temat. Cały mur obwodowy znacznie pogrubiono. Aż do schyłku XVIII wieku przetrwały fragmenty krenelażu nad zewnętrzną bramą, ujęte na jednym ze sztychów Karola Albertiego. Po modernizacji w XVI wieku zamek stał się bardzo trudną do zdobycia twierdzą.
Zabudowa wnętrza zamku ulegała często przebudowie. Obok właściwego domu zamkowego znajdowały się tu inne budynki mieszkalne, magazynowe i gospodarcze. Lokalizowano je najczęściej wzdłuż murów obwodowych. Prowadzone w poł. XX wieku wykopaliska oraz odnalezione przedmioty ukazują bogate wyposażenie zamku w jego rezydencjonalnej postaci oraz liczne militaria. Teren podzamcza mieścił liczne budynki gospodarcze, w znacznej części murowane; w II połowie XVI w. były to m.in. 3 stajnie, łaźnia, browar, młyn prochowy, wozownia, 2 magazyny a cały teren podzamcza otoczony był drewnianym parkanem z belek, zaopatrzonym w strzelnice i zadaszonym, z dwoma budynkami bramnymi. Budynek bramny (czyli samborze) od strony rzeki Obry posiadał most zwodzony.
Rezydencja starostów międzyrzeckich
[edytuj | edytuj kod]W dawnej rezydencji starostów międzyrzeckich wzniesionej w 1719 r. i w oficynie dworskiej z początku XVIII wieku mieści się Muzeum Regionalne z ekspozycjami: archeologiczną, historyczną, artystyczną i etnograficzną. W muzeum prezentowana jest m.in. ciekawa, jedna z najbogatszych w Polsce kolekcja portretów trumiennych, tablic herbowych i inskrypcyjnych z XVII i XVIII w. Obok portretów trumiennych w dziele sztuki w muzeum można obejrzeć polskie malarstwo portretowe z XVII, XVIII i XIX w. oraz nieznanego pochodzenia rzeźby sakralne z XV- XVIII wieku, przedmioty codziennego użytku, militaria, starodruki, numizmaty, dawne pieczęcie i inne zabytki. Niewykluczone, że muzeum przechowuje elementy ołtarzy z okolicy, np. z kaplicy łagowskiego zamku, która znajdowała się pierwotnie w tej samej sali, w której teraz mieści się kawiarnia. Szczególne znaczenie posiada ekspozycja etnograficzna, poświęcona niemal w całości kulturze autochtonicznej ludności polskiej, która przetrwała i zachowała swój niepowtarzalny charakter. Zawiera m.in. kilka egzemplarzy miejscowego stroju ludowego (strój międzyrzecko-babimojski), instrumenty muzyczne, sztukę ludową, przedmioty codziennego użytku, narzędzia i dewocjonalia oraz zrekonstruowaną "białą izbę" miejscowej chaty polskiej z przełomu XIX i XX wieku.
Budynek wybudowano z cegły, na rzucie prostokąta. Z racji nierówności terenu od północy parterowy, a od południa piętrowy. Całość pokrywa dach mansardowy. Piwnice budynku mają sklepienia barokowe. Elewacja otynkowana z wejściem od frontu. Wnętrze rezydencji jest dwutraktowe.
Oficynę wzniesiono prostopadle do rezydencji. Wykonana w konstrukcji szkieletowej na planie prostokąta. Dach dwuspadowy, nakryty dachówką. Wnętrze oficyny jest także dwutraktowe.
Pozostałe obiekty
[edytuj | edytuj kod]Na terenie większej wyspy, mieszczącej podzamcze, znajduje się zrekonstruowany dom bramny, zniszczony przez wojska radzieckie w 1945 roku. Do zespołu zamkowo-muzealnego należy także karczma, wzniesiona poza wyspą, przy obecnej drodze wojewódzkiej nr 137 (ul. Zachodniej). Budynek wzniesiono w XVIII wieku. Wnętrze zostało niemal całkowicie przebudowane w XIX i zwłaszcza w XX wieku. Wzniesiona na rzucie prostokąta, z dachem dwuspadowym. Środkowa część podwyższona została o jedną kondygnację. Po drugiej stronie rzeki Obry (przy ulicy Winnica), naprzeciw zamku, znajduje się dawny folwark zamkowy z pierwszej połowy XIX wieku. W skład zespołu wchodzą budynki mieszkalne oraz gospodarcze. Całość połączona była z zamkiem drewnianym mostem, obecnie nieistniejącym.
Park zamkowy
[edytuj | edytuj kod]Otaczający zabudowania zamkowe park pochodzi z XIX wieku. Szczególnie cenna jest aleja platanów, która biegnie dawnym zewnętrznym wałem przeciwartyleryjskim zamku. Całość założenia uzupełniają wody Obry i Paklicy (wraz z jej starorzeczem) oraz fosa zamkowa.
Badania archeologiczne
[edytuj | edytuj kod]Po zakończeniu II wojny światowej w latach 1954–1958 Muzeum Archeologiczne w Poznaniu przeprowadziło badania archeologiczne obiektu, które umożliwiły jego częściową rekonstrukcję w okresie PRL. Inicjatorami byli Alf Kowalski kierownik Muzeum w Międzyrzeczu oraz K. Felchnerowski Wojewódzki Konserwator Zabytków z Zielonej Góry. Badania te finansowane były z funduszu zielonogórskiego konserwatora zabytków. Opiekę naukową nad badaniami objął prof. Józef Kostrzewski. W czasie prac inżynier Z. Zientkiewicz przeprowadził również badania architektoniczne, a T. Bartkowski badania geomorfologiczne[4][1].
Pierwsze badania sondażowe przeprowadzone zostały w 1954 r., a ich celem było rozpoznanie wcześniejszych warstw osadniczych. Prace te potwierdziły istnienie budowli murowanych z XIII wieku, a więc przed okresem panowania Kazimierza III Wielkiego. W kolejnym 1955 roku odkryto na terenie zamku pozostałości wału grodu wczesnośredniowiecznego datowanego na koniec X lub początek XI wieku oraz wcześniejsze jeszcze pozostałości gródka plemiennego. Badania archeologiczne doprowadziły do przesunięcia daty historycznego osadnictwa w tym miejscu ponieważ pierwsze pisane dokumenty podają wiadomości o istnieniu kasztelanii międzyrzeckiej dopiero w 1230[4] .
Na terenie objętych pracami znaleziono wiele obiektów i artefaktów. Bardzo bogate w zabytki okazały się warstwy pochodzące z okresu średniowiecza. Wg sprawozdania, w ciągu tylko jednego roku badań: Na przestrzeni 115 m², w ziemi o objętości 230 m³, znaleziono: 1542 przedmioty metalowe, 129 rogowych i kościanych, 756 szklanych (części naczyń szklanych i ozdoby), 498 drewnianych, 1450 skórzanych (w tym 33 całe buty), 48 większych kawałków tkanin, 84 000 ułamków ceramiki i ok. 120 000 kości[9]. Najliczniejszą grupą znalezionych przedmiotów metalowych były militaria, przede wszystkim groty bełtów do kusz (140 szt.), które wielokrotnie ilościowo przeważają nad grotami strzał, których wykopano 17 sztuk. Liczną grupę stanowiły też przedmioty związane z jazdą konną, takie jak podkowy, hufnale, zgrzebła, wędzidła, strzemiona, ostrogi itp.[10] Niecodziennym znaleziskiem okazał się niemal kompletny szkielet woja, poległego w walkach o gród w 1094 r., z zachowanym pomiędzy żebrami grotem strzały[11].
Dużą grupę wśród wykopanych zabytków stanowiły przedmioty będące w owych czasach przedmiotami zbytku. Obok licznych naczyń szklanych znaleziono pokaźną grupę przedmiotów srebrnych oraz posrebrzanych. Do unikatowych znalezisk należy wykonana w pierwszej połowie III wieku gemma z karneolu z wizerunkiem cesarza Gordiana III (238–244) na awersie oraz sceną mitologiczną na rewersie, która datowana jest na schyłkowy okres istnienia Cesarstwa Rzymskiego. Gemmy takie bardzo chętnie noszono jako ozdoby także w średniowieczu[12].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Widok od strony Obry
-
Wejście na dziedziniec wewnętrzny
-
Zachodnia część głównego dziedzińca
-
Łuki arkadowe ze strzelnicami i relikt baszty
-
Działo na zamku
-
Widok sprzed 1917
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Guerquin 1974 ↓, s. 197.
- ↑ a b c Międzyrzecz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 382 .
- ↑ S. Kurnatowski , J. Nalepa , Z przeszłości Międzyrzecza, s.94, 1961 .
- ↑ a b c Kurnatowski 1959 ↓.
- ↑ Anonim 2010 ↓.
- ↑ ks.XII, [w:] Jan Długosz , Roczniki, czyli kroniki..., t. t. V, s.581, Kraków: Czas, 1890 .
- ↑ Kurnatowski 1959 ↓, s. 109.
- ↑ Edward Raczyński , Wspomnienia Wielkopolski, Orędownik, 1842, s. 202 .
- ↑ Kurnatowski 1959 ↓, s. 103.
- ↑ Kurnatowski 1959 ↓, s. 106.
- ↑ Judyta Gładykowska- Rzeczycka , Szkielet wojownika z Międzyrzecza, „Zielonogórskie zeszyty muzealne” (2), 1971, s. 275- 282 .
- ↑ Kurnatowski 1959 ↓, s. 106–108.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bohdan Guerquin: Zamki w Polsce, hasło „Międzyrzecz”. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1974, s. 197.
- Gall Anonim: Kronika polska. Wrocław: Ossolineum, 2010, s. 76. ISBN 978-3-939991-64-9.
- Międzyrzecz i okolice, pod. red. Tomasz Łuczak, Dorota Matyaszczyk, Międzyrzecz 1998, ISBN 83-906901-8-7.
- Międzyrzecz – dzieje miasta, red. nauk. Wojciech Strzyżewski, Marceli Tureczek, Międzyrzecz 2009, ISBN 978-83-928267-4-3.
- Stanisław Kurnatowski: „Sprawozdanie z prac wykopaliskowych przeprowadzonych w Międzyrzeczu Wielkopolskim w latach 1954 i 1955” w „Sprawozdania Archeologiczne T.6". Wrocław, Warszawa, Kraków, Poznań, Łódź: Zakład im. Ossolińskich, 1959.
- Edward Raczyński „Wspomnienia Wielkopolski” t.1, wyd. „Orędownik” 1842 r.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Międzyrzecz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 382 .
- Oficjalna strona Muzeum Ziemi Międzyrzeckiej im. Alfa Kowalskiego w Międzyrzeczu
- Folder Muzeum w Międzyrzeczu (Plik PDF).