Przejdź do zawartości

Zygmunt Gorgolewski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Ludzie urodzeni w Solcu Kujawskim" za pomocą HotCat Solec (powiat średzki)
Czyz1 (dyskusja | edycje)
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 2A02:A31A:E2E4:FA80:79D6:140E:1FB2:D027) i przywrócono wersję 74282727 autorstwa EmptyBot
Znacznik: Ręczne wycofanie zmian
 
(Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 8 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Biogram infobox
{{Biogram infobox
|imię i nazwisko = Zygmunt Gorgolewski
|imię i nazwisko = Zygmunt Gorgolewski
|grafika = Zygmunt Gorgolewski.jpg
|imię i nazwisko org =
|grafika = Zygmunt Gorgolewski.jpg
|opis grafiki =
|opis grafiki =
|alt grafiki =
|podpis =
|data urodzenia = [[14 lutego]] [[1845]]
|data urodzenia = [[14 lutego]] [[1845]]
|miejsce urodzenia = [[Solec (powiat średzki)|Solec]]
|miejsce urodzenia = [[Solec (powiat średzki)|Solec]]
|data śmierci = [[6 lipca]] [[1903]]
|data śmierci = [[6 lipca]] [[1903]]
|miejsce śmierci = [[Lwów]]
|miejsce śmierci = [[Lwów]]
|miejsce spoczynku = [[Cmentarz Łyczakowski we Lwowie]]
|zawód = [[architekt]]
|miejsce spoczynku = [[Cmentarz Łyczakowski we Lwowie]]
|zawód = [[architekt]]
|odznaczenia =
|odznaczenia =
|commons = Zygmunt Gorgolewski
|commons = Zygmunt Gorgolewski
|www =
}}
}}
[[Plik:Lwów - Opera.jpg|thumb|240px|[[Opera Lwowska|Teatr Wielki we Lwowie]]]]
[[Plik:Lwów - Opera.jpg|thumb|240px|[[Opera Lwowska|Teatr Wielki we Lwowie]]]]
Linia 20: Linia 18:


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Gimnazjum ukończył w [[Poznań|Poznaniu]]. W latach 1866-1871 studiował architekturę w [[Berliner Bauakademie|królewskiej Akademii Budownictwa]] w [[Berlin]]ie, po czym przez sześć lat był profesorem pomocniczym tej uczelni. Następnie pełnił funkcje: radcy w Ministerstwie Robót Publicznych, architekta pałaców królewskich w Berlinie oraz królewskiego inspektora budowlanego w [[Halle (Saale)|Halle]]. Dwukrotnie uczestniczył w konkursach na siedzibę [[Reichstag]]u: w 1872 spośród 105 zgłoszonych, jego pracę wraz z 19 innymi zakwalifikowano do ścisłej eliminacji, a dziesięć lat później otrzymał IV nagrodę. Z kolei pierwszą nagrodę otrzymał za projekt mostu cesarza Wilhelma.
Gimnazjum ukończył w [[Poznań|Poznaniu]]. W latach 1866–1871 studiował architekturę w [[Berlińska Akademia Budownictwa|królewskiej Akademii Budownictwa]] w [[Berlin]]ie, po czym przez sześć lat był profesorem pomocniczym tej uczelni. Następnie pełnił funkcje: radcy w Ministerstwie Robót Publicznych (od 1877), architekta pałaców królewskich w Berlinie, królewskiego inspektora budowlanego w [[Halle (Saale)|Halle]] (od 1885), a od 1891 pracował w [[Hildesheim]]<ref>{{cytuj stronę| url = https://kulturaupodstaw.pl/architekt-poznanskiego/ |tytuł = Architekt Poznańskiego |autor = Michał Dachtera|opublikowany = kulturaupodstaw.pl |data = 22 kwietnia 2021 |język =pl |data dostępu = 2022-03-12}}</ref>. Dwukrotnie uczestniczył w konkursach na siedzibę [[Reichstag]]u: w 1872 spośród 105 zgłoszonych, jego pracę wraz z 19 innymi zakwalifikowano do ścisłej eliminacji, a dziesięć lat później otrzymał IV nagrodę. Z kolei pierwszą nagrodę otrzymał za projekt mostu cesarza Wilhelma.


W okresie studiów nadzorował budowę dworca hanowerskiego w Berlinie, następnie opracowywał plany przebudowy pałaców królewskich w Berlinie i [[Kilonia|Kilonii]] oraz rozbudowy stołecznych urzędów państwowych, klinik uniwersyteckich w Halle (Saale) i [[Bonn]], zakładu kąpielowego w [[Bad Oeynhausen]] w [[Westfalia|Westfalii]]. Ponadto zaprojektował [[Katedra w Berlinie|katedrę]] [[Protestantyzm|protestancką]] w Berlinie, podmiejską [[Zamek Bellevue|rezydencję Bellevue]], budynki sądów w [[Opole|Opolu]] i [[Olsztyn]]ie, a także więzienia w [[Świdnica|Świdnicy]] i Królewskiej Hucie (dzisiejszym [[Chorzów|Chorzowie]]).
W okresie studiów nadzorował budowę dworca hanowerskiego w Berlinie, następnie opracowywał plany przebudowy pałaców królewskich w Berlinie i [[Kilonia|Kilonii]] oraz rozbudowy stołecznych urzędów państwowych, klinik uniwersyteckich w Halle (Saale) i [[Bonn]], zakładu kąpielowego w [[Bad Oeynhausen]] w [[Westfalia|Westfalii]]. Ponadto zaprojektował budynki sądów w [[Opole|Opolu]] i [[Olsztyn]]ie, a także więzienia w [[Świdnica|Świdnicy]] i Królewskiej Hucie (dzisiejszym [[Chorzów|Chorzowie]]).


W [[Poznańskie]]m przeprowadził m.in.:
W [[Poznańskie]]m przeprowadził m.in.:
Linia 36: Linia 34:
W 1875 roku wziął udział w konkursie na gmach [[Sejm Krajowy (Galicja)|Sejmu Galicyjskiego]] we Lwowie (po I wojnie światowej stanowiącego siedzibę [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytetu Jana Kazimierza]]). Jego projekt w opinii prasy i fachowców uznany został za najdoskonalszy, ale nie został ostatecznie skierowany do realizacji. Później Gorgolewski sam niejednokrotnie zasiadał w sądach konkursowych, decydujących o kształcie i autorstwie teatru krakowskiego (1889), kasy oszczędnościowej w [[Czerniowce|Czerniowcach]], [[Kościół św. Elżbiety we Lwowie|kościoła św. Elżbiety we Lwowie]].
W 1875 roku wziął udział w konkursie na gmach [[Sejm Krajowy (Galicja)|Sejmu Galicyjskiego]] we Lwowie (po I wojnie światowej stanowiącego siedzibę [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytetu Jana Kazimierza]]). Jego projekt w opinii prasy i fachowców uznany został za najdoskonalszy, ale nie został ostatecznie skierowany do realizacji. Później Gorgolewski sam niejednokrotnie zasiadał w sądach konkursowych, decydujących o kształcie i autorstwie teatru krakowskiego (1889), kasy oszczędnościowej w [[Czerniowce|Czerniowcach]], [[Kościół św. Elżbiety we Lwowie|kościoła św. Elżbiety we Lwowie]].


W 1874 roku ożenił się z Marianną Cybulską, która zmarła dwa lata po ślubie. W 1879 roku ożenił się po raz drugi z Antoniną Hulewicz, pochodzącą ze znanego rodu wielkopolskiego z [[Kościanki (powiat słupecki)|Kościanek]]. W 1893 roku przeprowadził się do Lwowa, gdzie objął dyrekcję [[Lwowski Państwowy Instytut Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej im. Iwana Trusza|miejscowej C. K. Państwowej Szkoły Przemysłowej]]. Na decyzji tej w znacznej mierze zaważył fakt, że owdowiawszy 4 lata wcześniej, postanowił zapewnić osieroconym córkom patriotyczne wychowanie w polskiej szkole, a podówczas było to znacznie ułatwione w autonomicznej Galicji.
W 1874 roku ożenił się z Marianną Cybulską, która zmarła dwa lata po ślubie. W 1879 roku ożenił się po raz drugi z Antoniną Hulewicz, pochodzącą ze znanego rodu wielkopolskiego z [[Kościanki (powiat słupecki)|Kościanek]]. W 1893 roku przeprowadził się do Lwowa, gdzie objął dyrekcję [[Lwowski Państwowy Instytut Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej im. Iwana Trusza|miejscowej C.K. Państwowej Szkoły Przemysłowej]]. Na decyzji tej w znacznej mierze zaważył fakt, że owdowiawszy 4 lata wcześniej, postanowił zapewnić osieroconym córkom patriotyczne wychowanie w polskiej szkole, a podówczas było to znacznie ułatwione w autonomicznej Galicji.


W 1896 roku zwyciężył w konkursie na nowy [[Opera Lwowska|Teatr Miejski we Lwowie]], pokonując twórcę teatru krakowskiego – [[Jan Zawiejski|Jerzego Feintucha-Zawiejskiego]]. Aby uniknąć posądzenia o wykorzystywanie zajmowanej pozycji i stanowiska, swój projekt przygotowywał w najgłębszej tajemnicy i przesłał z [[Lipsk]]a.
W 1896 roku zwyciężył w konkursie na nowy [[Opera Lwowska|Teatr Miejski we Lwowie]], pokonując twórcę teatru krakowskiego – [[Jan Zawiejski|Jerzego Feintucha-Zawiejskiego]]. Aby uniknąć posądzenia o wykorzystywanie zajmowanej pozycji i stanowiska, swój projekt przygotowywał w najgłębszej tajemnicy i przesłał z [[Lipsk]]a.


C. k. radca rządu, członek Dyrekcji Towarzystwa Sztuk Pięknych we Lwowie<ref>[http://pbc.up.krakow.pl/Content/5878/SprPa%C5%84stwSzkPrzemys%C5%82owej_1898_99_Spr145.pdf ''Siódme Sprawozdanie C. K. Państwowej Szkoły Przemysłowej we Lwowie za rok szkolny 1898/1899'']. lwów, 1899, s. 15.</ref>.
C.k. radca rządu, członek Dyrekcji Towarzystwa Sztuk Pięknych we Lwowie<ref>[http://pbc.up.krakow.pl/Content/5878/SprPa%C5%84stwSzkPrzemys%C5%82owej_1898_99_Spr145.pdf ''Siódme Sprawozdanie C. K. Państwowej Szkoły Przemysłowej we Lwowie za rok szkolny 1898/1899'']. Lwów 1899, s. 15.</ref>.


Pochowany w alei zasłużonych [[Cmentarz Łyczakowski we Lwowie|cmentarza Łyczakowskiego]] (naprzeciw grobu [[Maria Konopnicka|Marii Konopnickiej]])<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Nicieja | imię = Stanisław Sławomir | tytuł = Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786-1986 | data = 1988 | wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich | miejsce = Wrocław | isbn = 83-04-02817-4 | strony =}}</ref>.
Pochowany w alei zasłużonych [[Cmentarz Łyczakowski we Lwowie|cmentarza Łyczakowskiego]] (naprzeciw grobu [[Maria Konopnicka|Marii Konopnickiej]])<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Nicieja | imię = Stanisław Sławomir | tytuł = Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786-1986 | data = 1988 | wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich | miejsce = Wrocław | isbn = 83-04-02817-4 | strony =}}</ref>.
Linia 49: Linia 47:
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* [http://anno.onb.ac.at/cgi-content/anno?aid=klw&datum=19030707&seite=2&zoom=33&query=%22Gorgolewski%22&ref=anno-search ''† Zygmunt Gorgolewski'']. „Kurjer Lwowski”. 186, s. 2, 7 lipca 1903.
* [http://anno.onb.ac.at/cgi-content/anno?aid=klw&datum=19030707&seite=2&zoom=33&query=%22Gorgolewski%22&ref=anno-search ''† Zygmunt Gorgolewski'']. „Kurjer Lwowski”. 186, s. 2, 7 lipca 1903.
* Tomasz Łuczewski. [https://www.kuriergalicyjski.com/historia/postacie/97-g/7950-zygmunt-gorgolewski ''Zygmunt Gorgolewski – Wielkopolanin, który stworzył swoje Opus Vitae we Lwowie'']. „Kurier Galicyjski”. 15-16 (331-332), 30 sierpnia – 16 września 2019.
* Tomasz Łuczewski. [https://web.archive.org/web/20200706105704/https://www.kuriergalicyjski.com/historia/postacie/97-g/7950-zygmunt-gorgolewski ''Zygmunt Gorgolewski – Wielkopolanin, który stworzył swoje Opus Vitae we Lwowie'']. „Kurier Galicyjski”. 15-16 (331-332), 30 sierpnia – 16 września 2019.
* [http://www.lwow.home.pl/semper/gorgolewski.html Piotr Marek Stański, ''Zygmunt Gorgolewski, twórca gmachu Lwowskiego Teatru Wielkiego'']
* [http://www.lwow.home.pl/semper/gorgolewski.html Piotr Marek Stański, ''Zygmunt Gorgolewski, twórca gmachu Lwowskiego Teatru Wielkiego'']


Linia 56: Linia 54:


{{SORTUJ:Gorgolewski, Zygmunt}}
{{SORTUJ:Gorgolewski, Zygmunt}}
[[Kategoria:Absolwenci poznańskich szkół i uczelni]]
[[Kategoria:Absolwenci Uniwersytetu Technicznego w Berlinie]]
[[Kategoria:Architekci związani ze Lwowem]]
[[Kategoria:Architekci związani ze Lwowem]]
[[Kategoria:Członkowie Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie]]
[[Kategoria:Członkowie Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie]]
Linia 61: Linia 61:
[[Kategoria:Pochowani na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie]]
[[Kategoria:Pochowani na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie]]
[[Kategoria:Polscy architekci]]
[[Kategoria:Polscy architekci]]
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Technicznego w Berlinie]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1845]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1845]]
[[Kategoria:Zmarli w 1903]]
[[Kategoria:Zmarli w 1903]]

Aktualna wersja na dzień 19:34, 10 gru 2024

Zygmunt Gorgolewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1845
Solec

Data i miejsce śmierci

6 lipca 1903
Lwów

Miejsce spoczynku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

Zawód, zajęcie

architekt

Teatr Wielki we Lwowie
Grobowiec rodziny Gorgolewskich na cmentarzu Łyczakowskim

Zygmunt Gorgolewski (ur. 14 lutego 1845 w Solcu[1], zm. 5 lipca 1903 we Lwowie) – polski architekt, przedstawiciel historyzmu, jeden z najwybitniejszych polskich architektów epoki; od 1872 działał w Niemczech i Poznańskiem, od 1893 we Lwowie, gdzie w latach 1897–1900 wzniósł swoje najbardziej znane dzieło – Teatr Wielki we Lwowie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Gimnazjum ukończył w Poznaniu. W latach 1866–1871 studiował architekturę w królewskiej Akademii Budownictwa w Berlinie, po czym przez sześć lat był profesorem pomocniczym tej uczelni. Następnie pełnił funkcje: radcy w Ministerstwie Robót Publicznych (od 1877), architekta pałaców królewskich w Berlinie, królewskiego inspektora budowlanego w Halle (od 1885), a od 1891 pracował w Hildesheim[2]. Dwukrotnie uczestniczył w konkursach na siedzibę Reichstagu: w 1872 spośród 105 zgłoszonych, jego pracę wraz z 19 innymi zakwalifikowano do ścisłej eliminacji, a dziesięć lat później otrzymał IV nagrodę. Z kolei pierwszą nagrodę otrzymał za projekt mostu cesarza Wilhelma.

W okresie studiów nadzorował budowę dworca hanowerskiego w Berlinie, następnie opracowywał plany przebudowy pałaców królewskich w Berlinie i Kilonii oraz rozbudowy stołecznych urzędów państwowych, klinik uniwersyteckich w Halle (Saale) i Bonn, zakładu kąpielowego w Bad Oeynhausen w Westfalii. Ponadto zaprojektował budynki sądów w Opolu i Olsztynie, a także więzienia w Świdnicy i Królewskiej Hucie (dzisiejszym Chorzowie).

W Poznańskiem przeprowadził m.in.:

Przy okazji prac renowacyjnych w zamku Ferdynanda Radziwiłła w Ołyce na Wołyniu, po raz pierwszy odwiedził Kraków, Lwów, Kijów i Wilno. Odbył też podróże do Paryża, Włoch, Niemiec i Austrii, gdzie najbardziej interesował się zabytkami z czasów renesansu, który wywarł największy wpływ na jego własny styl architektoniczny.

W 1875 roku wziął udział w konkursie na gmach Sejmu Galicyjskiego we Lwowie (po I wojnie światowej stanowiącego siedzibę Uniwersytetu Jana Kazimierza). Jego projekt w opinii prasy i fachowców uznany został za najdoskonalszy, ale nie został ostatecznie skierowany do realizacji. Później Gorgolewski sam niejednokrotnie zasiadał w sądach konkursowych, decydujących o kształcie i autorstwie teatru krakowskiego (1889), kasy oszczędnościowej w Czerniowcach, kościoła św. Elżbiety we Lwowie.

W 1874 roku ożenił się z Marianną Cybulską, która zmarła dwa lata po ślubie. W 1879 roku ożenił się po raz drugi z Antoniną Hulewicz, pochodzącą ze znanego rodu wielkopolskiego z Kościanek. W 1893 roku przeprowadził się do Lwowa, gdzie objął dyrekcję miejscowej C.K. Państwowej Szkoły Przemysłowej. Na decyzji tej w znacznej mierze zaważył fakt, że owdowiawszy 4 lata wcześniej, postanowił zapewnić osieroconym córkom patriotyczne wychowanie w polskiej szkole, a podówczas było to znacznie ułatwione w autonomicznej Galicji.

W 1896 roku zwyciężył w konkursie na nowy Teatr Miejski we Lwowie, pokonując twórcę teatru krakowskiego – Jerzego Feintucha-Zawiejskiego. Aby uniknąć posądzenia o wykorzystywanie zajmowanej pozycji i stanowiska, swój projekt przygotowywał w najgłębszej tajemnicy i przesłał z Lipska.

C.k. radca rządu, członek Dyrekcji Towarzystwa Sztuk Pięknych we Lwowie[3].

Pochowany w alei zasłużonych cmentarza Łyczakowskiego (naprzeciw grobu Marii Konopnickiej)[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej Solec (pow. średzki), t. zesp. nr 3511, Archiwum Państwowe w Poznaniu, sygn. 75.
  2. Michał Dachtera: Architekt Poznańskiego. kulturaupodstaw.pl, 22 kwietnia 2021. [dostęp 2022-03-12]. (pol.).
  3. Siódme Sprawozdanie C. K. Państwowej Szkoły Przemysłowej we Lwowie za rok szkolny 1898/1899. Lwów 1899, s. 15.
  4. Stanisław Sławomir Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786-1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988. ISBN 83-04-02817-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]