Sylwin (minerał): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot dodaje: et:Sülviin |
m poprawa błędu typu 2000r. -> 2000 r. |
||
Linia 31: | Linia 31: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* O. Medenbach, C. Sussieck – Fornefeld -Minerały – „Świat Książki” |
* O. Medenbach, C. Sussieck – Fornefeld -Minerały – „Świat Książki” 1996 r. |
||
* W. Heflik, L. Natkaniec – Nowak – Minerały Polski – Wyd. „Antykwa” |
* W. Heflik, L. Natkaniec – Nowak – Minerały Polski – Wyd. „Antykwa” 1998 r. |
||
* W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd. ”Alma – Press” |
* W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd. ”Alma – Press” 2003 r. |
||
* J.Bauer – Przewodnik Skały i minerały – Wyd. Multico |
* J.Bauer – Przewodnik Skały i minerały – Wyd. Multico 1997 r. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
Wersja z 02:50, 16 lip 2010
Sylwin – minerał z gromady halogenków. Minerał rozpowszechniony tylko w pewnych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od nazwiska holenderskiego chemika i lekarza Franciscusa Silvusa de la Boe zwanego Sylwiuszem (XVII wiek).
Właściwości
- Wzór chemiczny: KCl – chlorek potasu
- Układ krystalograficzny: regularny
- Twardość: 2
- Gęstość: 1,9-2,0
- Rysa: biała
- Barwa: biała, szara, żółtawa, czerwonawa, niebieska, fioletowa, często bezbarwny
- Przełam: nierówny, muszlowy
- Połysk: szklisty
- Łupliwość: doskonała, zgodna ze ścianami sześcianu
Najczęściej tworzy skupienia ziarniste, igiełkowe, zbite. Kryształy mają postać sześcianów, ośmiościanów bądź ich kombinacji. Często występują zbliźniaczenia. Jest kruchy, przezroczysty, przeświecający, bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie, jest higroskopijny. Ma słono-gorzki smak.
Występowanie
Powstaje głównie wskutek odparowywania (ewaporacji) słonych zbiorników wodnych m.in. mórz, zatok, słonych jezior itp. Rzadziej ekshalacji wulkanicznej. Współcześnie powstaje w Morzu Martwym. Współwystępuje z halitem, karnalitem.
Miejsca występowania: Niemcy, Ukraina, Wielka Brytania, Kanada – Saskatchewan, USA – Utah, Teksas, Indie, Włochy – okolice Etny i Wezuwiusza. Duże złoża tej soli znajdują się w Rosji – Ural, Hiszpanii – Cardonie Suria i Francji – Alzacja.
W Polsce występuje na Kujawach w Kłodawie i Inowrocławiu. Obecność stwierdzono w Zatoce Puckiej (w otworach wiertniczych).
Zastosowanie
- surowiec dla przemysłu chemicznego: (do produkcji nawozów sztucznych, materiałów wybuchowych, sztucznych ogni, zapałek, mydła)
- roztwór zwany solą Sylwiusza był stosowany jako lekarstwo na nadkwasotę
- ma znaczenie kolekcjonerskie
Bibliografia
- O. Medenbach, C. Sussieck – Fornefeld -Minerały – „Świat Książki” 1996 r.
- W. Heflik, L. Natkaniec – Nowak – Minerały Polski – Wyd. „Antykwa” 1998 r.
- W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd. ”Alma – Press” 2003 r.
- J.Bauer – Przewodnik Skały i minerały – Wyd. Multico 1997 r.
Zobacz też
halit, sól potasowa =sylwinit
http://webmineral.com/data/Sylvite.shtml