Uboże: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
int. |
lit. |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Uboże''', '''ubożę''', w l.mn. często '''uboża''', '''ubożęta''', '''bożęta''' – postać z wierzeń staropolskich, opiekuńczy duch domowy, zapewniający dostatek, często wywodzony od dusz zmarłych przodków. Jego postać pojawia się w literaturze w [[XV wiek|XV]] i [[XVI wiek]]u, później zaś zanika. Odpowiednikiem ubożąt na [[Ruś|Rusi]] był [[ |
'''Uboże''', '''ubożę''', w l.mn. często '''uboża''', '''ubożęta''', '''bożęta''' – postać z wierzeń staropolskich, opiekuńczy duch domowy, zapewniający dostatek, często wywodzony od dusz zmarłych przodków. Jego postać pojawia się w literaturze w [[XV wiek|XV]] i [[XVI wiek]]u, później zaś zanika. Odpowiednikiem ubożąt na [[Ruś|Rusi]] był [[domowik]]. |
||
Zgodnie z fragmentem XV-wiecznego kazania ubożęciu zostawiano resztki z obiadu, zwłaszcza w [[czwartek]]. Etymologia słowa uboże pochodzi od rdzenia ''bog-'', oznaczającego "łaska, bogactwo". Wywodzenie terminu ''uboże'' od słowa "ubogi" jest błędne, gdyż zaprzecza funkcji demona, którego zadaniem było zapewnienie domowi dostatku<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Szyjewski| imię = Andrzej| autor link = | tytuł = Religia Słowian| wydawca = Wydawnictwo WAM| miejsce = Kraków | rok = 2003| strony = | isbn = 83-7318-205-5 }}</ref>. |
Zgodnie z fragmentem XV-wiecznego kazania ubożęciu zostawiano resztki z obiadu, zwłaszcza w [[czwartek]]. Etymologia słowa uboże pochodzi od rdzenia ''bog-'', oznaczającego "łaska, bogactwo". Wywodzenie terminu ''uboże'' od słowa "ubogi" jest błędne, gdyż zaprzecza funkcji demona, którego zadaniem było zapewnienie domowi dostatku<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Szyjewski| imię = Andrzej| autor link = | tytuł = Religia Słowian| wydawca = Wydawnictwo WAM| miejsce = Kraków | rok = 2003| strony = | isbn = 83-7318-205-5 }}</ref>. |
||
Wersja z 15:17, 4 kwi 2009
Uboże, ubożę, w l.mn. często uboża, ubożęta, bożęta – postać z wierzeń staropolskich, opiekuńczy duch domowy, zapewniający dostatek, często wywodzony od dusz zmarłych przodków. Jego postać pojawia się w literaturze w XV i XVI wieku, później zaś zanika. Odpowiednikiem ubożąt na Rusi był domowik.
Zgodnie z fragmentem XV-wiecznego kazania ubożęciu zostawiano resztki z obiadu, zwłaszcza w czwartek. Etymologia słowa uboże pochodzi od rdzenia bog-, oznaczającego "łaska, bogactwo". Wywodzenie terminu uboże od słowa "ubogi" jest błędne, gdyż zaprzecza funkcji demona, którego zadaniem było zapewnienie domowi dostatku[1].
- ↑ Andrzej Szyjewski: Religia Słowian. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2003. ISBN 83-7318-205-5.
Bibliografia
- Barbara i Adam Podgórscy: Wielka Księga Demonów Polskich - leksykon i antologia demonologii ludowej. Katowice: Wydawnictwo KOS, 2005. ISBN 83-89375-40-0.
- Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis, 2007. ISBN 978-83-7301-973-7.