Kodeks Cypryjski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
| Linia 22: | Linia 22: | ||
== Tekst == |
== Tekst == |
||
Grecki tekst kodeksu reprezentuje [[tekst bizantyjski]]<ref>Bruce M. Metzger, [[Bart D. Ehrman]], ''The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration'', Oxford University Press, 2005, p. 77. </ref>. Należy do tekstualnej rodziny Π i obok kodeksu [[Kodeks Petropolitański|Kodeksu Petropolitańskiego]] jest |
Grecki tekst kodeksu reprezentuje [[tekst bizantyjski]]<ref>Bruce M. Metzger, [[Bart D. Ehrman]], ''The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration'', Oxford University Press, 2005, p. 77. </ref>. Należy do tekstualnej rodziny Π i obok kodeksu [[Kodeks Petropolitański|Kodeksu Petropolitańskiego]] jest najważniejszym przedstawicielem tej grupy. Grupa ta jest w bliskiej relacji do [[Kodeks Aleksandryjski|Kodeksu Aleksandryjskiego]]. [[Kurt Aland|Aland]] zaklasyfikował go do [[Kategorie rękopisów Nowego Testamentu|V kategorii]]. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
Wersja z 03:20, 1 wrz 2009
Szablon:Manuskrypt biblijny infobox Kodeks Cypryjski, łac. Codex Cyprius (Gregory-Aland no. Ke albo 017) jest greckim uncjalnym rękopisem Nowego Testamentu, paleograficznie datowany na wiek IX[1].
Opis
Kodeks przekazuje pełny tekst czterech Ewangelii na 267 pergaminowych kartach (26 na 19 cm). Pisany jedną kolumną na stronę, 16-31 linijek na stronę[1]. Słowa pisane ciągle bez przerw między literami (scriptio-continua). Litery są wielkie, proste i ściśnięte, w kształcie prostokątów. Stosuje przydechy i akcenty, ale nie zawsze we właściwych miejscach. Niektóre z liter są bardzo wielkie. Kodeks zawiera τιτλοι, κεφαλαια (dodane przez późniejszą rękę), στιχοι i Menologion. Tekst dzielony jest według Sekcji Ammoniusza, ale nie posiada Kanonów Euzebiusza. Błąd itacyzmu często występuje[2].
Tekst
Grecki tekst kodeksu reprezentuje tekst bizantyjski[3]. Należy do tekstualnej rodziny Π i obok kodeksu Kodeksu Petropolitańskiego jest najważniejszym przedstawicielem tej grupy. Grupa ta jest w bliskiej relacji do Kodeksu Aleksandryjskiego. Aland zaklasyfikował go do V kategorii.
Historia
Kodeks został przepisany z rękopisu pisanego stychometrycznie, na co wskazują punkty stawiane w tych miejscach, gdzie kończył się stych.
Kodeks został zabrany do Paryża z Cypru w 1673 roku[4]. Rękopis badał Richard Simon, John Mill cytuje warianty tekstowe kodeksu za pośrednictwem Simona. Badał go Montfaucon, Bianchini, Scholz, Tischendorf i Tregelles.
Tekst kodeksu jest cytowany w 27 wydaniu Novum Testamentum Nestle-Alanda (NA27).
Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 63) w Paryżu[1].
Zobacz też
- ↑ a b c Kurt Aland, and Barbara Aland, The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Text Criticism, 1995, Grand Rapids, Michigan.
- ↑ Caspar René Gregory, Textkritik des Neuen Testaments (Leipzig 1900), Vol. 1, p. 54.
- ↑ Bruce M. Metzger, Bart D. Ehrman, The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration, Oxford University Press, 2005, p. 77.
- ↑ S. P. Tregelles, An Introduction to the Critical study and Knowledge of the Holy Scriptures, London 1856, p. 201.
Bibliografia
- Wilhelm Bousset, Die Gruppe K Π (M) in den Evangelien, Texte end Untersuchungen, Bd. 11, Leipzig 1894, Heft 4, S. 111-135.
- Silva Lake, Family Π and the Codex Alexandrinus. The Text According to Mark, S & D V, London 1937.
Linki zewnętrzne
- Codex Cyprius Ke (017): at the Encyclopedia of Textual Criticism.