Kodeks Cypryjski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 12:01, 1 paź 2009

Szablon:Manuskrypt biblijny infobox Kodeks Cypryjski, łac. Codex Cyprius (Gregory-Aland no. K^e albo 017), ε 71 (von Soden), jest greckim uncjalnym rękopisem Nowego Testamentu, paleograficznie datowany na wiek IX^[1]. Reprezentuje tekst większości w jego wczesnym stadium, a ponieważ jest kompletny, bez żadnych luk, jest bardzo ważnym świadkiem tekstu większości.

Opis

Kodeks przekazuje pełny tekst czterech Ewangelii na 267 pergaminowych kartach (26 na 19 cm). Pisany jedną kolumną na stronę, 16-31 linijek na stronę^[1]. Słowa pisane ciągle bez przerw między literami (scriptio-continua). Litery są wielkie, proste i ściśnięte, w kształcie prostokątów. Stosuje przydechy i akcenty, ale nie zawsze we właściwych miejscach. Niektóre z liter są bardzo wielkie. Kodeks zawiera τιτλοι, κεφαλαια (dodane przez późniejszą rękę), στιχοι i Menologion. Tekst dzielony jest według Sekcji Ammoniusza, ale nie posiada Kanonów Euzebiusza. Często występuje błąd itacyzmu^[2].

Tekst

Grecki tekst kodeksu reprezentuje tekst bizantyjski^[3]. Należy do tekstualnej rodziny Π i obok kodeksu Kodeksu Petropolitańskiego jest najważniejszym przedstawicielem tej grupy. Grupa ta jest w bliskiej relacji do Kodeksu Aleksandryjskiego. Aland zaklasyfikował go do V kategorii^[1].

W Marku 10,19 — brak frazy μη αποστερησης, podobnie jak w kodeksach B (dodana przez drugiego korektora), W, Ψ, f¹, f¹³, 28, 700, 1010, 1079, 1242, 1546, 2148, ℓ 10, ℓ 950, ℓ 1642, ℓ 1761, syr^s, arm, geo.^[4] Brak tej frazy jest charakterystyczny dla rękopisów tekstu aleksandryjskiego oraz cezarejskiego.

W Łukaszu 9,55-56 zawiera interpolację:

στραφεις δε επετιμησεν αυτοις και ειπεν, Ουκ οιδατε ποιου πνευματος εστε υμεις; ο γαρ υιος του ανθρωπου ουκ ηλθεν ψυχας ανθρωπων απολεσαι αλλα σωσαι ("ale On obrócił się, zgromił ich i powiedział: Wy nie wiecie, jakiego ducha jesteście; bo Syn Człowieczy nie przyszedł zatracać dusze ludzkie, ale je zachować") — zawierają ją kodeksy: Π 1079 1242 1546 (f¹ bez γαρ) (Θ f¹³ bez υμεις oraz γαρ).

Historia

Kodeks został przepisany z rękopisu pisanego stychometrycznie, na co wskazują punkty stawiane w tych miejscach, gdzie kończył się stych. Odkrycie tego rękopisu pomogło zrozumieć rozwój pisma od scriptio continua, poprzez stychometryczny aż do dzielenia wyrazów.

Kodeks został zabrany do Paryża z Cypru w 1673 roku^[5]. Rękopis badał Richard Simon, John Mill cytuje warianty tekstowe kodeksu za pośrednictwem Simona. Badał go Montfaucon, Bianchini, Scholz, Tischendorf w 1842 i 1949 roku oraz Tregelles w 1850 roku.

Tekst kodeksu jest cytowany w 27 wydaniu Novum Testamentum Nestle-Alanda (NA²⁷).

Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 63) w Paryżu^[1].

Zobacz też

Lista kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu

↑ ^a ^b ^c ^d Kurt Aland, and Barbara Aland, The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Text Criticism, 1995, Grand Rapids, Michigan.
↑ Caspar René Gregory, Textkritik des Neuen Testaments (Leipzig 1900), Vol. 1, p. 54.
↑ Bruce M. Metzger, Bart D. Ehrman, The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration, Oxford University Press, 2005, p. 77.
↑ UBS3, p. 165.
↑ S. P. Tregelles, An Introduction to the Critical study and Knowledge of the Holy Scriptures, London 1856, p. 201.

Bibliografia

Wilhelm Bousset, Die Gruppe K Π (M) in den Evangelien, Texte end Untersuchungen, Bd. 11, Leipzig 1894, Heft 4, S. 111-135.
Silva Lake, Family Π and the Codex Alexandrinus. The Text According to Mark, S & D V, London 1937.

Linki zewnętrzne

Codex Cyprius K^e (017): at the Encyclopedia of Textual Criticism.

[Aland-1] Kurt Aland, and Barbara Aland, The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Text Criticism, 1995, Grand Rapids, Michigan.

[Gregory-2] Caspar René Gregory, Textkritik des Neuen Testaments (Leipzig 1900), Vol. 1, p. 54.

[3] Bruce M. Metzger, Bart D. Ehrman, The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration, Oxford University Press, 2005, p. 77.

[4] UBS3, p. 165.

[5] S. P. Tregelles, An Introduction to the Critical study and Knowledge of the Holy Scriptures, London 1856, p. 201.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 18: / Linia 18: @@
 == Opis ==
-Kodeks przekazuje pełny tekst czterech [[Ewangelia|Ewangelii]] na 267 pergaminowych kartach (26 na 19 cm). Pisany jedną kolumną na stronę, 16-31 linijek na stronę<ref name = Aland/>. Słowa pisane ciągle bez przerw między literami (''scriptio-continua''). Litery są wielkie, proste i ściśnięte, w kształcie prostokątów. Stosuje przydechy i akcenty, ale nie zawsze we właściwych miejscach. Niektóre z liter są bardzo wielkie. Kodeks zawiera τιτλοι, κεφαλαια (dodane przez późniejszą rękę), [[Stychometria|στιχοι]] i [[Martyrologium|Menologion]]. Tekst dzielony jest według Sekcji Ammoniusza, ale nie posiada [[Kanony Euzebiusza|Kanonów Euzebiusza]]. Często występuje błąd [[itacyzm]]u. <ref name = Gregory>Caspar René Gregory, ''Textkritik des Neuen Testaments'' (Leipzig 1900), Vol. 1, p. 54. </ref>.
+Kodeks przekazuje pełny tekst czterech [[Ewangelia|Ewangelii]] na 267 pergaminowych kartach (26 na 19 cm). Pisany jedną kolumną na stronę, 16-31 linijek na stronę<ref name = Aland/>. Słowa pisane ciągle bez przerw między literami (''scriptio-continua''). Litery są wielkie, proste i ściśnięte, w kształcie prostokątów. Stosuje przydechy i akcenty, ale nie zawsze we właściwych miejscach. Niektóre z liter są bardzo wielkie. Kodeks zawiera τιτλοι, κεφαλαια (dodane przez późniejszą rękę), [[Stychometria|στιχοι]] i [[Martyrologium|Menologion]]. Tekst dzielony jest według Sekcji Ammoniusza, ale nie posiada [[Kanony Euzebiusza|Kanonów Euzebiusza]]. Często występuje błąd [[itacyzm]]u<ref name = Gregory>Caspar René Gregory, ''Textkritik des Neuen Testaments'' (Leipzig 1900), Vol. 1, p. 54. </ref>.
 == Tekst ==