Géza Maróczy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m szablon |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m robot dodaje: pt:Géza Maróczy |
||
Linia 69: | Linia 69: | ||
[[hu:Maróczy Géza]] |
[[hu:Maróczy Géza]] |
||
[[nl:Géza Maróczy]] |
[[nl:Géza Maróczy]] |
||
[[pt:Géza Maróczy]] |
|||
[[ru:Мароци, Геза]] |
[[ru:Мароци, Геза]] |
||
[[sk:Géza Maróczy]] |
[[sk:Géza Maróczy]] |
Wersja z 01:57, 27 lip 2010
Szablon:SzachyDiagram Géza Maróczy (ur. 3 marca 1870 w Szeged, zm. 29 marca 1951 w Budapeszcie) – węgierski arcymistrz szachowy pierwszej połowy XX wieku.
Biografia
Pierwszy poważny sukces odniósł na turnieju w 1896 roku w Norymberdze, zajmując II miejsce za mistrzem świata Emanuelem Laskerem. Trzy lata później wspólnie z Harrym Pillsburym i Dawidem Janowskim zajął ponownie II miejsce za Laskerem w bardzo silnym turnieju w Londynie. W tym samym roku wygrał turniej w Wiedniu, wyprzedzając Carla Schlechtera aż o 1½ punktu.
Pierwsza dekada dwudziestego wieku to pasmo sukcesów Maróczego w turniejach szachowej elity. Wygrał turnieje w Monte Carlo (dwukrotnie, w 1902 i 1904 roku), Barmen (1905, wspólnie z Janowskim), Ostendzie (1905) i Wiedniu (1908, wspólnie z Oldřichem Durasem i Schlechterem). Uważano go wówczas za czołowego szachistę świata. Był przeciwnikiem niezmiernie trudnym do pokonania, do perfekcji opanował sztukę obrony. Był wystarczająco silnym szachistą, by móc walczyć o tytuł mistrza świata z ówczesnym mistrzem Emanuelem Laskerem, jednak do takiego meczu ze względów finansowych nigdy nie doszło.
Po 1910 roku siła gry Maróczego nieco osłabła. W latach dwudziestych odniósł jednak kilka znaczących sukcesów. Turniej w Karlowych Warach w 1923 roku, wygrał wspólnie z późniejszym mistrzem świata Aleksandrem Alechinem i Jefimem Bogolubowem. Maróczy był liderem bardzo silnej drużyny Węgier w pierwszych olimpiadach szachowych. W 1927 roku węgierska drużyna pod jego wodzą zdobyła złote medale, w 1930 roku – srebrne. Ostatniego swojego występu na olimpiadzie w Folkestone w 1933 roku sześćdziesięciotrzyletni Maróczy nie mógł już uznać za udany (uzyskał wynik 41,2%)[1].
Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyższy ranking osiągnął w maju 1906 r., z wynikiem 2820 punktów zajmował wówczas 1. miejsce na świecie[2].
Wniósł duży wkład w rozwój teorii szachowej, zarówno debiutowej, jak i gry końcowej. Jego nazwisko nosi jeden z systemów w obronie sycylijskiej, powstający po posunięciach:
System, choć w pełni wartościowy, nie jest często spotykany w partiach turniejowych. Przede wszystkim dlatego, iż inne warianty w obronie sycylijskiej dają czarnym większe szanse na wyrównanie.
Źródła
- W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", tom I, Warszawa 1986, str. 565-566
Linki zewnętrzne
- Géza Maróczy – wybrane partie szachowe (ang.)