Wikipedysta:Shaqspeare/Design Center ;): Różnice pomiędzy wersjami
Shaqspeare (dyskusja | edycje) →Historia: +kawałek |
Shaqspeare (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Wrocławskie tereny wystawowe, na których zorganizowano w [[1913]] [[Wystawa Stulecia|Wystawę Stulecia]] zabudowane były, poza [[Hala Ludowa|Halą Uroczystości]] (''Festhalle'') autorstwa Maksa Berga i [[Günther Trauer|Günthera Trauera]] oraz [[Pawilon Czterech Kopuł|Pawilonem Wystawy Historycznej]] i [[Pergola we Wrocławiu|Pergolą]] [[Hans Poelzig|Hansa Poelziga]] kilkunastoma prowizorycznymi budynkami, rozebranymi po zamknięciu wystawy. Pozostałe po wystawie wzniesione w technice trwałej budynki okazały się po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] zbyt małe dla organizowanych przez przedsiębiorstwo ''Breslauer Messe AG'' dwa razy do roku [[Targi Wrocławskie|Targów Wrocławskich]]. Już w [[1919]] Max Berg opracował pierwsze projekty rozbudowy terenów targowych o dalsze hale i pawilony. Przejściowo zamierzał zlokalizować nową wielką halę targową w południowej części terenów targowych. Ze względu na kryzys oraz [[hiperinflacja|hiperinflację]] decyzję o realizacji hali przeznaczonej na stoiska poszczególnych wystawców odkładano. Ostatecznie w początku [[1924]] Berg zaproponował budowę zespołu pawilonów w północnej części terenów targowych. Zespół obiektów na rzucie w kształcie litery „[[L]]” w południowo-zachodnim narożniku północnego terenu miał się składać z wielkiej Hali Targowej wzdłuż obecnej ul. Wróblewskiego, stanowiącej podstawę litery „L”, mniejszej hali przy ul. Wystawowej stanowiącej zakończenie pionowej kreski oraz położonego między nimi centralnego wejścia na tereny targów, tzw. Dziedzińca Targowego, w formie zadaszenia opartego na kolumnach i otaczającego z trzech stron placyk wejściowy. W pierwszym etapie zdecydowano o inwestowaniu w budowę większej Hali Targowej oraz Dziedzińca Targowego, a realizację mniejszej hali odłożono na później. |
Wrocławskie tereny wystawowe, na których zorganizowano w [[1913]] [[Wystawa Stulecia|Wystawę Stulecia]] zabudowane były, poza [[Hala Ludowa|Halą Uroczystości]] (''Festhalle'') autorstwa Maksa Berga i [[Günther Trauer|Günthera Trauera]] oraz [[Pawilon Czterech Kopuł|Pawilonem Wystawy Historycznej]] i [[Pergola we Wrocławiu|Pergolą]] [[Hans Poelzig|Hansa Poelziga]] kilkunastoma prowizorycznymi budynkami, rozebranymi po zamknięciu wystawy. Pozostałe po wystawie wzniesione w technice trwałej budynki okazały się po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] zbyt małe dla organizowanych przez przedsiębiorstwo ''Breslauer Messe AG'' dwa razy do roku [[Targi Wrocławskie|Targów Wrocławskich]]. Już w [[1919]] Max Berg opracował pierwsze projekty rozbudowy terenów targowych o dalsze hale i pawilony. Przejściowo zamierzał zlokalizować nową wielką halę targową w południowej części terenów targowych. Ze względu na kryzys oraz [[hiperinflacja|hiperinflację]] decyzję o realizacji hali przeznaczonej na stoiska poszczególnych wystawców odkładano. Ostatecznie w początku [[1924]] Berg zaproponował budowę zespołu pawilonów w północnej części terenów targowych. Zespół obiektów na rzucie w kształcie litery „[[L]]” w południowo-zachodnim narożniku północnego terenu miał się składać z wielkiej Hali Targowej wzdłuż obecnej ul. Wróblewskiego, stanowiącej podstawę litery „L”, mniejszej hali przy ul. Wystawowej stanowiącej zakończenie pionowej kreski oraz położonego między nimi centralnego wejścia na tereny targów, tzw. Dziedzińca Targowego, w formie zadaszenia opartego na kolumnach i otaczającego z trzech stron placyk wejściowy. W pierwszym etapie zdecydowano o inwestowaniu w budowę większej Hali Targowej oraz Dziedzińca Targowego, a realizację mniejszej hali odłożono na później. |
||
Mimo pewnego ustabilizowania gospodarki sytuacja finansowa była w dalszym ciągu niepewna, toteż miejski radca budowlany wybrał najtańszą z możliwych konstrukcji zadaszenia – drewnianą. |
Mimo pewnego ustabilizowania gospodarki sytuacja finansowa była w dalszym ciągu niepewna, toteż miejski radca budowlany wybrał najtańszą z możliwych konstrukcji zadaszenia – drewnianą. Mimo to jeszcze po rozpoczęciu prac budżet szacowany na 850 tys. [[marka niemiecka|marek rzeszy]]<ref>Odpowiada 2,82 mln. € lub 11,84 mln. PLN wedle parytetu siły nabywczej na rok 2012, [http://fredriks.de/HVV/kaufkraft.htm]</ref> nie był domknięty, przy czym magistrat dołożył kwotę 100 tys. RM, reszta miała być finansowana przez spółkę wystawową oraz samych wystawców. |
||
== Architektura == |
== Architektura == |
||
Hala Targowa miała rzut w formie wydłużonego w kierunku wschód–zachód wzdłuż [[ulica Zygmunta Wróblewskiego we Wrocławiu|ul. Wróblewskiego]] prostokąta o wymiarach 58 na 141 m. |
Hala Targowa miała rzut w formie wydłużonego w kierunku wschód–zachód wzdłuż [[ulica Zygmunta Wróblewskiego we Wrocławiu|ul. Wróblewskiego]] prostokąta o wymiarach 58 na 141 m. |
||
== Przypisy == |
|||
<references/> |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* {{Cytuj książkę |tytuł= Die Jahrhunderthalle und das Ausstellungsgelände in Breslau – das Werk Max Bergs |autor=Jerzy Ilkosz |rok=2006 |miejsce=Monachium |wydawca=Oldenbourg Wissenschaftsverlag GmbH |seria=Schriften des Bundesinstituts für Kultur und Geschichte der Deutschen im östlichen Europa |tom=28 | |
* {{Cytuj książkę |tytuł= Die Jahrhunderthalle und das Ausstellungsgelände in Breslau – das Werk Max Bergs |autor=Jerzy Ilkosz |rok=2006 |miejsce=Monachium |wydawca=Oldenbourg Wissenschaftsverlag GmbH |seria=Schriften des Bundesinstituts für Kultur und Geschichte der Deutschen im östlichen Europa |tom=28 |strony=237-248 |język=de |ISBN=3-486-57986-X}} |
||
<!--> |
<!--> |
||
Wersja z 14:12, 26 sty 2013
Hala Targowa przy ulicy Wystawowej we Wrocławiu (niem. Messehalle) – nieistniejąca już hala na wrocławskich terenach targowych na Dąbiu, służąca jako miejsce do organizacji targów i wystaw. Zaprojektowana przez miejskiego radcę budowlanego Maksa Berga i wzniesiona w roku 1925 hala uległa zniszczeniu w czasie działań wojennych w roku 1945.
Historia
Wrocławskie tereny wystawowe, na których zorganizowano w 1913 Wystawę Stulecia zabudowane były, poza Halą Uroczystości (Festhalle) autorstwa Maksa Berga i Günthera Trauera oraz Pawilonem Wystawy Historycznej i Pergolą Hansa Poelziga kilkunastoma prowizorycznymi budynkami, rozebranymi po zamknięciu wystawy. Pozostałe po wystawie wzniesione w technice trwałej budynki okazały się po I wojnie światowej zbyt małe dla organizowanych przez przedsiębiorstwo Breslauer Messe AG dwa razy do roku Targów Wrocławskich. Już w 1919 Max Berg opracował pierwsze projekty rozbudowy terenów targowych o dalsze hale i pawilony. Przejściowo zamierzał zlokalizować nową wielką halę targową w południowej części terenów targowych. Ze względu na kryzys oraz hiperinflację decyzję o realizacji hali przeznaczonej na stoiska poszczególnych wystawców odkładano. Ostatecznie w początku 1924 Berg zaproponował budowę zespołu pawilonów w północnej części terenów targowych. Zespół obiektów na rzucie w kształcie litery „L” w południowo-zachodnim narożniku północnego terenu miał się składać z wielkiej Hali Targowej wzdłuż obecnej ul. Wróblewskiego, stanowiącej podstawę litery „L”, mniejszej hali przy ul. Wystawowej stanowiącej zakończenie pionowej kreski oraz położonego między nimi centralnego wejścia na tereny targów, tzw. Dziedzińca Targowego, w formie zadaszenia opartego na kolumnach i otaczającego z trzech stron placyk wejściowy. W pierwszym etapie zdecydowano o inwestowaniu w budowę większej Hali Targowej oraz Dziedzińca Targowego, a realizację mniejszej hali odłożono na później.
Mimo pewnego ustabilizowania gospodarki sytuacja finansowa była w dalszym ciągu niepewna, toteż miejski radca budowlany wybrał najtańszą z możliwych konstrukcji zadaszenia – drewnianą. Mimo to jeszcze po rozpoczęciu prac budżet szacowany na 850 tys. marek rzeszy[1] nie był domknięty, przy czym magistrat dołożył kwotę 100 tys. RM, reszta miała być finansowana przez spółkę wystawową oraz samych wystawców.
Architektura
Hala Targowa miała rzut w formie wydłużonego w kierunku wschód–zachód wzdłuż ul. Wróblewskiego prostokąta o wymiarach 58 na 141 m.
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Ilkosz: Die Jahrhunderthalle und das Ausstellungsgelände in Breslau – das Werk Max Bergs. T. 28. Monachium: Oldenbourg Wissenschaftsverlag GmbH, 2006, s. 237-248, seria: Schriften des Bundesinstituts für Kultur und Geschichte der Deutschen im östlichen Europa. (niem.).
Szablon:Modernizm (architektura)
