Silmarile

Silmarile (qya. Silmarilli, lp. Simarillë) – fikcyjne przedmioty ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Silmarile były trzema klejnotami stworzonymi przez Fëanora, najzdolniejszego wśród Ñoldorów, który uwięził w nich światło dwóch Drzew Valinoru. Zaklęty był w nich ogień Eä i losy Ardy.

Zostały wykonane przez Fëanora z tajemniczej krystalicznej silimy, przypominającej diament. Dzięki temu były bardzo trwałe. Zostały zaklęte przez Vardę tak, że nikt, kto pożądał Silmarili, nie mógł ich dotknąć, nie ryzykując poparzenia.

Klejnoty te były przedmiotem pożądania Melkora, który ukradł je zabijając ojca Fëanora, Finwego. Kradzież ta stała się przyczyną wojny o klejnoty, na kanwie której oparta jest książka Silmarillion.

Jeden z Silmarili został wykradziony z żelaznej korony Morgotha przez Berena i Lúthien. Dzięki niemu Eärendil, potomek Tuora i Idril, dopłynął do Valinoru na Vingilocie, mimo że wciąż trwał okres Nurtale Valinoreva i wybłagał pomoc Valarów w wojnie przeciw Morgothowi. Eärendil wybrał los elfa i wzniósł się dzięki Valarom pod niebo, a silmaril świecił na statku jako gwiazda, zaś pozostałe, z powodu chciwości synów Fëanora utonęły w odmętach oceanu i czeluściach ziemi. Nie odnajdą się, dopóki się świat nie odmieni.

Według Drugiej Przepowiedni Mandosa Silmarile zostaną odzyskane po bitwie Dagor Dagorath:

Następnie Ziemia zostanie rozłamana i ukształtowana na nowo, a Silmarile odzyskane z Ziemi, Morza i Przestworzy. Eärendil bowiem zstąpi z nieba i odstąpi płomienia, który miał w swej pieczy. Wówczas Fëanor weźmie Trzy Klejnoty i zaniesie je Yavannie Palurien, ta zaś je rozbije i ogniem ich ożywi Dwa Drzewa, i wielkie światło rozbłyśnie.

{{Cytat}} Brakujące pola: treść. Przestarzałe pola: 1.