Przejdź do zawartości

Cristofano Malvezzi: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
drobne merytoryczne
Linia 1: Linia 1:
'''Cristofano Malvezzi''' (ur. czerwiec [[1547]] - zm. [[22 stycznia]] [[1599]]) – włoski [[organista]] i [[kompozytor]] okresu późnego [[muzyka renesansu|renesansu]]. Jeden z najbardziej znanych kompozytorów [[Florencja|florenckich]] oraz prawdopodobnie członek [[Camerata florencka|cameraty florenckiej]]. Uważany jest za kompozytora rewolucjonistę, którego twórczość zapowiadała nadchodzącą epokę baroku.<ref>''Ensemble Ricercars'', pod red. Milton A. Swenson, 1978, s. IX.</ref>
'''Cristofano Malvezzi''' (czasem używana jest forma imienia ''Christophoro''<ref>Józef Chomiński, ''Opera i dramat'', Warszawa 1976, s. 22.</ref>) (ur. czerwiec [[1547]] - zm. [[22 stycznia]] [[1599]]) – włoski [[organista]] i [[kompozytor]] okresu późnego [[muzyka renesansu|renesansu]]. Jeden z najbardziej znanych kompozytorów [[Florencja|florenckich]] oraz prawdopodobnie członek [[Camerata florencka|cameraty florenckiej]]. Uważany jest za kompozytora rewolucjonistę, którego twórczość zapowiadała nadchodzącą epokę baroku.<ref>''Ensemble Ricercars'', pod red. Milton A. Swenson, 1978, s. IX.</ref>


Urodził się w [[Lukka|Lukce]] w muzykalnej rodzinie. Pierwsze nauki gry pobierał od swojego ojca Nicolao, który był organistą w tamtejszej katedrze San Martino. W 1572 roku został kantorem w [[Bazylika San Lorenzo|bazylice San Lorenzo]] we Florencji, a między 1574-77 otrzymał nominację na stanowisko ''maestro di capella'' w chórze Medyceuszy. Obie funkcje pełnił do śmierci w 1599 roku. Ponadto w latach 1565-1570 był organistą w [[Kościół Santa Trinita|kościele Santa Trinita]]. Prawdopodobnie już od 1577 roku dawał nauki oraz promował [[Jacopo Peri]]'ego.<ref>Tim Carter, ''Orpheus in the Marketplace''. Jacopo Peri and the economy of late Renaissance Florence, 2013, s. 210.</ref>
Urodził się w [[Lukka|Lukce]] w muzykalnej rodzinie. Pierwsze nauki gry pobierał od swojego ojca Nicolao, który był organistą w tamtejszej katedrze San Martino. W 1572 roku został kantorem w [[Bazylika San Lorenzo|bazylice San Lorenzo]] we Florencji, a między 1574-77 otrzymał nominację na stanowisko ''maestro di capella'' w chórze Medyceuszy. Obie funkcje pełnił do śmierci w 1599 roku. Ponadto w latach 1565-1570 był organistą w [[Kościół Santa Trinita|kościele Santa Trinita]]. Prawdopodobnie już od 1577 roku dawał nauki oraz promował [[Jacopo Peri]]'ego.<ref>Tim Carter, ''Orpheus in the Marketplace''. Jacopo Peri and the economy of late Renaissance Florence, 2013, s. 210.</ref>

Wersja z 10:36, 31 sie 2014

Cristofano Malvezzi (czasem używana jest forma imienia Christophoro[1]) (ur. czerwiec 1547 - zm. 22 stycznia 1599) – włoski organista i kompozytor okresu późnego renesansu. Jeden z najbardziej znanych kompozytorów florenckich oraz prawdopodobnie członek cameraty florenckiej. Uważany jest za kompozytora rewolucjonistę, którego twórczość zapowiadała nadchodzącą epokę baroku.[2]

Urodził się w Lukce w muzykalnej rodzinie. Pierwsze nauki gry pobierał od swojego ojca Nicolao, który był organistą w tamtejszej katedrze San Martino. W 1572 roku został kantorem w bazylice San Lorenzo we Florencji, a między 1574-77 otrzymał nominację na stanowisko maestro di capella w chórze Medyceuszy. Obie funkcje pełnił do śmierci w 1599 roku. Ponadto w latach 1565-1570 był organistą w kościele Santa Trinita. Prawdopodobnie już od 1577 roku dawał nauki oraz promował Jacopo Peri'ego.[3]

Jest autorem większości muzyki do intermedi odgrywanych w przerwach pięcioaktowej komedii La Pellegrina wystawianej podczas wesela Ferdynanda I Medyceusza z Krystyną Lotaryńską w 1589 roku.[4]

Pochowany w bazylice San Lorenzo.

Brat Cristofano, Alberigo Malavezzi (ok. 1550–1615) również był kompozytorem i organistą.

  1. Józef Chomiński, Opera i dramat, Warszawa 1976, s. 22.
  2. Ensemble Ricercars, pod red. Milton A. Swenson, 1978, s. IX.
  3. Tim Carter, Orpheus in the Marketplace. Jacopo Peri and the economy of late Renaissance Florence, 2013, s. 210.
  4. European Music, 1520-1640, pod red. James Haar, 2006, s. 88.