Komórki Rewolucyjne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Ideologia: poszerzenie ideologii RZ |
→Ideologia: drobne techniczne |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
== Ideologia == |
== Ideologia == |
||
Komórki Rewolucyjne były grupą [[skrajna lewica|skrajnie lewicową]], antyimperialistyczną i [[antysyjonizm|antysyjonistyczną]]<ref name="WIL>''Terroryzm'' s. 79-80</ref>''Encyclopedia of Terrorism, Tom 1'' s. 526</ref>. |
Komórki Rewolucyjne były grupą [[skrajna lewica|skrajnie lewicową]], antyimperialistyczną i [[antysyjonizm|antysyjonistyczną]]<ref name="WIL>''Terroryzm'' s. 79-80</ref><ref>''Encyclopedia of Terrorism, Tom 1'' s. 526</ref>. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Wersja z 14:22, 25 gru 2017
Komórki Rewolucyjne (niem. Revolutionäre Zellen, RZ) – organizacja terrorystyczna z Niemiec.
Historia
Grupa powstała w połowie lat 70. i pełniła funkcję terrorystycznego „sojuszu“[1]. Komórki Rewolucyjne nie posiadały przywództwa ani stałych kadr. Terroryści należący do RZ wiedli często normalnie życie i nie ukrywali się w podziemiu[1]. Członkowie grupy przeprowadzili około 200 zamachów (w większości bombowych). Operacje RZ przynosiły duże straty materialne, lecz rzadko kiedy ginęli w nich ludzie (zbijanie nie było celem)[1]. Komórki Rewolucyjne przyjęły taktykę „strzału w kolano“ spopularyzowaną przez Czerwone Brygady[1]. Członkowie grupy ranili między innymi sędziego Sądu Administracyjnego i kierownika Urzędu do spraw Cudzoziemców w Berlinie[1]. 11 maja 1981 roku z rąk członka formacji zginął heski minister gospodarki Heinz-Herbert Karry. Atak według założeń miał być jedynie próbą „ukarania“ polityka, a nie zabójstwem. Morderstwo doprowadziło do spadku poparcia dla formacji, a w konsekwencji jej zaniku[1].
Aktywiści Komórek Rewolucyjnych byli również zaangażowani w terroryzm międzynarodowy. W 1975 roku Hans-Joachim Klein z RZ uczestniczył w ataku na szczyt OPEC w Wiedniu. Operację zorganizował wenezuelski terrorysta „Carlos“[1]. W 1976 roku dwójka działaczy RZ wzięła udział w porwaniu francuskiego samolotu do Entebbe. Zakładników uwolnili izraelscy komandosi (operacja Entebbe)[1].
Propagandową tubą Komórek Rewolucyjnych było podziemne pismo „Gniew Rewolucyjny“[1].
Z Komórek Rewolucyjnych wydzieliła się grupa Rote Zora[1].
Ideologia
Komórki Rewolucyjne były grupą skrajnie lewicową, antyimperialistyczną i antysyjonistyczną[1][2].
Zobacz też
Bibliografia
- Wilhelm Dietl, Rolf Tophoven, Kai Hirschmann: Terroryzm. Warszawa: 2012. ISBN 978-83-01-16019-7.