Jan Rabanowski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m nie ma żadnej ciągłości. W Rządzie RP na uchodźstwie ministerstwo nie istniało, a PKWN nie jest kontynuacją Rządu RP, tylko tworem samozwańczym, nie uznawanym międzynarodowo |
Aight 2009 (dyskusja | edycje) Anulowanie wersji 52561539 autora Andros64 (dyskusja) Proszę czytać wyraźnie, nie jest to porpzednik dla PKWN, lecz dla ministra w rządzie TRJN. Znacznik: Anulowanie edycji |
||
Linia 21: | Linia 21: | ||
|3 od = ''11 grudnia 1944''/5 lipca 1945<ref>5 lipca 1945 Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej zyskał uznanie międzynarodowe.</ref><ref>Do 31 grudnia 1944 jako kierownik resortu komunikacji.</ref> |
|3 od = ''11 grudnia 1944''/5 lipca 1945<ref>5 lipca 1945 Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej zyskał uznanie międzynarodowe.</ref><ref>Do 31 grudnia 1944 jako kierownik resortu komunikacji.</ref> |
||
|3 do = 28 lutego 1951 |
|3 do = 28 lutego 1951 |
||
|3 poprzednik = [[Juliusz Ulrych]]<ref>Juliusz Ulrych pełnił urząd ministra komunikacji w rządzie Felicjana Sławoja-Składkowskiego.</ref> |
|||
|4 funkcja = ''[[Resort Komunikacji, Poczt i Telegrafów|Kierownik resortu komunikacji, poczt i telegrafów]]'' |
|||
|4 partia = [[Stronnictwo Demokratyczne]] |
|4 partia = [[Stronnictwo Demokratyczne]] |
||
|4 od = ''4 listopada 1944'' |
|4 od = ''4 listopada 1944'' |
Wersja z 17:55, 23 lut 2018
Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1907 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
21 marca 1958 |
Minister łączności | |
Okres |
od 13 czerwca 1956 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister kolei | |
Okres |
od 14 marca 1951 |
Przynależność polityczna | |
Następca | |
Minister komunikacji | |
Okres | |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Kierownik resortu komunikacji, poczt i telegrafów | |
Okres |
od 4 listopada 1944 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Odznaczenia | |
Jan Rabanowski (ur. 10 czerwca 1907 w Warszawie, zm. 21 marca 1958 tamże) – polski inżynier elektryk i polityk komunistyczny. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I kadencji, kierownik resortu komunikacji, poczt i telegrafów (1944), kierownik resortu i minister komunikacji (1944–1951), skierowany przez Polską Partię Robotniczą, której był członkiem do organizacji Stronnictwa Demokratycznego[5]. Minister kolei (1951) i minister łączności (1956–1958). Prezes Głównego Urzędu Pomiarów Kraju (1951–1952) i Centralnego Urzędu Geodezji i Kartografii (1952–1956).
Życiorys
Syn Józefa i Marii, urodził się w rodzinie kolejarskiej. W latach 1927–1932 praktykant, monter w Polskich Kolejach Państwowych. Ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej (1932). Ponownie zatrudniony na PKP (1934–1939). W 1939 pracownik Ministerstwa Łączności. Od 1927 działacz Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Życie” i Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom, a od 1928 Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. W latach 1940–1943 przebywał w ZSRR, m.in. w charakterze inżyniera w Elektrowni w Nowosybirsku. W 1943 został oficerem 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. W 1 Armii Wojska Polskiego, od maja do października 1944 pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 1 Samodzielnego Pułku Łączności ds. polityczno-wychowawczych (ppłk.). Należał do Polskiej Partii Robotniczej (1944), następnie do Stronnictwa Demokratycznego. Członek Centralnego Komitetu SD, prezydium Rady Naczelnej SD, wiceprezes Rady ds. Techniki przy prezesie Rady Ministrów.
Od 4 listopada 1944 do 11 grudnia 1944 był kierownikiem resortu komunikacji, poczt i telegrafu w Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego. Od 11 grudnia 1944 do 28 lutego 1951 był kierownikiem resortu i ministrem komunikacji, a od 14 marca do 27 czerwca 1951 ministrem kolei. Od 13 czerwca 1956 do 25 lutego 1958 był ministrem łączności. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I kadencji. Od lipca 1951 do maja 1952 prezes Głównego Urzędu Pomiarów Kraju, a następnie do czerwca 1956 prezes Centralnego Urzędu Geodezji i Kartografii.
Za udział w II wojnie światowej został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy, za współpracę z rządem szwedzkim – Orderem Gwiazdy Polarnej I klasy. Odznaczony również Orderem Białego Lwa I klasy, a także Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1946)[6], Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy, Medalem za Warszawę 1939–1945[7].
Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach 25 marca 1958 A 25 Tuje 1[8].
Przypisy
- ↑ 5 lipca 1945 Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej zyskał uznanie międzynarodowe.
- ↑ Do 31 grudnia 1944 jako kierownik resortu komunikacji.
- ↑ Juliusz Ulrych pełnił urząd ministra komunikacji w rządzie Felicjana Sławoja-Składkowskiego.
- ↑ Jan Grubecki i Jan Rabanowski pełnili urząd kierownika resortu komunikacji, poczt i telegrafów w nieuznawanym międzynarodowo Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego.
- ↑ Teraz kilku komunistom wprost polecono w połowie października zapisanie się do Stronnictwa Demokratycznego, mieli być tam okiem i uchem PPR. Chajn się temu opierał, wolałby zostać w PPR, ale go przekonano. Wśród innych „wtyczek” komunistycznych byli sekretarz Prezydium PKWN Jan Karol Wende i Jan Rabanowski, od 1 grudnia kierownik resortu komunikacji, poczt i telegrafów. Marek Łatyński, Nie paść na kolana. Szkice o opozycji lat czterdziestych, wyd. II rozszerzone, Wrocław 2002, Wyd. Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum, ISBN 83-7095-056-6 s. 116–117
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 74, poz. 490
- ↑ Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia - Monitor Polski [online], monitorpolski.gov.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ Jan Rabanowski w bazie Cmentarza Wojskowego na Powązkach
Bibliografia
- Leksykon historii Polski, Wiedza Powszechna Warszawa 1995
- foto w: „Głos Robotniczy”, wyd. A, 28 lutego 1957, nr 51, s. 1 (zdjęcia wszystkich członków nowego rządu J. Cyrankiewicza od 28 lutego 1957)
- „Głos Robotniczy”, wyd. A, 26 sierpnia 1958, nr 72, s. 1 (notatka ze sprawozdaniem z pogrzebu)
- Jan Rabanowski, „Tygodnik Demokratyczny”, nr 12 z 26 marca–1 kwietnia 1958, s. 3
- Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991, PWN, Warszawa 1991, s. 415, ISBN 83-01-10386-8
- Informacje w BIP IPN
- Absolwenci Politechniki Warszawskiej
- Działacze Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej
- Kierownicy resortów Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego
- Ministrowie poczt i telegrafów
- Polacy odznaczeni Orderem Gwiazdy Polarnej (Szwecja)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem za Warszawę 1939–1945
- Polacy odznaczeni Orderem Lwa Białego
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy I klasy
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Politycy PPR
- Politycy Stronnictwa Demokratycznego
- Polscy inżynierowie
- Polscy ministrowie łączności
- Polscy ministrowie transportu
- Polscy pracownicy kolejowi
- Posłowie do Krajowej Rady Narodowej
- Posłowie na Sejm Ustawodawczy (1947–1952)
- Posłowie z okręgu Kętrzyn (PRL)
- Urodzeni w 1907
- Zmarli w 1958
- Żołnierze ludowego Wojska Polskiego – uczestnicy walk na froncie wschodnim