Przejdź do zawartości

Pasmo Lubania: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne i red.
Selso (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Pasmo Lubania a2.jpg|thumb|upright=1.5|Pasmo Lubania, widok z [[Pieniny Czorsztyńskie|Pienin Czorsztyńskich]]]]
[[Plik:Pasmo Lubania a2.jpg|thumb|240px|Pasmo Lubania, widok z [[Pieniny Czorsztyńskie|Pienin Czorsztyńskich]]]]
[[Plik:Kluszkowce a1.jpg|thumb|upright=1.5|Pasmo Lubania, widok z [[Pieniny Spiskie|Pienin Spiskich]]]]
[[Plik:Kluszkowce a1.jpg|thumb|240px|Pasmo Lubania, widok z [[Pieniny Spiskie|Pienin Spiskich]]]]
{{commonscat|Pasmo Lubania}}
{{commonscat|Pasmo Lubania}}
'''Pasmo Lubania''' – dobrze wyodrębniony [[masyw górski]] w południowo-wschodniej części [[Gorce|Gorców]], między dolinami [[Ochotnica (rzeka)|Ochotnicy]], [[Dunajec|Dunajca]] i [[Krośnica (potok)|Krośnicy]], oddzielony od głównego [[rozróg|rozrogu]] [[Przełęcz Knurowska|Przełęczą Knurowską]]. Długość ok. 20&nbsp;km, szerokość do 10&nbsp;km<ref name=A>{{Cytuj książkę |tytuł=Gorce. Mapa turystyczna 1:50&nbsp;000 |rok=2007 |wydawca=Compass |miejsce=Kraków |isbn= 978-83-89165-39-8}}</ref>. W Paśmie Lubania w kierunku od Przełęczy Knurowskiej na wschód wyróżnia się w jego [[Grań|grani]] głównej kolejno następujące, słabo wyodrębnione wzniesienia<ref name=geoportal>{{cytuj stronę|url=http://mapy.geoportal.gov.pl/imap/|tytuł=Mapa topograficzna i satelitarna|opublikowany=Geoportal|data dostępu=2017-04-08}}</ref>:
'''Pasmo Lubania''' – dobrze wyodrębniony [[masyw górski]] w południowo-wschodniej części [[Gorce|Gorców]], między dolinami [[Ochotnica (rzeka)|Ochotnicy]], [[Dunajec|Dunajca]] i [[Krośnica (potok)|Krośnicy]], oddzielony od głównego [[rozróg|rozrogu]] [[Przełęcz Knurowska|Przełęczą Knurowską]]. Długość ok. 20&nbsp;km, szerokość do 10&nbsp;km<ref name=A>{{Cytuj książkę |tytuł=Gorce. Mapa turystyczna 1:50&nbsp;000 |rok=2007 |wydawca=Compass |miejsce=Kraków |isbn= 978-83-89165-39-8}}</ref>. W Paśmie Lubania w kierunku od Przełęczy Knurowskiej na wschód wyróżnia się w jego [[Grań|grani]] głównej kolejno następujące, słabo wyodrębnione wzniesienia<ref name=geoportal>{{cytuj stronę|url=http://mapy.geoportal.gov.pl/imap/|tytuł=Mapa topograficzna i satelitarna|opublikowany=Geoportal|data dostępu=2017-04-08}}</ref>:
Linia 32: Linia 32:
Zlikwidowany został znakowany żółto szlak z [[Ochotnica Górna|Ochotnicy Górnej]] na Runek.
Zlikwidowany został znakowany żółto szlak z [[Ochotnica Górna|Ochotnicy Górnej]] na Runek.


Od 2015 roku istnieje [[Wieża widokowa na Lubaniu]]<ref>{{cytuj | url = http://www.ochotnica.pl/mfiles/544/28/0/z/Przewodnik_infromator_turystyczny_Do_druku.pdf | tytuł=Enklawa aktywnego wypoczynku w sercu Gorców. Informator turystyczny | opublikowany = Strona internetowa Ochotnicy Dolnej | data dostępu=2018-12-17}}</ref>
== Przypisy ==
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 14:02, 28 wrz 2019

Pasmo Lubania, widok z Pienin Czorsztyńskich
Pasmo Lubania, widok z Pienin Spiskich

Pasmo Lubania – dobrze wyodrębniony masyw górski w południowo-wschodniej części Gorców, między dolinami Ochotnicy, Dunajca i Krośnicy, oddzielony od głównego rozrogu Przełęczą Knurowską. Długość ok. 20 km, szerokość do 10 km[1]. W Paśmie Lubania w kierunku od Przełęczy Knurowskiej na wschód wyróżnia się w jego grani głównej kolejno następujące, słabo wyodrębnione wzniesienia[2]:

Od grani głównej odchodzi wiele krótkich, bocznych odnóg, na niektórych z nich również są nazwane wierzchołki. Partie grzbietowe zbudowane są z piaskowców magurskich, zbocza porośnięte lasami iglastymi i mieszanymi. Spływają z nich liczne potoki. Na zboczach dwie niewielkie jaskinie osuwiskowe – Zbójnickie Dziury.

Dość wysoko na zbocza podchodzą osiedla miejscowości położonych po obu stronach Pasma Lubania: od północnej strony jest to Ochotnica Dolna i Ochotnica Górna, od południowej Knurów, Szlembark, Huba, Maniowy, Kluszkowce, Mizerna, Krośnica, Grywałd, od wschodniej Krościenko i Tylmanowa. Najwyżej, bo na głównej grani, położone jest otoczone z wszystkich stron lasem niewielkie osiedle Studzionki. Na stokach i partiach grzbietowych liczne polany, pozostałość dawnego pasterstwa. Większość z nich od dawna nieużytkowana samoistnie zarasta lasem, niektóre zarosły już całkowicie[3].

Z rzadkich w Polsce gatunków roślin w Paśmie Lubania stwierdzono występowanie kukułki bzowej i irgi czarnej[4].

Szlaki piesze w Paśmie Lubania

Całe pasmo przemierza znakowany czerwono Główny Szlak Beskidzki. Poznanie okolic Lubania umożliwiają także inne szlaki:

szlak turystyczny czerwony z Przełęczy Knurowskiej, przez Bukowinkę, Studzionki, Kotelnicę, Polanę Morgi, Lubań, Marszałek, do Krościenka nad Dunajcem – średni czas wędrówki szlakiem w obie strony: około 6 godzin,
szlak turystyczny zielony z Lubania, przez Pasterski Wierch, do Tylmanowej – średni czas wędrówki szlakiem: około 3 godzin (w przeciwnym kierunku: około 4 godzin),
szlak turystyczny niebieski z Ochotnicy Dolnej, przez Folwarki, Lubań, Wdżar, przełęcz Snozka, do Czorsztyna – średni czas wędrówki szlakiem: około 4,5 godziny (w przeciwnym kierunku: około 3 godzin 45 minut),
szlak turystyczny zielony z Ochotnicy Dolnej, przez dolinę Kudowskiego Potoku, polanę Morgi, Lubań, do Grywałdu – średni czas wędrówki szlakiem: około 4,5 godziny (w przeciwnym kierunku: około 5 godzin).
szlak turystyczny niebieski Huba – połączenie z GSB w rejonie Kotelnicy – wyznakowany w 2015 roku.
szlak turystyczny zielony ManiowyMizerna – połączenie z GSB w rejonie polany Kudów – wyznakowany w 2015 roku.
szlak turystyczny żółty Osada CzorsztynKluszkowceRezerwat przyrody ModrzewieGierowa GóraLubań – wyznakowany w 2015 roku.

Zlikwidowany został znakowany żółto szlak z Ochotnicy Górnej na Runek.

Od 2015 roku istnieje Wieża widokowa na Lubaniu[5]

Przypisy

  1. Gorce. Mapa turystyczna 1:50 000. Kraków: Compass, 2007. ISBN 978-83-89165-39-8.
  2. Mapa topograficzna i satelitarna. Geoportal. [dostęp 2017-04-08].
  3. Marek Cieszkowski, Paweł Luboński: Gorce – przewodnik dla prawdziwego turysty. Pruszków: Rewasz, 2004. ISBN 83-89188-19-8.
  4. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  5. Enklawa aktywnego wypoczynku w sercu Gorców. Informator turystyczny [online], Strona internetowa Ochotnicy Dolnej [dostęp 2018-12-17].