Željko Obradović: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
184 |
|||
Linia 15: | Linia 15: | ||
|miejsce śmierci = |
|miejsce śmierci = |
||
|obywatelstwo = |
|obywatelstwo = |
||
|wzrost = |
|wzrost = 184 |
||
|masa ciała = |
|masa ciała = |
||
|aktywność = 1980–1991 |
|aktywność = 1980–1991 |
Wersja z 22:59, 15 lis 2019
Obradović jako trener Fenerbahçe Ülker w 2018. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Fenerbahçe Doğuş | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Trener | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Želimir "Željko" Obradović | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
7 marca 1960 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
184 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aktywność |
1980–1991 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Draft |
1982 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Želimir „Željko” Obradović, serb. Желимир Жељко Обрадовић (ur. 9 marca 1960 w Čačaku, Serbia - daw. Jugosławia) – serbski trener koszykarski, wcześniej reprezentant Jugosławii jako koszykarz występujący na pozycji rozgrywającego, olimpijczyk, po zakończeniu kariery zawodniczej – trener koszykarski, obecnie trener tureckiego Fenerbahçe Doğuş.
Kariera zawodnicza
Obradović rozpoczął swoją karierę koszykarską, grając w klubie z rodzinnego miasta - Borac Čačak. Spędził tam sześć lat po czym latem 1986 roku odszedł do stołecznego Partizanu. Wraz z nim do klubu trafili 18-letni Vlade Divac, 19-letni Aleksandar Đorđević i 20-letni Žarko Paspalj.
Obradović spędził w Partizanie pięć sezonów, zdobywając w sezonie 1986/87 mistrzostwo Jugosławii i awansował w następnym sezonie do Final Four Pucharu Mistrzów (obecnie Euroliga). W kolejnym sezonie KK Partizan zdobył Puchar Jugosławii i Puchar Koracia, a Obradović stał jednym z najlepszych playmakerów w kraju.
Dobra gra Željko nie pozostała niezauważona i 28-letni koszykarz pojechał z reprezentacją Jugosławii na igrzyska olimpijskie w Seulu w 1988 roku. Tam koszykarze z Bałkanów byli gorsi tylko od ZSRR i zdobyli srebrne medale. Dwa lata później, wciąż z Obradoviciem w składzie, na mistrzostwach Świata w Argentynie Jugosłowianie zrewanżowali się Rosjanom, pokonując ich w finale 92:75 i zdobywając złote medale.
Jego kariera miała kres właśnie po mundialu w Argentynie, gdy został skazany na rok więzienia za potrącenie pieszego w wypadku samochodowym. Karę odbył, ale czynnie do koszykówki nie był w stanie wrócić. W 1991 roku zakończył karierę, z miejsca zostając nowym trenerem Partizanu.
Kariera trenerska
Obradović przez niecałe dwadzieścia lat swojej kariery jako trener wypracował sobie rekordowy dorobek. Siedmiokrotnie wygrywał rozgrywki Euroligi i to z czterema różnymi klubami, dwukrotnie Puchar Saporty (z dwoma zespołami), kilkanaście tytułów mistrzowskich, puchary krajów, a w dorobku także złoto i srebro z reprezentacją Jugosławii.
Najwięcej sukcesów odniósł w Panathinaikosie Ateny, którego szkoleniowcem jest nieprzerwanie od lata 1999 roku. Dzięki niemu klub stał się jednym z najlepszych w Europie - PAO pod jego wodzą czterokrotnie sięgnęło po wygraną w Eurolidze, dziesięciokrotnie w lidze Grecji i sześć razy w pucharze kraju.
W 2007 roku po raz drugi w historii wywalczył potrójną koronę, którą określa się Triple Crown. Po raz pierwszy Obradović osiągnął to 15 lat wcześniej, kiedy jego KK Partizan zdobył mistrzostwo i puchar Jugosławii, a na europejskich parkietach nie miał sobie równych w Eurolidze.
Dwa lata później osiągnął to po raz trzeci, a przy okazji sprawił wielką radość sympatykom PAO, gdyż jego zespół nie dość, że sięgnął po potrójną koronę, to na dodatek za każdym razem kosztem rywala zza miedzy - Olympiakosu Pireus. Koniczynki rozprawiły się z koszykarzami z Pireusu w finale mistrzostw i Pucharu Grecji, a w Eurolidze wyeliminowali rywali w półfinale.
Osiągnięcia
Stan na 23 czerwca 2018, na podstawie[1][2], o ile nie zaznaczono inaczej.
Zawodnicze
- Drużynowe
- Mistrz:
- Jugosławii (1987)
- II ligi jugosłowiańskiej (1981)
- Wicemistrz Jugosławii (1988, 1989, 1991)
- Brąz Euroligi (1988)
- Zdobywca pucharu:
- Koracia (1989)
- Jugosławii (1989)
- Reprezentacja
- Mistrz:
- świata (1990)
- Igrzysk Dobrej Woli (1990)
- Wicemistrz olimpijski (1988)
- Lider igrzysk olimpijskich w skuteczności rzutów za 3 punkty (1988)[3]
- Uczestnik mistrzostw świata U–19 (1979 – 4. miejsce)
Trenerskie
- Drużynowe
- Mistrzostwo:
- Wicemistrzostwo:
- Brąz:
- Euroligi (1998, 2005)
- ACB (1995)
- ligi greckiej (2002)
- pucharu Hiszpanii (1996)
- IV miejsce w Eurolidze (1996, 2006, 2012, 2015)
- Puchar:
- Superpuchar Włoch (1997)
- II miejsce w pucharze:
- Jugosławii (1993)
- Włoch (1998)
- Grecji (2000, 2001, 2010, 2011)
- Turcji (2015)
- prezydenta Turcji (2014)
- Indywidualne
- Trener roku:
- Euroligi (1994, 1995, 2007, 2011, 2017)
- ligi greckiej (2000, 2007, 2009, 2011)
- Zaliczony do grona 50. najwybitniejszych osobowości Euroligi (2008)[4]
- Reprezentacyjne
(* – jako asystent)
- Mistrzostwo:
- Wicemistrzostwo olimpijskie (1996)
- Brązowy medal mistrzostw Europy (1999)
Przypisy
- ↑ Profil na archive.fiba.com. archive.fiba.com. [dostęp 23 czerwca 2018]. (ang.).
- ↑ Zeljko Obradovic na euroleague.net. euroleague.net. [dostęp 23 czerwca 2018]. (ang.).
- ↑ 1988 Olympic Games Tournament for Men - 3 points % - Statistics. fiba.com. [dostęp 2 lipca 2014]. (ang.).
- ↑ 50 Greatest Euroleague Contributors. euroleague.net. [dostęp 2 lipca 2014]. (ang.).