Przejdź do zawartości

Emilian Kamiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna
m →Życiorys: skoro ukończył PWST jest przede wszystkim aktorem z wykształcenia (czy jaki tam kierunek na PWST kończył), w tym stanie rzeczy wskazywanie, że jest technikiem ekonomistą z wykształcenia (i tylko nim) sugeruje, że K. to jakiś naturszczyk , drobne redakcyjne
Linia 26: Linia 26:


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Z wykształcenia jest technikiem ekonomistą. Ukończył Technikum Ekonomiczne nr 8 w Warszawie przy ul. Joliot-Curie 13, niedaleko Polskiego Radia. Po ukończeniu [[Warszawa|warszawskiej]] [[Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie|Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej]] w 1975 roku zadebiutował w pierwszym spektaklu Teatru na Woli ''[[Pierwszy dzień wolności]]'' Kruczkowskiego w reż. [[Tadeusz Łomnicki|Tadeusza Łomnickiego]]<ref>{{cytuj stronę |url=http://teatrkamienica.pl/pl/o-teatrze/aktorzy/20/emilian-kaminski |tytuł=Teatr Kamienica. Emilian Kamiński |opublikowany=[[Teatr Kamienica]] |data dostępu=2017-10-12}}</ref>. Jednym z jego największych osiągnięć była rola w spektaklu prozy [[Edward Stachura|Edwarda Stachury]] ''Się'' w małej salce [[Teatr na Rozdrożu|Teatru Na Rozdrożu]] w [[Warszawa|Warszawie]].
Kamiński jest absolwentem Technikum Ekonomicznego nr 8 w Warszawie przy ul. Joliot-Curie 13. Po ukończeniu [[Warszawa|warszawskiej]] [[Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie|Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej]] w 1975 roku zadebiutował w pierwszym spektaklu Teatru na Woli ''[[Pierwszy dzień wolności]]'' Kruczkowskiego w reż. [[Tadeusz Łomnicki|Tadeusza Łomnickiego]]<ref>{{cytuj stronę |url=http://teatrkamienica.pl/pl/o-teatrze/aktorzy/20/emilian-kaminski |tytuł=Teatr Kamienica. Emilian Kamiński |opublikowany=[[Teatr Kamienica]] |data dostępu=2017-10-12}}</ref>. Jednym z jego największych osiągnięć była rola w spektaklu prozy [[Edward Stachura|Edwarda Stachury]] ''Się'' w małej salce [[Teatr na Rozdrożu|Teatru Na Rozdrożu]] w [[Warszawa|Warszawie]].


Na dużym ekranie zadebiutował w filmie [[Jan Łomnicki|Jana Łomnickiego]] ''[[Akcja pod Arsenałem (film)|Akcja pod Arsenałem]]'' ([[1977 w filmie|1977]]) jako jeden z młodziutkich uczestników ruchu oporu. Dużą, ciekawszą kreację niestałego w uczuciach Roberta zagrał w obrazie ''Tango ptaka'' ([[1980 w filmie|1980]]). Sympatię widzów przyniosła mu postać Jerzego, pełnego fantazji, zakochanego [[Malarstwo|malarza]] w kinowej i telewizyjnej [[Adaptacja filmowa|ekranizacji]] [[Powieść|powieści]] [[Kornel Makuszyński|Kornela Makuszyńskiego]] ''[[Szaleństwa panny Ewy]]'' ([[1985 w filmie|1985]]).
Na dużym ekranie zadebiutował w filmie [[Jan Łomnicki|Jana Łomnickiego]] ''[[Akcja pod Arsenałem (film)|Akcja pod Arsenałem]]'' ([[1977 w filmie|1977]]) jako jeden z młodziutkich uczestników ruchu oporu. Dużą, ciekawszą kreację niestałego w uczuciach Roberta zagrał w obrazie ''Tango ptaka'' ([[1980 w filmie|1980]]). Sympatię widzów przyniosła mu postać Jerzego, pełnego fantazji, zakochanego [[Malarstwo|malarza]] w kinowej i telewizyjnej [[Adaptacja filmowa|ekranizacji]] [[Powieść|powieści]] [[Kornel Makuszyński|Kornela Makuszyńskiego]] ''[[Szaleństwa panny Ewy]]'' ([[1985 w filmie|1985]]).

Wersja z 22:01, 16 sie 2020

Emilian Kamiński
Ilustracja
Foto: Paweł Matyka
Imię i nazwisko

Emilian Kazimierz Kamiński

Data i miejsce urodzenia

10 lipca 1952
Warszawa

Data śmierci

26 grudnia 2022

Zawód

aktor, reżyser, wokalista i pisarz

Współmałżonek

Justyna Sieńczyłło

Lata aktywności

od 1976

Zespół artystyczny
Teatr Kamienica
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Emilian Kamiński
Teatr Kamienica, założony przez Kamińskiego w Warszawie

Emilian Kazimierz Kamiński (ur. 10 lipca 1952 w Warszawie) – aktor i reżyser teatralny, filmowy, musicalowy i dubbingowy, wokalista i pisarz. Założyciel Fundacji Atut i Teatru Kamienica. Brat Doroty Kamińskiej.

Życiorys

Kamiński jest absolwentem Technikum Ekonomicznego nr 8 w Warszawie przy ul. Joliot-Curie 13. Po ukończeniu warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w 1975 roku zadebiutował w pierwszym spektaklu Teatru na Woli Pierwszy dzień wolności Kruczkowskiego w reż. Tadeusza Łomnickiego[1]. Jednym z jego największych osiągnięć była rola w spektaklu prozy Edwarda Stachury Się w małej salce Teatru Na Rozdrożu w Warszawie.

Na dużym ekranie zadebiutował w filmie Jana Łomnickiego Akcja pod Arsenałem (1977) jako jeden z młodziutkich uczestników ruchu oporu. Dużą, ciekawszą kreację niestałego w uczuciach Roberta zagrał w obrazie Tango ptaka (1980). Sympatię widzów przyniosła mu postać Jerzego, pełnego fantazji, zakochanego malarza w kinowej i telewizyjnej ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego Szaleństwa panny Ewy (1985).

W latach 1977–1983 związany był z Teatrem Narodowym, gdzie grał w sztukach reżyserowanych przez Adama Hanuszkiewicza: Mąż i żona (1977) Aleksandra Fredry, Sen srebrny Salomei (1977-78) Juliusza Słowackiego, Dziady (1978-79) Adama Mickiewicza, Treny (1979) Jana Kochanowskiego, Bracia Karamazow (1979-80) Fiodora Dostojewskiego, ... i Dekameron (1980) Giovanniego Boccaccio, Samuel Zborowski (1981) Juliusza Słowackiego, Śpiewnik domowy (1982-83) Stanisława Moniuszki i Komedia pasterska (1982-83) Jana Andrzeja Morsztyna.

W latach 1983–2000 związał się z Teatrem Ateneum, gdzie zadebiutował jako reżyser przedstawieniem o szaleństwie dyskotekowej muzyki Słodkie Miasto (1983), był współtwórcą wraz z Wojciechem Młynarskim spektaklu Brel (1985). Widzowie teatralni oglądali go m.in. w głośnych inscenizacjach Adama Hanuszkiewicza: Cyd (1985) Morsztyna i Pierre’a Corneille, Maria i Woyzeck (1985-86) według Georga Büchnera.

Występował także w teatrach warszawskich: Komedia (1989, 2002), Rozmaitości (1990), Powszechnym im. Zygmunta Hübnera, gdzie odniósł sukces jako Janosik-Swój w przedstawieniu Ernesta Brylla Na szkle malowane (1993) w reżyserii Krystyny Jandy oraz zagrał w swojej autorskiej sztuce Romans (1996) w reżyserii Roberta Glińskiego, Muzycznym 'Roma' (1999), Studio Buffo jako pan Capuleti w musicalu Janusza Józefowicza Romeo i Julia (2004) oraz Rampa na Targówku (2006). Od roku 1997 powrócił na stałe do Teatru Narodowego.

W 1993 roku na XXVII Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu odebrał nagrodę jury oraz nagrodę publiczności za monodram Kontrabasista według Patricka Süskinda. W 2002 roku na II Krajowym Festiwalu Teatru PR i TV „Dwa Teatry” w Sopocie zdobył wyróżnienie dla autorskiego słuchowiska Romans, a w 2004 roku na XLIII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych otrzymał II miejsce w plebiscycie publiczności na najlepszą rolę męską Spotkań – za rolę Kempa w przedstawieniu Czuwanie Morrisa Panycha. Wybudował prywatną scenę Teatr Kamienica przy al. Solidarności 93 (nieopodal stacji metra Ratusz), gdzie od 27 kwietnia 2009 roku wystawia sztuki.

Odznaczenia

22 sierpnia 2005 za zasługi w pracy artystycznej został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[2], a w 2007 roku odebrał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3], 4 grudnia 2007 za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za zaangażowanie w walkę o wolność słowa i wolne media, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[4] (uroczystość dekoracji odbyła się 10 grudnia 2007 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego[5]), 5 czerwca 2014 za wybitne zasługi w pracy twórczej i działalności artystycznej, za osiągnięcia w promowaniu polskiej kultury został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[6][7], a 26 lutego 2019 za zasługi w działalności na rzecz niepodległości i suwerenności Polski oraz respektowania praw człowieka w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[8]. 23 października 2019 otrzymał Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości[9].

Filmografia

Filmy/Seriale TV

Gościnnie

Dubbing

Rodzina

Jest bratem aktorki Doroty Kamińskiej. Z żoną Justyną Sieńczyłło mieszka w Józefowie pod Warszawą. Ma trójkę dzieci: Natalię (z pierwszego związku), Kajetana i Cypriana (z obecną żoną).

Przypisy

  1. ↑ Teatr Kamienica. Emilian Kamiński. Teatr Kamienica. [dostęp 2017-10-12].
  2. ↑ M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1019 – pkt 4.
  3. ↑ Medale Gloria Artis dla internowanych twórców. e-teatr.pl, 26 marca 2007. [dostęp 6 grudnia 2012].
  4. ↑ M.P. z 2008 r. nr 31, poz. 273 – pkt 38.
  5. ↑ Prezydent RP odznaczył bohaterów stanu wojennego oraz działaczy ruchu „Polsko-Czesko-Słowackiej Solidarności”. prezydent.pl, 10 grudnia 2007. [dostęp 6 grudnia 2012].
  6. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 923.
  7. ↑ 59 odznaczonych za zasługi dla wolności. prezydent.pl, 5 czerwca 2014. [dostęp 5 czerwca 2014].
  8. ↑ M.P. z 2019 r. poz. 330
  9. ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Ordery i odznaczenia / Osoby zasłużone dla kultury odznaczone przez Prezydenta [online], www.prezydent.pl [dostęp 2019-10-23].

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emilian_Kamiński&oldid=60632686”