Przejdź do zawartości

Stefan Jan Ślizień: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Dodany link zewnętrzny do dzieł w Polonie
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat., drobne merytoryczne
Linia 4: Linia 4:
Był synem [[Aleksander Kazimierz Ślizień|Aleksandra Kazimierza]]. Walczył w szeregach [[Jan III Sobieski|Jana Sobieskiego]] pod [[Bitwa pod Niemirowem (1672)|Niemirowem]], [[Bitwa pod Komarnem|Komarnem]], Kałuszem, [[Bitwa pod Chocimiem (1673)|Chocimiem]] i z Sieniawskim na Wołoszczyźnie, co nieco później opisał w wierszowanym pamiętniku. Sprawował wiele funkcji publicznych, był m.in.: pisarzem ziemskim oszmiańskim, posłem na konwokację roku 1696, referendarzem wielkim litewskim, starostą krewskim i marszałkiem trybunału litewskiego (1705).
Był synem [[Aleksander Kazimierz Ślizień|Aleksandra Kazimierza]]. Walczył w szeregach [[Jan III Sobieski|Jana Sobieskiego]] pod [[Bitwa pod Niemirowem (1672)|Niemirowem]], [[Bitwa pod Komarnem|Komarnem]], Kałuszem, [[Bitwa pod Chocimiem (1673)|Chocimiem]] i z Sieniawskim na Wołoszczyźnie, co nieco później opisał w wierszowanym pamiętniku. Sprawował wiele funkcji publicznych, był m.in.: pisarzem ziemskim oszmiańskim, posłem na konwokację roku 1696, referendarzem wielkim litewskim, starostą krewskim i marszałkiem trybunału litewskiego (1705).


Poseł sejmiku [[powiat starodubowski (I Rzeczpospolita)|powiatu starodubowskiego]] na [[sejm konwokacyjny 1696]] roku<ref>Ewa Gąsior, Sejm konwokacyjny po śmierci Jana III Sobieskiego, Warszawa 2017, s. 89.</ref>. Był konsyliarzem [[województwo wileńskie (I Rzeczpospolita)|województwa wileńskiego]] w [[konfederacja sandomierska|konfederacji sandomierskiej]] [[1704]] roku<ref> Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s]</ref>.
Poseł sejmiku [[powiat starodubowski (I Rzeczpospolita)|powiatu starodubowskiego]] na [[sejm konwokacyjny 1696]] roku<ref>Ewa Gąsior, Sejm konwokacyjny po śmierci Jana III Sobieskiego, Warszawa 2017, s. 89.</ref>. Po zerwanym sejmie konwokacyjnym 1696 roku przystąpił 28 września 1696 roku do konfederacji generalnej<ref>Konfederacya Generalna Ordinvm Regni & Magni Dvcatus Lithvaniæ Po niedoszłey Konwokacyey głowney Warszawskiey umowiona Roku Pańskiego 1696. dnia 29 Miesiąca Sierpnia, [1696], [b.n.s.]</ref>. Był konsyliarzem [[województwo wileńskie (I Rzeczpospolita)|województwa wileńskiego]] w [[konfederacja sandomierska|konfederacji sandomierskiej]] [[1704]] roku<ref> Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s]</ref>.


Żonaty z Zofią Kociełłówną<ref>Dymitr Wićko: [http://www.zapiskihistoryczne.pl/files/issues/48d0581b986fc4c0b6dee28d1576235e_ZH_2010_3_Wicko_N.pdf SILVA RERUM Z XVIII WIEKU Z PAMIĘTNIKIEM MICHAŁA ADAMA ŚLIŹNIA (1691–1752) ZE ZBIORÓW BIBLIOTEKI NARODOWEJ BIAŁORUSI W MIŃSKU]. "Zapiski Historyczne" 2010. Z. 3, s. 100.</ref>.
Żonaty z Zofią Kociełłówną<ref>Dymitr Wićko: [http://www.zapiskihistoryczne.pl/files/issues/48d0581b986fc4c0b6dee28d1576235e_ZH_2010_3_Wicko_N.pdf SILVA RERUM Z XVIII WIEKU Z PAMIĘTNIKIEM MICHAŁA ADAMA ŚLIŹNIA (1691–1752) ZE ZBIORÓW BIBLIOTEKI NARODOWEJ BIAŁORUSI W MIŃSKU]. "Zapiski Historyczne" 2010. Z. 3, s. 100.</ref>.
Linia 24: Linia 24:


{{SORTUJ:Ślizień, Stefan, Jan}}
{{SORTUJ:Ślizień, Stefan, Jan}}
[[Kategoria:Członkowie konfederacji generalnej (1696)]]
[[Kategoria:Członkowie stanu rycerskiego I Rzeczypospolitej]]
[[Kategoria:Członkowie stanu rycerskiego I Rzeczypospolitej]]
[[Kategoria:Konsyliarze konfederaccy (województwo wileńskie)]]
[[Kategoria:Konsyliarze konfederaccy (województwo wileńskie)]]

Wersja z 12:13, 24 maj 2021

Stefan Jan Ślizień herbu własnego (ur. w I połowie XVII wieku, zm. w 1707 roku[1]) – marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1705 roku[2], referendarz wielki litewski od 15 czerwca 1705, pisarz ziemski od 1683, podstarości oszmiański 1681-1683, starosta krewski, poseł i poeta.

Życiorys

Był synem Aleksandra Kazimierza. Walczył w szeregach Jana Sobieskiego pod Niemirowem, Komarnem, Kałuszem, Chocimiem i z Sieniawskim na Wołoszczyźnie, co nieco później opisał w wierszowanym pamiętniku. Sprawował wiele funkcji publicznych, był m.in.: pisarzem ziemskim oszmiańskim, posłem na konwokację roku 1696, referendarzem wielkim litewskim, starostą krewskim i marszałkiem trybunału litewskiego (1705).

Poseł sejmiku powiatu starodubowskiego na sejm konwokacyjny 1696 roku[3]. Po zerwanym sejmie konwokacyjnym 1696 roku przystąpił 28 września 1696 roku do konfederacji generalnej[4]. Był konsyliarzem województwa wileńskiego w konfederacji sandomierskiej 1704 roku[5].

Żonaty z Zofią Kociełłówną[6].

Twórczość

  • Haracz krwią turecką Turkom wypłacony, Wilno 1674; fragmenty przedr.: K. W. Wójcicki Stare gawędy i obrazy, t. 1, Warszawa 1840, s. 196-200; K. M. Górski "Król Jan III w poezji polskiej XVII w." w książce Pisma literackie, Kraków 1913.

Bibliografia

  • Jan Władysław Poczobut Odlanicki, Pamiętnik, Warszawa 1987
  • Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut, t. 3 Piśmiennictwo Staropolskie, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1965, s. 324

Przypisy

  1. Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, T. I, Województwo Wileńskie XIV-XVIII wiek, pod red. A. Rachuby, Warszawa 2004, s. 737.
  2. Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 134.
  3. Ewa Gąsior, Sejm konwokacyjny po śmierci Jana III Sobieskiego, Warszawa 2017, s. 89.
  4. Konfederacya Generalna Ordinvm Regni & Magni Dvcatus Lithvaniæ Po niedoszłey Konwokacyey głowney Warszawskiey umowiona Roku Pańskiego 1696. dnia 29 Miesiąca Sierpnia, [1696], [b.n.s.]
  5. Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s]
  6. Dymitr Wićko: SILVA RERUM Z XVIII WIEKU Z PAMIĘTNIKIEM MICHAŁA ADAMA ŚLIŹNIA (1691–1752) ZE ZBIORÓW BIBLIOTEKI NARODOWEJ BIAŁORUSI W MIŃSKU. "Zapiski Historyczne" 2010. Z. 3, s. 100.

Linki zewnętrzne