Henryk Sokolak: Różnice pomiędzy wersjami

Henryk Sokolak
	; Funkcjonariusz Henryk Sokolak
	pułkownik SB
Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1921 ; być może Powiat tarnopolski (Galicja)
Data śmierci	9 grudnia 1984
	Przebieg służby
Formacja	Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego; Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego; Służba Bezpieczeństwa;
Stanowiska	dyrektor Departamentu I MSW; * kier. Rezydentury MSW w Berlinie; * dyrektor Departamentu IV MSZ;

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 02:08, 22 sie 2021

Henryk Sokolak, właśc. Mikołajczak (ur. 16 grudnia 1921, zm. 9 grudnia 1984^[1]) – działacz komunistyczny, funkcjonariusz organów bezpieczeństwa i wywiadu PRL, dyplomata.

Życiorys

Urodził się 16 grudnia 1916 w Zgrobelicach w powiecie tarnopolskim, jako syn Wincentego Mikołajczaka i Agnieszki z domu Jarke. W późniejszych życiorysach podawał, że urodził się 16 grudnia 1921 w Goraju, w powiecie czarnkowskim^[1]. Uzyskał wykształcenie średnie. Po ataku wojsk niemieckich na Polskę 1 września 1939 i ich szybkich postępach w październiku 1939 dostał się w ręce niemieckie i został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, gdzie przebywał aż do kwietnia 1945, działając w tym czasie w obozowym ruchu oporu.

Następnie od kwietnia 1946 rozpoczął pracę w świeżo uformowanych organach bezpieczeństwa publicznego (MBP); zaczynał jako starszy referent Sekcji I Wydziału V w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu. Później od 25 lipca 1949 wykładowca Szkoły Polityczno-Wychowawczej Departamentu VII (wywiadowczego) MBP. Od 1 sierpnia 1950 komendant Szkoły Oficerskiej Departamentu VII MBP, później od 1 maja 1952 naczelnik Wydziału IV Departamentu VII. Po opuszczeniu kierownictwa Wydziału IV Departamentu VII (15 czerwca 1953) pozostał do dyspozycji płk. Stefana Antosiewicza, dyrektora Departamentu I Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Po likwidacji struktur MBP przeszedł do Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego, następnie po likwidacji tej struktury i przejęcia jej obowiązków przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w 1956 przeszedł 28 listopada t.r. tam na stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu I MSW (płk. Witolda Sienkiewicza).

Po odejściu Sienkiewicza 31 lipca 1961 zastąpił go na stanowisku dyrektora Departamentu I MSW (mianowany 6 sierpnia 1961); stanowisko dyrektora Departamentu I sprawował do 15 stycznia 1969. Po zastąpieniu go przez gen. Mirosława Milewskiego pozostał do dyspozycji dyrektora Departamentu Kadr MSW. Był kier. Rezydentury MSW w Berlinie (1969-1973)^[2] i dyr. Dep. IV (spr. Europy Zach.) MSZ (1973-1975).^[3] Zwolniony z MSW 1 listopada 1974.

W 1975 został mianowany ambasadorem PRL nowo tworzonej placówki dyplomatycznej, ambasady PRL w Tunisie, gdzie w spokoju doczekał stanu spoczynku (1980).

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A32-tuje-2)^[4].

O roli Sokolaka w zabójstwie podwójnego agenta kapitana Mroza, por. Zaranek Łukasz, „Chaszodżdżi po polsku. Jak PRL likwidowała zdrajców”, 23.10.2018, [1].

Przypisy

↑ ^a ^b Henryk Sokolak. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2019-04-28].
↑ Резидентура МВД «Молниа» (Mołnia) [online], mozohin.ru [dostęp 2021-02-19] .
↑ Biogram IPSB
↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Bibliografia

Leszek Pawlikowicz: Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956-1964, Oficyna Wydawnicza Rytm Warszawa 2004, ISBN 83-7399-074-7.

Linki zewnętrzne

[2]. Wspomnienia Sokolaka, Wacława Czarneckiego, Tadeusza Findzińskiego o ruchu oporu w Buchenwaldzie, audycja radiowa „Zerwane druty” nadana 4 kwietnia 1975.

[IPSB-1] Henryk Sokolak. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2019-04-28].

[2] Резидентура МВД «Молниа» (Mołnia) [online], mozohin.ru [dostęp 2021-02-19] .

[3] Biogram IPSB

[4] Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 33: / Linia 33: @@
 == Życiorys ==
-Urodził się 16 grudnia 1916 w Zgrobelicach w [[Powiat tarnopolski (II Rzeczpospolita)|powiecie tarnopolskim]], jako syn Wincentego Mikołajczaka i Agnieszki z domu Jarke. W późniejszych życiorysach podawał, że urodził się 16 grudnia 1921 w [[Goraj (województwo wielkopolskie)|Goraju]], w [[Powiat czarnkowski|powiecie czarnkowskim]]<ref name=IPSB />. Uzyskał wykształcenie średnie. Po ataku wojsk niemieckich na [[Polska|Polskę]] 1 września 1939 i ich szybkich postępach w październiku 1939 dostał się w ręce niemieckie i został wywieziony do [[Buchenwald (KL)|obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie]], gdzie przebywał aż do kwietnia 1945, działając w tym czasie w obozowym [[Ruch oporu|ruchu oporu]].
+Urodził się 16 grudnia 1916 w Zgrobelicach w [[Powiat tarnopolski (II Rzeczpospolita)|powiecie tarnopolskim]], jako syn Wincentego Mikołajczaka i Agnieszki z domu Jarke. W późniejszych życiorysach podawał, że urodził się 16 grudnia 1921 w [[Goraj (województwo wielkopolskie)|Goraju]], w [[Powiat czarnkowski|powiecie czarnkowskim]]<ref name=IPSB />. Uzyskał wykształcenie średnie. Po [[Kampania wrześniowa|ataku wojsk niemieckich na Polskę]] 1 września 1939 i ich szybkich postępach w październiku 1939 dostał się w ręce niemieckie i został wywieziony do [[Buchenwald (KL)|obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie]], gdzie przebywał aż do kwietnia 1945, działając w tym czasie w obozowym [[Ruch oporu|ruchu oporu]].
-Następnie od kwietnia 1946 rozpoczął pracę w świeżo uformowanych organach bezpieczeństwa publicznego ([[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|MBP]]); zaczynał jako starszy referent Sekcji I Wydziału V w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w [[Poznań|Poznaniu]]. Później od 25 lipca 1949 wykładowca Szkoły Polityczno-Wychowawczej Departamentu VII (wywiadowczego) MBP. Od 1 sierpnia 1950 komendant Szkoły Oficerskiej Departamentu VII MBP, później od 1 maja 1952 naczelnik Wydziału IV Departamentu VII. Po opuszczeniu kierownictwa Wydziału IV Departamentu VII (15 czerwca 1953) pozostał do dyspozycji płk. [[Stefan Antosiewicz|Stefana Antosiewicza]], dyrektora Departamentu I [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego]].
+Następnie od kwietnia 1946 rozpoczął pracę w świeżo uformowanych organach bezpieczeństwa publicznego ([[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|MBP]]); zaczynał jako starszy referent Sekcji I Wydziału V w [[Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu|Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu]]. Później od 25 lipca 1949 wykładowca Szkoły Polityczno-Wychowawczej Departamentu VII (wywiadowczego) MBP. Od 1 sierpnia 1950 komendant Szkoły Oficerskiej Departamentu VII MBP, później od 1 maja 1952 naczelnik Wydziału IV Departamentu VII. Po opuszczeniu kierownictwa Wydziału IV Departamentu VII (15 czerwca 1953) pozostał do dyspozycji płk. [[Stefan Antosiewicz|Stefana Antosiewicza]], dyrektora Departamentu I [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego]].
 Po likwidacji struktur MBP przeszedł do [[Komitet do spraw Bezpieczeństwa Publicznego|Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego]], następnie po likwidacji tej struktury i przejęcia jej obowiązków przez [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji|Ministerstwo Spraw Wewnętrznych]] w 1956 przeszedł 28 listopada t.r. tam na stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu I MSW (płk. [[Witold Sienkiewicz (działacz PRL)|Witolda Sienkiewicza]]).