Jadwiga Beck: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne, WP:SK |
m ort. |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Biogram infobox |
{{Biogram infobox |
||
|imię i nazwisko = Jadwiga Beck |
|imię i nazwisko = Jadwiga Beck |
||
|imię i nazwisko org = Jadwiga Salkowska |
|imię i nazwisko org = Jadwiga Salkowska |
||
|grafika = Jadwiga Beck.png |
|grafika = Jadwiga Beck.png |
||
|opis grafiki = 1933 |
|opis grafiki = 1933 |
||
|podpis = |
|podpis = |
||
|data urodzenia = 13 października 1896 |
|data urodzenia = 13 października 1896 |
||
|miejsce urodzenia = [[Lublin]], [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwo Polskie]] |
|miejsce urodzenia = [[Lublin]], [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwo Polskie]] |
||
|data śmierci = 20 stycznia 1974 |
|data śmierci = 20 stycznia 1974 |
||
|miejsce śmierci = [[Londyn]], [[Wielka Brytania]] |
|miejsce śmierci = [[Londyn]], [[Wielka Brytania]] |
||
|przyczyna śmierci = [[niewydolność serca]] |
|przyczyna śmierci = [[niewydolność serca]] |
||
|miejsce spoczynku = [[Londyn]] |
|miejsce spoczynku = [[Londyn]] |
||
|zawód = osoba publiczna II RP<br />[[dziennikarstwo|dziennikarka]]<br />[[pisarz|pisarka]] |
|zawód = osoba publiczna II RP<br />[[dziennikarstwo|dziennikarka]]<br />[[pisarz|pisarka]] |
||
|narodowość = [[polska]] |
|narodowość = [[polska]] |
||
|rodzice = Jadwiga Sławęcka<br />Wacław Salkowski |
|rodzice = Jadwiga Sławęcka<br />Wacław Salkowski |
||
|małżeństwo = [[Stanisław Burhardt-Bukacki]]<br />[[Józef Beck]] |
|małżeństwo = [[Stanisław Burhardt-Bukacki]]<br />[[Józef Beck]] |
||
|dzieci = Joanna Tymieniecka z d. |
|dzieci = Joanna Tymieniecka z d. Burhardt-Bukacka |
||
|odznaczenia = {{Order|WA|S}} |
|odznaczenia = {{Order|WA|S}} |
||
|commons = Category: Jadwiga Beck |
|commons = Category: Jadwiga Beck |
||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Jadwiga Beck''' z d. Salkowska (ur. [[13 października]] [[1896]] w [[Lublin]]ie, zm. [[20 stycznia]] [[1974]] w [[Londyn]]ie) – [[Polacy|polska]] [[pisarz|pisarka]] i [[dziennikarz|dziennikarka]]. |
'''Jadwiga Beck''' z d. Salkowska (ur. [[13 października]] [[1896]] w [[Lublin]]ie, zm. [[20 stycznia]] [[1974]] w [[Londyn]]ie) – [[Polacy|polska]] [[pisarz|pisarka]] i [[dziennikarz|dziennikarka]]. |
||
Wersja z 16:56, 5 wrz 2021
 1933 | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 października 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 stycznia 1974 |
| Przyczyna śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
osoba publiczna II RP |
| Narodowość | |
| Rodzice |
Jadwiga Sławęcka |
| Małżeństwo | |
| Dzieci |
Joanna Tymieniecka z d. Burhardt-Bukacka |
| Odznaczenia | |
| |
Jadwiga Beck z d. Salkowska (ur. 13 października 1896 w Lublinie, zm. 20 stycznia 1974 w Londynie) – polska pisarka i dziennikarka.
Życiorys
Była jedynym dzieckiem Jadwigi Sławęckiej i Wacława Salkowskiego. Jej ojciec był renomowanym prawnikiem: reprezentował wiele cukrowni, Bank Cukrownictwa, jak i liczny krąg lubelskiego ziemiaństwa. Jadwiga skończyła prywatne gimnazjum i liceum Anieli Wereckiej w Warszawie. Działała w harcerstwie. Znała 3 języki obce: francuski, włoski i niemiecki. Podczas I wojny światowej mieszkała w Lublinie i prowadziła tam gospodę żołnierską[1].
Jej pierwszym mężem był Stanisław Burhardt-Bukacki, wówczas kapitan, który wkrótce dostał awans na podpułkownika i objął funkcję dowódcy 8 Dywizji Piechoty stacjonującej w Modlinie. Ślub wzięli 23 stycznia 1919 w katedrze w Lublinie. W 1920 na świat przyszła ich córka Joanna, zwana pieszczotliwie Bubą. Małżeństwo po kilku latach związku rozpadło się. Od 1927 jej następnym mężem został Józef Beck, wtedy żonaty i w randze podpułkownika, który porzucił dla niej żonę i syna. Ze względu na to, że w prawie II Rzeczypospolitej nie istniała instytucja rozwodu, a zawarcie małżeństwa było możliwe wyłącznie w ramach Kościoła, Jadwiga i Józef dokonali konwersji z katolicyzmu na protestantyzm, by móc się pobrać. Jako żona wieloletniego szefa Ministerstwa Spraw Zagranicznych uczestniczyła w najważniejszych spotkaniach i imprezach dyplomatycznych, m.in.: w 1934 w Moskwie, w 1935 w Berlinie, tam poznała Hitlera, a w 1938 w Rzymie[1]. Była też bohaterką wielu anegdot i gaf, które po części opisała w swojej autobiografii[2][3]. Organizatorka wystaw przekładów literatury polskiej na języki obce, za co została odznaczona przez Akademię Literatury srebrnym Wawrzynem Akademickim[1][4].
18 września 1939 Beck wraz z żoną i pasierbicą opuścił Polskę pociągiem z Czerniowiec, którym jechali również prezydent RP Ignacy Mościcki, marszałek Edward Rydz-Śmigły, a także niektórzy ministrowie. Józef Beck wraz z rodziną dotarł do Rumunii, gdzie został internowany. Jadwiga bezskutecznie próbowała wykorzystać wszystkie swoje kontakty, aby polepszyć położenie męża. Latem 1942 zaczął chorować na gruźlicę. Jadwiga opiekowała się nim, lecz w wyniku szybko postępującej choroby zmarł 5 czerwca 1944[1].
Po śmierci męża przeniosła się wraz z córką do Turcji. Stamtąd przedostały się do Egiptu. W Kairze otrzymała pracę w oddziale Polskiego Czerwonego Krzyża. Następnie wspólnie z Joanną i Bohdanem Tymienieckim zamieszkała w Rzymie. W 1956 przeniosła się z nimi do Brukseli, a potem do Londynu. Później wyjechała do Konga Belgijskiego, gdzie została kierowniczką dużego magazynu. Tam zaczęła chorować na serce, dlatego została zmuszona wrócić do Londynu. Początkowo zamieszkała samodzielnie i rozpoczęła pracę w małym hoteliku jako sprzątaczka. Gdy do problemów z sercem dołączyła się astma, nie była już w stanie pracować i mieszkać bez opieki. Z tego powodu przeprowadziła się do córki[1].
Wraz z Władysławem Pobóg-Malinowskim i Janem Weinsteinem opracowała pamiętniki Józefa Becka, które później wydała[1]. Pisywała również do „Wiadomości Literackich”. Swoje wspomnienia zebrała w książce pt. Kiedy byłam ekscelencją[5].
Podczas nabożeństwa żałobnego odprawianego w kościele o.o. Benedyktynów na Ealingu trumna Jadwigi Beck była nakryta sztandarem Polski[1].
Odznaczenia
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1935)[6].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Hanna Orzechowska ↓, Jadwiga Beck – kobieta, którą zachwyciła się Europa.
- ↑ Jadwiga Beck, 1990 ↓.
- ↑ Maria Barbasiewicz, 2012 ↓, s. 219 i n.
- ↑ Michał Rusinek, 1982 ↓, s. 42.
- ↑ Sławomir Koper, 2011 ↓, s. 44–73.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306 „za wybitną pracę organizacyjną w dziedzinie literatury pięknej”.
Bibliografia
- Hanna Orzechowska: Jadwiga Beck – kobieta, którą zachwyciła się Europa. Onet.pl.
- Jadwiga Beck: Kiedy byłam Ekscelencją. Nowe Wydawnictwo Polskie, 1990.
- Maria Barbasiewicz: Dobre maniery w przedwojennej Polsce. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012.
- Michał Rusinek: Moja wieża Babel. Warszawa: Pax, 1982.
- Sławomir Koper: Wpływowe kobiety Drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: Bellona, 2011. ISBN 978-83-11-12145-4.