Flemming: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
m uzupełnienie o link do istniejącego biogramu |
||
Linia 20: | Linia 20: | ||
* [[Johann Georg von Flemming]] (1679–1747), saski generał i urzędnik państwowy |
* [[Johann Georg von Flemming]] (1679–1747), saski generał i urzędnik państwowy |
||
* [[Adam Fryderyk Flemming]] (1687–1744), [[szambelan]] króla [[August II Mocny|Augusta II Mocnego]] |
* [[Adam Fryderyk Flemming]] (1687–1744), [[szambelan]] króla [[August II Mocny|Augusta II Mocnego]] |
||
* [[Jerzy Detloff Flemming]] (1699-1771), polski i saski polityk oraz generał, [[podskarbi wielki litewski]], wojewoda pomorski |
* [[Jerzy Detloff Flemming]] (1699-1771), polski i saski polityk oraz generał, [[podskarbi wielki litewski]], wojewoda pomorski, ojciec [[Izabela Czartoryska|Izabeli Czartoryskiej]] |
||
* [[Karl Georg Friedrich von Flemming]] (1705–1767), saski dyplomata, polski generał |
* [[Karl Georg Friedrich von Flemming]] (1705–1767), saski dyplomata, polski generał |
||
* [[Friedrich von Flemming]] (1707–1777), członek zakonu joannitów |
* [[Friedrich von Flemming]] (1707–1777), członek zakonu joannitów |
Wersja z 09:07, 25 paź 2023
Flemming (Flemingowie, Flemmingowie, von Flemming) – zniemczony flamandzki ród szlachecki, wywodzący się z Flandrii (dzisiejsza Belgia), zamieszkujący Pomorze Zachodnie od okresu średniowiecza (XIII w.) do XIX/XX wieku.
Historia
Nazwisko Flemmingów wskazuje na flamandzkie korzenie rodu i związane jest z niemiecką ekspansją na tereny słowiańskie na wschód od Łaby oraz z założeniem Marchii Brandenburskiej przez Albrechta Niedźwiedzia (1157). Na podbitych obszarach margrabia i arcybiskup magdeburski Wichmann z Seeburga prowadzili intensywną akcję kolonizacyjną, osiedlając tu m.in. osadników flamandzkich.
Najstarszym znanym przedstawicielem rodu był Thamm Flemming, marszałek pomorski, który między 1281 r. a 1302 występuje jako właściciel Stepnicy. Z jego synem – Konradem – związane są najstarsze informacje o herbie rodu. Potomkowie skupili w swym ręku liczne posiadłości ziemskie w rejonie Wolina i Kamienia Pomorskiego, stąd okręg Kamienia nazywany był powiatem Flemmingów (Flemmingscher Kreis).
Posiadali oni posiadłości m.in. w okolicach Maszewa, Maciejewa i Mostów. Z czasem rozrodzony ród Flemmingów zyskał w XVIII-XIX w. duże znaczenie (szczególnie w Saksonii i Prusach, w mniejszym stopniu w Polsce) oraz liczne posiadłości w Brandenburgii, pruskiej części Saksonii, w Saksonii, Turyngii, Galicji, na Śląsku oraz w Rosji, Szwecji, Finlandii, Szkocji i we Włoszech. W XVIII wieku osiągnęli godności ministerialne i generalskie w Rzeczypospolitej.
Między rokiem 1724 a 1937 pałac Crossen koło Eisenberga w Turyngii był własnością rodu. Rodzina mieszkała w nim do roku 1925.
Przedstawiciele rodu
- Heino Heinrich von Flemming (1632–1706), marszałek polny saski i pruski, uczestnik wojny polsko-tureckiej 1672–1676 po stronie polskiej
- Joachim Friedrich von Flemming (1665–1740), saski polityk
- Jakub Henryk Flemming (1667–1728), polski i saski polityk i wojskowy, generał artylerii koronnej, koniuszy wielki litewski, tajny radca
- Johann Friedrich von Flemming (1670–1733), saski wielki łowczy
- Bogislaw Bodo von Flemming (1671–1732), saski generał
- Johann Georg von Flemming (1679–1747), saski generał i urzędnik państwowy
- Adam Fryderyk Flemming (1687–1744), szambelan króla Augusta II Mocnego
- Jerzy Detloff Flemming (1699-1771), polski i saski polityk oraz generał, podskarbi wielki litewski, wojewoda pomorski, ojciec Izabeli Czartoryskiej
- Karl Georg Friedrich von Flemming (1705–1767), saski dyplomata, polski generał
- Friedrich von Flemming (1707–1777), członek zakonu joannitów
- Jan Henryk Józef Jerzy Flemming (1752–1830), polski urzędnik i dworzanin
- Karl von Flemming (1783–1866), pruski wielki minister
Pałace, zamki i dwory
-
Pałac w Bodzęcinie (niezachowany)
-
Pałac w Dreźnie (niezachowany)
-
Dwór w Świerznie
-
Pałac w Crossen
-
Pałac w Hermsdorf
-
Pałac w Benicach
-
Pałac w Bukowie (niezachowany)
-
Dworek w Mierzęcinie
-
Pałacyk w Sławięcicach
-
Dwór w Buku
-
Pałac w Śniatowie
-
Pałac w Trzęsaczu
Zobacz też
Literatura
- Otto Hupp: Münchener Kalender 1931. Verlagsanstalt Buch u. Kunstdruckerei AG, München, Regensburg 1931.
- Genealogisches Handbuch des Adels, Adelslexikon Band III, S. 305, Band 61 der Gesamtreihe, C. A. Starke Verlag, Limburg (Lahn) 1975.