Stara romantyczka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Literówka |
Dodaję kategorię "Twórczość Stanisława Bogusławskiego" |
||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
[[Kategoria:Polskie utwory komediowe]] |
[[Kategoria:Polskie utwory komediowe]] |
||
[[Kategoria:Utwory literackie z 1837]] |
[[Kategoria:Utwory literackie z 1837]] |
||
[[Kategoria:Twórczość Stanisława Bogusławskiego]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 10:07, 20 lut 2024
Stara romantyczka – komedia Stanisława Bogusławskiego w dwóch aktach. Prapremiera odbyła się w Teatrze Rozmaitości w Warszawie 30 sierpnia 1837 r.[1][2]
Treść
[edytuj | edytuj kod]Utwór stanowi satyrę na romantyzm. Tytułową bohaterką jest Aldona, zamożna wdowa, która pragnie pragnie przeżyć romantyczną miłość. Aldona kreuje się na bohaterkę romantyczną: chodzi nocami po ogrodach, każe się nazywać Aldoną (na wzór ukochanej Konrada Wallenroda), choć w rzeczywistości nosi prozaiczne imię – Barbara i posługuje się przesadnie poetycznym językiem. Konkurentami do jej ręki są: piękny młodzieniec Wacław i podstarzały Baron. Baron jest zainteresowany głównie majątkiem Aldony, Wacław natomiast ma w zalotach inny interes: chce skłonić Aldonę do zgody na małżeństwo jej siostrzenicy Zofii z jego przyjacielem – Alfredem. Aldona chętnie wierzy w ich piękne słowa, gdyż pasują one do jej romantycznej wizji świata.[3][4].
Dzieje sceniczne.
[edytuj | edytuj kod]W rok po warszawskiej premierze Starą romantyczkę wystawił teatr w Wilnie (1838). W XIX w. grano ją także wielokrotnie we Lwowie, Krakowie, Lublinie, Lidzie, Druskiennikach i Mohylowie[2]. W 2022 r. czytanie sceniczne Starej romantyczki w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego zainaugurowało cykl wydarzeń artystycznych z okazji obchodów Roku Polskiego Romantyzmu[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stanisław Bogusławski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2024-02-19].
- ↑ a b Stara romantyczka, [w:] Halina Waszkiel, Stanisław Bogusławski, Warszawa: Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza, 2010, s. 233-248, ISBN 978-83-927763-1-4.
- ↑ a b „Stara romantyczka”. Romantyzm. Od-czytywanie [online], Instytut Teatralny, 17 lutego 2022 [dostęp 2024-02-19].
- ↑ Antoni Leszmowski, Literatura i sztuki piękne, „Gazeta Warszawska”, Crispa : biblioteka cyfrowa Uniwersytetu Warszawskiego, 24 grudnia 1841, s. 3-4 [dostęp 2024-02-19].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Stara romantyczka (1838) [w:] Bibliotece Cyfrowej Polona [online] [dostęp 2024-02-19]
- Stara romantyczka (egzemplarz teatralny, ok. 1858) [w:] Śląskiej Bibliotece Cyfrowej [online] [dostęp 2024-02-19]
- Stara romantyczka (afisz teatralny, 1865) [w:] Jagiellońskiej Bibliotece Cyfrowej [online] [dostęp 2024-02-19]
- Stara romantyczka (afisz teatralny, 1873) [w:] Jagiellońskiej Bibliotece Cyfrowej [online] [dostęp 2024-02-19]
- Stara romantyczka (fotorelacja, 2022) [w:] Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego [online] [dostęp 2024-02-19]