Michael Hoenig: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Michael Hoenig (muzyk) - nowe hasło. Znacznik: Link do ujednoznacznienia |
m Uzupełnienie info; drobne red. |
||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
|aktywność = |
|aktywność = |
||
|wydawnictwo = |
|wydawnictwo = |
||
|powiązania = [[Klaus Schulze]], [[Manuel Göttsching]], [[Philip Glass]], [[Harold Budd]], [[John Cage]], [[Morton Feldman]], [[Joan La Barbara]], [[Daniel Lentz]], [[Morton Subotnick]], [[Jack Nitzsche]], [[Miles Davis]], [[Terry Riley]], [[John Lee Hooker]], [[Wayne Shorter]] i in. |
|||
|powiązania = |
|||
|współpracownicy = |
|współpracownicy = |
||
|wyróżniony instrument = |
|wyróżniony instrument = |
||
|zespół = [[Agitation Free]] (1971–1971, 2007-2024)<br>[[Eruption (niemiecki zespół muzyczny|Eruption]] (1974)<br>[[Timewind (zespół muzyczny)|Timewind]]<br>[[Tangerine Dream]] (1975) |
|||
|zespół = |
|||
|odznaczenia = |
|odznaczenia = |
||
|faksymile = |
|faksymile = |
||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Wychował się i uczył w [[Berlin]]ie, gdzie studiował [[Socjologia|socjologię]], dramat i [[dziennikarstwo]] na [[Wolny Uniwersytet Berliński|Wolnym Uniwersytecie Berlińskim]]<ref name="Hoenig" />. Po pierwszych eksperymentach z kolażem audio, licznymi magnetofonami, mikrofonami kontaktowymi i asortymentem elektronicznych modulatorów<ref name="Hoenig" />. Stał się pod koniec lat [[Lata 60. XX wieku|60.]], stał się jednym z pierwszych muzyków w Europie, którzy używali [[syntezator]]a w studiu nagraniowym, jak i na scenie<ref name="Hoenig" />. Występował z wieloma współczesnymi kompozytorami [[Muzyka poważna|muzyki klasycznej]], zaś w lutym został członkiem zespołu [[Agitation Free]]<ref name="Hoenig" />. Po niemalże trzech latach odszedł z tej formacji i po epizodzie z Eruption – z końcem 1974 roku zainicjował z [[Klaus Schulze|Klausem Schulze]] projekt muzyczny pod nazwą [[Timewind]]<ref name="Hoenig" /><ref name="Musicians" />. W 1975 roku na krótko dołączył do [[Tangerine Dream]] z którym wystąpił podczas tournée po [[Australia|Australii]], a także podczas koncertu w [[Royal Albert Hall]] w [[Londyn]]ie<ref name="Hoenig" /><ref name="Musicians" />. W 1976 roku ukazał się album ''Early Water'' – album nagrany we współpracy z [[Manuel Göttsching|Manuelem Göttschingiem]] z [[Ash Ra Tempel]]<ref name="Hoenig" /><ref name="Musicians" />. W 1977 roku podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią [[Warner Bros.]], wydawcą jego albumu pt. ''Departure from the Northern Wasteland'', który przyniósł mu światowe uznanie krytyków. Koncertował w całej [[Europa|Europie]], na [[Bliski Wschód|Bliskim Wschodzie]], w [[Australia|Australii]], [[Korea|Korei]] i [[Japonia|Japonii]]<ref name="Hoenig" />. |
Wychował się i uczył w [[Berlin]]ie, gdzie studiował [[Socjologia|socjologię]], dramat i [[dziennikarstwo]] na [[Wolny Uniwersytet Berliński|Wolnym Uniwersytecie Berlińskim]]<ref name="Hoenig" />. Po pierwszych eksperymentach z kolażem audio, licznymi magnetofonami, mikrofonami kontaktowymi i asortymentem elektronicznych modulatorów<ref name="Hoenig" />. Stał się pod koniec lat [[Lata 60. XX wieku|60.]], stał się jednym z pierwszych muzyków w Europie, którzy używali [[syntezator]]a w studiu nagraniowym, jak i na scenie<ref name="Hoenig" />. Występował z wieloma współczesnymi kompozytorami [[Muzyka poważna|muzyki klasycznej]], zaś w lutym został członkiem zespołu [[Agitation Free]]<ref name="Hoenig" />. Po niemalże trzech latach odszedł z tej formacji i po epizodzie z [[Eruption (niemiecki zespół muzyczny|Eruption]] – z końcem 1974 roku zainicjował z [[Klaus Schulze|Klausem Schulze]] projekt muzyczny pod nazwą [[Timewind (zespół muzyczny)|Timewind]]<ref name="Hoenig" /><ref name="Musicians" />. W 1975 roku na krótko dołączył do [[Tangerine Dream]] z którym wystąpił podczas tournée po [[Australia|Australii]], a także podczas koncertu w [[Royal Albert Hall]] w [[Londyn]]ie<ref name="Hoenig" /><ref name="Musicians" />. W 1976 roku ukazał się album ''Early Water'' – album nagrany we współpracy z [[Manuel Göttsching|Manuelem Göttschingiem]] z [[Ash Ra Tempel]]<ref name="Hoenig" /><ref name="Musicians" />. W 1977 roku podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią [[Warner Bros.]], wydawcą jego albumu pt. ''Departure from the Northern Wasteland'', który przyniósł mu światowe uznanie krytyków. Koncertował w całej [[Europa|Europie]], na [[Bliski Wschód|Bliskim Wschodzie]], w [[Australia|Australii]], [[Korea|Korei]] i [[Japonia|Japonii]]<ref name="Hoenig" />. |
||
Na początku i w połowie lat [[Lata 70. XX wieku|70.]] współorganizował [[Berlin Metamusic Festivals]] (pol. Berlińskie Festiwale Metamuzyczne<ref name="Hoenig" />. Były to trzytygodniowe wydarzenia, które kontrastowały współczesną klasyczną muzykę awangardową z rdzenną muzyką tradycyjną z całego świata<ref name="Hoenig" />. Festiwale te były zapowiedzią mody na [[world music]], która rozwinęła się ostatecznie na początku lat [[Lata 90. XX wieku|90.]]<ref name="Hoenig" />. W 1980 roku przeprowadził się do [[Los Angeles]], aby pracować z [[Philip Glass|Philipem Glasem]] jako dyrektor muzyczny, autor i współkompozytor ścieżki dźwiękowej do ''[[Koyaanisqatsi]]'', filmu bez słów, opartego na przepowiedniach Indian [[Hopi]] (''życie niezrównoważone''), który obsypano nagrodami<ref name="Hoenig" />. Od tego momentu dzielił swój czas pomiędzy komponowaniem muzyki do filmów i programów telewizyjnych (''[[9 1/2 tygodnia]]'', ''[[The Blob]]'', seria ''[[Max Headroom]]''), nagraniami solowymi oraz produkcją nagrań współczesnej muzyki klasycznej dla takich artystów, jak: [[Harold Budd]], [[John Cage]], [[Morton Feldman]], [[Joan La Barbara|Joan La Barbara]], [[Daniel Lentz]] i [[Morton Subotnick]]<ref name="Hoenig" />. Od 1985 roku przez wiele lat produkował praktycznie cały materiał muzyczny (''[[Przedstawienie (film 1970)|Przedstawienie]]'', ''[[Lot nad kukułczym gniazdem (film)|Lot nad kukułczym gniazdem]]'', ''[[Syreny (film)|Syreny]]'', ''[[Błękit nieba]]''), nagrodzonego [[Nagroda Akademii Filmowej|Oscarem]] kompozytora [[Jack Nitzche|Jacka Nitzsche]] (był także klawiszowcem i w przeszłości zagrał gościnnie z [[The Rolling Stones]] przed [[Don Preston|Donem Prestonem]])<ref name="Hoenig" /><ref name="Musicians" />. |
Na początku i w połowie lat [[Lata 70. XX wieku|70.]] współorganizował [[Berlin Metamusic Festivals]] (pol. Berlińskie Festiwale Metamuzyczne<ref name="Hoenig" />. Były to trzytygodniowe wydarzenia, które kontrastowały współczesną klasyczną muzykę awangardową z rdzenną muzyką tradycyjną z całego świata<ref name="Hoenig" />. Festiwale te były zapowiedzią mody na [[world music]], która rozwinęła się ostatecznie na początku lat [[Lata 90. XX wieku|90.]]<ref name="Hoenig" />. W 1980 roku przeprowadził się do [[Los Angeles]], aby pracować z [[Philip Glass|Philipem Glasem]] jako dyrektor muzyczny, autor i współkompozytor ścieżki dźwiękowej do ''[[Koyaanisqatsi]]'', filmu bez słów, opartego na przepowiedniach Indian [[Hopi]] (''życie niezrównoważone''), który obsypano nagrodami<ref name="Hoenig" />. Od tego momentu dzielił swój czas pomiędzy komponowaniem muzyki do filmów i programów telewizyjnych (''[[9 1/2 tygodnia]]'', ''[[The Blob]]'', seria ''[[Max Headroom]]''), nagraniami solowymi oraz produkcją nagrań współczesnej muzyki klasycznej dla takich artystów, jak: [[Harold Budd]], [[John Cage]], [[Morton Feldman]], [[Joan La Barbara|Joan La Barbara]], [[Daniel Lentz]] i [[Morton Subotnick]]<ref name="Hoenig" />. Od 1985 roku przez wiele lat produkował praktycznie cały materiał muzyczny (''[[Przedstawienie (film 1970)|Przedstawienie]]'', ''[[Lot nad kukułczym gniazdem (film)|Lot nad kukułczym gniazdem]]'', ''[[Syreny (film)|Syreny]]'', ''[[Błękit nieba]]''), nagrodzonego [[Nagroda Akademii Filmowej|Oscarem]] kompozytora [[Jack Nitzche|Jacka Nitzsche]] (był także klawiszowcem i w przeszłości zagrał gościnnie z [[The Rolling Stones]] przed [[Don Preston|Donem Prestonem]])<ref name="Hoenig" /><ref name="Musicians" />. |
||
Wersja z 02:02, 25 lis 2024
| Pseudonim |
Höni |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Instrumenty | |
| Gatunki |
krautrock, szkoła berlińska, space rock, rock awangardowy, rock psychodeliczny, rock progresywny, rock elektroniczny, muzyka elektroniczna, muzyka eksperymentalna, ambient, downtempo, synth pop, muzyka filmowa |
| Powiązania |
Klaus Schulze, Manuel Göttsching, Philip Glass, Harold Budd, John Cage, Morton Feldman, Joan La Barbara, Daniel Lentz, Morton Subotnick, Jack Nitzsche, Miles Davis, Terry Riley, John Lee Hooker, Wayne Shorter i in. |
| Zespoły | |
| Agitation Free (1971–1971, 2007-2024) Eruption (1974) Timewind Tangerine Dream (1975) | |
Michał Hoenig, ps. „Höni” (ur. 4 stycznia 1952 w Hamburgu – niemiecki klawiszowiec, kompozytor i producent muzyczny[1][2]. Jeden z pionierów syntezatora[1]. Mieszka w Los Angeles w Kalifornii[1].
Życiorys
Wychował się i uczył w Berlinie, gdzie studiował socjologię, dramat i dziennikarstwo na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim[1]. Po pierwszych eksperymentach z kolażem audio, licznymi magnetofonami, mikrofonami kontaktowymi i asortymentem elektronicznych modulatorów[1]. Stał się pod koniec lat 60., stał się jednym z pierwszych muzyków w Europie, którzy używali syntezatora w studiu nagraniowym, jak i na scenie[1]. Występował z wieloma współczesnymi kompozytorami muzyki klasycznej, zaś w lutym został członkiem zespołu Agitation Free[1]. Po niemalże trzech latach odszedł z tej formacji i po epizodzie z Eruption – z końcem 1974 roku zainicjował z Klausem Schulze projekt muzyczny pod nazwą Timewind[1][2]. W 1975 roku na krótko dołączył do Tangerine Dream z którym wystąpił podczas tournée po Australii, a także podczas koncertu w Royal Albert Hall w Londynie[1][2]. W 1976 roku ukazał się album Early Water – album nagrany we współpracy z Manuelem Göttschingiem z Ash Ra Tempel[1][2]. W 1977 roku podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią Warner Bros., wydawcą jego albumu pt. Departure from the Northern Wasteland, który przyniósł mu światowe uznanie krytyków. Koncertował w całej Europie, na Bliskim Wschodzie, w Australii, Korei i Japonii[1].
Na początku i w połowie lat 70. współorganizował Berlin Metamusic Festivals (pol. Berlińskie Festiwale Metamuzyczne[1]. Były to trzytygodniowe wydarzenia, które kontrastowały współczesną klasyczną muzykę awangardową z rdzenną muzyką tradycyjną z całego świata[1]. Festiwale te były zapowiedzią mody na world music, która rozwinęła się ostatecznie na początku lat 90.[1]. W 1980 roku przeprowadził się do Los Angeles, aby pracować z Philipem Glasem jako dyrektor muzyczny, autor i współkompozytor ścieżki dźwiękowej do Koyaanisqatsi, filmu bez słów, opartego na przepowiedniach Indian Hopi (życie niezrównoważone), który obsypano nagrodami[1]. Od tego momentu dzielił swój czas pomiędzy komponowaniem muzyki do filmów i programów telewizyjnych (9 1/2 tygodnia, The Blob, seria Max Headroom), nagraniami solowymi oraz produkcją nagrań współczesnej muzyki klasycznej dla takich artystów, jak: Harold Budd, John Cage, Morton Feldman, Joan La Barbara, Daniel Lentz i Morton Subotnick[1]. Od 1985 roku przez wiele lat produkował praktycznie cały materiał muzyczny (Przedstawienie, Lot nad kukułczym gniazdem, Syreny, Błękit nieba), nagrodzonego Oscarem kompozytora Jacka Nitzsche (był także klawiszowcem i w przeszłości zagrał gościnnie z The Rolling Stones przed Donem Prestonem)[1][2].
Pracował nad wieloma różnymi projektami różnych muzyków, w tym z Milesem Davisem, Terrym Rileyem, Johnem Lee Hookerem, Wayne'em Shorterem, Johnem Hasselem, Donem Prestonem, Mickiem Taylorem, J. Peterem Robinsonem, Patrickiem Gleesonem, Paulem Buckmasterem, Shawnem Phillipsem czy Buffy Saint Marie[1]. Ponadto napisał muzykę do serialu nadawanego przez telewizję NBC pt. Dark Skies, za którą otrzymał nominację do nagrody Emmy; muzykę do filmu Anne Rice Rag and Bone, seriali telewizyjnych Strange World i The District, a także muzykę do Pierwsza była Alice z Kieferem Sutherlandem i Nosiciel z Williamem Hurtem i Peterem Wellerem[1]. Prowadzi własne studio nagraniowe w Los Angeles i nadal pisze muzykę do filmów[1]. Od lutego 2007 do lata 2024 grał w reaktywowanym Agitation Free po czym zaprzestał koncertowania[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Michael Hoenig. agitationfree.com. [dostęp 2024-11-24]. (ang.).
- ↑ a b c d e Michael Günther: Musicians (Agitation Free). agitation-free.de. [dostęp 2024-11-24]. (ang.).
- ↑ Agitation Free: Agitation Free – biography. agitationfree.com. [dostęp 2024-11-24]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Michael Honig – dyskografia, filmografia i muzyka do gier komputerowych na stronie internetowej zespołu Agitation Free
- Michael Hoenig w bazie Discogs.com (ang.)
- Michael Hoenig w bazie Rate Your Music (ang.)
- Michael Hoenig w bazie Prog Archives
- Michael Hoenig w bazie Filmweb
- Michael Hoenig w bazie IMDb (ang.)